(-_-)/* โย่วๆ.... มาเล่น แต่งเรื่อง ต่อ แก้เซ็งกัน [[[[6]]]] ประกาศกฏอัยการศึก !!! เหมือนเดิมคัฟ ใครอ่านแล้วผ่านไปได้เลย สืบเนื่องจากกระทู้ก่อนๆ (เรามีมา 5 กระทู้แล้วนะ) เกิดกระแสไฟฟ้าลัดวงจร ปริ๊... ปริ... ปริ... เปรี๊ยะ (<< ขอความกรุณาจิ้นให้มันประมาณว่า Sound effect) เดือดร้อนถึงผู้ว่าการ กฟภ. (การไฟฟ้าภูมิภาค) เยี่ยงข้าน้อย ต้องคอยสับเปลี่ยนกระแสจ่ายไฟ เพราะงั้นขอใช้สิทธิ์ EuReKa 500 ออกกฏเพียงข้อเดียวในการเล่นว่า ก่อนที่ผู้เล่นจะโพสอะไรลงไป ให้ก๊อปข้อความตัวเองไว้ แล้วรีเฟรชก่อนโพสไปแล้วกัน เพื่อป้องกันปัญหาการจราจรติดขัด เอ๊ยไฟฟ้าลัดวงจรนะขอรับ ชี้แจงการตั้งกระทู้ใหม่ เพราะกระทู้เก่าปั่นเม้นต์มันส์ไป รบกวนระบบ อีกอย่างดูท่าช่วงนี้บอร์ดเง๊าเหงา บรรดานักเขียนมือทองขยันดองนิยายกันจั๊ง (เอ็งก็เหมือนกันแหล่ะ EuReKa -_-') แต่ข้าน้อยดองเนียนกว่า แกล้งเปิดกระทู้มาให้เพื่อนที่ไม่มีไรทำ ต่อนิยายเล่นแก้เซ็งกันดีกว่า เหอๆ (ไม่เห็นต้องง้อนักเขียนเลยใช่มั้ย แต่งเองอ่านเองก็ได้สบายใจดี) <<< ดูท่าจะขี้โม้จนติดนิสัย อย่าไปสนใจมันส์เลยขอรับ ปล. ใครเข้ามาถ้างง ช่วยถีบส่งตัวเองลงไปอ่านในกระทู้ข้างล่างเลยคัฟ ปล.อีกที กระทู้นี้ เปิดกว้าง ใครว่างก็ร่วมแจมได้ ง่ายๆ ไม่จำกัดเพศและวัยนะขอรับ ความเดิมตอนที่แล้ว วรากรเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของรถที่ตนกำลังคิดถึง " เปล่าหรอก เข้ามาเนี่ยเผื่อเจ้าหนี้เจ้านายแถวนี้ ต้องการให้รับใช้ ก็ดี... ถ้าไม่มีอะไร ได้กลับไปเฝ้าไข้น้องแอนต่อ " เสียงเรียบตอบกลับมาพร้อมจะทำท่าจากไป " ไม่นะ อย่าเพิ่งไป!! " เสียงวิเวียนติดตระหนก " เอ่อ... ฉันหมายถึงว่า ฉันกำลังจะออกไปข้างนอก จะให้นายช่วยอยู่พอดี " " ฉันนี่นะ... ช่วยเธอ " วรากรเลิกคิ้ว จิ้มนิ้วลงตรงอกตัวเอง " ใช่... ก็นายเป็นสถาปนิกใหญ่ ฉันกำลังจะเปิดโครงการใหม่อยู่พอดี เดี๋ยวเราเข้าออฟฟิศกัน แล้วนายช่วยฉันแนะนำรายการสั่งซื้อวัสดุหน่อยได้มั้ย " " ได้ซิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ " เรารู้สึกไปเองมั้ยนะ ทำไม ก่อนวรากรจะเดินอ้อมรถขึ้นมา ทำไมรู้สึกเหมือนว่า แววตาเค้าอบอุ่นใจจัง วิเวียนสลัดศีรษะแล้วออกรถไปทันทีที่ร่างโปร่งขึ้นมาประจำที่ด้านข้างพร้อมรัดเข็มขัดนิรภัย ภายในอาคารสำนักงานสุดหรูในเครือเจ้าสัววัฒนา วรากรเป็นประโยชน์ต่องานวิเวียนเป็นอย่างมาก จากประสบการณ์ที่คร่ำหวอดในวงการสถาปนิกหลายปี วรากรสามารถแนะนำวัสดุคุณสมบัติใหม่ ในราคาเหมาะสมให้แก่วิเวียนได้ดีเกินคาด " นี่ คุณว่ากระจกลายนี้สวยดีมั้ย " วิเวียนหยิบแคตตาลอกวัสดุขึ้นมาถามความเห็นคนตัวใหญ่ด้านข้าง " เวลาเลือกกระจก อย่ามองแค่รูปลักษณ์ดีไซด์ภายนอก ดูคุณสมบัติที่จะใช้งานด้วย อย่างกระจกสำนักงานคุณตั้งอยู่ทิศรับแสงนี่ ควรใช้ที่มีคุณสมบัติตัดแสง ราคาเพิ่มมาหน่อยแต่จะช่วยลดการใช้พลังงานในสำนักงานใหม่ ไม่ร้อนด้วย..." ข้อเสนอแนะกลางๆ แนะนำขึ้นมา น่าแปลกใจมากว่า แม้เวลาธรรมดา ทั้งสองจะเป็นคู่ปรับกันนับนาทีที่ดีกันได้ ทว่า ในเวลางานทั้งคู่กลับประสานงานกันได้อย่างลงตัว วิเวียนดูสงบเสงี่ยมอย่างไม่น่าเชื่อ หล่อนรับฟังทุกคำแนะนำของร่างสูงด้านข้าง และหลายครั้งที่เธอยื่นแคตตาลอกไป จังหวะจะพลั้งให้หล่อนถลาไปใกล้ร่างสูงทุกที " อุ้ย... ขอโทษค่ะ " วิเวียนกล่าวขอโทษหน้าแดง เมื่อแอบเซเหมือนจะซบคนข้างๆ นั่นอีกแล้ว " หึ... ถ้าเซมาอีกหน่อยเดียว ผมจะคิดว่าคุณต้องการบริการเสริมแล้วนะ " วรากรกวนออกไปยิ้มๆ ที่จริงเพื่อหลบอาการอาย.... ทอมก็อายเป็นเหมือนกันนะ ที่จริงเค้าแอบดีใจ กลิ่นกายสาวใกล้ๆ ให้ความรู้สึกทั้งเย้ายวน และคุ้นเคย แต่เพราะคำพูดนั้น วิเวียนผุดผงะลุกขึ้นทันที " ฉันไม่ได้ อดอยากขนาดนั้น ... ไม่ต้องห่วง เมื่อรู้ว่าคุณมีเจ้าของ ฉันก็ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร !! " " ใครเป็นเจ้าของใคร " วรากรเริ่มผุดลุกขึ้นมาเหมือนกัน " ก็ คนที่โรงพยาบาลนั่นไง " เสียงตวัดออกมา น้ำตาก็พาลจะไหล ร่างที่สูงกว่าเดินเข้าไปใกล้ พร้อมโอบไหล่บางกลับมา พร้อมกระซิบกลับเบาๆ " ที่โรงพยาบาลนั่น ยังไม่ได้เป็นเจ้าของ " เหอๆๆ ค้างมั้ยๆ อยากแต่งอีโรติกต่อให้ แต่เวลาไม่เอื้อแล้วอะ เอาแค่นี้ก่อนนะ 55555 P.S. ท่านอีรอส... หากผ่านมา กรุณาแวะไปอ่านกระทู้เก่า มีคนเข้าไปบอกรักท่านด้วยนะ 555 (นี่เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างความสำเร็จของนักเขียนหน้าใหม่ในกระทู้เลยขอรับ.... บราโว่... วี๊ดวิ้ว~~) P.S.II อยากรวมเรื่องให้เหมือนที่ท่านเลสรั้นแนะไว้เหมือนกัน แต่ไม่มีเวลา หากผู้ใดจะกรุณารวมให้จักเป็นพระคุณยิ่งเลยขอรับ   Create Date : 03 กันยายน 2549 89 comments Last Update : 21 ตุลาคม 2549 5:25:08 น. Counter : 803 Pageviews. Share Tweet

อ่านะ ต่อแค้เนี้ยะ โฮๆๆๆๆๆ   โดย: hJIko IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:00:20 น.

มาอ่าน แระต่อ ให้ เดี๋ยวท่านยูจะหาว่าป๋มกินแรงอีก ++++++++++++++++++++++ วิเวียนทำหน้าอึ้งไปนิด ก่อนจะตั้งคำถามด้วยใจฉงน "แล้วทำไมต้องออกอาการห่วงซะขนาดนั้นด้วยล่ะ" "ก็ห่วง น้อง..ไม่ได้เหรอ..คนที่เป็นเจ้าของจริงๆน่ะ...ยืนอยู่นี่..ไง" วรากรค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆและผละออกเกือบจะทันที เนื่องด้วย นี่เป็นที่สาธารณะ และใจจริงก็อยากจะแกล้งที่วิเวียน แอบซบตนเหมือนกัน หน้าสวยนั้นออกอาการแดงอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับมือเล็กที่หยิกเข้าที่ เอว และสะบัดหน้าไปนั่งเลือกสอนค้าต่อ ยังโต๊ะที่ห่างไกลจาก คนขี้แกล้ง +++++++++++++++++++++++++ อิอิ แอบส่งเสริมและเปิดทางสำหรับอิโรติค นิดๆ จัดการกันต่อเองละกันนะคับ   โดย: นายโฟน IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:01:17 น.

มาตามอ่านต่อเจ้าค่ะ   โดย: ...มู๋ตุ๋น... IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:01:57 น.

......โถๆๆ กล่าวชื่นชมผลงานข้าน้อยเกินไป มิได้มิได้ ท่านยูเรก้า นางคนนั้นคือเจ้าหญิงไซคี(นามแฝงซากุระจัง) ธิดาองค์ที่ 3 แห่งกษัตริย์กรีก ที่เผอิญผ่านเข้ามาในกระทู้เพื่อที่จะติดตามหาหัวใจข้าน้อยมหาปีศาจอีรอส ที่พยายามหลบเลี่ยงบ่ายเบี่ยงที่จะเป็นคู่ครองของนาง หึหึ ถึงอย่างไรข้าน้อยก็ยังต้องการเปิดศึกเทวากะท่านเสียก่อน เพื่อแย่งชิงความเป็นสวามีจากท่านอยู่ โฮะๆๆๆๆๆๆ ( เสียงหัวเราะ แบบปีศาจๆ )จะเริ่มเมื่อใดดีหนอ คิกๆๆๆ   โดย: อีรอส IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:03:03 น.

หุหุ เริ่มตามเรื่องไม่ทันแต่ว่าอยากมาแวะทักทายเจ้าของกระทู้ เท่านั้นแหละจ้า รักษาสุขภาพด้วยเน้อ อย่ามัวแต่สับรางเพลิน   โดย: m&m IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:04:01 น.

---เช้าวันต่อมา--- วรากรค่อยๆเปิดประตูเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่นั่งดูแคตตาลอกอยู่รู้สึกตัว "ทำอะไรอยู่จ้ะที่รัก" วรากรยืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาวพลางเอามือชันกับโซฟาเอาไว้ กลิ่นตัวผู้หญิงนี่หอมเหมือนกันทุกคนหรือเปล่าน๊า "กำลังดูชุดรับแขกอยู่...." หญิงสาวตอบหน้าตาเฉยโดยไม่ทันได้คิดอะไร และทันทีที่หญิงสาวเงยหน้าแล้วหันหลังกลับไปมอง มากวนประสาทฉันแต่เช้าเล้ย "อย่าหน้าบึ้งซิจ้ะที่รัก ขี้เหร่อยู่แล้วเดี๋ยวจะยิ่งขี้เหร่ไปอีกนะ" วรากรถอยออกมาก่อนจะโดนฝ่ามือเล็กของแม่สาวตาดุ แล้วเลี่ยงมาทิ้งตัวเองลงบนโซฟา "ใครที่รักนาย แล้วนายว่าใครขี้เหร่ ไอ้หน้าเต้าหู้" "แหมๆๆ..ที่เมื่อกี้หล่ะ ผมเรียกคุณว่าที่รัก รีบตอบหน้าตาเฉยเลย ยอมรับแล้วใช่ม๊า" "ก็ชั้นไม่รู้นี่ นายเล่นมาเงียบๆ...แล้วมีไรทำไมมาแต่เช้าเลย" วรากรก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมอยากมาที่นี้เร็วๆนัก อันที่จริงเค้าก็อยากจะมานอนค้างที่นี้ซะเลยด้วยซ้ำ "ป๊าววว...ผมก็แค่...เอ่อ" วรากรรู้สึกว่าคำถามนี้ตอบยาก "หะ...." หญิงสาวละสายตาจากหนังสือ พลางจ้องหน้าคนที่นั่งอึกอักอยู่ "แหม..ก็พอดีวันนี้ผมตื่นเช้า ไม่รู้จะไปไหน อีกอย่างไหนๆผมก็ต้องมาที่นี้อยู่แล้ว" วรากรตอบหลบสายตาดุ "เหรอ....งั้นก็ดีเลยมาช่วยฉันเลือกโซฟาหน่อย ว่าจะเอาสีไหนดี" วิเวียนบอกพลางส่งแคตตาลอกให้วรากรดู ส่วนวรากรก็แสร้งทำเป็นสนใจดู แต่หญิงสาวที่นั่งข้างๆเค้ากลับน่าสนใจกว่ารูปภาพในหนังสือซะอีก วรากรค่อยๆขยับตัวใกล้หญิงสาวทีละนิด "แล้วจะมานั่งเบียดฉันทำไม ออกไปเลย" "ก็มันเหงาอ่ะ นั่งซะไกลเลย" วรากรพูดล้อเลียนแบบเด็กๆ พลางยิ่งนั่งเบียดหญิงสาวที่นั่งตัวลีบเข้าไปอีก "อ้าวพี่กรมาแต่เช้าเลยนะฮะ" ชายหนุ่มในชุดสูทสีครามเดินเข้ามาทักวรากร "ไม่ได้หรอกต้น พี่ต้องรีบมาเจอหน้าที่รักของพี่หน่ะ" วรากรพลางมองไปที่หญิงสาวที่ตอนนี้แก้มแดงระเรื่อ พร้อมมือเล็กที่หยิกเอววรากรจนหน้าเบี้ยว "แหมร้ายนะ พี่กร...แล้วระวังจะใจอ่อนนะพี่วิ" ต้นได้แต่ยิ้มออกมากับอาการพ่อแง่แม่งอนของทั้งคู่ก่อนจะเดินจากไป เหมือนจะรู้ดีว่า เร็วๆนี้คงจะมีข่าวดีแน่ๆ(^_^) ******************************** ไม่รู้ว่าจะหนุกมั๊ย ยังไงก้อภัยท่านยูและเพื่อนๆด้วยนะเจ้าคะ หมีพูอยากมีส่วนร่วม(อีกแล้ว)   โดย: หมีพู IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:05:09 น.

[[ไอ้หน้าเต้าหู้]] <==== หมีพู มันเหมือน [[ไอ้หน้าที่เป็นเหลี่ยมๆ]] มั้ยคะ ^ ^ หมีพูแต่งดีนะ ยายตามมาอ่านค่ะ ชอบค่ะชอบ   โดย: YaY IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:11:12 น.

แต่งไม่เป็นอ่ะ แต่ชอบอ่าน ตลกดี งั้น อ่านต่อ นะ ก็แต่งไม่เป็นอ่ะ นะ ต้องเข้าใจด้วย ว่าแต่งไม่เป็น   โดย: 04 ตามมาก่อกวน IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:12:07 น.

แม้จะแหวกๆ ไปหน่อย แต่หนุกนะหมีพู ชอบๆ แต่งต่อให้จบเลยได้มั้ย ยูไม่ว่างแล้วอะ (<<< โยนกันดื้อๆ 555) งั้นทางนี้ ยูขอฝากท่าน อีรอส กะน้องหมูพู เอ๊ย หมีพู หน่อยแล้วกันนะจ๊ะ กว่าจะได้กลับมาก็คงเป็นตุลาโน่นแหล่ะ T^T น่าฉงฉานมั้ย ทำงานตัวเป็นเกลียว หัวเป็นขี้เลื่อยอะ TT^TT แต่เพื่อเหล่าสนมและฉายา ยูจะสู้ๆ นะจ๊ะ >_< ( ไม่ได้เข้าเรื่องเดียวกันเล้ย ... ไอ้ยู ^ ^a)   โดย: EuReKa โหมดแวะมาทักทาย IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:12:40 น.

........ว่าอย่างไรหนอ น้องหมี อิอิ พี่เปิดโอกาสให้น้องหมีโซโลก่อนแล้วกันเน้อ เสาร์นี้พี่จะมาจัดการปิดเรื่องเองเหอๆๆๆ ......เอาแบบรวดเดียวจบโลดดดดดดดดดด ให้ท่านยูอ้าปากค้างปัยเลย   โดย: อีรอส IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:13:19 น.

โห..โห...ท่านยูเล่นโยน(อุนจิ)ให้แบบนี้ หมีพูกะพี่อีรอสก็เจ๋งอ่ะดิ!!!...กำ ว้า...แร้วท่านยูชะแว๊ปไปอย่างนี้ หมีกะเพื่อนๆไม่เหงาแย่เลยเหยอ แงๆๆ***(ขอแกล้งคน แต่งให้จบไม่ได้ดีมั๊ยเนี่ยยย งิงิ^-^ ************************************* "ฮัลโหล...เรื่องที่ชั้นให้แกไปจัดการถึงไหนแล้ว" "นังวิเวียนนะเหรอ มันมีโปรเจคจะสร้างตึกใหม่" "มันกล้ามาลองดีกับชั้น คอยดูชั้นจะไม่ให้มันได้ผุดได้เกิดเด็ดขาด " "ตอนนี้ยังไม่ต้องทำอะไร แกคอยจับตาดูมันไว้แล้วคอยรายงานชั้นเป็นระยะก็แล้วกัน" หญิงสาวร่างสูงวางโทรศัพท์บนโต๊ะพลางกำหมัดแน่นด้วยความโกรธกับสายตาดุที่เต็มไปด้วยความแค้น นังวิเวียน!!!! ------------(-/\\-)-------------- "แล้วเมื่อเช้าคุณมายังไง" "นั่งแท็กซี่มา รถผมเข้าอู่อีก 2 วันถึงไปรับได้ นะๆๆๆๆๆคนสวยให้ผมติดรถไปด้วยคนนะ..น๊า" วรากรพูดสายตาออดอ้อน "มันคนละทางกันเลยนะ" "เออ...ไม่สวยแล้วยังแล้งน้ำใจอีก เฮ้อ!!!คนเราสมัยนี้แล....." วรากรก้มหน้าพูดตัดพ้อ "พอๆ จะไปก็ขึ้นมา" วรากรยิ้มรีบกระโดนขึ้นรถไปนั่งข้างหลังคนขับทันที "นายมานั่งตรงนี้" หญิงสาวบอกแกมออกคำสั่ง "แหม...เอาอีกแล้ว อยู่ไกลกันแค่นี้อดคิดถึงเค้าไม่ได้เลยเหรอตัวเอง" "หลงตัวเอง!!!...ที่ชั้นให้นายมานั่งตรงนี้เพราะชั้นไม่ใช่คนขับรถของนายย่ะ" "ปากแข็งนะเนี่ย..อิอิ อยากนั่งใกล้ๆเราก็ไม่บอก" วรากรบ่นพึมพำเบาๆ "บ่นอะไร จะเสด็จกันได้หรือยังคะ" หญิงสาวพูดประชดพร้อมจับพวงมาลัยพารถออกจากตึกระฟ้า ตลอดทางวรากรพูดกับหญิงสาวที่นั่งข้างๆไม่ยอมหยุด จนวิเวียนเริ่มรู้สึกรำคาญเพราะต้องมาทนฟังทั้งที่เปิดเพลงแล้วแต่เครื่องเสียงก็ดันมาเสียเอาวันนี้ -*- "นี่คุณวรากรเมื่อไหร่จะถึงบ้านคุณซะที" "ผมหิวอ่ะ ฟังเสียงทองผมดิ" "ไม่ให้หิวได้ยังไง นายเล่นพล่ามมาตลอดทางเลยนิ" "โถคุณ...ผมเหงาปากนี่นา ผมเห็นคุณเครียดๆเลยอยากให้ผ่อนคลายบ้าง ไปกินข้าวกันเหอะนะ" "ชั้นไม่หิว จ๊อกๆๆๆๆ...." "......" วรากรหัวเราะก๊ากกกก วิเวียนอายหน้าแดง แต่ก็ทำเป็นกลบเกลื่อนพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปในซอยข้างๆที่มีร้านอาหารอยู่ "ร้านประจำของผมเลยนะเนี่ย แหมรู้ใจจริงๆ" วรากรลงจากรถหันกลับมาพูดกับหญิงสาวที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด "โถคุณ..เต่ากัดล้อแล้วนั่น วันนี้คนเยอะเดี๋ยวก็อดกินกันพอดี" วรากรบอกพลางคว้าข้อมือหญิงสาวเข้าไปในร้าน วิเวียนพยายามแกะมือออก "ปล่อย ชั้นเดินเองได้" แกะเท่าไหร่ก็ไม่ออก "คุณกร...แหมวันนี้พาแฟนมากินด้วยเหรอคะ" ป้าเจ้าของร้านถามวรากรเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่ยืนดิ้นรนอยู่ข้างๆเค้า วิเวียนส่งสายตาดุให้เค้าอีกครั้ง วรากรหลบตาแล้วหันมายิ้มตอบป้า "ครับป้า แฟนผมเค้าโมโหหิวนะครับเลยดูหงุดหงิดไปหน่อย ป้าอย่าถือสาเค้านะครับ" "ถือสาอะไรกันล่ะคะ สวยป้าเลยให้อภัย เอาเหมือนเดิมใช่มั๊ยคะ" ป้าพูดไปหัวเราะไป วิเวียนได้แต่ยิ้มเขินๆ "ครับ แล้วคุณ...เหมือนกับผมนะ รับรองเด็ด" แล้วทั้งสองก็นั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย วรากรมองคนตรงหน้าที่ตั้งหน้าตั้งตากินเป็นระยะๆ แต่เธอไม่ได้สังเกตเพราะมัวแต่กินอย่างเดียว พลันสายตาของวรากรก็เหลือบไปเห็นชายชุดดำ 2 คนที่ขับรถตามเค้ากับวิเวียนมา และกำลังจ้องมองมาที่เค้าสองคน“ใครว่ะ??” .............ต่อดิเออ เอิ๊กๆๆๆ............   โดย: หมีพู IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:14:07 น.

......ไม่มีปัญญาต่อ -*- แต่เข้ามาติชม อิอิ คุณหมีพูแต่งสนุกดีค่ะ ใช้ได้เลย เสียนิดดดเดียวคือการผันวรรณยุกต์นะคะ สู้ๆค่ะ ^_^   โดย: Tequila IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:14:38 น.

มาตามอ่านต่อเจ้าค่ะ แต่ม่ะได้มาตามแต่งต่อ เพราะฉะนั้นข้าน้อยจารออ่านต่อไปน้อ   โดย: ....มู่ตุ๋น.... IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:15:50 น.

