BlogGang.com : : EarkToHo : Rumia [ルーミア（るーみあ）] - (บทความนี้อ่านโหด)

Rumia [ルーミア（るーみあ）] - (บทความนี้อ่านโหด)

ชื่อ(ญี่ปุ่น) : ルーミア（るーみあ）
ชื่อ(อังกฤษ) : Rumia
ชื่อ(เขียนไทยตามอักขระ) : รูเมีย
ชื่อ(ที่นิยมอ่านเขียนในไทย) : รูเมีย
ฉายา : โยวไคสนธยา(6) , โยวไคสนธยา(สารานุกรม)
ชื่อเล่น : รูมี่ , รุมิ , รูー , รูโกะ
คำพูดประจำตัว : โซーนาโนคาー(อย่างงั้นเหรอー) ,
ー(พูดลากเสียงยาวในบางพยางค์ของประโยค) ,
วะฮ่าー(ใช้ตอนบินอย่างสบายใจ ซึ่งดูจะเข้ากับเธอที่ชอบบินไปอ้าปากยิ้มไปได้ดีทีเดียว)
เผ่าพันธุ์ : โยวไคแห่งความมืด
งาน : ผู้ไล่ล่ามนุษย์ , โยวไคไร้จุดหมาย
ความอันตราย : ปานกลาง
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ต่ำ
สถานที่ประกอบกิจวัตร : ไม่แน่ชัด

เพลงประจำตัว :
妖魔夜行
　　โยวมะยะโคว
　　ผีร้ายท่องราตรี
A soul as red as a ground cherry

เพลงประจำด่าน :
ほおずきみたいに紅い魂
　　โฮโอซึคิมิไตนิอาคาอิทามาชิอิ
　　วิญญาณแดงดั่งต้นตะเกียงจีน
Apparitions stalk the night

ความสามารถ : ควบคุมความมืด
สามารถสร้างความมืดมิดขึ้นมารอบๆตัวได้ตลอดเวลา.
ความมืดที่สร้างขึ้นมานี้มืดมิดไม่ต่างจากยามราตรี แม้แต่ในเวลากลางวันก็ยังไม่สามารถมองทะลุไปได้.
รูเมียใช้วิธีตัดแสงรอบๆตัวเธอออกไป ทำให้ไม่เกิดการกระทบของแสง จึงมืดมิดดังที่เห็น เอ๊ย ไม่เห็นอะไร.
อย่างไรก็ดี ความสามารถนี้ไม่มีประโยชน์ในการใช้งานจริงเท่าที่ควรเพราะการจู่โจมมนุษย์นั้นเป็นงานใช้แรง.
ความสามารถอันนี้จึงเป็นเหมือนของแถมเพื่อใช้ประโยชน์ในการดำรงชีพเท่านั้น.
เพราะว่ามันสามารถใช้หลบเลี่ยงแสงแดดและความร้อนได้เป็นอย่างดี.
อากาศภายในความมืดนี้จึงเย็นสบายเหมือนเวลากลางคืนอยู่เสมอ.
ทว่า ความสามารถนี้ไม่สามารถใช้ในคืนวันขึ้นหนึ่งค่ำได้ ส่วนสาเหตุนั้นยังคงเป็นปริศนา.

ลักษณะนิสัย :
รูเมียมีลักษณะนิสัยไม่ต่างจากลักษณะภายนอกเท่าใดนัก. พูดง่ายๆคือ เด็ก.
เธอไม่ใส่ใจต่อเรื่องวุ่นวายซับซ้อนอะไรเลย แม้แต่เรื่องปากท้องก็ดูไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร.
รูเมียไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิต แม้จะคิดอยู่เสมอว่าการโจมตีมนุษย์เป็นงานของโยวไค แต่เธอก็ไม่ค่อยใส่ใจ"ทำงาน"อยู่ดี
เธอจึงเพียงแต่บินยิ้มแย้มไปเรื่อยๆเท่านั้น แม้ชนต้นไม้เข้าอย่างจังก็ไม่ใส่ใจ แค่เปลี่ยนทางบินแล้วไปต่อเท่านั้น.
เป็นโยวไคที่ไม่คิดมาก ไม่เก็บอะไรมาใส่ใจ ไม่โกรธไม่แค้น อย่างมากแค่งงแล้วพูด "โซーนาโนคาー" แล้วใช้ชีวิตของตนต่อไปเท่านั้น.
ระดับสติปัญญาของเธอไม่สูงมากนัก เธอมีความรู้ในเรื่องการดูแลตัวเองและความสามารถของตัวเอง แต่เรื่องอื่นนั้นเธอไม่สนใจใฝ่รู้เลย.
เธอชอบคิดว่าคนอื่นไม่เข้าใจเรื่องที่เธอรู้ จึงมักยิงประโยคย้อนกลับมาเป็นคำถามใส่คู่สนทนาอยู่เสมอ.

ไอเทม : ริบบิ้นแดง(ยันต์แดง)
แม้จะเห็นเป็นเพียงริบบิ้นธรรมดาที่ผูกผมรูเมียอยู่ แต่ในความเป็นจริงแล้วมันคือยันต์อันหนึ่ง.
ไม่มีใครทราบว่ายันต์นี้ให้ผลอย่างไรกับรูเมีย แม้แต่ตัวของรูเมียเองก็ไม่ทราบเช่นกัน.
แม้จะอยากแกะออก แต่รูเมียไม่สามารถสัมผัสมันได้.