แหม่..... ว่าจะตีลังกาหายตัวเข้ากลีบเมฆซักพักแล้วนะ เจอลูกหมู เอ๊ย ลูกหมีพู ต่อมางี้ แถมท่านอีรอสบอกว่าจะมาจับรวดเดียวจบอีก .... งั้น.... ซักทีๆ .... ก่อนจบนี่ ขอลากคู่นี้ปู้ยี้ปู้ย้ำให้สมกับค่าเช่าที่บอร์ดอีโรติกหน่อยดีก่า .... เหอๆๆ โอเก.... เข้ากระบวนการแปลงร่างเป็นคนว่างงาน.... พร้อม!!! พิมพ์!!! ><><><><><><><><>< " นี่... คุณชอบทานผักบุ้งเหรอ? " วรากรถามมาหน้าตาซื่อๆ " อืม เกี่ยวไร... ถามไมเนี่ย? " " อ๋อ.... ปล๊าว ก็แค่สงสัย เห็นชอบเลียนแบบพฤติกรรมเต่าไง เดินก็ช้า กินก็ช้า ทำอะไรก็ช้าๆ เลยนึกว่าน่าจะชอบกินผักบุ้งเหมือนกัน " เสียงสูงแกล้งดัดกวนบาทา เจ้าของหน้าสวยตรงข้ามให้หน้าบึ้งเล่นซะงั้น " ชิส์ ... ใครจะไปไว ไปป่วน ไปกวน เหมือนนายกันยะ " วิเวียนประชดมาแล้วแกล้งทำตาโต อ้าปากงับคำสุดท้าย แบบรวดเดียวเต็มปาก " นี่ไงว.... งั่บๆ เห็นมะ ... อึก .... หมดแล้ว ... แฮ่ม " พูดพร้อมกลืนคำสุดท้ายลงคอ " นายนั่นแหล่ะ ละเอียดกัดน้ำแข็งเป็นสาวๆ ไปได้ " " เอ๊า... แล้วทอมไม่ใช่สาวเหรอขอรับ " วรากรกระตุกมุมปากยิ้มออกมา .... เป็นอันว่าแผนยั่วยัยนี่ ใช้กี่ทีก็ได้ผล หึหึ " ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย กินผักบุ้งก็ดีนี่นา... มิน่าตางี้หวานเหมือนตัวเลย " ประโยคสุดท้าย เจ้าตัวร้ายแอบกระซิบให้ได้ยินกันสองคน ส่งผลให้คนฟังถึงกับหน้าแดงแปร๊ดไปตามระเบียบ ร่างสูงจ่ายเงินค่าอาหารแล้วอ้อมไปเลื่อนเก้าอี้ให้ร่างบางลุก ทว่า ไม่ทันที่คนนั่งจะได้ลุก ร่างสูงก็โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูอีกครั้ง " เอากุญแจรถมา วันนี้จะปาวารณาเป็นสารถี ขับรถให้องค์หญิงดีมั้ยขอรับ " พูดจบก็โน้มหน้าลงมางับใบหูคนฟังได้อย่างแนบเนียนอีกที.... อ๊าย... ใครก็ได้ ช่วยบอกไอ้หื่นนี่ที... นี่มันในร้านอาหารนะ เล่นเอามือที่ควานหากุญแจถึงกับสั่นไปทีเดียว แถมตอนที่ยื่นกุญแจส่งมา คนส่งก็ยื่นสะแปะสะปะมา เพราะไม่กล้าสบตากับคนรับซะงั้น ทันทีที่ร่างบางนั่งประจำที่ สารถีก็อาสาเอี้ยวคาดเข็มขัดนิรภัยให้ ใกล้จนคนรับบริการแอบได้กลิ่นโคโลนจ์จางๆ แล้วก็ว่องไวปานวอกผสมชะนี ทันทีที่รัดเข็มขัดเสร็จ วรากรก็ทำท่ายังกับจะหายตัวเข้ามาในรถได้ยังไงยังงั้น เข้ามาก็กดล็อก คาดเข็มขัดให้ตัวเองแล้วก็สวมวิญญาณแชมป์ F-1 เข้าเกียร์ถอยหลังแล้วเร่งคันเหยียบเต็มพิกัดทันที " กรี๊ดดดดดด..... นี่นาย.... วรากร.... กรี๊ดดดด นี่ๆๆ ใบขับขี่นี่ซื้อมารึไง ขับรถปาดซ้ายปาดขวา เร่งจะเกิน 150 km/h แซงโค้งที่ 120 มีพี่น้องเป็นยมบาลรึไงยะ " เสียงใสกรีดรัวอาก้าออกมาอย่างตื่นตระหนก คนขับหัวเราะชอบใจ ไม่ตอบอะไร แต่สายตาเหลือบมองกระจกหลังอยู่บ่อยๆ " แล้วนี่จะไปไหน พาออกนอกเมืองมากไปแล้วนะ " " อ๋อ .... ขับในกรุงเร่งได้ไม่มันส์ เดี๋ยวจะพาไปชิมทางโล่งๆ เหยียบ 250 กันดีกว่า เคยยัง?" สารถียังตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี ไม่มีเดือดร้อนอะไร " จะบ้าเหรอ ฉันยังไม่อยากไปเยี่ยมนรกกับนายนะ นึกว่าเป็นคีอานู รีฟ รึไงเนี่ย " " จุ๊ๆ เรียกพี่กร หวานๆ ดีๆ แล้วจูบพี่ตรงมุมปากนี่ บางทีจะลดสปีดให้ " " ฝัน.... ฝันไปเลย เหยียบไปจะ 160 ยังกล้าให้ฉันจูบนายได้ไง ลงข้างทางกันพอดี " " งั้นเตรียมใจ ทดลองความเร็ว 250 ของรถสปอร์ตเยอรมันของคุณดูแล้วกันนะ" ว่าแล้วสารถีก็เหยียบเต็มฝีเท้า อืม...เจ๋ง สมกับเป็นรถราคาสูงจริงๆ เหยียบไปขนาดนี้เครื่องไม่มีสั่น ไม่มีเสียง ยังแรงดีไม่มีตก ถ้าเอาเจ้ายุ่นมา ป่านนี้ที่ความเร็วระดับนี้คงมีน๊อตหลุดกันบ้างแล้ว หึหึ และแล้ว ปฏิบัติการจำลองสนามแข่งรถควอเตอร์ไมล์ ก็เริ่มขึ้น ด้วยความเร็วระดับนี้ ไฟจราจรดูเหมือนไม่มีความหมาย แหกได้เป็นแหก แหกไม่ได้ก็พยายามแหก .... แป่วววว (ก็ใครใช้ให้ไฟสีแดงคล้ายสีส้มแก่ล่ะจริงมั้ยคัฟผู้อ่าน) " กรี๊ดดดดดด ฉิบล้อออออออ " " อ๊ายยยยยยย รถขายก๊วยเตี๋ยว " " วี๊ดดดดดดด ซอยย่อยอย่างงี้ จะขับเข้ามาทำมั้ยยยยยยยย" " กรี๊ดดดดดด ๆๆๆๆๆๆ" เอิ๊ก เล่นเอานางเอกของเราเกือบสลบไป เพราะเริ่มไม่เข้าใจว่าตัวเองใช่นกหวีดจราจรรึปล่าว ส่วนวรากร ดูท่าคราวหลังถ้าจะพายัยนี่ไปไหน คงต้องเตรียม Earplug มาเผื่อเยอะๆ ละ ไม่งั้นคงได้หูหนวกกันพอดี เมื่อเห็นท่าว่าจะสลัดเจ้าสองมืดนั่นได้มานานพอควรแล้ว วรากรก็เบี่ยงรถออกไปเข้าสายเอเชียทันที คืนนี้ค่ำไหนนอนนั่นแล้วกันนะ ระหว่างทาง ก็แวะเซเว่นและร้านค้าใกล้ๆ เลือกซื้อของใช้จำเป็น แล้วก็ปล่อยให้ยัยนกหวีดได้ลุกขึ้นมาหายใจ คนอะไร โวยวายได้ไม่เหมือนใครจริงๆ 555 มือเรียวเล็กยื่นมาหาร่างโปร่งทันทีที่ลงจากรถ " ยังไม่ได้ขอขาหน้า จะยื่นมาให้ทำไมน่ะ " " งี๊ดดดด (ไม่มีเสียงเหลือแล้วอะนะ) ฉ้านไม่ได้ ให้ขาหน้า เอากุญแจรถคืนมาเลยนะ " " ไม่ให้ ... ลงไปหาของใช้จำเป็น สำหรับสามวัน แล้วไปฮันนี่มูนกันนะยาหยี " เสียงกวนๆ ตอบกลับมาด้วยหน้าตาเรียบสนิท " ไม่ได้นะ ... แล้วงานการฉันล่ะ " เสียงเครือแหบๆ ยังพยายามเถียง " บอกยังไง ก็ทำตาม พ่อคุณไม่ไล่คุณออกจากบริษัทหรอกน่า แค่อู้งานไม่กี่วันเนี่ย " คำตอบที่อ้างอิงถึงบิดา ทำให้หน้าสวยงอลงไปอย่างขัดใจ .... ไม่เห็นต้องอ้างคุณพ่อเลยนี่ อืม.... โรงแรมข้างหน้า ขนาดกลาง ไม่เล็ก ไม่ใหญ่มากนัก คงพอจะใช้หลบภัยไปพลางๆ ก่อนได้ วรากรคิดในใจ พร้อมเอารถไปเติมน้ำมัน แล้วเลี้ยวเข้าไปหลบมุมไว้ด้านข้าง โรงแรมที่พัก " นั่นจะทำอะไรน่ะ " " ปล่าว ... เห็นทะเบียนรถสวยดี อยากเก็บไว้ดูเล่นน่ะ 555 " ว่าพลางมือเรียวก็เอามีดพกที่มีไขควงปั่นเกลียวเอาทะเบียนรถออก " เพื่ออะไร เกิดไรขึ้นรึปล่าวเนี่ย " เสียงเครือเริ่มสงสัย และส่อแววไม่สบายใจเล็กๆ ตาคมตวัดมองมาแว๊บนึง ก่อนที่จะหันกลับไปไขทะเบียนรถเก็บต่อ " ก็.... ขับมาความเร็วขนาดนั้น คุณจะเอาโชว์ไว้ล่อตำรวจให้ delivery ใบสั่งถึงห้องพักรึไง คนสวย " ดูๆ มันยังกล้ากวน เฮ้อ.... เหนื่อยใจจริงๆ คัฟท่านผู้อ่าน จะบอกยัยนี่ได้ไง ว่า ถ้าเป็นตำรวจน่ะ ผมไม่กลัวหรอก แต่ทะเบียนโดดเด่นขนาดนี้ ถ้าเหล่าลูกหนี้ หรือ อริที่พ่อของยัยนี่ขยันสร้างตามมา แล้วจะเหลือมั้ย เสร็จเรื่องก็เข้าที่พักกันได้ซักที " คืนนี้คุณนอนกับผมแล้วกันนะ " ยังคงสั่งเสียงเรียบ พร้อมเดินนำเช็คอินเอากุญแจห้องพักเรียบร้อย หญิงสาวตาโตเป็นแม่ไก่ " นายว่าไงนะ!!"   โดย: EuReKa IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:16:41 น.

"นายว่าไงนะ!!!!" วิเวียนส่งเสียงที่มากกว่า180 เดซิเบลเข้ามาในประสาทการรับเสียงของวรากร ปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติของวรากรก็คือ เอามืออุดหู "ยัยนกหวีดเคลื่อนที่ เลิกส่งเสียงร้องโหยหวนได้มั้ย?" "นายว่าฉันเหรอยะ?" "ฉันว่าเจ้าของโรงแรมมั้งยัยเต่านกหวีด" "วรากร!!!!" "จ๋า" วรากรตอบรับวิเวียนด้วยเสียงหวานจ๋อย โดยไม่สนใจว่ามันจะทำให้คนฟังอย่างวิเวียนอารมณ์เดือดสักแค่ไหน วรากรดึงวิเวียนเดินมาที่ห้องพัก โดยไม่สนใจอาการดิ้นรนขัด ขืนของสาวสวย "จะดิ้นอะไรนักหนานะ คิดว่าฉันจะข่มขืนเธอหรือไงยัยเต่า" วรากรพูดหลังจากพาร่างบางของวิเวียนเข้ามาในห้องพัก เขาปิดประตูและล็อคมันทันที "แล้วทำไมต้องพักห้องเดียวกันด้วยเล่า" "ก็พนักงานเขาบอกว่าเหลืออยู่ห้องเดียวนี่" เรื่องอะไรจะปล่อยโอกาสอยู่กันสองต่อสองลอยผ่านไปเฉย ๆ ละ ห้องนะเหลือเป็นสิบ แต่ฉันอยากอยู่ห้องเดียวกับเธอนี่...... "ก็ไปพักโรงแรมอื่นก็ได้" "มันไกล ไม่อยากขี่รถแล้ว" "งั้นฉันขับเอง" "ไม่" วรากรพูดเสียงเฉียบขาด วิเวียนชักสีหน้าทันที เธอเดินตรงไปที่วรากร พร้อมกับเอื้อมมือจะคว้ากุญแจรถที่เขาถืออยู่ "เอามานะ" "แย่งได้ก็แย่งสิ" วรากรขยับตัวหนีอย่างรวดเร็ว เพราะวิญญาณวอกและชะนีที่สิงอยู่ยังไม่ได้ออกจากร่าง วิเวียนที่มีวิญญาณเต่าสิงอยู่มีหรือจะตามวอกอย่างวรากรได้ สุดท้ายเธอก็ถูกกบเข้าสิงอีกที ร่างของเธอล้มลงกับพื้น เมื่อวรากรกระโดดหลบเธอที่พุ่งเข้าหาเขา "อุ้ย ๆ ๆ ๆ คนสวยจับกบหรือจ๊ะ?" วรากรทำเสียงยียวน วิเวียนหน้าแดง เธอเม้นปากสนิท พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าหมอนบนเตียงมาปาใส่เขา วรากรหัวเราะชอบใจเขาปัดป้อง หมอนที่เธอขว้างมาทางเขา พร้อมกับเดินมาหเธอ "ลุกขึ้นน่าคนสวย....จับกบนาน ๆ ไม่ดีนะเดี๋ยวกลายเป็นกบจริง ๆ หรอก" "ไอ้บ้า!!!" "แน๊ะ!!! ช่วยแล้วยังจะมาว่าอีก" วรากรต่อว่าสาวสวยอย่างไม่จริงจังนัก เขาดึงร่างบางขึ้น จนเธอยืนประจันหน้ากับเขา วิเวียนตวัดมืออย่างรวดเร็วเพื่อที่จะคว้ากุญแจในมือวรากรมา แต่เต่าก็คือเต่า ยังไงก็เป็นเต่า มีหรือจะไวสู้เจ้าวอกที่สวมวิญญาณชะนีแถมวิญาณลิงอีกตัวอย่างวรากรกรได้ เธอจึงคว้าได้เพียงแต่ลมเท่านั้น "ช้าไปแล้วคนสวย แล้วเต่าก็ยังเป็นเต่าวันยันค่ำ" วรากรยิ้มเย้ยใส่วิเวียน เธอทำได้เพียงกระทืบเท้าอย่างขัดใจ แต่เธอก็ยังไม่ละความพยายามที่จะแย่งกุญแจรถจากเขา จนสุดท้ายร่าง ของเธอก็ถูกผลักลงไปกองที่เตียงนุ่ม "เจ็บนะ ไอ้บ้า!!!" วิเวียนโวยวายอะไรต่อไม่ได้แล้ว เมื่อร่างของวรากรตามมานั่งเบียดชิดกับร่างของเธอพร้อมกับริมฝีปากร้อน ๆ ของเขาที่ประกบเข้ากับเรียวปากของเธอ ^O^ อิอิ....แค่นี้ก่อนนะจ้า แล้วจะมาต่ออีกนะ วันนี้ขอพักเหนื่อยก่อน เดินทางกลับก่อนกำหนด เพราะงานทางนี้มีปัญหา คิดถึงเจ้าของกระทู้จังเลย เอิ๊ก ๆ ^O^ ไปละ.........หลบฉากสายตาพิฆาตจากบรรดาสนมของพระเจ้ายูฯ   โดย: มิบุซา'เคียวโหมดเหนื่อยโคตร IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:18:06 น.

คิดถึงชายาเต่าจัง 555 ชอบจัง.... แต่เต่าก็คือเต่า ยังไงก็เป็นเต่า มาขอต่อชายานิดดีกว่า เปิดอีโรมาให้แล้ว .... พลาดไปละ เสียดายตายเลย ><><><><><>< วิเวียนโวยวายอะไรต่อไม่ได้แล้ว เมื่อร่างของวรากรตามมานั่งเบียดชิดกับร่างของเธอพร้อมกับริมฝีปากร้อน ๆ ของเขาที่ประกบเข้ากับเรียวปากของเธอ " อืม.... รสยังหวานเหมือนเคยเลยนะ " ริมฝีปากอุ่นที่ขยับแนบปากเรียวสวย ทำให้หญิงสาวลืมตาเบิกโผลงทันที สองมือกำแน่นพร้อมรวมกำลังใจเฮือกสุดท้าย ก่อนผลักอกกว้างออกไปสุดแรง " ไป๊.... ชิ่วๆ เหม็น คนบ้าอะไร น้ำก็ไม่ยอมอาบ " (อี๊... เหมือนใครก็ไม่รู้เนอะ ช็อกโกแลตเม็ดน้อยของยู.... 555) ร่างสูงก็ยอมผละออกไปแต่โดยดี ที่จริงขับรถมาไกลๆ นี่ ก็แอบเหนื่อยเหมือนกันนะ " ได้ๆ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวอาบน้ำก่อนละกัน ... ออ... ถ้าอยากได้กุญแจรถคืนละก็ เข้าไปช่วยพี่ขัดหลังดีๆ อาจมีใจอ่อนคืนให้นะจ๊ะ " ร่างสูงหันมาทำตาหยีใส่ ^_' " ชิส์.... ไป๊... ชิ้วๆๆ " เสียงแหวไล่ ทำให้ร่างสูงยิ้มอย่างสบายใจ เดินทอดน่องไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมพาดบ่า เดินทอดน่องเข้าห้องน้ำ //www.zubzip.com/music/song/56.WMA ~ ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเค้าจะรับหรือรู้รึปล่าว... อาจจะไม่แน่ใจ ~ เสียงฮัมเพลงเบาๆ ลอยมาจากในห้องน้ำ .... แหม... อารมณ์ดีจังนะตาบ้า เล่นเอาฉันเกือบเป็นลม ... ชิส์ " แน่ะ... แอบอมยิ้มไรน่ะ คุณ " เสียงห้าวออกมาพร้อมกับเสียงเปิดประตูห้องน้ำ " อย่าบอกนะว่า แอบดูผมอาบน้ำอะ ... น่ะ... หน้าแดงเชียว... น่ากลัวแฮะ เห็นติ๋มๆ อย่างนี้ " ร่างสูงเดินออกมาในชุดเสื้อคลุมพร้อมกับผ้าผืนเล็กเช็ดปลายผมหมาดๆ " จะบ้าเหรอ อาบหรือวิ่งผ่านน้ำน่ะนั่น ... เร็วงี้ อาบจริงป่าวเนี่ย " เสียงใสแกล้งแหวไปกลบความอาย คนบ้าออกมาตกใจหมด กำลังคิดอะไรอยู่เพลินๆ เชียว " พิสูจน์มั้ยจ๊ะ รับรอง หอมสะอาด ... ชื่นใจ... หึหึ " " บ้า " เมื่อตอบกลับไม่ได้ ก็แกล้งแหวใส่แล้วคว้าผ้าเช็ดตัววิ่งหลุนๆ เข้าห้องน้ำไปอย่างอายๆ " หึหึ " ยัยนี่ ... น่ารักดีเหมือนกันนะ ร่างสูงคิดในใจ แล้วเดินไปเปิดเบียร์ในตู้เย็นเล็กของห้อง ขอดื่มแก้เครียดจากการเดินทางไกลหน่อยเหอะ อืม.... อากาศแถวชานเมืองนี่ก็เย็นสบายดีเหมือนกันแฮะ ไม่อึดอัดมลภาวะจัดเหมือนในเมืองหลวง ร่างสูงเดินไปเปิดทีวี เจอรายการเพลงเปิดเบาๆ พอให้ห้องคลายเหงา แล้วเดินออกไปยืนจิบเบียร์ทอดอารมณ์ที่ระเบียงห้องเหมือนปกติหลังอาบน้ำยามอยู่บ้านส่วนตัว ... เฮ้อ... ออกมาอย่างนี้ มีหลายเรื่องให้คิดเหมือนกันนะ คนพวกนั้นที่ตามเขามาเป็นใคร ที่แน่ๆ คือเค้าไม่มีศัตรูที่ไหน ลำพังยัยนั่นก็ไม่น่าจะไปสร้างเสี้ยนตำเท้าใครขนาดมีคนมาลอบทำร้าย น่าจะมาจากความขัดแย้งทางธุรกิจหรือปล่าว... อันนี้พอเป็นไปได้ แต่ก็ไม่แน่ใจ ... หรือจะเป็นเราที่คิดมากไปนะ เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น เรียกความสนใจจากร่างสูงกลับมาในห้องอีกครั้งนึง ร่างโปร่ง เดินออกมา พร้อมผ้าขนหนูผืนเดียวพันหมิ่นๆ เอาไว้ ก็เมื่อกี้มันอาย เลยรีบไปไม่ทันคว้าชุดคลุมเข้าไปด้วยนี่นา ผ้าขนหนูนั่นก็แทบพรางร่างอิ่มไม่มิด อืม.... เห็นบางๆ อย่างนี้ ซ่อนรูปเหมือนกันแฮะ วรากรคิด สายตาคมยังคงจับนิ่งอยู่ที่ร่างบาง ในขณะที่เบียร์ในมือพร่องไปครึ่งกระป๋องแล้ว " มองอะไร .... หันไป ... ชิ่วๆ ฉันลืมเสื้อคลุมเท่านั้นแหล่ะน่า ... อยู่ไหนนะ " เสียงหวานไล่สายตาคมอย่างอายๆ แล้วกระวีกระวาดควานหาเสื้อคลุมในตู้เสื้อผ้าเป็นการใหญ่ " จะรีบใส่ไปไหน อากาศออกจะดี ไม่หนาวไม่ใช่เหรอ " " อุ้ย... " ตาบ้านี่เข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อกี้ยังนิ่งๆ อยู่ที่ระเบียงเลยนี่นา " หืม... ช่วยมั้ย " ถามไปแล้วริมฝีปากอุ่นก็ทาบลงบนไหล่เย็นๆ นั่นไปทันที " มะ.... ไม่ ต้อง ไม่ต้องช่วย " " แน่ใจนะ ? " ถามไป เรียวปากก็ซุกซนไล่ไปเรื่อยๆ ความร้อนไล่ตามเรียวปากอุ่นไปจากไหล่บางเคลื่อนไปถึงซอกคอ อ้อมกอดอุ่นตอนนี้เริ่มโอบกระชับร่างบางไว้แน่น จนวิเวียนถูกหมุนตัวกลับมาอยู่เต็มอ้อมกอดอุ่น " อื้ม.... " ตอนนี้ริมฝีปากทั้งสองถูกประกบไว้ ปิดกั้นเสียงอุธรณ์จากร่างบาง... เรียวปากหวานปานน้ำผึ้งนั่น ทำเอาคนครึ้มเบียร์หลงไหล ดูดดื่มอย่างมึนเมา จนไม่แน่ใจว่าที่เขาเคลิ้มไปนี่เพราะเบียร์หรือริมฝีปากหวานนี้กันแน่ ริมฝีปากอุ่นค่อยๆ ละเลียดความอ่อนหวานจากร่างบางอย่างหลงใหล ไม่จำเป็นต้องรีบอะไร เวลายังมีเหลืออีกเยอะ ... กลิ่นกายสาว หอมสะอาด ทั้งที่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของทั้งสอง ทว่าทุกครั้งที่ใกล้ชิด ทุกครั้งที่สัมผัส วิเวียนก็ยังคงทำให้เขามึนเมาอยู่กับความหอมหวานจากร่างกายเธอได้ทุกครา ร่างใหญ่เริ่มดันร่างบางไปยังเตียงกว้าง ริมฝีปากร้อนเลื่อนทาบลงไปสัมผัสทั่ววงหน้างาม ไล่เลื่อนลงไปชิมซอกคอหวาน ลงไปจนถึงเนินอกอิ่ม... มือใหญ่ที่โอบกอดก็ทำหน้าที่นักสำรวจสร้างความร้าวรานให้หญิงสาวไปทั่วร่าง มือขวาวาดลงมาเกาะกุมเนินอกอิ่ม เค้นคลึง หยอกเย้ายอดปทุมที่ยังแอบหลบอยู่ในผ้าผืนน้อย " อื้ม.... " เสียงหวานครางออกมาอย่างรัญจวนใจ เมื่อปลายนิ้วเรียวเริ่มขยับล้อยอดถันผ่านร่มผ้า หน้าสวยเริ่มแดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้น ริมปากอิ่มเลื่อนจากเนินอกอิ่มมาควานหากระเปาะนวลก่อนจะเลาะริมผ้าเข้าไปครอบครองยอดหวาน... ลิ้นเรียวตวัดหยอกล้อ ดูดดื่ม ยอดถัน ขบเม้ม ดูดดันอย่างหิวกระหาย ขาแกร่งสอดแทรกเข้ามากลางเรียวขาเรียว เรียกเสียงครางกระเส่าออกมาจากร่างบางข้างใต้เป็นระยะๆ วิเวียนพยายามกลืนน้ำลายลงลำคอที่แห้งผาก ยามนี้ เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป สติเริ่มเลือนลางลอยหาย ... ใครเมากันแน่นะเนี่ย มือใหญ่ผละจากอกอิ่มนั่นไป ให้ปากอุ่นเลื่อนเข้ามาแทนที่ ก่อนจะเลื่อนลงสำรวจต่ำไป ต่ำไป ต่ำไปเรื่อยๆ วิเวียนถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วเรียวรุกเข้ามาสำรวจเนินสามเหลี่ยมสงวน จนพบถ้ำฉ่ำชื้นที่รออยู่อย่างพรั่งพร้อม " อาห์.... อา... ห์..... อาห์..." เสียงที่ส่งผ่านมาได้ เพียงแผ่วครางเท่านั้น ร่างสูงประคองตัวขึ้นไป พรมจูบหน้าหวานอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้แดงก่ำไปด้วยแรงอารมณ์ " ไหน ... เรียกพี่กรซิคะ? " เรียวปากอุ่นกระซิบสั่งแนบเรียวปากบาง ดวงหน้าวิเวียนยามนี้ ช่างสวยงาม น่ารัก น่าปรารถนาไปเสียจริง " พี่กร..... พี่กรคะ " เสียงเครือครางออกมาตามสั่งอย่างว่าง่าย มุมปากวรากรกระตุกยิ้มอย่างพอใจ เรียวนิ้วยังขยับสั่งการเพิ่มความกระสันให้ร่างบางต่อไปอย่างไม่ลดละ " พ... พี่กร.... พี่กรคะ.... อย่าแกล้ง..... อย่าแกล้งวิ...." เสียงครางหวานอ้อนวอนร้องขอ " พี่แกล้งอะไรคะ? " ร่างสูงที่ยังคงง่วนอยู่กับร่างบางข้างใต้อย่างหลงใหล ยังคงแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ นิ้วเรียวยังคงหยอกล้ออยู่เนินปากถ้ำเพิ่มความทรมานแก่ร่างข้างใต้ยิ่งนัก " พี่กร... พี่กรคะ.... ช่วย.... ช่วยวิด้วย.... อืม..." เสียงร้องขอกระเส่าแผ่วมา ทำเอาร่างสูงกดหน้าฝังลงไปตรงซอกหูเรียว พร้อมจุมพิตแผ่วไล้ปลายลิ้นหยอกล้อแล้วก็เกินห้ามใจ หากไม่ช่วยหญิงสาวข้างใต้นี้ ก็ไม่แน่ใจว่าใครจะขาดใจก่อนกัน.... เท่านั้น นิ้วแกร่งก็แทรกลงไปเติมเต็มตามความต้องการของร่างข้างใต้ ปากอุ่นเลื่อนมาประคบกลบเสียงครางที่ร้องออกมาตามจังหวะท่วงทำนองที่เขาจัดให้ ลีลาท่วงท่าที่สอดคล้องของทั้งสอง เข้าคู่ดั่งนักเต้นลีลาศที่รู้จังหวะรับส่งกันอย่างดี วรากรมองใบหน้าเปี่ยมสุขที่บิดพริ้วไปตามแรงอารมณ์ของหญิงสาวข้างล่าง ... ใบหน้าที่ชวนหลงใหล ใบหน้าที่ประทับลงไปในความทรงจำของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เหมือนเสียงครางแผ่วที่เค้าจดจำได้ดี ในขณะนี้ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น ร่างสูงเร่งจังหวะครั้งสุดท้าย พร้อมร่างบางที่กัดฟันครางแล้วกระตุกเฮือกสุดท้ายพร้อมสัญญาณจังหวะบอกเรียวนิ้วยาวว่า ได้ส่งเธอขึ้นสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว..... ><><><><><><>< เหนื่อยคัฟ ทิ้งให้อย่างนี้ก่อนจะจากไป ใครก็ได้ฝากต่อให้ทีได้มั้ย.... ใครอ่านไม่ต่อ ชอบไม่ชอบยังไง ทิ้งเมนต์บอกไว้หน่อยก็ดีนะขอรับ ^ ^'   โดย: EuReKa IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:18:47 น.

เอ่อ........จะต่อยังไงดีละ อึ้งอยู่   โดย: มิบุซา'เคียวโหมดเหนื่อยโคตรแต่แอบอึ้ง IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:19:35 น.

......แหม แต่งอิโรติกเยี่ยมเหลือเกิน น่าจะไปแต่งอาชีพได้แระนะท่านยู ทำเอาใจคอข้าน้อยสั่นๆๆๆๆ เหอๆๆๆๆ   โดย: อีรอส IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:20:19 น.

ง่ะ... เข้ามาเช็คหลายรอบละ ไหงไม่มีใครช่วยต่อยูเลยอะ ตอนแรกก็กะจะมาต่ออีกซักที แต่เห็นไม่มีคนเม้นต์ แสดงว่าไม่ค่อยมีใครอ่านแล้วใช่มั้ย -3- ถ้าต่อให้วรากร ปะลัมปั่มปั๊ม วิเวียนมากไป เด๋วใครๆ จะหาว่ายูแอบหื่นอีก -3- บุ้ยๆๆๆๆ (ที่จริงสปิริตนักเขียนนะ ตัวจริงยูออกจะเรียบร้อย... เอิ๊ก... เสียงเรอเบียร์ ^ ^') จะต่อฉากอื่นให้ ก็ไม่ไหวละ วันนี้ครึ้มเบียร์มากไป งานการก็ไม่ได้ทำ ถ้าแต่งต่อ สงสัยวรากรคงได้ตำแหน่งทอมหื่นแห่งปีไปครองเป็นแน่แท้... พิมพ์ไปก็เบลอไป ไม่รู้เข้ามาบ่นอะไร ไปดีกว่า >_<'' ปล. ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วไม่เม้นต์ให้ เราจะไม่เข้ามาต่อแล้วจริงๆ ด้วยนะ ... งอนคัฟ!!! (<< ได้ทีอู้แล้วอู้อีกดีกว่ายู เหอๆ) ปล. อีกซักที หรือเราจะใช้สูตรฮิตกันดี ใครอ่านไม่เม้นต์ ขอให้แฟนมีชู้ซะดีมั้ย?   โดย: EuReKa IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:20:49 น.

...(กลัวแฟนมีชู้) เพิ่งเห็นธาตุแท้ของท่านยูเจงๆก็วันนี้แหละ โหๆๆๆไม่เบานะเนี่ยยยย หมีพูไม่ถนัดแนวนี้อ่ะถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกะทำมะทำโมล่ะหมีพูสู้อยู่แร้ว ท่านยูบรรเลงมาแบบนี้ ข้าน้อยขอตัว...ชะแว๊ป!!   โดย: หมีพู IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:21:19 น.

^ หมายความว่าไงจ๊ะลูกหมี จะลากเรื่องนี้เปลี่ยนแนวอีกทีเหรอคัฟ? 555 วันก่อนให้วรากรกลายเป็นเด็กนร. ไปครั้งนึงละ วันนี้จะพาวิเวียนเข้าวัดอีกรึไง แต่ไม่ไหวนะ ท่านอีรอสเค้าเข้าวัดไม่ได้อะ 555   โดย: EuReKa IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:21:52 น.

.........อาโหลๆ...เทสๆ...ขณะนี้มีประกาศมาจากกระทู้พี่ลิงยักษ์...ว่าด้วยการตามหาตัวคนจ่ายค่าหูฉลามงานเจ้าโอ......... ถ้าใครพบเห็น ท่าน EuReKa .....โปรดแจ้งมาที่ ป้าแอนหรือท่านซา'เคียว ด่วนถึงด่วนที่สุด.....เพราะในขณะนี้ทางเราได้รับแจ้งว่าวัตถุดิบในการหูฉลามได้มาครบแล้ว.....ขาดแต่เงินที่จะต้องจ่ายให้พ่อค้าที่นำของมาส่งเท่านั้น.....ซึ่ง ท่าน EuReKa รับปากว่าจะจ่ายให้แต่ขอตัวไปรับจ๊อบยิงสปอตโฆษณาหาเงินก่อน.....ขณะนี้เวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแล้ว....เรายังไม่เห็นท่านมาจ่ายตามที่ได้ตกลงไว้แต่อย่างใด.....ถ้าใครแจ้งเบาะแสของ ท่าน EuReKa มาทางเรายินดีที่จะจ่ายรางวัลนำจับให้อย่างงาม(ลูกอม 1 เม็ด)..... จึงประกาศมาเพื่อให้รับทราบโดยทั่วกัน ลงชื่อ.....ป้าแอนผู้แสนจะอ่อนโยน.... ป.ล. ว่าจะไม่เม้นท์แล้วนะแต่พอดีเห็นคำแช่งซะก่อน....เม้นท์ข้าน้อยเลยออกมาในรูปแบบนี้แล.....5555   โดย: ป้าแอนผู้แสนจะอ่อนโยน IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:22:52 น.

^ ป้าคัฟ แก่แล้วก็หลงลืมแถมยังสายตาฟ้าฟาง -_-' ป้าแอบแย่งหัวใจยูไป จนซาจังโกรธจะไม่คบยูอยู่แล้วนะ ยังจะมาเรียกเก็บส่วยอะไรอีก มะมีให้แล้วนะป้านะ 555 ถึงมหาชายาคนดี งอนกันเข้าไป ยูง้อสาวไม่เป็นนะขอรับ >_< กลับมาได้แล้วนะคะชายา คิดถึงแล้วนะจ๊ะยาหยี เลิกงอนซะทีนะคนดี จะหึงอะไรกะป้าแก่ๆ แถวนี้ล่ะคัฟ 55555   โดย: EuReKaภาคกลับมาร่ายมนต์เรียกชายาคืนตำหนัก IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:23:33 น.

โชคดีจริงๆ ที่เป็นยาย[แก่] ไม่ใช่ [ป้า] หึ หึ ........ ท่านยูรีก้า แต่งเรื่องได้บรรเจิดขนาดนี้ แสดงว่าสมองด้านที่ตีบคงไม่ใช่ด้านนี้เนอะ หุ หุ ยายล้อเล่นจ้า...... ^ ^   โดย: YaY IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:24:04 น.

.....เหอๆ อันตัวเรานั้นไซร้เข้าวัดไม่ได้ แต่โบสถ์ฝรั่งยังเชื้อเชิญอยู่จ่ะ เพิ่งสอบเสร็จวันนี้อ่ะ อาจจะผิดเวลาเล็กน้อย กับการหักมุมจบอันสวยงาม ว่าจะทำอย่างไร ท่านยูเรก้าเราถึงจะอกอีแป้นแตกได้สะจัยที่ซู้ดดดด ......ขอเวลาอีกเล็กน้อย ขยายจุดลมปราณสักหน่อย แล้วจะมาเคลียร์ให้เป็นเรื่องใหม่เร๊ยยย ก๊ากกกกกกกกกกกกกก   โดย: อีรอส IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:24:45 น.

.......หึหึหึ.....ว่าฉันแก่เข้าไปนะยูนะ ตัวท่านเองก็อายุเท่าไหร่แล้วอ่ะ อย่ามาทำเป็นลืมนะจ๊ะปู่ยู .......ส่วนเรื่อง ชายาของท่านนั้น ข้าน้อยบอกแล้วไงเจ้าคะว่าจะดูแลให้เป็นอย่างดี ท่านยูไม่ต้องเป็นห่วงมุ่งหน้าปั่นวิทยานิพนธ์ไปเถอะ....จริงไหมจ๊ะ.....ซา'เคียว ที่รัก.....เอิ๊กๆๆๆ   โดย: ป้าแอนรักเด็กค่ะ IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:25:34 น.

((( ฟังๆ ))) <<< หึหึ ยัง คัฟ ยังไม่ได้ตั้งกระทู้ใหม่ แต่เรายินดีที่จะนำเสนอวีรสตรีคนใหม่ในเครือ EuReKa แท่น แท๊น.... ท่านป้าแอน ขอรับ (ยิ้มมาหน้าตาภูมิใจยิ่ง ^ ^'') รับตำแหน่งใหม่ เป็นนางสนองพระโอษฐ์เคียงใจยูไปแล้วนะคัฟ ปล. ถึงท่านอีรอสนะขอรับ เนื่องว่าชายาข้าน้อยอยากขอปิดโย่วเสียเองเยี่ยงนี้ หากท่านอีรอสจะพลิกโผนี่กรุณาอดใจรอซักหน่อยแล้วกัน ไม่งั้นช่วยแต่งตามเกมส์ไปก่อนแล้วกันนะท่านนะ .... ขอบพระคุณขอรับท่าน ^ ^a ,,, ไม่ต้องแย่งกันได้ทุกคน   โดย: EuReKaใกล้บ้าเต็มทน^^' IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:26:33 น.

..........วีรสตรีคนใหม่ <<< คงจะเป็นวีรสตรี 1 ในไม่กี่คนที่อาจหาญต่อกรกับท่านยูได้ใช่ไหม่นี่ คำนี้ขอน้อมรับด้วยใจก็แล้วกันนะเจ้าคะ ..........ส่วนอีกตำแหน่งที่พ่วงมาก็คงต้องรับเอาไว้ด้วย.....เหอะๆๆเอานางมารอย่างฉันเข้ามาร่วมเครือ EuReKa ไม่อยากจะนึกว่าต่อไปจะเป็นยังไง เคยได้ยินสำนวนนี้ไหมจ้ะ ยู จ๋า... ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน ....โปรดติดตามตอนต่อไป.....เร็วๆนี้ ...........ป.ล.ซา'เคียว หายไปไหนทำไมไม่มาช่วยพี่มังหง่ะ -0-............   โดย: แอนภาค(จำต้อง)มารับตำแหน่ง IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:28:29 น.

ไม่ได้หายไปไหนหรอกจ้า ป้าแอนที่รัก........ นั่งปั่นตอนจบเรื่องนี้อยู่ แต่แอบมีงอลเล็ก ๆ ใส่เจ้าของกระทู้นิด ๆ รออีกนิสสสนะขอรับ ตอนจบของ โย่ว ใกล้เสร็จแล้ว อีกนิสสสสสเดียว แต่ตอนนี้ของเวลา ไปลับคมดาบแป๊บหนึ่งขอรับ   โดย: มิบุซา'เคียวคมดาบไม่ปรานีคนจิตใจหวั่นไหว IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:29:17 น.

ไหน... มีใครแอบงอนเจ้าของกระทู้ขอรับ? สาสน์ง้อได้ถูกส่งไปยังกระทู้ท่านพี่ลิง (สถานเกิดเหตุแล้วนะขอรับ) หากมหาชายาอ่านสาสน์รักจบ แล้วยังอยากลองลับคมดาบซามูไร พี่ยูยินดียื่นอกให้ ไม่มีอุทธรณ์เลยขอรับ... หากเป็นอาญาสิทธิ์ชายา พิพากษาอะไรมา ... ยอมหมดคัฟ ปล. หากท่านอีรอสแต่งมาชนมหาชายา เราจะปรับให้กลายเป็นภาคพิเศษซะดีมั้ยขอรับ ทว่า... ถ้าอีรอสมัวแต่แต่งโย่วไม่ยอมอ่านไบเบิ้ลเตรียมสอบที่ข้าน้อยจัดส่งให้ ล่ะก็ สอบหนหน้าถ้าคะแนนน้อยกว่า level 4 กรุณาเตรียมอกรับสปาต้าบินด้วยนะขอรับ ด้วยรักและห่วงใย   โดย: EuReKaองครักษ์สปาต้าบิน IP: 58.8.123.175 3 กันยายน 2549 20:29:52 น.

คนงอนนะหายงอนแล้วขอรับ ฝากข้อความไว้ที่กระทู้พี่ลิงตอบแล้วด้วยขอรับ หุหุ......ชูแวบปั่นตอนจบต่อ   โดย: มิบุซา'เคียวโหมดอินกับเพลงสุดๆ IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 4:59:05 น.

วันที่แสนจะสุขสมของทั้งคู่หมดไปอย่างรวดเร็ว ร่างของวิเวียนทรุดลงนั่งลงกับโซฟาในห้องของตัวเอง หลังจากเหตุการณ์วันที่วรากรพาเธอซิ่งรถหนีเที่ยวผ่านไปกี่วันแล้วนะ เธอไม่ได้พบเขาอีกเลย เธอถูกกักตัวให้อยู่แต่ในคอนโด ไปไหนมาไหนก็มีแต่บอร์ดีการ์ดที่พ่อและป้าของเธอขนมาเฝ้าเธอ ราวกับว่าจะเกิดเหตุการณ์รอบสังหารเธออย่างนั้นแหละ “นายอยู่ไหนนะ...กร” วิเวียนพึมพำด้วยเสียงแผ่วเบา ภาพของสาวหล่อกวนประสาทผุดขึ้นมาทำให้เธอคิดถึง วิเวียนชันเข่าขึ้น และกอดมันด้วยวงแขนเล็ก ๆ ของเธอ “อยากเจอจังเลย” ********************************** “โอ้ย!!!! แม่ทำแผลหรือจะฆ่ากรอะแม่......” “เงียบไปเลยเจ้าตัวดี เจ็บขนาดนี้แล้วยังจะมาบ่นอีก เป็นไงละ พาลูกสาวชาวบ้านหนีเที่ยวกลับมาเจอพ่อเขากระทืบซะเกือบตาย ถ้าเป็นฉันหน่อยไม่ได้ จะเอาให้หนักกว่านี้อีก” ผู้เป็นแม่บ่นให้กับวรากร แต่ในใจกลับเป็นห่วงวรากรอย่างสุดแสน ภาพของลูกรักกลับเข้ามาในบ้านด้วยสภาพที่ย่ำแย่ซะยิ่งกว่าถูกหมาฝัดมาทำให้เธอแทบเป็นลม “เห็นสภาพลูกของเธอหรือยัง??? ถ้ามันยังไม่เลิกยุ่งกับยัยวิลูกสาวของฉัน มันจะเจ็บมากกว่านี้ แล้วบอกมันด้วย ยัยวิกำลังจะแต่งงาน เลิกยุ่งกับยัยวิซะ” เสียงจากโทรศัพท์ ทำให้เธอรู้ว่า ลูกรักของเธอเจ็บตัวด้วยฝีมือของใคร เธอไม่รู้จะบอกกับวรากรอย่างไรดี ว่าสาวที่เขาหลงเสน่ห์อยู่ตอนนี้กำลังจะกลายไปเป็นของคนอื่น วรากรจะรู้สึกอย่างไร?? “แม่!!!! เป็นอะไรนะแม่ เรียกไม่รับ ต้องให้ตะโกนใส่ คนแก่ก็งี้แหละนะ” “นี่เนะ.....แก่งั้นเหรอ รู้งี้ปล่อยให้ตายคาหน้าบ้านก็ดี..........มีอะไรก็ว่ามาสิยะ” “วิ....โทรมาหรือเปล่าฮะ กรหายมาหลายวันแบบนี้ไม่รู้ยัยนั่นจะว่าไงบ้าง” ~กร แม่จะบอกกับลูกอย่างไรดี.......~ “เอ้า!!! เงียบอีก แม่นี่แก่แล้วจริง ๆ นะแหละ คิดอะไรช้า” “ไอ้ลูกคนนี้นี่” “โอ้ย!!!!” วรากรร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อแม่ของเขาตีเข้าให้ที่แผลของเขา ยังไม่ทันตั้งตัวอะไร แม่ของเขาก็ลุกหนีไปซะแล้ว “แม่จะไปทำกับข้าวก่อนนะ นอนพักให้มาก ๆ” ว่าแล้วแม่ของเขาก็เดินออกจากห้องนอนของเขาไป “ตกลงเลยไม่รู้กันว่ายัยนั่นโทรมาหรือเปล่า?” วรากรค่อยๆ ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม “เจ็บเป็นบ้าเลย TEEN ควายหรือไงวะที่กระทืบมา” เขาบ่นอุบเมื่อรู้สึกว่าทั่วร่างกายของเขาปวดร้าวสาเหตุจากการถูกดักทำร้าย หลังจากที่วิเวียนมาส่งเขาที่หน้าเมื่อหลายวันก่อน คนร้ายสามหรือสี่คน เข้ามารุมทำร้ายเขาทันทีที่รถของวิเวียนแล่นจากไป เขาเกือบเอาชีวิตไม่รอดหากเจ้าตูบข้างบ้านไม่ส่งเสียงเห่าจนมีคนออกมาไล่มัน คนร้ายเลยเผ่นหนีไป นี่ขนาดเขาอยู่หน้าบ้านของเขานะนั่น ถ้าเป็นที่อื่น เขาคงถูกอุ้มไปทำมิดีมิร้ายซะแล้ว “ไม่คิดจะโทรมาหากันบ้างเลยหรือไงนะ คิดถึงนะวุ้ย!!!” วรากรหยิบมือถือขึ้นมาดู ไร้รายชื่อของคนที่เขาคิดถึงโทรเข้ามาหา จนสุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายกดโทรไปหาซะเอง ~ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง~ รอบแรก ~ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง~ รอบสอง ~ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง~ รอบสาม “เบอร์ห้องก็ได้วะ” ~หมายเลขที่ท่านเรียกระงับการใช้บริการชั่วคราวค่ะ~ รอบแรก ~หมายเลขที่ท่านเรียกระงับการใช้บริการชั่วคราวค่ะ~ รอบสอง ~หมายเลขที่ท่านเรียกระงับการใช้บริการชั่วคราวค่ะ~ รอบสาม “โธ่เว้ย!!! อะไรวะ มีปัญญายึดบ้านฉัน แต่ไม่มีปัญญาจ่ายค่าโทรศัพท์ หรือไงวะ” วรากรโวยวาย เมื่อไม่สามารถโทรติดต่อวิเวียนได้ “เอาวะ!!! โทรไม่ติด ไปหาเองก็ได้” วรากรพยายามขยับกายที่แสนจะบอบช้ำ และยันตัวขึ้น แต่พอเขาย่างก้าวออกจากห้องเท่านั้นแหละ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น ~0897886191~ วรากรมองหมายเลขโทรศัพที่ไม่คุ้นตาเอาซะเลย ก่อนจะกดรับ “ครับ” (กร......วิเองนะ) “เธอทำอะไรอยู่ ฉันโทรหาเธอเป็นร้อยรอบ (ความจริงแค่6) ติดต่อก็ไม่ได้ มัวทำอะไรอยู่ ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว ไม่คิดจะดูมาแลฉันแลหรือไง? เป็นห่วงฉันน่ะ.....เคยบ้างหรือเปล่า??? อะ...ทำเงียบเดี๋ยวจับจูบซะเลย โทรมาเงียบหรือไงเธอ? ฉันคิดถึงเธอนะเนี๊ยะ” (นายเปิดโอกาสให้ฉันพูดมั้ยละไอ้บ้า บ่นพล่ามเป็นปู่อยู่ได้ ---เหมือนเจ้าของกระทู้เลย ปู่ยู ^O^---ไม่คิดถึงแล้วฉันจะโทรมาหาหรือไงยะ) “แล้วเธอทำอะไรอยู่ทำไมไม่มาหาฉันบ้าง?” (ฉันอยากไป แต่ไปไม่ได้....ฉัน.....) (ยัยวิ!!!!~ แกคุยอยู่กับใคร มันใช่มั้ย!!! เอามานี่!!!) (ปล่อยนะพ่อ!!!) เสียงความวุ่นวายทางปลายสายทำให้วรากรใจคอไม่ดี เกิดอะไรขึ้นนะ (แกเลิกยุ่งกับลูกสาวฉันซะ) เสียงเฉียบขาดของบิดาของวิเวียนดังขึ้น วรากรนิ่ง “ไม่!!!” (ที่โดนไปวันนั้นยังน้อยไปใช่มั้ย? ได้.......ถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับยัยวิ แกได้ตายสมใจแน่) จากนั้นแม้วรากรจะพยายามพูดอะไรไป อีกฝ่ายก็ไม่ได้ยินเสียแล้ว เพราะกดสายของเขาทิ้ง “โธ่โว้ย!!!~” /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ “พ่อ!!!! พ่อทำอะไรกรนะ? พ่อทำอะไรเขา?” “แกอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะยัยวิ!!! ไปแต่งตัวซะ วันนี้แกต้องไปลองชุด ป้าเขารอแกอยู่ที่ร้านแล้ว” “ชุด....ชุดอะไรคะ?” “ชุดแต่งงาน” “แต่งงาน!!!!~........ใครจะแต่งงานคะ....พ่อ” “แกกับตาดลไง?? ฉันหาฤกษ์ได้แล้ว อาทิตย์หน้า แต่ง” “ไม่!!!” “ไปแต่งตัวซะ” “ไม่นะพ่อ....วิไม่แต่งงาน วิไม่ได้รักไอ้บ้านั่น วิรักกรได้ยินมั้ยคะ??” วิเวียนพูดเสียงดังกับพ่อของตนเอง เธอกำลังจะแต่งงานกับคนที่พ่อและป้าของเธอพยายามยัดเหยียดให้ “ไปแต่งตัวซะ” พ่อของวิเวียนเดินออกจากห้องมา ปล่อยให้ลูกสาวที่เขารักร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ~พ่อขอโทษลูก แต่นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดของลูกแล้ว พ่อหวังดีกับลูกนะ~ นายวิเชียรคิดในใจ ใช่ว่าเขาอยากจะบังคับจิตใจลูกสาวของเขา แต่เขาไม่ต้องการให้ลูกสาวของเขาต้องทนกับสายตาของคนรอบข้างหากต้องมีคนรักเป็นคนเพศเดียวกัน */*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ “อะไรนะแม่!!!!! แม่พูดว่ายังไงนะ” วรากรถามแม่ของเขาด้วยเสียงอันดัง “แม่บอกว่า คนที่มาดักทำร้ายลูกนะ คือคนของพ่อหนูวิเขานะ แล้วพ่อเขาก็บอกอีกว่า หนูวิกำลังจะแต่งงาน” “ไม่จริง” วรากรพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา ความเจ็บปวดพุ่งเข้ามาปะทะจิตใจของเขา “ไอ้บ้าสัปดลนั่นแน่” วรากรบ่นพึมพำออกมา “ว่าไงนะกร??” แม่ของเขาถามเขามาเมื่อได้ยินเสียงของลูกรักพึมพำเบา ๆ “ไม่มีอะไรฮะแม่ เดี๋ยวกรมานะ” ว่าแล้วเขาก็ลุกพรวดออกจากห้องรับแขกไป “จะไปไหนนะกร??” “ไปหาไอ้เรย์กับไอ้จีนมันหน่อย” เขาตอบแม่ของเขา แล้วเดินออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว วราการขับรถออกจากบ้านด้วยความเร็วสูง มือของเขากดหมายเลขโทรศัพท์ของเรย์ (สาวจิต ฯ เอิ๊ก จำมันได้ปะ คนเขียนกลัวจะลืม เลยเอามาเอี่ยวด้วย) (ว่าไงไอ้กร.........) “คิดถึงแกมั้ง” (ฟ้าจะผ่าหัวไอ้จีนวะ) “เอาน่า แกอยู่ไหน” (บริษัท..) “ไอ้จีนอยู่ด้วยมั้ย?” (อยู่ มีอะไรเหรอ?) “มีเรื่องให้ช่วยนะ กำลังจะไปหา” (มาสิ เดี๋ยวจะอยู่รอ) “งั้นเดี๋ยวเจอกัน” วรากรกดวางสาย ก่อนจะเร่งความเร็วของรถขึ้นอีก ~ฉันจะถล่มแกให้ยับเลยไอ้สัปดลเอ้ย!!!~ /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ ตอนจบขอรับ......แต่ยังไม่จบทั้งหมด ขี้เกียจพิมพ์ซะก่อน เลยเอามาแปะไว้ครึ่งหนึ่งก่อน อีกครึ่งหนึ่งรออีกหน่อยนะขอรับ กำลังพิมพ์อยู่ อิอิอิ...............คิดเถิงเจ้าของกระทู้จังเลยขอรับ   โดย: มิบุซา'เคียวมาพร้อมกับตอนจบครึ่งแรก IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 5:00:23 น.

ตอนแรกเห็นตอนจบโย่วถูกชายาส่งมา เล่นเอาดีใจเกือบสิ้นสติ >_< อ่านไปอ่านมา .... ไหงกลายเป็นว่า ข้าน้อยกลายเป็นปู่ขี้บ่นไปแล้วเหรอขอรับ -_-' ดีหน่อยยังมีลูบหลังปิดท้าย มาอ้อนคิดถึงเจ้าของกระทู้... มันใช่ไอ้ปู่ยูขี้บ่นคนนั้นรึปล่าวขอรับ ^ ^a ถ้าใช่ ฝากท่านซามูไรเคียว ช่วยนำสาสน์ฝากส่งถึงชายา ว่าองครักษ์ EuReKa กำลังเร่งปั่นงานเพื่อรีบกลับมาหาท่านชายาอย่างด่วนเลยขอรับ...   โดย: EuReKaคิดถึงชายานะขอรับ IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 5:01:11 น.

ใกล้จบเต็มที่แล้วเนอะเรื่องนี้ ช่วงแรกขอบอกว่าเราตามเรื่องไม่ทันเลยหง่ะ แหะๆอ่านไปงงไป แม่กรโทรมาบอกจะไม่กลับบ้าน แต่ดันอุตส่าห์โผล่มาขัดจังหว่ะกรกับแอนนาซะงั้น(โย่ว1) พอเราหายไปสักพักแล้วกลับมาอีกทีกลายเป็นว่า กรสาวแตก ส่วนวิแอบแมน -0-a พอขึ้นภาคใหม่ท่านเจ้าของกระทู้ดันกลายเป็นเทพ(จริงๆอ่ะ น่าจะเป็นมารมากกว่า...ซา ว่างั้นไหมจ๊ะ < เห็นด้วยขอรับ : ซาตอบมาแบบไม่ค้องคิดอะไรมากมาย) อ่านไปอ่านมาก็มีบรรดาเพื่อนๆมาแจมกันอย่างสนุกสนาน ลากเจ้าวรากรไปผจญภัยจนทั่ว เป็นที่เฮฮาปาร์ตี้กันมากมาย...อิอิอิ นี่ถ้าไม่มีเม้นท์ลึกลับโผล่มาบอกให้เข้าเรื่องสักที....สงสัยว่านายวรากรคงต้องหัวหกก้นขวิดไปถึงสวรรค์ต่อด้วยนรกเป็นแน่แท้....อาเมน...ไม่นึกไม่ฝันว่า...ปัจจุบันนี้นายวรากรจะรอดมาจากน้ำมือของเหล่าเทพแล้วก็ปีศาจผู้กระหายที่จะกลั่นแกล้งความรักของเขาแล้วกับสาว(แอบแมน)วิเวียน แต่ยังไม่หมดเท่านั้น เมื่อนายวรากรผู้แสนจะอาภัพของเราต้องตกมาอยู่ในน้ำมือของ ท่านซา'เคียว ไม่อยากนึกค่ะ ว่าต่อไปเหตุการณ์จะเป็นยังไง ก็คิดดูจิ เปิดเรื่องมาพระเอกของเราก็โดนตืบซะแล้ว T^T ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เป็นฉากอิโรติคอยู่แท้ๆ แถมให้วรากรเป็นหนี้บุญคุณเจ้าตูบอีกหง่ะ ทำกันได้นะเจ้าซา แต่แล้วเหตุการณ์ที่วรากรโดนตืบก็มลายหายไปจากหัวสมองฉันทันทีเมื่อมี เรย์กับจีน โผล่มาเป็นเพื่อนพระเอก...เอิ๊กๆๆ อภัยค่ะอภัย (ไม่ได้ชอบ เรย์กับจีน จนออกนอกหน้านะ แค่หลงมากถึงมากที่สุดแค่นั้นเอง 555) แกล้งคนแก่ให้รอนานๆไม่ดีนะจ๊ะ เพราะฉะนั้นเอาตอนหน้ามาลงไวๆเลยนะจ๊ะ คุณน้องสุดที่รัก แอบเคืองทิ้งท้าย ทำไมพอเรย์กับจีนโผล่มาปุ๊ป แล้วต้องจบตอนทันทีเลยหล่ะคะคุณน้องซา (แกล้งพี่ได้ลงนะเรา)   โดย: ป้าแอน....แอบย่องมาบ่นตอนดึกๆ IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 5:13:00 น.

. . . . หุ หุ หุ . . . . ไม่ได้มาอ่านสะหลายวันเรื่องไปไกลแล้วอ่ะ อ่านตอนแรกเลือดกำเดาเกือบไหล(ประมานว่าหื่น) แต่ตอนนี้พระเอกกาลังน่าสงสาร ม่ายมีครายจาช่วยตากรมั้งเรยเยย จารออ่านต่อไปจ้า ท่านซาเคียวรีบเอามาลงน้อ คนรออ่านใจจาขาดเอา   โดย: ...มู๋ตุ๋น... IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 5:15:13 น.

หุหุ.....มาอ่านกันเหอะ /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ “ว่าไงไอ้กร คงไม่ใช่พายุความคิดถึงหอบแกมาหาฉันหรอกนะ” สาวหล่อหน้าตาคมคายนามว่าเรย์เอ่ยทัก วรากรที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ไอ้จีนละ?” “อยู่นี่” วรากรหันไปตามเสียง จีน สาวหล่อหน้าหวานเดินเข้าห้องตามเขาเข้ามา วรากรทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับเรย์ โดยมาจีนนั่งข้าง ๆ เขา “แกมีเรื่องอะไรวะ” “เรื่องที่จะให้ช่วยนะคือ........................................” วรากรเริ่มเล่าเรื่องของเขาและวิเวียนให้เพื่อนทั้งสองฟังอย่างละเอียด......เรย์กับจีนทำได้เพียงพยักหน้ารับรู้กับเรื่องเหลือเชื่อที่ออกจากปากของวรากร “ไอ้กร.....แกไปเช็คสมองบ้างหรือเปล่าวะ?” เรย์พูดขึ้นเมื่อเพื่อนของเขาเล่าจบ “-_-‘ แกอยากตายมั้ยไอ้เรย์๐” “เก็บแรงไปตืบพวกที่ตืบแกดีกว่าวะ” “แล้วตกลงพวกแกเข้าใจมั้ยวะ?” (-_- ) ( -_- ) ( -_-) “ไม่เข้าใจว่ะ” “งั้นง่าย ๆ นะ ฉัน รักกับวิเวียน แต่ ตอนนี้ยัยวิถูกพ่อจับแต่งงาน ที่นี้เข้าใจหรือยัง” ( - - ) ( _ _ ) ( - - ) “พอเข้าใจ...แล้วแกจะให้ช่วยยังไง?” “ถ้านึกออกจะมาหาแกสองคนเหรอวะ” “แล้วแฟนแกนะ เขาจะแต่งงานกับใคร? ที่ไหน? เมื่อไหร่?” จีนเอ่ยถามขึ้น วรากรได้แต่ส่ายหน้าช้า ๆ “ไม่รู้เหมือนกัน กูเพิ่งรู้เรื่องเมื่อกี้นี้เอง” “เมื่อกี้แกเล่าว่าแกได้พรจากท่านเทพซามุไร เคียว ไม่ใช่เหรอวะ ทำไมแกไม่ลองขอพรละ” “จริงอย่างที่ไอ้เรย์พูดนะ ทำไมแกไม่ขอพรวะ ขอให้รู้เรื่องแฟนแก ขอให้งานแต่งล้ม ขอให้อย่ามีอุปสรรค 108 แกไม่ขอเข้าวะ” “เออ...ทำไมฉันคิดไม่ถึงวะ” “แกโง่ไง!!!” สองเสียงของเรย์และจีนพูดขึ้นพร้อมกัน ตอกย้ำมันสมองน้อย ๆ ของวรากร “ว่าแต่แกจะไปหาท่านเทพซาฯ ได้ที่ไหนละ” เรย์เอ่ยถามขึ้น “ก็คงต้องไปที่ศาลของท่านเทพซา ฯ ละ” “ฉันไปด้วยสิ” จีนพูดออกมาอย่างกระตือรือร้น เมื่อรู้ว่าวรากรจะเดินทางมาหาท่านเทพซา ฯ (เทพที่น่ารักที่สุด เอิ๊ก ๆ) “แกจะไปทำไมวะจีน?” วรากรถามขึ้น เขามองจีนอย่างสงสัย จีนยิ้มสวยโชว์ “ก็ท่านเทพซาฯ นะเอาตอนพิเศษสาวจิต ฯ ของเจ้าเรย์มาลงแล้ว แต่ของฉันยังไม่รู้ว่าลอยลมอยู่ที่ไหนเลย ว่าจะไปทวงสักหน่อยนะ” “ตามใจแก แล้วแกจะไปมั้ยไอ้เรย์” “ไปสิ ไม่ได้เจอท่านซา ฯ นานแล้ว คิดถึง ไม่รู้จะน่ารัด เอ้ย น่ารักเหมือนเดิมหรือเปล่า” “งั้นก็ไปเดี๋ยวนี้เลย” พูดจบวรากรก็ออกจากบริษัทพร้อมกับเรย์และจีน /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* ณ ศาลเจ้าท่านเทพ ซามุไร เคียว “ทำไม่เงียบอย่างนี้วะ” เรย์พูดขึ้น เมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบ ๆ ตัวเงียบสงัด “ก็ว่าอย่างนั้นแหละ ไอ้กร แกแน่ใจนะโว้ยว่าที่นี่นะ ไม่ผิดที่แน่นะ” จีนพูดขึ้นอีกคน “เออดิ...คราวที่แล้วฉันก็มาที่นี่แหละ” “ลองเรียกท่านซา ฯ ดิ เผื่อท่านแอบหลับอยู่” เรย์กระทุ้งสีข้างของวรากร “เออ.....ลองเรียกสิ” จีนพูดสำทับขึ้นอีกคน วรากรเห็นด้วยกับเพื่อน เลยอ้าปากกว้าง ๆ พร้อมกับแหกปากตะโกนเรียก ท่านเทพซา ฯ “ท่านเทพซามุไร เคียว ท่านเทพซา ฯ ........>O “.................” แต่เงียบไร้เสียงตอบกลับไม่เหมือนคราวที่แล้ว วรากรหันมามองหน้าเพื่อนทั้งสอง “ลองอีกทีดิ เผื่อหลับลึก” เรย์แนะอีก วรากรก็ไม่รอช้าแหกปากกว้าง ๆ เรียกอีก >O -0-!!!! TTOTT!!!!! สองชั่วโมงผ่านไป..................ไร้วี่แววว่าเทพซามุไร เคียวจะปากฎกาย วรากรเริ่มหมดแรงที่จะเรียกหา เขารู้สึกสิ้นหวัง เมื่อตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย “โธ่โว้ย!!!.......หายกะบาลไปไหนกันหมดวะ ที่ไม่อยากเจอละโผล่กันมาจริงเชียว ทั้งพระเจ้ายูฯ ปีศาจอีรอส ปีศาจข้าวคั่ว ฯลฯ ตอนไม่อยากพบ แย่งกันออกมาจัง แล้วที่อย่างนี้ หายไปอยู่ไหนกันวะ” “ปีศาจอีรอสดูท่าจะติดภารกิจส่วนตัว ปีศาจข้าวคั่ว ลาพักร้อน พระเจ้ายู ฯ กำลังเห่อนางสนองโอษฐ์คนใหม่อยู่ขนาดชายายังลืมเล้ย นับประสาอะไรกับคนไม่สำคัญอย่างเจ้าละ วรากร” เสียงของใครบางคนที่วรากรจำได้แม่นยำไม่มีทางลืมดังขึ้น เขาหันไปทางต้นเสียงทันที “๐ท่านลิงเดียร์” ต่อมแรดของวรากรทำงานทันที เขากระโจนไปหาลิงเดียร์ พร้อมกับกางแขนออก เพื่อที่จะรวบตัวของลิงเดียร์ไว้ หาใช่ด้วยความเสน่หาไม่ เพราะเขาคิดว่าลิงเดียร์อาจจะสามารถช่วยเขาได้ ~ผลั๊ก~ ฝ่าเท้างาม ๆ ของลิงเดียร์ที่ถูกห่อหุ้มด้วยถุงเท้าที่ไม่ได้ซักมานานไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ และถูกสวมทับด้วยร้องเท้าผ้าใบยี่ห้อหรูคอนเวิร์ส ออร์สตาร์ สีซีด ราคาหลายพันบาท แต่ขอโทษทีเถอะ หากมองดี ๆ แล้วจะรู้ว่า มันคือของเก๊ที่เขาก๊อปเอามาวางขายแบกับดินตามตลาดนัด มันสัมผัสเข้าที่หน้าของวรากรอย่างจังด้วยแรงรักและอาฆาต (เอ๋......ยังไงหว่า???) “เจ็บนะโว้ย!!!๐” “เพราะรู้ว่าเจ็บอะดิถึงทำ” กระซิก ๆ เจ้าวรากร ตีบทสตอ ฯ ทันที แต่ลิงเดียร์กลับทำเป็นไม่สนใจ “แกมาหาท่านเทพซา ฯ ทำไม” “ข้าน้อยจะมาขอพรจากท่านเทพซา ฯ นะ ท่านลิงเดียร์รู้มั้ยว่าท่านเทพซา ฯ ไปไหน” “ท่านซา ฯ เดินทางไปลับดาบที่แดนไกลนะ แว่ว ๆ ว่าจะเอามาลงโทษประหารใครบางคนที่มีกิ๊กเยอะเหลือหลาย อีกนานกว่าจะกลับ เห็นทีเจ้าคงขอพรไม่ได้แล้ว วรากรเอ๋ย....ช่างน่าสงสาร..........แต่.......สม....น้ำ.....หน้า....ว่ะ” หลังจากที่ลิงเดีย์พูดจบ มันก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น วรากรทรุดลงนั่งกับพื้น ท่านเทพซา ฯ ไม่อยู่อย่างนี้ แล้วใครจะช่วยเขาละ “แต่ยังพอมีทางนะ” ลิงเดียร์พูดออกมาเบา ๆ แต่หูสอดรู้สอดฟังอย่างหูของวรากรมีหรือจะไม่ได้ยิน เขากระโดดเข้าไปหาลิงเดียร์อีกครั้งด้วยท่าทางหูตั้งหางกระดิกเหมือนเจ้าตูบข้างบ้าน “ท่านลิงเดียร์ สุดหล่อ บอกข้าน้อยทีเถอะว่าต้องทำอย่างไร ข้าน้อยยอมทุกอย่าง” ลิงเดียร์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่วรากรไม่สนใจ “ได้....ข้าจะช่วยเจ้า แต่.......” ลิงเดียร์หยุดพูด ทั้งวรากร และเพื่อนตั้งใจฟัง “เดี๋ยวหากข้าไปตามท่านซา ฯ มา แล้วท่านซาฯ ให้พรเจ้าแล้ว เจ้าช่วยผลักข้าให้เซไปหาท่านซา ฯ หน่อยนะ ข้าอยากซบอกท่านซา ฯ จะแย่แล้ว คราวที่แล้วเกือบได้ซบละ (ในประทู้พี่ลิงยักษ์) แต่ต้องรีบวิ่งหลบ สปาต้าบินของพระเจ้ายู ฯ ซะก่อนเลยไม่ได้ซบ คราวนี้พระเจ้ายู ฯ เห่อนางสนองโอษฐ์คนใหม่อยู่คงไม่มาขว้างสปาต้าใส่ข้าหรอก หุหุ” “ได้สิท่านลิงเดียร์ เดี๋ยววรากรจัดห้ายยยยย” “ดีมั่ก งั้นรออยู่นี่ เดี๋ยวข้ามา” ว่าแล้วลิงเดียร์ก็หายตัวไป ทิ้งไว้แต่วรากรที่พึมพำอะไรบางอย่างอยู่ราวกับคนบ้า “ไอ้จีน มะ....มะ...เมื่อกี้มันคนหรือลิงวะ” “แกก็เห็นว่าไอ้กรเรียกมันว่าลิง” “แต่มันจะซบท่านซา ฯ” “ได้ยินแล้ว แกจะให้มันมาซบฉันแทนหรอวะ อย่าดีกว่า อีเดียจว่ะ” จีนทำท่าขนลุก “แล้วเราจะทำยังไงละ......ฉันไม่อยากให้เจ้าลิงนั้นซบท่านซา ฯ ” “จุดธูปเรียกพระเจ้ายู ฯ มั้ย?” จีนเสนอความคิดขึ้น เรย์พยักหน้าเห็นด้วยทันที “ช่วยกันหาธูปเถอะ เขาใช้กี่ดอกวะ” “ไม่รู้สิ ดอกเดียวมั้ง” แล้วจีนกับเรย์ก็ช่วยกันหาธูปเพื่อนจุดเรียกพระเจ้ายู ฯ โดยไม่สนใจวรากรที่ยืนพึมพำเกี่ยวกับพรที่จะขอกับท่านเทพ ซามุไร เคียว (แล้วคิดว่าอย่างท่าน ซา ฯ จะให้พรง่าย ๆ เร้อ เจ้าวรากรเอ๋ย.......) /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวมาต่อให้อีกนะขอรับ ขอเวลาพิมพ์ก่อน......แต่ไม่ค่อยจะมีกำลังใจพิมพ์เลยช่วงนี้ ไม่รู้เป็รไขอรับ.....สงสังคิดถึงเจ้าของกระทู้มาไปหน่อย เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ปล. ป้าแอน.....ทำไมวันนี้ป้าเงียบจังเลยขอรับ หรือว่า เพราะแก่เลยต้องพักผ่อนเยอะ ๆ   โดย: : มิบุซา'เคียวอยู่ในโหมดเศร้า......มากกกกกก IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 5:32:04 น.

โอ้ว่าข้าน้อยอยากหาย เร้นกายหายหน้าลาบอร์ดสักสองเพลา ทว่า กลิ่นธูปช่างมาแรง ... -*- ดูท่า ถ้า EuReKa หายหน้า ชายาอาจเสียท่าลิงป่าก็มิแน่ เรื่องหัวใจต้องกันไว้ก่อน มะรู้ตอนหน้าจะเป็นเยี่ยงไร เพราะงั้นขอหน่อยเหอะน่า .... ถลกแขนเสื้อขึ้นไป แป้นพร้อมแล้วใช่มั้ย.... งั้น ฟิค!!!! ปล. ถึงชายา ขออภัยที่ EuReKa มิสามารถให้ชายาต่อได้ดังใจ ยังไงข้าน้อยก็ไม่ยอมให้ใครแย่งมหาชายาที่รักยิ่งคนนี้หรอกขอรับ -_-+ ><><><><><><>< ' แชะ ' เสียงจ่อไฟแช็คจุดธูป รอบที่ห้า ทว่าเรียกยังไงพระเจ้า EuReKa ก็ยังไม่ยอมออกมาอยู่ดี " เอ๊ะ.... ไอ้เหล่าเทพก๊กนี้มันแข่งกันอู้งานรึไงฟะ " เรย์เริ่มบ่นออกมา อารมณ์เริ่มเสีย ก็นี่เค้ากับเจ้าจีนช่วยกันจุดธูป หมดเรียกพระเจ้ายูฯ จนธูปหมดไป 5 ดอกแล้วนะ เมื่อไหร่จะมา " เฮ้ย เรย์ หรือว่าต้องใช้ธูปหมดกล่องวะ " จีนเริ่มสงสัย " กูว่าใช้ประทัดเลยดีกว่ามั้ยพวกเมิง " วรากร เริ่มใจร้อนตาม ก็นี่จุดธูปเชิญมา ปกติแค่จุดไฟเรียกคนอื่นมา เจ้า EuReKa ยังชอบเสนอหน้าโผล่มาให้เห็น นี่มันผิดวิสัยมากไปแล้วนะ -*- " ใจเย็นน่า... ลองใหม่อีกที แต่กูว่าจุดประทัดนี่ก็เข้าทีเหมือนกันแฮะ " ว่าแล้วเจ้าคนที่ดูท่าเหมือนว่าใจเย็น ก็คว้าประทัดมาโยนใส่เตาเผาหน้าศาลเจ้าทันที เล่นเอาวรากร กับเจ้าเรย์หนีประทัดเกือบไม่ทัน " ตุ้ง ตะลุ่ง ตุ้ง แช่ " เอ๊ย ผิดๆ ไม่ใช่มาแห่มังกรนี่หว่า เอาใหม่นะ " ปัง ปะลัง ปังๆ ปะลัง ปังๆ ปังๆๆๆ โป้ง ป้าง ตะละล่าง แป่งๆ *&^%$#@!@#$%^&* บึ่ม!!!!! " เสียงประทัดดังยาวแล้วระเบิดสะเทือนเลือนลั่นหน้าศาลเจ้า ทำให้เทพเจ้าที่แอ๊บสิงอดรนทนไม่ไหวคว้าผ้ามาพันกายอย่างลวกๆ แล้วหงุดหงิดโผล่หน้าออกมาจากศาลแต่โดยดี " เมียใครตาย ไมไม่ไปหาเมียน้อยฟะ มายุ่งอะไรกะเวลาส่วนตัวของข้า " พระเจ้ายูรีก้า โผล่หน้าสลึมสลือ หัวยุ่งเหยิงออกมาหน้าตาไม่เป็นมิตรเลยซักนิด " อ่าว... นี่ท่านอยู่เฝ้าศาลเจ้าหรอกเหรอ ไหงเมื่อกี้เรียกแล้วทำไม่ได้ยิน จุดธูปเชิญก็ไม่ยอมมา นี่พวกข้าน้อยนึกว่าท่านอยู่ไกลเลยมาช้านะเนี่ย " เรย์ร่ายยาวตำหนิปนสงสัย " ที่จริงไอ้ประทัดบ้าของเจ้าข้าก็ไม่อยากจะกลับมา แต่มันทำให้ชายาข้าตกใจ... ดูดิ๊ นี่ไม่ยอมให้ต่อแล้วอะ " -*- พระเจ้ายูฯ บ่นกระปอดกระแปด " ท่านพี่ว่าอะไรนะขอรับ? " เสียงหวานดุดังออกมาจากศาลเจ้าด้านใน ตามมาด้วยร่างเทพซามูไรที่แต่งกายเรียบร้อย ทว่าผมเผ้ายังยุ่งเหยิงสิ้นดี (แถมมีคิสมาร์กตรงซอกคอโผล่มาอีกตะหาก >_<) " อ๋อ.... ปล่าวจ้า... พี่กำลังถามว่า สามหล่อนี่มาหายาหยีของพี่ทำไม " ^ ^'''' พระเจ้าเริ่มเข้าเกียร์มัว (กลัวเมีย) อีกที " งั้นเข้าเรื่องเลยนะ คือจำได้ว่าข้าน้อยได้พรจากท่าน 3 ข้อ ก็จะมาขอเพราะตอนนี้เดือดร้อนจริงๆ " " เกิดอะไรขึ้นเหรอจ๊ะ วรากร " เทพซาฯถามมาเสียงอ่อนหวาน ฟังแล้วให้น่าขัดใจนัก -*- " คือตอนนี้ วิเวียนแฟนเจ้ากรกำลังถูกจับแต่งงานนะขอรับท่านซา " เจ้าจีนตอบมาแทนเพื่อนที่ดูเหมือนพยายามหลบสายตาอาฆาตของพระเจ้ายูอยู่ .... (ไอ้ทอมกลุ่มนี้ มันจะหน้าตาดีเกินไปแล้ว !!! -*-) " แล้วไง " เทพซาถามไม่อยากใส่ใจ ' ดี.... ชวดจากยัยวิเวียนไป โลกได้มีคนหล่อที่ฟรีเพิ่มขึ้น ' เทพซาแอบคิด เทพยูฯ เห็นท่าดูจะไม่ได้การณ์ซะแล้วนะ รีบไล่เจ้าพวกนี้ไปดีกว่า -_-' " เจ้าเลยอยากมาขอพร ว่างั้น? เอ้าอยากได้อะไร " พระเจ้ายูถามวรากร " ข้อแรกข้าอยากให้ความรักของข้ากับวิเวียนสมหวัง " ชิส์ ฝันไปเหอะ.... ซาเคียวคิด " อืม... ไม่มีปัญหา ... ใช่มั้ยจ๊ะ ชายาของพี่ " พระเจ้ายูหันไปหาชายา " น้องยังไม่ได้รับปากเลยนะ " เทพซามูไรหันหน้าหนี เจ้ายูฯ เห็นอย่างนี้เลยใช้ไม้ตาย หมุนร่างชายามาประกบปากโชว์บรรดาไอ้หล่อทันที ' หึหึ ใครจะไปรู้ใจชายาเราเท่ากับตูข้า... มะมี มะมี เหอๆ ' <<< ดูท่าไอ้ยูนี่หื่นว่ะ -_-' " รับปากเค้าไว้แล้วนี่ก็ต้องให้พรวรากรเค้านะคะ " พระเจ้ายูฯ กระซิบติดริมฝีปากชายา แล้วก็ไม่ให้เวลาตอบหรือหายใจ ปากอุ่นก็กดลงไปใหม่ ลิ้นพระเจ้ายูรีก้าเกี่ยวกระหวัดดูดดื่มความหวาน เพิ่มความร้อนแรงดูดดื่มจนซามูไรเริ่มระทวย และครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้ " อืม.... ท่านพี่.... " เสียงเทพซาครางออกมาอย่าเกินห้ามใจ " เย้... นี่ท่านตกลงให้พรข้าน้อยแล้วใช่มั้ย " วรากรตื่นเต้นดีใจ " เทพเจ้าให้พรไว้ ไม่คืนคำ " เมื่อได้พรแล้วก็รีบไปๆ กันซักที ข้าจะได้ต่อยกที่ 5xxxxxxxxxxxxxxxxx กับชายาสุดที่รัก ชิ้วๆ " พระเจ้ายูออกปากไล่เจ้าสามใบเก๋า เบื้องหลังฉาก "ท่านพี่ยู!! ดาบซามูไรที่ข้าน้อยสั่งให้ลับไว้อยู่ไหนจ๊ะ" -_-+ เสียงเทพซามูไรถามมาชาเย็นนัก " กำลังลับอยู่จ้า คนดี " ^ ^''' เพราะพระเจ้ายูฯ ทำให้เทพซามูไรเผลอให้พรวรากร เจ้าหล่อนจึงแค้นใจยิ่งนัก.... รับกรรมไปซะเจ้ายู (อ้างอิงดังชีวิตจริงเลยแฮะ) ^ ^a " เสร็จแล้วยังเหลือชุดซามูไรที่น้องใส่เมื่อวานนี้ เอาไปซักให้ด้วยนะขอรับ " " คัฟ " " เสร็จแล้ว เข้าไปในครัว เตรียมสำรับไว้ให้ด้วย " " คัฟ " " ทุกอย่างต้องเสร็จ ก่อนอาทิตย์จะตกดินนะ " " จะพยายามนะจ๊ะ " " ต้องได้ !!! ออ... แล้วอย่าลืมนะ เสร็จงานแล้วไปผสมน้ำในอ่างจากุชี่รอให้ซาด้วยนะ " " คัฟ " ปิดท้ายด้วยคำสั่งสุดท้าย ที่แผ่วเบาสุด ทว่า กลับเรียกกำลังใจทั้งหมดมาให้เจ้า EuReKa ทันที " แล้วเย็นวันนี้ เข้าไปช่วยน้องถูหลังด้วยนะท่านพี่ยูฯ " เท่านั้น รอยยิ้มกว้างกว่ามหาสมุทรแอตแลนติกก็ปรากฏบนมมุมปากเจ้าหื่น เอ๊ยพระเจ้า EuReKa ทันที " ด้วยความยินดีเลยจ้า " >____________ เฮ้อ... ทิ้งไว้อย่างนี้ ค่อยมีแรงทำงานหน่อย.... เหอๆๆ คำเตือนหลังวางยา บัตรคิวเข้าซบอกชายาสุดที่รักนี่ ใครรับไปขอให้เข้าใจว่าเป็นใบมรณบัตรนะขอรับ....>_<+ ปล. วันนี้มีใครสนใจกินสมองลิงต้มมั้ยคัฟ ถ้างานเสร็จเร็วจะเอาสปาต้าเฉาะสมองลิงมาต้มกิน!!   โดย: EuReKaภาคผู้หญิงข้า...ใครอย่าแตะ!!! IP: 82.43.172.19 6 กันยายน 2549 5:33:21 น.

ง่ะ อิอิ ช่วยกานแต่งใหญ่เลย (ไม่ยักรู้ว่าเรย์ กะ จีน เป็นเพื่อน วรากร) หิ้ว ๆ มารวม ๆ กันผสมผสานกันได้ลงตัว อิอิ ซาเคียวก็มาจอย ๆ กันๆ อ่านแล้วก็ค่อยหายคิดถึงหน่อย....ว่าไปแล้วคุณยูก็แต่งเรื่องได้ดีอ่ะน่ะ น่าติดตาม ๆ รีบ ๆ มาแต่งต่อ ๆ อยากเหงเค้าสมหวังกาน อิอิ   โดย: นู๋หลิน..ตามหาซาเคียว(ตามมาอ่านจนได้) IP: 58.8.122.192 6 กันยายน 2549 11:53:52 น.

*0* มีเวลาค่อยแวะเข้ามาซํกที เรื่องไปไกลโพ้นนนเชียว มีเทพเจ้าด้วย - -' รวมมืตรดีแฮะ ว่าแต่...ไม่ยักรู้ว่าเทพเจ้าซากับเทพเจ้ายูเป็น...กัน = =' อย่างนี้จะเรียกYaoiหรือYuriดีล่ะเนี่ยยย สับสนๆ เอิ๊กๆๆ   โดย: Tequila IP: 58.8.122.192 6 กันยายน 2549 11:54:41 น.

ยังไม่วายมากัดว่าฉันแก่อีกนะ เจ้าซา เมื่อวานเน็ตพี่มันบรรลุขั้นเทพหง่ะ เน่าตั้งแต่ช่วงบ่ายๆ นึกว่าจะเป็นแปปเดียวเลยไม่ได้โทรไปตามช่าง ที่ไหนได้เย็นมาก็ยังเน่าอยู่ เลยกดโทรศัพท์ตามช่างไป ปรากฏว่าเจอแต่เด็กเฝ้าร้าน หึหึหึ ซวยเลยฉัน หงุดหงิดมากๆที่ไม่ได้โม้วันนี้เลยโทรไปหาช่างใหม่ โทรตั้งแต่ 8 โมงเช้า แต่เน็ตเพิ่งจะเล่นได้เมื่อกี้นี้เอง ^0^" ป.ล.เย็นนี้ค่อยมาโม้กันต่อนะจ๊ะ   โดย: ป้าแอน (แม่มด EuReKa ) 7 กันยายน 2549 0:55:39 น.

เน็ตป้านะความจริงมันน่าจะบรรลุขั้นเซียนไปนานโขแล้วขอรับท่านป้า เน็ตป้าก็เหมือนอายุป้านั่นแหละ.......แก่ชราเหมือนกัน อิอิ ว่าแต่ว่าท่านยู ไหงเรื่องมันมาอย่างนี้เล่า เล่นเอาข้าน้อยต้องแก้ที่แต่งไว้ตั้งเยอะแนะ ฮึ่ม ๆ .......มันน่ามั้ยเนี๊ยะ.....จับจูบดีมั้ย   โดย: มิบุซา'เคียว (แม่มด EuReKa ) 7 กันยายน 2549 0:57:54 น.

ขอบคุณนู๋หลิน (แฟนคลับชายา) ที่ยังอุตส่าห์ตามมาชมข้าน้อยนะขอรับ ส่วนคำตอบของท่าน Tequila ข้าน้อยมะสามารถบอกมาได้ รู้เพียงว่าข้าน้อยสวมวิญญาณ Y หลงซามูไรแถวนี้หัวปักเสียศูนย์หลายทีเลยนะขอรับ... คนอะไร จะน่ารักเกินไปหน่อยแล้วคัฟ ^ ^''' ป้าคัฟ แอบไปเห็นป้าแต่งเรื่องทิ้งแกล้งชายาไว้ .... จนเทพซาฯ น้อยใจ เดือดร้อนคนปลอบใจเยี่ยงข้าน้อยเลยนะขอรับ... ทำไรไม่แจ้งนี่ ทีหลังจับทำโทษแบบดูดดื่มซะดีมั้ย? me/ หันกลับมายื่นแก้ม รอชายาทำโทษอะ >_< (ที่จริงแอบรออยู่ว่า ถ้าเทพซาฯ จูบปาก เราจะหันกลับไป เต็มใจรับโทษอย่างดูดดื่มเลยขอรับ 555) ขออภัยเทพซามูไรอีกที แต่พอเจ้าลิงโผล่มาป่วนใจอย่างนี้ จะให้พี่นิ่งเฉยดูมันแทะโลมชายา แม้ผ่านแป้นพิมพ์นี่... พี่ยอมไม่ได้เหมือนกัน... เห็นใจองครักษ์พิทักษ์ใจแถวนี้เหอะนะ...   โดย: EuReKaกลับมาคว้าชายาคืน (แม่มด EuReKa ) 7 กันยายน 2549 0:59:54 น.

ถึงเจ้าซา เอ่อ.....ซาจ๊ะ อย่าลืมนะว่าพี่แก่กว่าเราไม่กี่ปี คำก็แก่ 2 คำก็แก่....นี่ถ้าพี่ไม่ไปทำผิดเอาไว้(แอบไปลงเรื่อง)....จะงอลคืนให้ดู >0<...งืมๆ.....แต่ตอนนี้พี่ต้องง้อเราอ่ะสิเนอะ ^0^" อย่างอลไปเลยนะจ๊ะซาจ๋า เอาเป็นว่าคราวหน้าจะบอกซาคนแรกเลยเนอะ ดีกันนะจ๊ะ ( ถ้ายังไม่หายงอลอีก อนุญาตให้ทำโทษท่านยูแทนพี่ได้เลย 555 ) --------------------------------------------------- ถึงปู่ยู จากประโยคนี้ >>> ป้าคัฟ แอบไปเห็นป้าแต่งเรื่องทิ้งแกล้งชายาไว้ .... จนเทพซาฯ น้อยใจ เดือดร้อนคนปลอบใจเยี่ยงข้าน้อยเลยนะขอรับ... <<<< แน่ใจหรือจ๊ะปู่ว่าเดือดร้อนปลอบใจอ่ะ ฉันว่าเธอเต็มใจมากกว่านะ ยู *0* ส่วนที่จะทำโทษแบบดูดดื่มนั้นขอไม่รับนะ แบบว่าเกรงใจสุดๆ ^0^" เรื่องนี้ไม่ได้แอบแต่งนะ แต่แต่งตอนที่ติดต่อใครไม่ได้ต่างหาก -0- ก็เมื่อวานเน็ตเน่าเลยเข้าเอ็มไม่ได้หง่ะ   โดย: ป้าแอนแถลงไข (แม่มด EuReKa ) 7 กันยายน 2549 1:01:13 น.

เห้ย ถ้าป้าแอนไม่บอก เดียก้อไม่รู้นะเนี่ยยยย เง้อออ ช้านเปนส่วนหนึ่งงง ขอสารภาพ น้ะปู่ยู น้าซาเคียว แระป้าแอน ก้อตอน โย่ว 3 เพิ่งลงมาให้ท่านผู้อ่านยลโฉมกันเเรกๆ ข้าพเจ้าได้เกิด เอกซิเดน เล็กน้อยยย ไม่ได้มาอ่านเปนเวลาหลายวัน พักหลังๆ ชักตามมิทัน เพราะข้าน้อยยุ่งมาก เรยมะได้อ่านเรย เง้อออ ขอโทดจากจัย พุ่งเน้จะเริ่มใหม่ตั้งเเต่เเรก สันยาด้วยเกียรติของ เอ่อ.. ของงงงง...ป้าแอน คิคิ ไปละๆๆคับ สายเเว้วววว รักน้า จ๊วบบบ   โดย: ลิงเดียร์<BarBiez_dEaTz> IP: 58.8.119.80 7 กันยายน 2549 7:56:24 น.

เง้อ ทำไมมาสัญญาด้วยเกียรติของฉันอ่ะเจ้าลิง กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนวุ้ย รู้งี้น่าปล่อยให้ท่านยูจับไปทำเมนูเปิบพิสดารตั้งแต่ที่แรกก็ดีแล้วเนอะ จะได้ไม่มาซนแถวนี้ เอิ๊กๆๆๆ   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.119.80 7 กันยายน 2549 7:57:35 น.

ทามมาย บอร์ดมานเงียบๆกานหว่า????? เซ็งจัง ท่านซา&ท่านยูแอบไปกุ๊กกิ๊กกัน2คนที่ไหนน้าาาาาาา..... ถึงได้หายไปนานเลยนะเนี่ย   โดย: อิงลิชอีสฟัน IP: 58.8.115.170 10 กันยายน 2549 2:57:27 น.

เอิ๊กๆๆ ท่านซา กับ ท่านยูไม่ได้แอบไปกุ๊กกิ๊กที่ไหนหรอกนะจ๊ะ แต่ว่าติดภาระกิจด้วยกันทั้งคู่เลยจ้ะ ท่านยูเร่งปั่นงานส่งก่อนที่จะไม่ได้ส่ง ท่านซาโดนหัวหน้าให้ทำงานหนักเกิน(หวังว่าท่านหัวหน้าคงไม่มาอ่านนะ ^0^") ทั้ง 2 ท่านเลยอาจมาป่วนๆบอร์ดกันน้อยลงนิดนะจ๊ะ   โดย: ป้าแอน...แถลงไข IP: 58.8.115.170 10 กันยายน 2549 2:58:59 น.

ขอบคุณท่าน อิงลิชอีสฟัน ที่ยังคิดถึงกันนะขอรับ ^ ^ ซึ้งใจๆ แอบดีใจจังคัฟ ขอบคุณป้าแอนที่ช่วยมาแถลงไขนะขอรับ แล้วนี่เลยกลายเป็นว่าไม่มีฉากจบของโย่วอะดิ... ก็ติดงานยุ่งๆ กันไปหมดแล้วนี่เนอะ -_-a   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 23 กันยายน 2549 23:28:31 น.

อิอิ แหมๆ ทีเราจะจบให้ก็มีสาร์นมาแจ้งเตือนนะว่าชายาท่านปรารถนาจะ ปฏิบัติการ ( ใช่สิชั้นมันลูกเมียน้อยนี่ และเป็นสวามีน้อยทั่นด้วย ฮือ " ทำโศกไปงั้นแหละ" ) ตอนนี้เป็นไงอ่ะ อะคิคิ อยากใช้บริการมหาปีศ่าจป่าวจร้า พระเจ้ายูคนงาม เหอๆๆ ป่วนเล่น จ้างก็มะทำอ่ะ งอน   โดย: อีรอส IP: 86.111.172.104 23 กันยายน 2549 23:29:56 น.

เฮ้ นี่หลานลิงพี่น้ะ คิดถึงว่ะพี่ ผมไม่ว่างเรยให้ตายยย รักพี่คร้าบบ แวะมาเจ๋ยๆ อิอิ   โดย: dEaTz IP: 202.5.87.158 8 ตุลาคม 2549 17:04:18 น.

คิดถึงเจ้าของบล็อคจ้า......... อย่าเครียดให้มากน้า.......เดี๋ยวหน้าตาดูไม่ได้นะขอรับ รักษาสุขภาพด้วย.... คิดถึง   โดย: มิบุ ซา'เคียว IP: 124.120.61.228 13 ตุลาคม 2549 19:51:30 น.

พี่ค่ะหนูว่าน่าจะเอาเรื่องราวมาอีกหนูชอบทามอาไรแบบนี้ค่ะอ่านเรื่องแบบนี้สนุกดีค่ะ*-*   โดย: แม่มดน้อย IP: 61.7.158.94 24 ตุลาคม 2549 17:22:45 น.

พี่ค่ะหนูว่าน่าจะเอาเรื่องราวมาอีกหนูชอบทามอาไรแบบนี้ค่ะอ่านเรื่องแบบนี้สนุกดีค่ะ*-*   โดย: แม่มดน้อย IP: 61.7.158.94 24 ตุลาคม 2549 17:24:02 น.

^ ^ พี่ก็ชอบค่ะ เหอๆ ทว่า ช่วงนี้เวลาไม่เอื้อ คาดว่า ภายในไม่ช้านี้ ท่าน ซามูไรเคียวคงเอาตอนจบโย่วมาปิดให้แล้วล่ะจ้า ^ ^ ปล. ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าตอนปิดมันรันทดใจ ถึงไม่ว่างพี่ก็จะกลับมาฟิคมันใหม่ให้หมดเลย ...หึหึหึ ใครไม่รู้จัก EuReKa จะได้รู้กันว่า ข้าน้อย ก็โหดเป็น กรั๊กๆๆ   โดย: EuReKa (แม่มด EuReKa ) 25 ตุลาคม 2549 0:09:54 น.

ท่านยู บล็อค ท่านเท่มั่ก มั่ก เลยอ่ะ เพิ่งเคยเข้าครั้งแรก ง่ะ ง่ะ ตุ้บ โอ๊ย โดนเสยไปแล้ว อย่าทำเค้าเลยนะ สัญญาว่าจะเข้ามาอ่านเรื่องให้ตลอดเรยขอรับ หุ หุ อูยเจ็บ   โดย: ฟิลด์น้อย IP: 61.47.99.13 25 ตุลาคม 2549 11:04:55 น.

อ๊ากกกกก.... ดีใจๆ มีคนมาชมบล็อกข้าน้อยด้วย งุงิๆ แล้วไหน... ใครกล้าเสยท่านฟิลด์น้อยขอรับ ... เด๋วยูจับจัดการให้ (<<< ดูท่ามันไม่ตระหนักเลยใช่มั้ย ว่าจะจัดการตัวเองน่ะ ... แหง่ว ) เอาเป็นว่า ถ้าว่างๆ ก็แวะมานั่งฟังเพลงแถวนี้คลายเครียดบ้างก็ได้นะขอรับ รับรองว่า เพลงที่ท่านป้าแอนจัดให้ น่าจะถูกใจท่านฟิลด์น้อยใช่มั้ยขอรับ หึหึ ปล. ซาจังสัญญาว่า จะส่งโย่วตอนจบมาเร็วๆ นี้ด้วยล่ะขอรับ... แต่... ไหงไม่มาซักทีล่ะเนี่ย   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 27 ตุลาคม 2549 12:55:54 น.

สวัสดีค่ะ....บุกมาทักทายก่อน...ว่างๆแล้วจะมาแต่งนิยายด้วยค่ะ...เพื่อนๆที่เคยคุยกันเค้าว่ากันว่า...ด้ายเงินอ่ะโม้ไม่จำกัดเมก(กะไบต์)....คริคริคริ.....   โดย: ด้ายเงิน IP: 124.120.79.63 29 ตุลาคม 2549 19:46:27 น.

เหอๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรอยู่ๆหน้าจอมันก็ขึ้น blog นี้ขึ้นมา (ใครแอบเล่นของใส่ฟระ -"-) ตอนแรกกะกดปิดและ แต่สายตาดันไปสะดุดกะชื่อเจ้าของซะก่อน หุหุ ที่แท้ก็ blog ของคุณกิ๊กสุดที่รักนี่เอง โฮะๆ ไฉไลใช่เล่นนะนี่นะ ตกลงว่าโย่วจะจบแล้วเหรอคะ เสียดายจัง แล้วจะไปหาเรื่องที่ครบรสเยี่ยงนี้ได้ที่ไหน อีกฃ่ะเนี่ย ก๊ากกกกกก เอาเป็นว่า ถ้าว่างจากวิทยานิพนธ์ ที่กำลังจะทับตายก็มาแต่งฟิคสนุกๆอีกนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะคุณกิ๊กที่รัก แล้วถ้าใครจุดธูปเอ้ย ว่างจะเข้ามาเยี่ยมเยียนอีกนะคะ ปล.เอ่อ...ขอแก้ข่าวนิดส์ค่ะ " ไป๊.... ชิ่วๆ เหม็น คนบ้าอะไร น้ำก็ไม่ยอมอาบ " (อี๊... เหมือนใครก็ไม่รู้เนอะ ช็อกโกแลตเม็ดน้อยของยู.... 555) เรื่องนี้ไม่เป็นความจริงงับท่านผู้อ่าน เพราะข้าน้อยตัวหอม ตลอดแม้ไม่ได้สัมผัสน้ำ (เป็นเวลานาน) หุหุ ว่าแต่ว่าคนที่ว่าเหม็นอ่ะมาแอบหอมกันทำไม ก๊ากกกกกกก วางเพลิงแลวก็เผ่นแน่บ 555 โชคดีในการง้อชายานะคะ คุณกิ๊กที่รัก จุ๊บๆๆๆ เล่นไม่เลิก เอิ๊กๆๆๆ ไปจริงๆและ Miss U Miss U See U Na Ka   โดย: m&m IP: 203.156.142.177 30 ตุลาคม 2549 11:53:35 น.

3 วันหลังจากได้พรของเทพซา ฯ “ว้าก!!!! นี่มันเรื่องอะไรกันวะ?!!~” วรากรโยนหนังสือพิมพ์ลงกับโต๊ะทำงานด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด “นี่มันเรื่องบ้าชัด ๆ” (เพิ่งรู้ตัวเหรอว่าเรื่องนี้มันบ้า ความรู้สึกช้านะขอรับ) เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เมื่อได้อ่านเนื้อหาข่าวในหน้าสังคมของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ข่าวการหมั้นหมายและกำหนดเวลาวันแต่งงานระหว่างวิเวียนกับนฤดล ตีแผ่ในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เขาแทบหยุดหายใจเมื่ออ่านข่าวเสร็จ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น วรากรกดรับสายเมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา “มีอะไร!!!” เสียงของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นมัวในอารมณ์ (ฉันเพิ่งเห็นข่าววะ แกโอเคอยู่มั้ย?) “ดีกับผีสิวะไอ้จีน พรก็ได้มาแล้ว ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย” (แกไม่ได้โทรไปหาเขาเลยเหรอว่ะ) “โทรไปแล้ว แต่ไม่มีใครรับสายเหมือนเดิม อุ่นใจว่าได้พรจากเทพซาฯ ที่ไหนได้ พรเก๊ มันน่าจับจูบมั้ยวะแบบนี้” (อ่าว!! เฮ้ย!! พูดดี ๆ นะโว้ย!! นั่นนะเทพซา ฯของฉันนะโว้ย เดี๋ยวท่านโกรธขึ้นมาไม่ปั่นสาวจิต ฯ ตอนของฉันกับฟินจะยุ่งนะโว้ย!!! ระวังปาก) “เรื่องของแกสิวะ ฉันเครียดจะตายอยู่แล้ว” (แล้วแกจะเอาไงต่อไป เรื่องมันยุ่งไปหมดแล้วนะเนี๊ยะ) มันก็ยุ่งเหยิงมานานแล้วพ่อคู้นนนน “ไม่รู้ แกว่าฉันไปหาเทพซา ฯ อีกรอบดีมั้ยวะ?” (ไปดิไป ๆ เดี๋ยวเจอกันที่ศาลของท่านเลยดีมั้ย?) “โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกัน” วรากรตัดสายของจีนจากนั้นก็ออกไปข้างนอกทันที เป้าหมายของเขาคือ ศาลเทพเจ้าซามูไร เคียว .......................................................................................... “ท่านเทพซา ฯ อยู่มั้ย?!!? ออกมาคุยกับข้าน้อยหน่อยครับ!!!!” วรากรตะโกนขึ้นทันทีเมื่อมาถึงหน้าบริเวณศาลเจ้าของเทพซา ฯ จีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงกับสะดุ้ง “..........” ไร้เสียงตอบโต้ใด ๆ จากศาลเจ้าอีกแล้ว “ไอ้จีนแกว่าคราวนี้ท่านเทพซา ฯ จะอยู่กับพระเจ้ายู ฯ อีกมั้ยวะ??” “แกนี่บ้านนอกว่ะ....ไม่รู้ข่าวเหรอ? เทพซา ฯ กะพระเจ้ายู ฯ นะเขาแยกบ้านกันอยู่แล้วโว้ย!!!” “เฮ้ย!! ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?” วรากรเอ่ยถามอย่างแปลกใจ “ตกข่าววะแก....ตั้งแต่ ~~รักป่วน ๆ ของก๊วนเด็กแสบ~~ 2 แล้ว” “งั้นตอนนี้เทพซา ฯ ก็ไม่มีสปาต้าบินตามเวลาหยอดใครแล้วสิ” “หึหึ....เพราะไม่มีสปาต้าบินตามไงละ ฉันถึงมาพร้อมกะแก คราวที่แล้วเจอพระเจ้ายู ฯ โผล่มาฉันเลยไม่ทันได้ถามไถ่เรื่องสาวจิต ฯ เลย คราวนี้ไม่พลาดแน่” วรากรตาโตมองจีน ก่อนที่จะปรับสีหน้าเป็นรู้ทันความคิดของจีน “ฉันก็นึกว่าแกจะให้ ท่านเทพซา ฯ เขาใบ้หวยให้ซะอีก” พลั๊ก!!!! (ไม่แน่ใจว่ามือหรือ Teen ที่สัมผัสตัววรากร) “เรียกเทพซา ฯ เลยแก ขอหวยบ้าบออะไร? ไอ้งี่เง่า!!” วรากรแอบบ่นกระปอดกระแปด แต่เขาก็ร้องเรียกหาท่านเทพซา ฯ ตามที่จีนบอก “ทำไมมันเงียบอย่างนี้วะ? ไม่มีใครอยู่อีกหรือไงวะ?” วรากรบ่นเมื่อเรียกอยู่นาน แต่ก็ไร้ร่างของเทพซา ฯ มาปรากฏ เขาหันมามองสบตากับจีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ จีนส่ายหน้าช้าอย่าจนปัญญา “เราเอาประทัดจุดเหมือนคราวที่แล้วมั้ย?” “แกอยากให้พระเจ้ายูโผล่มาก็เอาดิ” จีนบอกกับวรากร “ตอนนี้เทพคนไหนโผล่ก็ได้วะ ขอให้ช่วยฉันได้เป็นพอ” วรกรว่าแล้วก็เดินหา ประทัดใกล้ ๆ ศาลเจ้า ราวกับว่ามันถูกเตรียมไว้ให้เพื่อให้จุดเรียกบรรดาเทพขี้เซาทั้งหลายแหล่ เมื่อได้ประทัด ปัญหาอีกอย่างหนึ่งก็คือ จะจุดได้ไง ในเมื่อไม่มีไฟ “ไอ้จีน!!! แกมีไฟแช็คมั้ยวะ??? ไม้ขีดไฟก็ได้” “ไม่มี” จีนตอบ วรากรทำท่าทางหงุดหงิด วันนี้มีอะไรได้ดั่งใจเขาบ้างเนี๊ยะ “โว้ย!!! มันอะไรกันหนักหนาวะ ชีวิตฉัน!!!! เกิดมาเพื่อสนองความซาดิสซ์ของพระเจ้ายูเป็นอย่างเดียวหรือวะเนี๊ยะ???” “ใครมันมาโวยวายอะไรหน้าบ้านข้าเนี๊ยะ?!!!?” เสียงที่แสดงอาการไม่ค่อยสบอารมณ์ของใครบางคนทำให้วรากรและจีนหูผึ่ง โดยเฉพาะประโยคที่ว่า....หน้าบ้านข้า.... ร่างของเทพซา ฯ ที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากวรากรและจีนมองทั้งสองสาวหล่อด้วยสายตาที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก “ไม่เคยมีใครบอกเจ้าสองคนรึไงว่า ข้าฯ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับบ้านของข้า ฯ” วรากรและจีนส่ายหน้าดิกทันที “ไม่ครับ ถ้ารู้เราคงไม่มาวุ่นวายหรอกขอรับ เพียงแต่ครั้งนี้เรามีความจำเป็นจริง ๆ” วรากรเอ่ยออกมาด้วยวาจานอบน้อม เพียงเพราะสายตาที่คมกริบของเทพซา ฯ ก็ทำให้เขารู้สึกหวาดระแวงว่าจะถูกเชือดในวินาทีต่อมาถ้าเขาทำตัวไร้มารยาท “พวกเจ้าสองคนมีธุระอะรับข้า ฯ” เทพซา ฯ ยังคงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาดังเดิม จนคนฟังทั้งวรากรและจีนรู้สึกขนลุกขึ้นมา “เทพซา ฯ ฮะ คือพรคราวที่แล้วที่ท่านให้เจ้ากรไปนะฮะ ไม่เห็นมันจะได้ผลเลย ตอนนี้วิเวียนกำลังจะแต่งงานแล้วนะฮะ ไหนบอกว่าให้พรให้รักไม่มีอุปสรรคแล้วไงฮะ” จีนเอ่ยถามแทนวรากรที่มัวแต่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาของเทพซา ฯ “ข้าเคยบอกเจ้าเหรอว่าให้พร” แป่วววววว........ “ก็คอมเมนต์ก่อนหน้าของพระเจ้ายู ฯ อะครับ จูบกันลั่นสนั่นกระทู้ขนาดนั้น” วรากรเอ่ยขึ้น “แล้วไง???” เง้อ.....(เทพซา ฯ เคยอายบ้างมั้ยวะ??? NO!!!) “กะ.......กะ.....ก็ ตอนนั้นท่านก็ตอบ......อืม.....แล้วนี่” “นั่นเสียงครางอะ......แล้วไงต่อ.......” เทพซายังคงถามวรากรอย่างเฉยชา ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งนั้น จีนที่เคยคลุกคลีอยู่กับเทพซา ฯ (เรื่องสาวจิต ฯ ) มานานพอจะรู้ละว่า นี่คืออาการเตรียมชิ่ง ฟันแล้วทิ้ง เอ้ย!!! เตรียมชิ่ง ไม่สนใจวรากร ของเทพซา ฯ เขาละ “ก็......ท่านให้พร ข้าแล้วนี้ แล้วทำไมถึง.......” “วรากรเจ้าเข้าใจอะไร ๆ ผิดไปนิดหนึ่งนะ” วรากรอ้าปากค้าง ทำหน้าเลิกลั่ก ส่วนจีนได้แต่ส่ายหน้าช้า ๆ เขาเดาชะตากรรมของชีวิตรักของวรากรได้ลาง ๆ แล้ว “ข้าบอกว่า.....อืม.....แต่ไม่ได้บอกว่าให้ “พรจงสัมฤทธิ์ผล”นี่ ถ้าจะโทษก็ไปโทษพระเจ้ายู ฯ เองนะ ที่ทำให้ข้าไม่มีโอกาสพูดคำนั้น......เสียใจด้วยนะวรากร” เทพซา ฯ พูดด้วยกระแสเสียงเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความสะใจ วรากรแทบจะล้มทั้งยืน แต่เขายังไม่สิ้นหวังโดยทันที เขายังเหลือพรอีกสองข้อ “งั้นข้าน้อยขอพรข้อที่สอง” “ใช่ ๆ เจ้ากรยังเหลือพรอีกสองข้อนี่ฮะเทพซา ฯ” จีนสำทับขึ้นมาอีกคน แต่เทพซา ฯ ส่ายหน้าช้า ๆ “เสียใจด้วยนะ น่าจะรู้ข่าวนี่ ข้าไม่ได้อยู่ในตำแหน่งชายาแล้ว ดังนั้นตอนนี้ข้าเลยเป็นแค่สามัญชนธรรมดาเท่านั้น ไม่สามารถให้พรใครได้ทั้งนั้น ถ้าจะโทษก็โทษพระจ้ายู ฯ อีกละนะที่ยกเลิกระบบชายา” (พระเจ้ายูฯ เอ้ย........ โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย) ความหวังทั้งหมดของวรากรพังครืนลง นี่เขาไม่สามารถทำอะไรไดเลยหรือ? “เสียใจด้วยนะ......วรากร หึหึ กร้ากกกกกกกก” ตกลงมันสงสารจริงหรือเปล่าวะเนี๊ยะ > > > > > วรากรยังคงนิ่งอยู่กับที่ โดยที่มีจีนนั่งอยู่ข้าง ๆ วรกรยังคงอยู่ที่หน้าศาลของเทพซา ฯ เขาไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรทั้งสิ้น เขารู้สึกสิ้นหวัง อีกไม่กี่วันวิเวียนก็จะแต่งงานแล้ว เขาต้องมองคนรักเป็นของคนอื่น โดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย “ยังไม่กลับกันอีกเหรอ ? เจ้าสองคนว่างงานมากหรือไง?” เทพซา ฯ ที่หายหน้าเข้าไปในศาลเจ้ากลับออกมาก็ยังคงเห็นวรากรและจีนอยู่ที่เดิม จีนหันไปมองเทพซา ฯ ที่แต่งตัวแปลกออกไปจากทุกครั้ง (ทุกทีใส่กิโมโน) “ท่านจะไปไหนฮะท่านซา??” จีนถามเมื่อเห็นเทพซา ฯ ในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์ “จะไปไหนมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าละ” เง้อ.......ตูไม่น่าถามเลย “แล้วนั่น จะนั่งทื่อเป็นตอไม้ไปถึงเมื่อไหร่ ? ทำตัวไร้ประโยชน์อย่างนี้แล้วอะไรจะดีขึ้นละ ? เจ้าโง่!!!” เทพซา ฯ พูดกระแทกใส่วรากร เขาหันมามองเทพซา ฯ ด้วยสายตาเลื่อนลอย “จะให้ผมทำอะไรได้ละขอรับท่าน ในเมื่อไม่มีพรสามประการอย่างนี้ แล้วผมกับวิเวียนจะรักกันได้ยังไง?” พลั๊ก!!! โครม!!!!! ร่างของวรากรกระเด็นไปตามแรงถีบของเทพซา ฯ จีนได้แต่ทำหน้าเหวอ ไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปช่วยพยุง วรากรเพราะกลัวโดนลูกหลง “เจ้าหวังอะไรกับคำว่า -รัก- หืม......วรากร เจ้าคิดว่าความรักมันเกิดขึ้น และสมหวังได้ด้วยเวทมนต์ พรวิเศษอย่างนั้นหรือ?? เจ้าไม่คิดจะพยายามเพื่อความรักด้วยตัวเจ้าเองบ้างเลยหรือ?? หวังแต่จะให้คนนั้น คนนี้ ช่วยให้เจ้าสมหวังได้ โดยที่ไม่คิดจะช่วยตัวเองเลยเช่นนั้นรึ? เจ้าภูมิใจกับความรักที่มีคนนำมาวางไว้ตรงหน้า โดยที่เจ้าไม่เคยคิดจะเดินฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อความรักของเจ้าเลยหรือไร?? วรากร......” เทพซา ฯ เอ่ยด้วยวาจาเรียบเฉยเช่นเดิม แต่ทุกคำพูดของท่าน กลับทำให้วรากรคิดอะไรได้หลาย ๆ อย่าง เขาไม่เคยดิ้นรน เพื่อความรักของเขาเลย.............. เขาหวังพึ่งพาแต่พรสามประการของเทพซา ฯ เขานิ่งนอนใจว่าทุกอย่างจะต้องเป็นอย่างที่หวัง โดยไม่ได้คิดสักนิดเลยว่า . ปัญหาบางอย่าง หากตัวเองไม่ลุกมาเผชิญหน้าด้วยตัวเอง ก็จะไม่มีทางแก้ปัญหาได้ .. “วรากร............ความรักไม่ใช่สิ่งที่ใครจะหยิบยื่นให้กันได้ง่าย ๆ หรอกนะ แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะไขว่คว้าได้ยากเย็นอะไรหากคิดจะ ~รัก~ จริง ๆ” พูดจบเทพซา ฯ เดินจากทั้งคู่ไป (ไม่รู้ว่าไปไหน เพราะมันไม่เคยอยู่กับที่อยู่แล้วไอ้เจ้าซานะ) เหลือไว้เพียงแต่ร่างของจีนที่นิ่งเฉย และวรากรที่กำลังครุ่นคิดปัญหาในใจ เป็นอันว่า....วันนี้จีนก็ไม่ถาม ว่าเมื่อไหร่สาวจิต ฯ ตอนจีนกับฟินจะมาลง........ (เฮ้อ...ดีนะที่เก๊กหน้าขรึมทำดุ......ไม่งั้นเจ้าจีนถามเรื่องสาวจิตที่ข้า ฯ แอบอู้ไม่ปั่นแน่ ๆ ..) -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* ยิ้มแบบไม่สะทกสะท้านอะไรเลย...ไม่ได้กลัวจะโดนใครกระทืบข้อหาเอามาอัพช้าเลยนะเจ้าซาเอ้ย!!!! แต่คงไม่มีใครใจร้ายทำกับซาจังคนนี้ได้ลงคอหรอกใช่มั้ยขอรับ เย็น ๆ จะเอามาต่ออีกขอรับ ตอนนี้ต้องชิ่งก่อนขอรับ..... แต่.......ใครอย่ามาขัดตาทัพตอนนี้นะ ไม่งั้นมีจับจูบกลางบล็อคเป็นแน่.....(ซึ่งมันก็มีไม่กี่คนหรอกใช่มั้ยขอรับที่กล้ามาขัดตาทัพข้าน้อย หึหึ...ไม่เชื่อลองได้เลยขอรับ...จับปล้ำจริง ๆ งานนี้) ที่ว่าไปไม่ใช่อะไร เพราะรื้อตอนจบเรื่องนี้มาเป็นสิบรอบแล้ว หลังจากที่เจอบอมกลางกระทู้โย่ว!!คราวที่แล้ว เล่นเอาข้าน้อยสาหัสทีเดียว......คิดมุขไม่ออกอยู่เป็นชาติ....ซา'เคียวใสซื่อขอรับต่อกลอนใครไม่ได้...แกล้งขู่ไปงั้นแหละ ความจริงจะบอกว่า....สงสารซาจังคนนี้เถอะนะ.......   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.63.104 30 ตุลาคม 2549 12:36:59 น.

ใครจะกล้าขัดตาทัพท่านเทพซาฯผู้ใสซื่อ ( ใสซื่อซะจนมองไม่เห็นข้างหลัง )เจ้าคะ เล่นขู่ออกอากาศแบบนี้ ( เหลือบมองข้างหลังถือไม้หน้าสามอยู่ ) คงไม่มีใครคิดกล้าลองดีหรอกเจ้าค่ะ ตอนจบโย่วเป็นอะไรที่รอนานมากๆ รอจนลืมไปเลยว่าเรื่องนี้ยังไม่มีตอนจบ แง้ว....   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.115.92 30 ตุลาคม 2549 13:09:59 น.

เพลงที่เปิดในบล็อคทั่นยู ชื่อเพลงไรอ่ะ อยากรู้ อยากรู้ อยากรู้ ที่เป็นภาษาปะกิดนะขอรับ รู้สึกจะก่อนหน้าเพลงของเอบีนอมอล บอกเค้าทีนะ ขอบคุนคับ   โดย: ฟิลด์น้อย IP: 61.47.124.156 30 ตุลาคม 2549 16:29:05 น.

งืมมมมม เพลง Only Love ของ Trademark จ้ะ แต่ตอนนี้ url เพลงนี้เน่าไปแล้วอ่ะ มันไม่ดัง แงแง   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.115.92 30 ตุลาคม 2549 17:21:44 น.

อิอิ เพลงดังแล้ว โย่วๆ ( แย่ๆ ) สงสัยอาถรรพ์ ซา'เคียว แรงไปหน่อยพอเอาตอนใหม่โย่วลงเพลงหวานๆเลยโดนสูบหหายไปชั่วขณะ   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.115.92 30 ตุลาคม 2549 17:25:57 น.

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ วิเวียนนั่งกอดตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องพักของตัวเอง เธอถูกถูกสั่งห้ามให้ไปไหนมาไหนคนเดียว ห้ามใช้โทรศัพท์ ห้ามติดต่อใครใด ๆ ทั้งสิ้น ตอนนี้ราวกับว่าเธอกำลังอยู่คนเดียวในโลกนี้ เธอกำลังจะแต่งงานกับคนที่พ่อและป้าของเธอเลือกมาให้ เขาคือ “นฤดล” คนที่พ่อและป้าบอกว่าดี ทั้งการศึกษา ฐานะ หน้าตา (หน้าตาเยี่ยงปลากะโห่) เขาดีทุกอย่าง สาว ๆ หลาย ๆ คนอยากได้เขาไปเคียงข้าง (หนึ่งในนั้นไม่มี ซา’เคียว แน่นอน ป้าแอน พี่ยาย สนใจมั้ย? เดี๋ยวติดต่อให้ เอ้.....หรือคนแก่แถวนี้เขาอยากไปเที่ยวเมืองคานกัน คริคริ.....) สาว ๆ หลายคนหลงรักเขา แต่ไม่ใช่วิเวียน เธอไม่อยากอยู่เคียงข้างกับเขา เธอไม่ได้รักเขา แต่คนที่เธอรัก และอยากอยู่ด้วยตลอดไปคือ “วรากร” กร..........นายอยู่ไหน? ทำอะไรอยู่? ทำไมไม่ติดต่อมาบ้าง? วิเวียนเฝ้าคิดถึงคนที่เธอรัก เธออยากได้ยินเสียงของเขาเพียงสักนิดหนึ่งก็ยังดี แต่....ไม่มีอะไรเลย วรากรหายออกไปจากชีวิตของเธอ ตั้งแต่วันที่เขารู้ว่าเธอจะแต่งงาน เขาตัดใจจากเธอแล้วหรือ???... เขาไม่ต้องการเธอแล้วหรือ???.... เขาไม่รักเธอแล้วหรือ???..... น้ำตาของเธอไหลรินออกมาช้า ๆ หัวใจของเธอเต้นในจังหวะที่ช้าลงเรื่อย ๆ เธออยากให้มันหยุดเต้นไปซะ อยากให้ลมหายใจมันขาดตอน เธอจะได้ไม่ต้องรับรู้ว่าตัวเอง กำลังจะกลายเป็นสิ่งของ เธอไม่อยากรับรู้ว่า เธอจะไม่มีวรากรอยู่ในชีวิตของเธออีกแล้ว “คุณวิเวียนครับ อาหารเย็นครับ” นิรุต.......ชายร่างสูงใหญ่กำยำในชุดสูทสีดำ เขาคือเลขาส่วนตัวของพ่อของวิเวียน นำอาหารรสเลิศมาวางไว้ตรงหน้าของเธอ วิเวียนไม่แม้แต่จะชายตามามองอาหารสีสันน่าทานนั้นเลย กลิ่นหอมของมันไม่ทำให้เธอนึกอยากเลย ชายร่างใหญ่มองบุตรสาวของเจ้านายด้วยความสงสาร แต่เขาต้องทำตามหน้าที่ “คุณวิเวียนครับ ทานอะไรสักหน่อยนะครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย” “.......” ไร้คำตอบจากเรียวปากสวยนั้น เธอยังมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างห้องพักอย่างเลื่อนลอย เธอเหมือนนกที่ถูกกักขังอยู่ในกรง ไร้อิสระ “เดี๋ยวถ้าท่านมา ผมจะเข้ามาบอกนะครับ ใช้ก่อนท่านจะกลับมานะครับ” ชายคนเดิมส่งมือถือของเขาให้กับวิเวียน เขาเห็นเธอมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย รักวิเวียนเหมือนเธอเป็นลูกเป็นหลานคนหนึ่ง ทั้งบิดาของเธอก็มีเมตตากับเขา วิเวียนเอง แม้จะขี้วีน แต่ก็ไม่เคยที่จะทำกิริยาไม่เหมาะสมกับเขา เมื่อเห็นเธออยู่ในสภาพที่น่าสงสารอย่างนี้ บุรุษอย่างเขาก็ทนที่จะไม่ช่วยไม่ได้ “ผมช่วยได้แค่นี้แหละครับ” พูดจบเขาก็วางมือถือไว้กับโต๊ะ แล้วเดินออกมาจากห้องพักของเธอ วิเวียนคว้ามือถือมาอย่างรวดเร็ว เธอกดเบอร์ของวรากรที่เธอจำได้ขึ้นใจ.................แต่รอแล้วรออีก ก็ไม่มีใครรับสาย ครั้งแรกผ่านไป ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม.............................. วิเวียนหมดเรี่ยวแรงที่จะโทรหาวรากรแล้ว เธอวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม เธอหันไปมองนอกหน้าต่างอีกเช่นเดิม เข็มนาฬิกาค่อย ๆ กระดิกเดิน เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกวินาทีที่ผ่านไป มันคอยกรีดลงที่หัวใจของวิเวียนให้เป็นบาดแผลเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตืดดดดดด...........ตืดดดดดด............. ตืดดดดดด...........ตืดดดดดด............. วิเวียนชำเลืองดูหมายเลขโทรเข้าที่โชว์ในมือถือ ก่อนที่จะคว้ามาขึ้นมากดรับอย่างรวดเร็ว (สวัสดีฮะ.....เมื่อสักครู่คุณโทร......) “กร!!!” วิเวียนกรอกเสียงลงไป ทั้ง ๆ ที่วรากรยังพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ (วิ!!! เธอเป็นยังไงบ้าง?) “ฉันอยู่ที่ห้อง......กร ฉันกำลังจะแต่งงาน กร.....ฉัน.....ฉัน.....” (ฉันรู้แล้ว.......ออกมาที่ระเบียงห้องซิ) วิเวียนทำตามคำพูดของวรากรอย่างว่าง่าย เธอมองไปทั่วบริเวณลานจอดรถกลางแจ้ง “เล่นอะไรของนายนะ” (ฉันอยู่ที่สระว่ายน้ำ......เห็นมั้ยตรงม้านั่งที่พุ่มไม้เนี๊ยะ) วิเวียนกวาดสายตาไปที่ตำแหน่งที่วรกรบอก พุ่มไม้ที่ถูกจัดแต่งให้ดูสวยงามข้างสระว่ายน้ำ ร่างสูงของวรากรที่นั่งเงยหน้าขึ้นมามองเธอค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนขึ้น (ฉันมารอเธอตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เธอก็ไม่ออกมาที่ระเบียงสักที จะเข้าไปหาก็เข้าไปไม่ได้.........ฉันคิดถึงเธอนะ) คำพูดสุดท้ายของวรากรเรียกหยดน้ำใส ๆ ให้ไหลออกจากดวงตาคู่สวยของเธออีกครั้ง แม้ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาจะไกลกัน แต่สายตาที่มองสบกันก็สามารถส่งผ่านความรู้สึกในใจที่มีต่อกันได้ “ฉันก็คิดถึงนาย” วิเวียนเห็นวรากรยิ้ม เธอยิ้มตอบเขา (ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นของคนอื่นหรอก......เธอเป็นของฉัน ของฉันแค่คนเดียว) “อะ...อืม.....ฉันเป็นของนาย เป็นของนายคนเดียว” เสียงที่ขาดกระท่อนกระแท่นของวิเวียนตอบเขา เธอพยักหน้าช้า ๆ และยิ้มให้กับคนที่เธอรักหมดหัวใจ “กร.....พ่อฉันมาแล้ว.....ฉันต้องวาง” (จำไว้นะ ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งเธอไปจากฉัน รอฉันนะ........) วิเวียนพยักหน้า เธอหันไปทางประตูห้องที่มีเจ้าของโทรศัพท์เข้ามาส่งสัญญาณว่าพ่อของเธอมาแล้ว ก่อนจะหันกลับมาทางวรากร “กร....” (ไม่เป็นไร....เข้าไปเถอะ....คิดถึงนะ) “อะ.....อืม” วิเวียนกดโทรศัพท์ มันเป็นเรื่องที่ยากนักที่จะให้เธอถอนสายตาจากร่างสูงของวรากร ซึ่งไม่ต่างจากวรากรเลย เขายืนมองร่างของวิเวียนหายเข้าไปในห้องด้วยหัวใจที่หดหู่ วรากรค่อย ๆ เดินหันหลังให้ระเบียงที่เคยมีร่างของวิเวียนยืนอยู่ ก่อนจะก้าวเดินจากมา...... ~เขาจะไม่ยอมให้เธอเป็นของใคร แต่ด้วยวิธีไหนละ? เขาต้องทำวิธีไหน? ที่จะไม่ให้เธอที่รักกลายเป็นของคนอื่น~ -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* เอามาต่อให้ทีละนิดทีละหน่อย....เพื่อกวนประสาทชาวบ้าน....กร้ากกกก เดี๋ยวจะเอามาต่อให้อีกเน้อ พรุ่งนี้ตอนมืด ๆ อิอิ.......   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.64.192 30 ตุลาคม 2549 22:26:19 น.

เอ่อป้าชักไม่แน่ใจแฮะว่าเจ้าฟิลด์หมายถึงเพลงไหนง่ะ ถ้าสมมุติมันไม่ใช่เพลง Only Love ก็น่าจะเป็นเพลง No Promises น่าจ๊ะเจ้าฟิลด์   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.115.92 31 ตุลาคม 2549 0:25:32 น.

ควับๆๆๆ <<< เสียงตีลังกากลับมาตอบเม้นต์ตามสไตล์ยูรีก้ากันดีกว่า (มะได้ตั้งใจจะเซ็นเซอร์อะไรใครจริงๆ นะขอรับ หึหึ) ถึงท่าน ด้ายเงิน ชอบจังเลย คนโม้เก่งๆ ไม่จำกัดเมกกะไบต์ แต่ถ้าท่านมาแต่งไม่ทันท่านซาเคียว (เพราะดูท่า อดีตชายา คงอยากเร่งจบเรื่องโย่วเร็วๆ นี้แล้ว) งั้นคราวหน้าข้าน้อยว่างเมื่อไหร่ จะเปิดเวอร์ชั่นสองให้ดีมั้ยขอรับ ถึงนู๋ช็อกกิ๊ก เอ๊ย ช็อกกี้ หยาหยี m&m ความคิดถึงจากเราส่งไป ไหงท่านเพิ่งได้รับล่ะนั่น (มัวแต่สนใจกิ๊กสาวโรงงานอะดิ... ไม่สนกันมั่งเลย ... กระซิกๆ ) ปล. กระบวนการง้อชายา ถูกตกผลึกแปลงร่างเป็น Process งอนชายาไปเรียบร้อยแล้วขอรับ ขณะนี้ยูเลยจับชายาสั่งปลดซะ 555 สบายใจไร้พันธะคัฟป๋ม โฮะๆๆๆ ในการณ์นี้ วานผู้มีจิตศรัทธา ช่วยปวารณาตนเป็นคนข้างกายยูที... นึกว่าสงสารยูน้อยตาดำๆ คนนี้ด้วยเถิดขอรับ ถึงท่านอดีตชายา ~Mibu Sa'Kyo~ ในที่สุดก็ยอมคลอดโย่วออกมาซะที ... ข้าน้อยเอาไปลงที่บอร์ดแล้วด้วยนะขอรับ ถึงท่าน ฟิลด์น้อย อุตส่าห์เข้าไปถามถึงสองบล็อกเลยเนอะ เหอๆๆ เพลงอังกฤษในบล็อกนี้ก่อน AB Normal มีสองเพลงดังท่านป้าตอบขอรับ ทว่า ถ้าอยากได้เพลงไปเก็บไว้ล่ะก็ สามารถขอหลังไมค์ได้ทั้งจากยูทั้งท่านป้า หรืออีกวิธีที่ดีกว่าคือ..... ต้องเข้ามาฟังแถวนี้บ่อยๆ ไงขอรับ ถึงท่าน ป้าแอนแสนดี ที่น่ารัก อาถรรพ์ซาจังแรงจริงๆ คัฟป้า ... แต่ดูท่า เสน่ห์ป้าจะแรงกว่า..... ก็มันโดนใจยู.... ฮิ้วววว~~~ (ได้ทีก็.... ขอม่อซะ 555) น่าจะหมดแล้วนะ... ตกหล่นใครมั้ยคัฟเนี่ย ^ ^a   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 31 ตุลาคม 2549 9:55:01 น.

ไอ้ที่ปลดข้าน้อยนี่พอจะเข้าใจนะ... แตjมางอนอะไรข้าน้อยอะท่านพี่ยูที่เคารพ.... ไอ้คนที่ต้องงอนนะมันข้าน้อยไม่ใช่เหรอ......คนถูกปลดต้องงอนจิ...(แต่ไม่ยังกะโสกาแฮะ..ตกลงดีใจใช่หรือไม่ที่ถูกปลด...แป่ว.....ท่านพี่ยูอย่ามองด้วยสายตาอย่างนั้น อิอิ) หรือข้าน้อยไม่ทันมุขอะไรท่านหรือเปล่า.....พักนี้ยิ่งแอบโง่อยู่บ่อย ๆ   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.60.54 31 ตุลาคม 2549 14:53:21 น.

ถึงป้าแอนแระก้อทั่นยู ขอบคุนมากขอรับ สำหรับความใจดีที่ให้กับเด็กน้อยตาดำ ๆ ผู้น่ารัก และใสซื่อคนนี้ หุหุ แต่ฟิลด์ว่าน่าจะเป็นเพลง No promisses นะจ๊ะ   โดย: ฟิลด์น้อย IP: 61.47.98.156 31 ตุลาคม 2549 15:11:56 น.

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* “ยัยวิ.....พ่อคิดอะไรได้อย่างหนึ่งนะ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น หลังจากที่เขาเข้ามาในห้องของลูกสาวที่รักของเขา วิเวียนนิ่งเฉยเหมือนเดิม เธอพยายามทำตัวเองให้ปรกติอยู่เช่นเดิม เพื่อไม่ให้ผู้เป็นพ่อของเธอจับได้ว่าเธอแอบโทรหาวรากร “................” นายวิเชียร ชินชากับอาการไร้ความรู้สึกของลูกสาวของเขาเสียแล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรไป ทำอะไร วิเวียนก็ยังคงนิ่งเฉย “ลูกนับถือคริสต์นี่นะ พ่อเลยคิดว่างานแต่งงานของลูกน่าจะเป็นแบบคริสต์ ตาดลก็เห็นด้วย..........พวกเราเลยปรึกษากันว่า.....จะให้ลูกกับตาดลทำพิธีแบบคริสต์ก่อนในวันอาทิตย์นี้นะ แล้วตอนสิ้นเดือนค่อยฉลองงานแต่ง พร้อมกับจัดงานแบบพุทธอีกที........ลูกว่ายังไง???” นายวิเชียรเอ่ยถามความเห็นวิเวียน เธอหันมามองสบตากับผู้เป็นพ่อของเธออีกครั้ง สายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเธอ ทำให้นายวิเชียรรู้สึกปวดแปลบที่กลางอกมาทันที “วิจะคิดว่ายังไงละคะ? วิยังสามารถกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้อยู่อีกเหรอคะ? วิพูดอะไรไปมันก็เหมือนกับสายลมที่ไม่มีน้ำหนักนั่นแหละค่ะ......ไม่มีใครรับฟังอะไรหรอก อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ.....พวกคุณพ่อเป็นพระเจ้ากำหนดชะตากรรมของวินี่คะ.....ตามสบายเถอะค่ะ” พูดเสร็จวิเวียนก็เดินไปที่ห้องนอนของตนเอง........ปล่อยให้ผู้เป็นพ่อของตนเองอยู่เพียงลำพัง.......................... */*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ เช้าวันอาทิตย์ (รวดเร็วมากเลยนะท่านซา >>>>คนอ่าน) ( อยู่แล้น ข้า ฯอยากเห็นคนตรอมใจตาย 555>>>>ซา’เคียว) “อย่างนี้ต้องฉุด!!!! เอ็งเชื่อข้าไอ้กร!!!! ฉุดอย่างเดียว” มนัสวี.....เพื่อนสาว (เกือบ)หล่อของวรากรเอ่ยขึ้น เขาเดินทางมาหาวรากรโดยเฉพาะ มาเพื่อช่วย(สมน้ำหน้า)เหลือวรากร แต่เขาก็ไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ได้อย่างไรเหมือนกัน นอกเหนือจากวิธีการที่เขาเสนอไปเมื่อกี้ “ข้าว่า....ไม่น่าหวังพึ่งแกเลยวะ.....พาไปหาคุกชัด ๆ” “คุกตรงไหนว่ะ” “พาลูกสาวเขาหนีเนี๊ยะนะ ไม่มีคุก พ่อแม่เขาแจ้งความเอาเรื่องขึ้นมาว่าไงวะ” “ไอ้กรเอ้ย!!!!.......ยัยวิงเวียนนั่นอายุเท่าไหร่แล้ววะ....เขาแจ้งความก็เท่านั้น ถ้าวิงเวียนบอกว่าตามเอ็งมาอยู่เองก็ไม่มีปัญหา ยัยนั้นไม่ได้เป็นเด็กมัธยมต้นนะโว้ย !!! ที่เคี้ยว ๆ ไปแล้ว ไอออกมาดัง...คุก ๆ” “เอ่อวะ เกินยี่สิบแล้วนี่หว่า....” ชักเลวละ ไอ้พระเอกเรื่องนี้ พากันเลวทั้งคู่เลยนะเนี๊ยะ (ดีนะเอาจีนกะเรย์ของข้าน้อยออกก่อนไม่งั้น มะอยากคิดซาร่า....) “ใช่มั้ย??......งั้นฉุดเลย” ก่อนที่วรากรจะตอบตกลงอะไรไป ประตูบ้านของเขาก็เปิดออก.........ทั้งเขาและมนัสวี หันไปมองผู้ที่มาเยือนด้วยสายตามีคำถาม .......ใครมาวะ?....... ร่างอรชร เจ้าของออก C45 ของแอนนา เดินเข้ามาในห้องของวรากร เสื้อสีครีม เนื้อผ้าบางเบา กระโปรงสีเดียวกันพลิ้วสวย แต่ที่แตะตาของสองสาวหล่อคงไม่พ้น C45 นั้นแล “พี่กรคะ” “แอนมาได้ไงฮะ?” “แอนก็ขับรถมาไงคะ?” - __-’ เป็นคำตอบที่ชัดเจนมาก “คือกรหมายถึงกลับจากเมืองนอกเมื่อไหร่ฮะ” “อ่อ....เพิ่งกลับมาได้ 2-3 วันแล้วค่ะ ไปหาพี่ที่บ้านแล้ว แต่ไม่เคยเจอเลยค่ะ” ........จะเจอได้อย่างไรละ...ก็ท่านวรากรเล่นไปนั่งเฝ้าสาวอยู่....คงเจอกันหรอก “พี่ยุ่ง ๆ นะช่วงนี้........กลายร่างเป็นหมาสะกิดตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไอ้วี” วรากรหันไปเอ็ดเพื่อนตัวดีที่นั่งสะกิดแขนเขาอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่แอนนาเดินเข้าห้องมา “แนะนำให้รู้จักหน่อย” จึย์ตรูกลุ้มใจเรื่องแฟนอยู่เมิงยังมีหน้าให้ตรูแนะนำกิ๊กเก่าให้รู้จักอีกเหรอวะ............. แต่หากวรากรไม่แนะนำแอนนาให้รู้จักกับมนัสวี เขาจะต้องรำคาญไอ้หมาสะกิดข้าง ๆ ตัวเป็นแน่แท้ “อืม....ใช่...แอนนานี่เพื่อนพี่ชื่อวี.....วีนี่แอนนาน้องสาวข้างบ้าน (ที่ตรูเกือบได้มาเป็นมากกว่าน้อง) ของกู” “หวัดดีฮะ....มนัสวี ฮะ เพื่อนรักเจ้ากร...ยินดีที่ได้รู้จักฮะ” มนัสวียื่นมือออกมาหมายจะสัมผัสฝ่ามือเรียวสวยของแอนนา......แต่.................... “สวัสดีค่ะ” แอนนายกมือไหว้ซะงั้น (เรื่องอะไรตูจะให้เมิงมาแทะสาว ๆ ในเรื่องนี้ฟร่ะ) มนัสวีได้แต่ยิ้มเก้อ ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นรับไหว้แอนนา........ ตรูอุตส่าห์อินเตอร์ใส่ ดันไทยจ๋ากลับ.....โอ้!!!!พระเจ้า(ยูเรก้า) ผมหน้าแตก (ท่านยูว่าง ๆ มาทำเสียงหน้าแตกหน่อยนะ ข้าน้อยไม่ค่อยถนัดเรื่องหน้าแตกเท่าไหร่......เห็นท่านยูเป็นบ่อย น่าจะสันทัดเรื่องนี้กว่า อิอิ) “แอนรู้เรื่องของกรกับวิเวียนแล้วนะคะ”...........แอนนาหันมาคุยกับวรากรต่อ โดยทิ้งเพียงหางตาที่ไร้ซึ่งความสนใจให้มนัสวี สนใจตรูหน่อย.....ตรูคือคนที่เขาจะเอามากิ๊กกะเธอนะยัยแอนนา....... “อืม....วิเวียนจะแต่งงานสิ้นเดือนนะ” “เอ๋.....แต่ที่แอนรู้มามันไม่ใช่นี่ค่ะ ยัยชาริตรี กับยัยนานา บอกว่าวิเวียนจะจัดพิธีแต่งงานวันนี้นี่ค่ะ” -O-!!! “อะไรนะ!!!” ทั้งวรากรและมนัสวีพูดขึ้นพร้อมกัน “หนังสือพิมพ์ลงข่าวว่าสิ้นเดือนนี่ฮะ” “นั่นหนังสือพิมพ์ ค่ะ แต่แอนนาได้ข่าวจากวงในเลยนะคะ ยัยนานาน่ะเป็นช่างแต่งหน้าของร้านเสริมสวยที่วิเวียนไปประจำ She บอกว่าทางวิเวียนจ้างให้ไปแต่งหน้าเจ้าสาววันนี้และตอนนี้มันก็กำลังแต่งหน้าให้วิเวียนอยู่ ส่วนยัยชาริตรี ก็ถูกจ้างให้ไปจัดดอกไม้ สถานที่แต่งงานนะค่ะ” วรากรทรุดลงนั่งกับเก้าอี้ นี่มันบ้าเกินไปแล้ว “พี่กรคะ....พี่จะทำยังไงต่อไปคะ?” แอนนาถามวรากร ซึ่งบัดนี้หน้าซีดเผือด นั่งนิ่งไม่ไหวติง มนัสวีมองเพื่อนด้วยสายตาสะใจ เอ้ย!!! เห็นใจ...... “ไอ้วี...คิดแผนฉุดลูกสาวชาวบ้านมาดิ.....” แป่ว!!!!.......เมื่อกี้ใครบอกกลัวคุกฟร่ะ “มาคิดอะไรตอนนี้วะ เขาแต่งวันนี้นะโว้ย!! ไม่ใช่สิ้นเดือน...ทำได้อย่างมากก็แค่ ไม่ชิงวิวาห์เหาะกลางงานเขาละว้า....” “นั่นแหละ.....วิธีสุดท้าย!!!!” ทั้งวรากรและวิเวียนพูดพร้อมกัน มนัสวีได้แต่ทำหน้าทึ่ง ๆ (ข้า ฯ ว่าเจ้าทำหน้าเอ๋อซะมากกว่าวะมนัสวี) “อะ....อะ....เอางั้นเลยเหรอ?” “ก็ใช่นะสิ!!” ว่าแล้วทั้งวรากรและแอนนาก็เดินออกจากห้องไป “จะไปไหนกัน???” “ไปงานแต่งสิวะ!!!” /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* 555......มาแปะแค่นี้ก่อนนะ....ความจริงมันก็น่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนเย็นแล้วละ แต่ว่าข้าน้อยมัวแต่เล่น....เลยมะเสร็จ....แป่ว เอาเป็นว่าพรุ่งนี้จบแน่นอน.....แต่วันนี้มะไหวแล้ว... ชิ่งละขอรับ ง่วงสุดริด.....   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.64.110 31 ตุลาคม 2549 22:38:30 น.

ง่า......นั่งพิมพ์ตั้งเยอะ ไหงออกมามีอยู่เท่านี้อะ เง้อ..... ไปนอนดีกว่า.....แวะมาฟังเพลงในบล็อคปู่ยูเฉย ๆ   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.64.110 31 ตุลาคม 2549 23:10:24 น.

เพิ่งว่างกลับมาตอบเม้นต์ ถึงชายา ... คนถูกปลดไม่โสกา แต่คนสั่งปลดเนี่ย ... เศร้าจิตยังมะหายเลยนะ = = (แถมปลดไปนี่ ไม่มีใครหลงผิดคิดเสียบตำแหน่งนี้ซักราย.... เศร้าคัฟ) ปล. พรุ่งนี้จบแน่นอน <<< ไม่ได้หมายความว่า พรุ่งนี้จะมาส่งตอนต่อไปใช่หรือไม่.... โอเค... เข้าใจขอรับ ถึงท่าน ฟิลด์น้อย ยูก็ว่า น่าจะเป็น No promises นะ แต่ท่านป้าช่วงนี้ สงสัยรังเกียจยูมากไป เข้ามาเลยไม่ยอมฟังเพลง เลยมะรู้ไงว่า เพลงที่สองน่ะ... มันมะเวิร์ค.... เศร้าอีกที ... นี่ละนะ ชีวิตยู   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 2 พฤศจิกายน 2549 6:46:55 น.

แวะมาเยือนอีกรอบตามคำเรียกร้อง (ใครเรียกแกฟระ -"-) ตกลงตอนนี้หัวใจคุณยูเรกิ๊ก เอ้ยยูเรก้าว่างจริงเหรอคะ หึหึหึ อย่ามาหลอกลวงให้อยากแล้วจากไปนะจ๊ะ เพราะสาวๆรายไหนก็ดูจะต้องอกหักจากคุณกิ๊กเจ้าเสน่ห์ ช็อกโกแลตเม็ดน้อยเลยขอเจียมตัวเป็นกิ๊กต่อไปก็แล้วกัน ส่วนตำแหน่งที่ว่างคงมีสาวๆต่อคิวรอเพียบ 555 รักษาสุขภาพด้วยจ้าช่วงนี้งานยุ่งมากกกกกกกกกก(แอคโค้) ไม่ค่อยได้คุยไงก็คิสสสสสถึงตลอดนอ (ไขว้นิ้ว) เสร็จงานวิทยานิพนธ์ได้ดังใจนึกนะจ้า เพียงงง!!!   โดย: m&m IP: 203.156.142.177 2 พฤศจิกายน 2549 16:56:28 น.

สาธุ.... เข้ามารับรัก เอ๊ย รับพรขอรับ 555   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 2 พฤศจิกายน 2549 18:16:19 น.

ปู่....เช็คเมลล์ด่วน... เมลล์นะไม่ใช่หลังไมค์   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.63.60 2 พฤศจิกายน 2549 19:56:08 น.

ไหนๆ ใครบอกว่าเพลง Only Love ของป้าไม่ดัง ลองฟังดูดีๆสิ Only Love อยู่เพลงที่ 2 อ่ะเสีงดังใสปิ๊งเลย ( หุหุหุ ที่ท้าให้ฟังได้เพราะป้าแอบเอา url มาเปลี่ยนแล้ว อันเก่า url มันเน่า อิอิอิ )   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.115.68 2 พฤศจิกายน 2549 21:02:31 น.

ขนมปัง   โดย: -^ ^- IP: 125.24.175.237 3 พฤศจิกายน 2549 15:25:21 น.

ป้าแอนจ๋า อยากฟังเพลง I started a joke อ่ะจ้ะ เก่าไปป่าวเนี่ย แต่ฟิลด์อยากฟังจิงจิงนะ   โดย: ฟิลด์น้อย IP: 125.25.132.7 4 พฤศจิกายน 2549 15:01:47 น.

ถึงฟิลด์น้อยผู้น่ารักขอรับ ^ ^ เห็นบอกท่านป้าว่าอยากฟัง I started a joke ใช่ปะ พอดียูไปเจอบล็อกนี้ เค้ารวมไว้ให้แบบ MV ทั้งของ ใหม่และเก่าเลยอะ อย่างเจ๋ง!!! กด คัฟ กด เผอิญส่วนตัวว่า ข้าน้อยมิใคร่ต้องใจกะ Bee Gees (เพราะน้องชายเราดันคลั่งวงนี้อะ -3-) เลยมะอยากเอามาใส่ไว้ในบล็อกเรา บุ้ยๆๆๆ เอาเป็นว่าเปิดไปในบล็อกที่ให้ไว้ละกันนะ ถ้าอยากเห็นแบบชัดๆ กด Double click เข้าไปที่หน้าจอจะลิงค์เข้าไปดูแบบออริใน Youtube อีกที ... จะดูได้แบบแจ่มๆ เลยจ้า หวังว่าคงจะชอบนะขอรับ ปล. ใครว่ายูรีก้ามะใจดี เด๋วจับตีตายเลย   โดย: EuReKa (แม่มด EuReKa ) 5 พฤศจิกายน 2549 1:17:54 น.

(ท่านยูว่าง ๆ มาทำเสียงหน้าแตกหน่อยนะ ข้าน้อยไม่ค่อยถนัดเรื่องหน้าแตกเท่าไหร่......เห็นท่านยูเป็นบ่อย น่าจะสันทัดเรื่องนี้กว่า อิอิ) ^ ^ ^ เพิ่งเห็นว่า อดีตชายาแต่งเรื่องมาแอบกัด เมื่อขอซาวน์เอ็ฟเฟ็คเยี่ยงนี้... ได้!! ขอมาจัดให้ เพล้ง... เปล้งง ... เง้งงงง แง่วๆๆ (แน่ใจนะนั่นเสียงหน้ามนัสวีที่แตก นึกว่าเสียงใจท่านซาซะอีกนะนั่น กรั๊กๆๆ) ^0^V โอเค ไร้ซาร่ามามากละ เด๋วเอาตอนจบโย่วจากซาเคียวมาแปะปิดให้เลยดีกว่า... อ่ะ พร้อมยัง... หนึ่ง ... สอง ... สาม ... ปลาฉลามขึ้นบก!!! (<<< มุขเสี่ยวอย่างเดียวไม่พอ ขอเก่าด้วยดีกว่า ^ ^a) อย่าไปสนใจมันส์เลยคัฟ เลื่อนเม้าธ์ลงไป อ่านโย่วกันดีกว่า... ตุ่ม ตุ้ม ตุม ตุ๊ม (ออกแนวปัญญาอ่อนอีกละ ^w^') ><><><><><>< /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* “พะ...พะ...พี่กร......แอนไม่ไหวแล้วนะคร้า......อย่าเร่งแบบนี้สิคะ....อะ...โอ้ย...ใจไม่ดีคะพี่ขา.....” “ทนหน่อยสิคะ....อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว......นะคะทนหน่อย” “แต่แอนไม่ไหวแล้วนะ......คะ.......” “นะคะทนหน่อย...อีกนิดเดียว” “อืม....ค่ะ งั้นก็เร่งเร็ว ๆ เลยค่ะ.......ค่ะอย่างนั้นแหละ.....เร็วอีกสิคะ....ใกล้จะถึงแล้วค่ะ” “โว้ย!!!!.....อะไรกันวะ!!! พูดอะไรคิดถึงใจคนฟังหน่อย!!!......คุณแอนนาอย่าพูดประโยคแบบเมื่อกี้ด้วยน้ำเสียงกระเส่าอย่างนั้นได้มั้ย?!?! ส่วนไอ้กร!! กรุณาลดความเร็วลงหน่อยได้มั้ย?!? ก่อนที่มึงจะพาพวกกูไปนรก ไม่ใช่งานแต่งวิเวียน!!!” มนัสวีที่นั่งฟังการสนทนาระหว่างวรากรและแอนนามาตลอดโวยวายขึ้นจนทั้งสองหันมามองเขา “เฮ้ย!!!ไอ้กร!!! แกอย่าหันมา...ดูถนนเด้” วรากรหันกลับมามองถนนอย่างรวดเร็ว “แว๊กกก!!!!.....ทางซ้ายไอ้กร!!!” “กรี๊ดดดด!!!....พี่กรขวามือค่ะพี่....” “เลยแล้วไอ้กร!!!.......” “วี๊ดดด.....พี่กร!!! เลี้ยวผิดซอยค่ะพี่!!!” มันจะถึงงานแต่งกันมั้ยวะเนี่ยะ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- เอี๊ยดดดด!!!!...... “ถึงแล้ว!!!” วรากรพูดเมื่อรถของเขาจอดนิ่งสนิท พร้อม ๆ กับเปิดประตูรถออก “ไอ้กร!!!......เมิงมาทำไมที่คอนโดนนี้วะ.....ทำไมไม่ไปที่โบสถ์วะ” “ก็กูไม่รู้นี่หว่าว่าเขาแต่งกันที่โบสถ์ไหน??” “แล้วทำไมพี่กรไม่ถามแอนคะ?” “อ้าว!!!.......แล้วทำไมแอนไม่บอกพี่ละค่ะ” .........อาเมน........ “พอ ๆ !!!!......แม่เจ้าประคุณแอนนากรุณาบอกผมมาสิว่าโบสถ์จัดงานมันอยู่ที่ไหน?!?!?” มนัสวีเอ่ยขึ้นมาอย่างเหลือจะทน เขามองแอนนาที่ตอนนี้นั่งทำหน้าเขิน ๆ อยู่ (อายอะไรฟร่ะ???) “ถามแล้วยังจะทำหน้าเขินอีกนะแม่คุณ!!....ตกลงว่าไงโบสถ์อยู่ที่ไหน??” “แอนนาก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ....ลืมถามยัยนานากับยัยตรี”............หึหึ.......ขันติ ๆ ไอ้วี...ขันติเข้าไว้....นะโม นะโม....................แต่ “แล้วจะรู้มั้ยว่ามันแต่งกันที่ไหน!!!!!!!!!!!!!!!” “ก็คนมันลืมถามนี่....มาเสียงดังใส่ฉันทำไมละ พี่กรยัง....ไม่........ว่า....อะไร....” พี่กรขา.....อย่าทำการประทุษร้ายแอนนาด้วยสายตาเยี่ยงนั้นสิเจ้าค่ะ......... “พี่ให้เวลาแอน 10 วิในการโทรไปถามว่าโบสถ์บ้านั้นมันอยู่ที่ไหน?” แต่ก่อนที่แอนนาจะทันทำอะไรลงไป...... เอี๊ยด!!!!....... “ไอ้กร.....เมิงมาทำอะไรที่นี่ว่ะ......วิเวียนกำลังทำพิธีอยู่ที่โบสถ์นะโว้ย!!!” โอ้....พระเจ้า......เสียงของเรย์ดังขึ้น (ไอ้ซาเริ่มมั่วแล้วขอรับท่าน ดึงคนนั้นคนนี้มามั่วไปหมด) เขาลงจากรถมาพร้อม ๆ กับจีน ทั้งสองอยู่ในชุดสูทเรียบร้อย “กูไม่รู้ว่าโบสถ์อยู่ที่ไหนนะสิ” “ไอ้โง่!!!! มันก็อยู่ที่หน้าปากซอยที่พวกเมิงเพิ่งจะขี่รถผ่านมานี่ไงวะ??.....ทำไมพระเอกเรื่องนี้มันฉลาดน้อยอย่างนี้วะ” “แล้วพวกแกรู้ได้ไง??” “ง่าย ๆ เอาเป็นว่าท่านซา ฯ เขาเขียนให้พวกกูรู้ละกันนะ ขี้เกียจอธิบายว่ะ ไปได้แล้ว” เรย์โวยขึ้น แล้วเขาก็เดินไปขึ้นรถโดยมีจีนตามไปด้วย วรากรก็เช่นกัน ทั้งหมดมุ่งหน้าไปที่โบสถ์คริสต์สถานที่ที่วิเวียนแต่งงาน -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- “เจ้าบ่าว.....นฤดล ท่านยินดีจะรับวิเวียนเป็นภรรยาหรือไม่? ท่านจะดูแลเธอ ให้เกียรติ และจะอยู่เป็นคู่ชีวิตกับเธอตลอดไปหรือไม่?” “ยินดีครับ” นฤดลตอบรับคำถามของบาทหลวง ผู้เป็นคนทำพิธีแต่งงานของเขา ~ใครไม่รับก็โง่สิ รวยขนาดนี้~ “วิเวียน....ท่านยินดีจะรับนฤดล........” “ไม่ให้แต่งนะโว้ย........ยัยนั่นเป็นคนรักของฉันนะ......ปล่อยฉันเข้าไปสิวะ.....” เสียงเอะอะโวยวาย...จากนอกประตูโบสถ์ทำให้บาทหลวงหยุดคำถาม ก่อนที่จะละสายตาทอดมองไปที่ประตูอย่างสงสัย เช่นเดียวกับบรรดาแขกเรื่อที่มาร่วมงาน “บาทหลวงครับ....ไม่มีอะไรหรอกครับ ทำพิธีต่อเถอะครับ” นฤดลที่รีบเร่งบาทหลวง ส่วนวิเวียนเองนั้นหลังจากที่นิ่งมานานตั้งแต่เริ่มพิธี เธอเริ่มมีปฏิกิริยาต่อสภาพแวดล้อม เธอหันไปทางประตูเช่นกัน “เจ้าสาว.....วิเวียน ท่านยินดีจะรับนฤดลเป็นสามีหรือไม่? ท่านจะดูแลเขา ให้เกียรติ และจะอยู่เป็นคู่ชีวิตกับเขาตลอดไปหรือไม่?” วิเวียนหันมามองหน้าบาทหลวง...........แต่เสียงครึกโครมข้างนอกก็ดึงความสนใจของเธออีก เพราะเสียงที่โวยวายอยู่นั้นเธอจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร “วรากร....” เสียงเรียกชื่อของวรากรดังออกมาอย่างแผ่วเบา “คุณยินดีที่จะรับนายนฤดลเป็นคู่ชีวิตหรือไม่?” “ฉัน.....” โครม!!!! “เราขอคัดค้านงานแต่งงานครั้งนี้......หญิงคนนั้นไม่ประสงค์จะแต่งงานหับไอ้หน้าเห่ยนั้น” สิ้นเสียงแรงกระแทกของร่างใหญ่บอร์ดีการ์ดกับประตู....ร่างของวรากรก็วิ่งเข้ามาในโบสถ์.......วิเวียนมองหน้าของวรากรอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะแปรเปลี่ยนรอยยิ้มกว้าง เมื่อได้เห็นหน้าของเขา.......... “หญิงคนนี้คือคนรักของผม......คนที่เธอต้องแต่งงานด้วยคือ...ผม” ความเงียบเขาปกคลุมบริเวณงานอย่างรวดเร็ว....ทุกคนกำลังอึ้งอยู่กับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น..... วิเวียนก็เช่นกัน วรากรก้าวเดินไปหาวิเวียน.....เขาส่งมือเรียวสวยไปให้เธอ หวังจะให้เธอส่งมือมาสัมผัสกับเขา....... ฝ่ามือเรียวเล็กที่ถูกห่อหุ้มด้วยถุงมือลูกไม้สีขาวบาง สัมผัสปลายนิ้วของวรากร เขาส่งยิ้มให้กับเธออย่างอ่อนโยน........ แต่มือเรียวเล็กของวิเวียนกลับถูกชักกลับด้วยแรงกระชากของนฤดล..... เขาถลึงตามองวรากรด้วยความไม่พอใจที่วรากรมาขัดขวางการแต่งงานของตน...... “ใครก็ได้ลากไอ้ทอมคนนี้ออกไปจากงานเดี๋ยวนี้...” เสียงของนายวิเชียรดังก้องไปทั่ว หลังจากที่เขาตั้งสติกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันนี้ “คงไม่มีใครสามารถ มาจับวรากรโยนออกไปแล้วละครับคุณวิเชียร.....” มนัสวีที่ย่างก้าวเข้ามาในโบสถ์พร้อมกับแอนนาและเรย์เอ่ยขึ้น....(แล้วจีนอยู่ไหน???) นายวิเชียรหันมามองหน้ามนัสวี “เด็ก ๆ เอาไอ้คนพวกนี้ออกไปจากงานเดี๋ยวนี้” “............” “หายหัวไปไหนกันหมด!!!” “ไอ้เด็กที่คนพูดถึงนะ.....พวกนั้นหรือเปล่าครับ?” เรย์เอ่ยถาม ก่อนจะเบี่ยงตัวและชี้ไปทางด้านหลังของเขา ภาพของจีนที่ยืนกระชากคอเสื้อของชายที่ร่างกายใหญ่กว่าตัวเองเข้ามารับหมัดหนัก ๆ ของเขา ปรากฏให้ทุกคนได้ประจักษ์แก่สายตา O.O!!!! >O “โทษทีนะฮะ...ดูเหมือนจีนจะรุนแรงกะพี่ ๆ เขามากไปหน่อย” จีนพูด พร้อมกับปล่อยมือออกจากคอเสื้อของบอร์ดีการ์ดคนสุดท้ายที่เขาจัดการซะเยิน..... เขาปัดมือช้า ๆ ก่อนจะเดินมาสมทบพวก ที่ยืนรออยู่ “พะ....พวก...พวกแก.....กรี๊ดดด” เสียงป้าของวิเวียนกรีดร้องขึ้นอย่างขัดใจ ที่ถูกบรรดาทอม ๆ ทั้งหลายทำลายงานจนยับเยิน “โอ้ย!!!.....ยัยป้าโทรโข่ง....กรี๊ดอะไรมิทราบ....ใครจับคุณปล้ำหรือไง...ปูนนี้แล้วยังมีคนหน้ามืดทำมิดีมิร้ายคุณอีกหรือ.....ว่าป้าแอนแก่แล้วนะ คุณยังแก่กว่าป้าแอนอีกนะเนี๊ยะแถมป้าแอนยังไฉไลกว่าคุณตั้งเยอะ.....” มนัสวีโวยกลับทันทีเมื่อได้ยินเสียงร้อง บวกแอบกัดแอบชมป้าบางคน (ไอ้ซาเริ่มนอกเรื่อง) “พวกแกต้องการอะไร??” “ถามแปลก....ก็ได้ยินแล้วนี่ว่า...คู่นั้นน่ะเขารักกัน...เขาจะแต่งงานกัน...ใช่มั้ย???” มนัสวีพูดพร้อมกับหันมาทางพรรคพวก......เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน หน้าด้านมาขัดคอเขาขนาดนี้ หน้าด้านอีกหน่อยจะเป็นไรไป....จับคู่นี้แต่งกันซะเลย “วิ......แต่งงานกับกรนะ......” วรากรที่นิ่งอยู่นานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความรัก (สุดท้ายมันก็หน้าด้านกันยกแก๊งค์) <<< เหมือนแก๊งค์ไหนหว่า ^ ^a : EuReKa วิเวียนยิ้ม.....จะเดินมาหาวรากร แต่ถูกนฤดลยื้อ “ปล่อยนะ....” “จะบ้าเหรอน้องวินั่นน่ะผู้หญิงนะ จะแต่งงานกันได้ยังไง....มันเป็นพวกวิปริต” “อ่าว.......พูดอย่างนี้ก็หมาสิวะ!!!” เรย์พูดขึ้น พร้อมกับเดินเข้าหานฤดล แต่ไม่ได้ไปเดี่ยว ๆ เขามีจีนเดินเข้าไปร่วมด้วย “วิปริตงั้นหรือนฤดล.........งั้นนายก็วิปริตมากกว่าคนอื่นนะแหละ....” แอนนาที่นิ่งเงียบตั้งแต่เข้ามาเป็นคนพูดขึ้น....(เง้อ....ตูเหนื่อย ทำไมตัวละครมันเยอะอย่างนี้วะ.....จ่ายบทวุ่นไปหมดแว้ว....) นฤดลหันหน้ามาทางแอนนา และเขาก็ต้องตาโตด้วยความทึ่ง (ก็แหง C 45 นะเฟ้ย!!!) “แอนนา.....” “ก็ใช่นะสิ.......นึกว่าคุณจะลืมอดีตว่าที่ภรรยาของคุณซะแล้ว” ...........จ้ากกก!!!! ไอ้ซาเมิงเล่นอะไรของเมิงฟร่ะ....... แอนนาพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ...แต่ฟังชัดถ้อยชัดคำ ทุกคนอึ้งยกกำลัง 10 กับคำพูดของแอนนา “คุณหญิงก็น่าจะจำดิฉันได้นะคะ....ก็ลงทุนมาสู่ขอแอนนาด้วยตัวเองเลยนี่นา จำไม่ได้ก็ถือว่าแก่กว่าพี่ยายของซา’เคียวแล้วล่ะค่ะ” ......พอ ๆ ไอ้ซา เมิงนอกเรื่องไปเยอะละ “เธอมาที่นี่ได้ยังไง” “ถามแปลกก็นั่งรถมานะสิ....อย่าโอ้เอ้...ท่านผู้มีเกียรติที่อยู่ในงานนี้ทุกท่านคะ......” แอนนาพูดเสียงดังไปทั่วโบสถ์จนทุกคนหันมามองเธอเป็นจุดเดียว แถมโฟกัสชัด ๆ ที่ C45 ด้วย เอิ๊ก (หื่นละแก....) “ผู้ชายคนนี้บอกว่าผู้หญิงรักหญิงวิปริต.....แต่ฉันขอยืนยันว่าคนที่วิปริตคือตัวเขาเองต่างหาก.....ผู้ชายคนนี้เป็น......” “หยุดนะแอนนา!!!!” นฤดลตะคอกเสียงดังพร้อมกับพุ่งมาทางแอนนา แต่พระเอก (ซื่อบื้อ)ของเรา สกัดดาวรุ่งด้วยขัดขาซะก่อน ทำให้ร่างของนฤดล้มคะมำไม่เป็นท่าพร้อมกับ..... “กรี๊ดดด....ตาเถร!!!! กระเทยจับกบ....” เสียงวี้ดว้าย ดังออกมาจากปากของนฤดล........แค่นี้หลาย ๆ คนก็พอจะเดาได้แล้วว่าสิ่งที่แอนนาจะพูดคืออะไร “พวกคุณเห็นแล้วใช่มั้ย?? ได้ยินแล้วใช่มั้ย?? ไอ้บ้านี่เป็นกระเทย....หลายเดือนก่อน เขามาขอฉันแต่งงานทั้งที่เจอกันได้ไม่กี่วัน.....สุดท้ายฉันก็มารู้ว่าหมอนี่แค่อยากจะปิดบังสังคมว่าตัวเองเป็นอะไร โดยการแต่งงาน.......มันเป็นอะไรที่ทุเรศมากเลยใช่มั้ย???” ความโกลาหลเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง พ่อของวิเวียนหันไปมองมารดาของนฤดลอย่างคาดโทษ ส่วนป้าของวิเวียนไม่ต้องพูดถึง....She ชิงเป็นลมไปแล้วววว “กรี๊ด...นังนฤดล....แกทำเสียสถาบันกระเทยอย่างพวกฉันหมด” “ใช่....อย่างนี้ต้องจัดการ” เสียงของนานา กระเทยหน้าสวยช่างแต่งหน้าของวิเวียน และ ชาริตรี กระเทยร่างยักษ์ ที่เคยแอบอยากกิ๊กกับวรากร (ดีว่าเจ้ากรไม่หน้ามืดเหมือนพระเจ้ายู......พูดอย่างนี้หมายความว่า?????.....) ดังขึ้น พร้อม ๆ กับร่างของทั้งสองที่ย่างสามขุมไปหานฤดลอย่างมุ่งร้าย “กรี๊ด!!!...นังพวกบ้าจะมาทำอะไรฉันยะ....ลองเข้ามาสิ แม่ตบดิ้น” นฤดลกรี๊ดกร๊าดออกมาหมดสภาพของชายชาตรี แล้วสงครามระหว่างกระเทยทั้งสามก็เริ่มขึ้น วรากรฉวยโอกาสนี้รีบไปหาวิเวียนที่ยืนตกใจอยู่........ “กร...” วิเวียนเรียกชื่อเขา วรากรดึงเธอเข้ามากอด...... “aishiteimasu...” ภาษาญี่ปุ่นประโยคหนึ่งที่หลุดออกมาจากปากของวรากรทำให้เธอขมวดคิ้ว แต่ก่อนที่เธอจะได้ถามอะไรออกมา เสียงของนายวิเชียรก็ดังก้องขึ้น..... “หยุดเดี๋ยวนี้นะ....แล้วเธอ ออกห่างจากลูกสาวของฉันซะ!!!” “ไม่!!!” “พวกแกทำงานของลูกสาวฉันพังหมดแล้ว...ไอ้พวกบ้าเอ้ย!!” “ยังไม่เข้าใจอีกหรือไงฮะ?.....ว่าวิเวียนต้องการอะไร? คุณเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องที่สุด” วรากรพูดออกมาอย่างหมดความอดทน.... อ้อมกอดของเขาโอบกอดร่างบางของวิเวียนไว้แน่น ราวกับว่ากลัวว่าใครจะพรากเธอไปจากเขาอย่างนั้น “ที่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อความสุขของยัยวิ!!” “โดยการที่ให้วิแต่งงานกับกระเทยนะเหรอ???” นายวิเชียรถึงกับเงียบไป..... “กระเทยแล้วผิดตรงไหนยะ” นฤดลที่ตอนนี้แทบไม่เหลือสภาพว่าที่เจ้าบ่าวตวาดแว๊ดออกมา “เสือก....” หลาย ๆ คนพูดพร้อมกัน จากนั้นนฤดลก็ถูกสองสาวประเภทสองลากเข้าสนามรบอีกรอบ “คุณทำเพื่อวิ...หรือทำเพื่อตัวเองกันแน่...ถามตัวเองก่อนเถอะคุณวิเชียร คุณให้วิแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก คุณคิดว่าเธอจะมีความสุขงั้นเหรอ.....ตลอดเวลาที่พวกคุณทำเรื่องพวกนี้มา....คุณเคยเห็นลูกสาวของคุณมีความสุขงั้นเหรอ.....เขาเคยยิ้มบ้างมั้ย...พวกคุณลองคิดดูเอาเองละกัน” วรากรพูดยืดยาว นายวิเชียรนิ่งเงียบครุ่นคิดในใจ.......เขาไม่เคยเห็นลูกสาวเขามีความสุขเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง.....เขามองร่างของวรากรที่ยืนกอดลูกสาวของเขา แววตามุ่งมั่นของวรากรทำให้เขามั่นใจหลาย ๆ อย่าง “วิแกรักผู้หญิงด้วยกันแบบนี้...แกไม่กลัวสังคม....” “ไม่ค่ะ” วิเวียนตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว “วิ....ไม่สนใจสายตาของใครหรอกค่ะ...วิขอแค่อยู่กับคน ๆ นี้ก็พอ” นายวิเชียรได้แต่นิ่งอึ้ง...ไม่ใช่เพียงแต่เขาทุกคนในงานก็เช่นกัน..... “ให้เราอยู่ด้วยกันเถอะนะครับ....” วรากรพูดกับพ่อของวิเวียน เฮ้อ....สินสอดก็ไม่มี งานแต่งก็มาแจมกะคนอื่น...เป็นตูนะ...ไม่มีทางยกลูกสาวให้หรอก “พ่อคะ....” วิเวียนเรียกพ่อของเธอพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ผู้เป็นพ่อ....นายวิเชียรถอนหายใจออกมา ใช่ว่าเขาจะรังเกียจคนที่รักเพศเดียวกัน......เพียงแต่เขาไม่อยากให้ลูกสาวของเขาต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนในสังคมเท่านั้น เขาไม่ต้องการให้ลูกสาวของเขาลำบากใจ....แต่เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้วนี่ “เฮ้อ.....ขอให้มีความสุขในชีวิตคู่นะลูกรัก” คำอวยพรที่แสนจะอ่อนโยนของนายวิเชียรทำให้วิเวียนยิ้มกว้าง “ขอบคุณค่ะพ่อ...” “ขอบคุณนะฮะ” วรากรสบตากับวิเวียน.......ความรู้สึกของทั้งสองส่งผ่านถึงกันทางสายตา “kekkon o shimashou?” วิเวียนขมวดคิ้วอีกครั้ง “นายพูดอะไรน่ะ ฉันไม่เข้าใจ” วรากรยิ้ม....เขาไม่ปล่อยให้เธองงนาน “แต่งงานกับฉันนะ” วิเวียนอึ้ง ดวงตาสวยเบิกกว้าง ริมฝีปากบางเผยออกน้อย ๆ นี่เขาขอเธอแต่งงาน........ “ว่าไงครับ....” วิเวียนพูดอะไรไม่ออก น้ำตาของเธอไหลออกมาด้วยความยินดี......เธอพยักหน้าน้อย ๆ “ค่ะ” สิ้นเสียงตอบรับของวิเวียน เสียงเฮรอบ ๆ ก็ดังขึ้น.....ทุกคนต่างปรบมือ ส่งเสียงแสดงความดีใจกับทั้งสองคน “จะทำพิธีต่ออีกหรือ???” บาทหลวงที่ยืนมองดูเหตุการณ์ที่น่าปวดหัวนี้ตลอดเอ่ยถามขึ้น “ทำพิธีแต่งงานให้ด้วยนะฮะ” “แต่...พวกคุณเป็นผู้หญิง” “อะแฮ่ม!!!.......บาทหลวงครับ เพื่อนผมคนนั้น...ที่หน้าสวย ๆ นั่นละครับ....มันเป็นคนอารมณ์โมโหร้ายมากเลยนะครับ.....หลวงพ่อคงเห็นสภาพของสุภาพบุรุษทั้งหลายแล้วนะครับ” มนัสวีเอ่ยขึ้น จีนหันไปสบตากับบาทหลวงด้วยสายตาเย็นชา....... “อันนี้เรย์ขอยืนยันด้วยอีกคนครับ ว่าเพื่อนผมคนนี้ขี้หงุดหงิด หมัดหนักมาก ๆ ครับ” เรย์สำทับมาอีก.....โอ้!!! จอร์ช...แม้แต่นักบวชพวกแกก็ไม่เว้น ไอ้พวกเลว(แต่หล่อ)เอ้ย!!! (แล้วใครเขียนฟร่ะ กัดตัวเองซะเลย) “งั้นเรามาเริ่มพิธีกันเลยนะ” บาทหลวงรีบพูดขึ้น วรากรหันมาสบตากับวิเวียน รอยยิ้มอ่อนโยนระบายเต็มใบหน้า..... “เอ่อ.....” บาทหลวงอึกอักนิดหน่อยเราไม่รู้ว่าจะแทนตัวของวรากรว่าอย่างไรดี “วรากรค่ะ” “วรากร....ท่านยินดีที่จะรับ...วิเวียนเป็นคู่ชีวิต และจะรักเธอตลอดไปหรือไม่?” “ยินดีค่ะ” สายตามุ่มมั่นของวรากรหันมาสบกับดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาของวิเวียน มือของเขาบีบกระชับมือของวิเวียน เพื่อยืนยันถึงความมั่นคงของเขา “วิเวียน....ท่านยินดีที่จะรับ...วรากรเป็นคู่ชีวิต และจะรักเธอตลอดไปหรือไม่?” “ยินดีค่ะ.....” ทั้งสองสบตากัน “โปรดสวมแหวนแต่งงาน....เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของการครองคู่” สิ้นเสียงบาทหลวงวรากรหุบยิ้มทันที เขาขมวดคิ้ว..... แหวนแต่งงาน จะเอามาจากไหนละ....หาทันที่ไหน รีบมาขนาดนี้ “นี่คุณ พี่กรมีแหวนแต่งงานหรือเปล่านะ” แอนนากระซิบกระซาบกับมนัสวี “รีบออกมาด้วยกัน คงจะมีนะนั่น เอาไงละทีนี้” มนัสวีหันมามองทางเรย์และจีน ทั้งคู่ส่ายหน้า “วิ...ฉันไม่มีแหวน” วรากรพูดเสียงแผ่ว...... “มะ...ไม่เป็นไร ฉันรู้เธอรีบมา คงไม่ได้เตรียมมา” ไม่ได้แค่ไม่เตรียมมา แต่ไม่ได้เคยคิดว่าจะซื้อเลยต่างหาก......อาเมน!! ทุกสายตาจับจ้องคนทั้งคู่ เฝ้ารอว่าวรากรจะสวมแหวนเมื่อไหร่ “มีอะไรกันหรือเปล่า” นายวิเชียรถามขึ้นเมื่อเห็นว่าวรากรว่าที่ลูกเขยไม่มีท่าทีว่าจะสวมแหวนแต่งงานสักที “ขอโทษนะวิ...”วรากรเอ่ยเสียงแผ่วเบา เขากำลังทำให้คนรักอายกลางงานแต่งอีกแล้วหรือนี่ “ไอ้กร....ดอกไม้” เรย์เอ่ยขึ้น เขานึกได้ว่าสมัยเรียนสิ่งที่วรากรทำได้ดีอีกอย่างหนึ่งนอกจากเที่ยวสีหญิงไปวัน ๆ นั่นก็คือ ทำแหวนจากดอกไม้ วรากรนึกขอบคุณเพื่อนทั้งหลายนัก วรากรหันไปคว้าดอกไม้ดอกเล็ก ๆ สีขาวสะอาดมาสองก้าน ก่อนจะลงมือถักอย่างคล่องแคล่ว วิเวียนและบรรดาแขกเหลือทั้งหลายมองการกระทำของวรากรอย่างงุนงง........ไม่นานแหวนดอกไม่วงเล็ก ๆ ก็เสร็จเรียบร้อย “ขอโทษนะ ตอนนี้มีให้แค่นี้ แล้วจะพาไปซื้อของจริงมาสวมให้นะ....” วรากรพูดเสียงอ่อนโยน วิเวียนยกมือขึ้นมาปิดปากกันเสียงสะอื้น เธอไม่นึกรังเกียจแหวนดอกไม้ไร้ราคาเลยแม้แต่นิดเดียว แต่มันกลับเป็นสิ่งที่เติมเต็มความรู้สึกของเธอที่ขาดหายไปจนเต็มเปี่ยม วรากรค่อย ๆ สวมแหวนดอกไม้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนรัก..... .anata wa sutto watashi no kokoro ni iruyo(อะนะตะ วะ ชตโตะ วาตาชิ โนะ โคโคโระ นิ อิรุโยะ) .. “เธอจะอยู่ในใจฉันตลอดไป” วิเวียนพูดอะไรไม่ออกเธอได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นเต็มดวงหน้า “มีใครคัดค้านการแต่งงานครั้งนี้หรือไม่.....” เสียงบาทหลวงเอ่ยถามบรรดาแขกที่อยู่ในงาน ไม่มีเสียงคัดค้าน ทุกคนต่างยินดีกับคนทั้งสอง (อาจจะมีนะ แต่พูดไม่ได้ เพราะตรูไม่พิมพ์ให้มันพูด เอิ๊ก ๆ) “งั้นขอประกาศว่า....วิเวียนและวรากรเป็นคู่สามีภรรยากันอย่างถูกต้อง...พระเจ้าขอให้เธอทั้งสองมีความสุขในชีวิตคู่...โปรดจูบสาบาน” วรากรค่อย ๆ เปิดผ้าคลุมหน้าสีขาวสะอาด เผยให้เห็นดวงหน้าสวยของคนรัก เขาไล้ปลายนิ้วไล่คราบน้ำตาออกจากใบหน้าสวยนั้น วรากรจูบเบา ๆ ที่หน้าผากมน ไล่ลงมาถึงดวงตาที่คลอด้วยน้ำตานั้น เขาจูบซับน้ำตาของเธออย่างแผ่วเบา...... “aishiteimasu...” วรากรพูดเบา ๆ ให้เธอได้ยิน......ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะประกบกับเรียวปากสวยของเธอ เสียงปรบมือและเสียงพูดแสดงความยินดีให้แก่ทั้งสองคน แต่ทั้งสองกลับไม่ได้ยินอะไรเลย ได้ยินก็เพียงแต่เสียงเต้นของจังหวะหัวใจของทั้งคู่ วิเวียนยกแขนขึ้นโอบรบคอของวรากร จังหวะเดียวกับที่เขากระชับอ้อมกอดเพื่อรั้งร่างบางเข้ามาโอบกระชับ “aishiteimasu...” “มันหมายความว่ายังไงคะ?...” วิเวียนถามกลับทันที หลังจากที่ที่รักของเธอพูดภาษาที่เธอฟังไม่ออก (ดีนะไม่พูดภาษาต่างดาว) “ฉันรักเธอ......” ทั้งสองยิ้มให้กันอีกครั้ง “ไปโยนดอกไม่กันเถอะนะ.....” ไม่รู้ว่าเสียงใครตะโกนออกมา แต่นั้นก็สร้างความตื่นเต้นให้กับทุกคนได้เหมือนกัน “ใครที่ได้รับช่อดอกไม้ของเจ้าสาว.....นั้นจะเป็นคู่ต่อไปที่จะมาครองรักต่อจากคู่ของวรากร” เสียงเบา ๆ ของใครคนหนึ่งที่เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ “ไม่คิดจะหยุดเรื่องยุ่ง ๆ อีกหรือไงพระเจ้ายู ฯ .....ตามใจท่านละกัน....ตัวข้า ฯ นะขอชิ่งก่อนละกันว่าจะไปจำศีลสักหน่อย.....” “เอ๋!!....ท่านอดีตชายาจะไปจำศีลที่ไหนรึ....” “ที่......” เทพซา ฯ ตอบว่าอะไรพระเจ้ายู ฯ มิสามารถได้ยินได้อีก เมื่อเขาหันไปสนใจกับเหตุการณ์โยนช่อดอกไม้ . “เอ้า!!!!รับนะ....” สิ้นเสียงของวิเวียน...ช่อดอกไม้สีขาวสะอาดก็ลอยละลิ่วขึ้นกลางอากาศ........ “กรี๊ด......ใครได้ไปนะ!!!” เสียงวี๊ดว้ายของทั้งบรรดาสาวแท้และสาวไม่แท้กรี๊ดกร๊าดกันลั่นสนั่นไปหมด เมื่อช่อดอกไม้ที่ลอยสูงนั้น ไม่ได้ตกอยู่ในมือของพวกเธอ ๆ ทั้งหลาย พรึบ!!!.... ช่อดอกกุหลาบที่ขาวสะอาดร่วงหล่นมาอยู่ในมือของเธอที่ไม่ได้เข้าไปแย่งกับใครเขาเลย ......แอนนา......พร้อม ๆ กับอ้อมกอดของใครบางคน แอนนาหันไปมองอ้อมกอดที่กอดเธอไว้....... “ช่วยรับให้” มนัสวียิ้มหวานใส่แอนนา เห๊อะ......นึกว่าฉันจะหลงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างนี้รึ..... แอนนาเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดนั้น...... “เจ้าบ่าวเจ้าสาว....จูบกันอีกทีสิ....” ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำอีก วรากรโอบร่างบางของวิเวียนเข้ามาในอ้อมกอดและประทับริมฝีปากลงกับเรียวปากของเธออีกครั้ง “วู้!!!อิจฉาโว้ย!!!” เรย์ตะโกนขึ้น..... “อิจฉาอะ....เมื่อไหร่ท่านซา ฯ จะเขียนฉันกับฟินอย่างนี้บ้างวะ” “อยากแต่งงานมั้ย?” มนัสวีเอียงคอมองหน้าแอนนาที่ยืนยิ้มกับภาพของวรากรกับวิเวียน...... “อยากสิ...ผู้หญิงทุกคนก็อยากแต่งกันทั้งนั้นล่ะ” “งั้นแต่งงานกับฉันมั้ย” “ไม่มีทางย่ะ...เช๊อะ!!!!” แอนนาสะบัดหน้าหนี เสียงต่อล้อต่อเถียงกันระหว่างแอนนากับมนัสวียังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ..... ...ส่วนวรากรกับวิเวียนต่างสบตากันอย่างรักใคร่........ .......หวังว่าต่อไปคงไม่มีเรื่องรักพิลึก ๆ อย่างนี้อีกหรอกนะ.... .......”หึหึ...คู่ต่อไป คือมนัสวีกับแอนนาสินะ”....... พระเจ้ายู ฯ เพ่งมองภาพที่ปรากฏตรงหน้า พร้อม ๆ กับความคิดที่แสนจะ.........(ละไว้ในฐานที่เข้าใจนะ) ................................จบโว้ย!!!!........................................... ><><><><><>< Ended by Sa'Kyo Emended by EuReKa   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 6 พฤศจิกายน 2549 0:59:26 น.

“โอ้ย!!!.....ยัยป้าโทรโข่ง....กรี๊ดอะไรมิทราบ....ใครจับคุณปล้ำหรือไง...ปูนนี้แล้วยังมีคนหน้ามืดทำมิดีมิร้ายคุณอีกหรือ.....ว่าป้าแอนแก่( ตรงไหน ? )แล้วนะ คุณยังแก่กว่าป้าแอนอีกนะเนี๊ยะแถมป้าแอนยังไฉไล ( สดใส น่ารัก แสนดี มีเมตตา รักเด็ก ) กว่าคุณตั้งเยอะ.....” มนัสวีโวยกลับทันทีเมื่อได้ยินเสียงร้อง บวกแอบกัดแอบชมป้าบางคน ^ ^ ไอ้ท่อนนี้ ฉันถือว่ามันเป็นคำชมแล้วกันนะ ขอบคุณแล้วกันที่ว่าฉันไฉไล ( สดใส น่ารัก แสนดี มีเมตตา รักเด็ก ) เอิ๊กๆๆๆ   โดย: ป้าแอน IP: 58.8.119.106 6 พฤศจิกายน 2549 6:45:19 น.

หุหุ จบจนได้เป็นเรื่องที่นึกว่าไม่มีตอนจบซะอีกนะนี่ ชอบเพลงใน Blog คุณกิ๊กมากเลยอ่ะ โดนใจๆ สดชื่นสดใสในทุกๆวันค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะจ้า   โดย: m&m IP: 203.156.142.177 25 พฤศจิกายน 2549 18:31:36 น.

^ ^ ^ อ๊๊ััะๆๆๆ มะจบได้ไง นี่โย่วนะ มะใช่ SD ของช็อกโก้เม็ดน้อยนี่ จะได้มะมีตอนจบ 555 แอ๊บกัดกิ๊กน้อยด้วยความรักขอรับ ^ ^   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 25 พฤศจิกายน 2549 19:59:00 น.

ม่ะมีไรหรอกพอดีเห็นว่ามันจะได้เป็นเมนท์ที่ 83 พอดี แล้วก็แอบคิดถึงเจ้าของ Blog ด้วยจิ๊ดนึง 555 โห ว่ากันเยี่ยงนี้รึงั้นตอนหน้าจบเลยแล้วกัน เอาแบบเป็นคาร์บอมตายกันยกแก๊ง จบแบบนั้นเลยล่ะกัน เอิ๊กๆๆ สบายเราล่ะทีนี้ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คงไม่ได้แวะมาอีกนานทีเดียว เอ๊ะ ไม่เอาดีฟ่าเดี๋ยวเจ้าของ Blog จะดีใจจนเนื้อเต้น เอาว่าว่างเมื่อไหร่มาป่วนนะคะ หุหุ   โดย: m&m IP: 203.156.142.177 29 พฤศจิกายน 2549 23:37:37 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเราฟังเราบ่นนะคะ เหอ ๆ ๆ เดี๋ยววันไหนเราว่างจะเข้ามาอ่านเรื่องของคุณแม่มดนะ วันนี้ขอตัวไปเรียนก่อนนะจ๊ะ   โดย: อปกติ (b@rbOr ) 8 ธันวาคม 2549 9:30:30 น.

เอ่อ..... ไม่ได้โผล่หน้ามาบ้านของปู่นานละ ไม่มีอะไรหรอก คิดถึง ๆ เอิ๊ก ๆ ไม่สบายหายป่วยเร็ว ๆ นะจ๊ะปู่ยู   โดย: ~Mibu Sa'Kyo~ IP: 124.120.60.207 12 ธันวาคม 2549 14:09:08 น.

วันนี้นั่งอ่านทั้งวันกว่าจะจบ สรุปว่าจบแล้วใช่มั้ยเนี่ย เมื่อยตาสุด ๆ   โดย: b@rbOr 14 ธันวาคม 2549 21:38:54 น.

คาดว่าน่าจะจบแล้วนะขอรับ... เทพซากระซิบมาว่างั้น   โดย: EuReKa IP: 86.111.172.104 19 ธันวาคม 2549 10:03:53 น.

ง่ะ เพิ่งเข้ามา หุหุ บล้อกท่านยูสวยดีแท้ เหอๆ =O=" อยากแต่งเรื่องบ้างอ่ะ แต่แต่งไม่เป็น T^T สอนหน่อยดิ ไม่ได้เจอท่านยู คิดถึงมากมาย เอิ๊กๆ - -" ไม่รู้ว่าเจนจะเป็นโรคหัวใจรึเปล่า คือมันแปล๊บในอกข้างว้าย เจ็บมากตั้งแต่เข้าเลย ตอนนี้ก็ยังไม่หาย ฮือ.... หนูยังไม่อยากตายนะ TOT แต่คงไม่ตายหรอก เพราะว่าหนูล้อเล่น เมื่อกี๊เนี้ย -__________-!!] เรื่องนี้จบยังอ่ะ ถ้ายังไม่จบบอกด้วย จะมาต่อ - -++   โดย: ~+!Jeanny!+~ IP: 222.123.124.160 22 มีนาคม 2550 9:57:57 น.

*ปล. พิมพ์ผิด อกข้างซ้ายนะ   โดย: Jeanny IP: 222.123.124.160 22 มีนาคม 2550 10:00:10 น.