ความเป็นมา :
รูเมียเป็นถูกจัดอยู่ในกลุ่มโยวไคที่"อ่อนแอ".
รูปร่างของเธอแลดูเป็นเด็กสาวตัวเล็กๆ, มีนัยน์ตาสีแดงและผมสีเหลืองซึ่งมีริบบิ้นสีแดงติดอยู่.
นอกจากนี้ เธอยังแต่งกายด้วยชุดสีดำเพื่อให้เข้ากับความมืดอีกด้วย.
เธอสามารถสร้างความมืดมิดราวค่ำคืนขึ้นมารอบๆตัวได้แม้จะเป็นเวลากลางวันก็ตาม.
และมักจะสร้างความมืดดังกล่าวนี้ขึ้นมารอบตัวตลอดเวลา ทำให้การตรวจสอบข้อมูลของเธอทำได้ยากยิ่ง.
ความมืดที่เธอปล่อยออกมานั้น เป็นความมืดที่เกิดจากเวทมนตร์ ดังนั้นต่อให้มีคบไฟก็ไม่ช่วยให้มองเห็นอะไรอยู่ดี.
ภายในความมืดนั้น ทัศนวิสัยของผู้ที่หลงเดินเข้าไปจะเลวร้ายมาก แทบจะมองไม่เห็นอะไรเลย.
เธอมักจะอาศัยความได้เปรียบในความมืดนี้จู่โจมเข้าใส่มนุษย์ที่ไม่สามารถตอบโต้ได้.
แต่นับว่าโชคดีอย่างหนึ่งที่เธอไม่ชอบรวมกลุ่มกับโยวไคอื่นๆมาโจมตีในคราวเดียวกัน.
และที่สำคัญคือ ในความมืดมิดนี้แม้แต่เธอเองก็มองอะไรไม่เห็นเช่นกัน. (ฮา)
ชาวบ้านรู้จักกันในนาม ปิศาจแห่งความมืดมิด, และเป็นที่หวาดกลัวโดยทั่วกัน.
หากแต่รูปลักษณ์ที่แท้จริงนั้นเป็นเพียงสาวน้อยตัวเล็กๆเท่านั้น ใครได้เห็นตัวจริงเข้าเป็นต้องผิดหวังกันทุกราย.
บางทีเธออาจจะสร้างความมืดขึ้นมาเพื่อซ่อนเร้นรูปลักษณ์ของเธอก็เป็นได้.
และเนื่องด้วยลักษณะภายนอกของเธอเป็นเช่นนั้น ทำให้ยากที่จะบ่งชี้ว่าเธอมีความแข็งแกร่งในระดับใด.
แต่อย่างไรเสีย ในความมืดมิดอันนั้นก็ไม่มีทางจะไปต่อกรเธอได้ แม้แต่ทางหนีก็ยังมองไม่เห็น จึงน่าหวาดหวั่นยิ่งนัก.
เป็นเรื่องยากมากที่จะได้เห็นตัวเธอโดยไม่มีความมืดปกคลุม.
ซึ่งเรื่องนี้จะเกิดขึ้นเฉพาะในคืนวันขึ้นหนึ่งค่ำเท่านั้น.
ดูเหมือนว่าในคืนวันนั้น รูเมียจะไม่สามารถใช้ความสามารถได้ โดยไม่ทราบสาเหตุ.
ระยะหลังนี้จึงมีคนพบเห็นตัวเธออยู่บ่อยๆ.
รูเมียชอบบินไปมาโดยกางแขนทั้งสองข้างออก เพราะเธอเคยได้ยินมาว่านักบุญนั้นจะถูกตรึงกางเขนก็เลยลองเลียนแบบดู.
มีน้อยคนที่จะได้สนทนากับเธอโดยตรง คงเป็นเพราะไม่มีหัวข้อสนทนาซะเป็นส่วนใหญ่.
ยังไงเสีย การพูดคุยกับเธอก็ยังเป็นเรื่องอันตรายอยู่ดี เพราะเห็นเธอเป็นเด็กตัวเล็กๆแบบนั้น แต่ก็กินคนนะ ขอเตือน.

บทบาท :
東方紅魔郷　～ The Embodiment of Scarlet Devil
ไม่มีบทบาทอะไรต่อเนื้อเรื่องเลยก็ว่าได้.
เธอเพียงแค่บินผ่านมาเจอเรา และได้พูดคุยกันนิดหน่อย ก่อนที่จะโดนสอยร่วงเท่านั้น.
ช่างโชคร้ายจริงๆ.
東方文花帖　～ Shoot the Bullet
(ประมาณเดือน 9 ปี 2001) ปิศาจที่กลางวันแสกๆก็ยังเร้นกายในความมืดมิด
กลางวันของฤดูร้อนนี้มักพบเห็นก้อนความมืดขนาดเล็กปรากฏตัวขึ้น.
ความมืดนั้นไม่ยอมให้แสงผ่านลอดเข้าไป ทุกอย่างจึงมืดมิด มองไม่เห็นอะไร.
(เพราะการมองเห็นของมนุษย์เกิดจากแสงสะท้อนจากวัตถุมากระทบดวงตา)
หากแต่ความมืดนั้นยังคงกระทบกระทั่งวัตถุสิ่งของต่างๆได้. ตัวจริงของความมืดคือ โยวไคแห่งความมืด รูเมีย นั่นเอง.
รูเมียให้เหตุผลว่า แดดและความร้อนมันไม่ดี ทำแบบนี้แล้วหลบแสงแดดได้แถมยังเลี่ยงอากาศร้อนได้ด้วย
จากนั้นก็ได้ข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญการใช้ชีวิตโดยหลบแดดอยู่แต่ในบ้าน (เจ้าของร้านโควรินโดว).
แหล่งข่าวกล่าวว่า การอยู่แต่ในความมืดโดยไม่ยอมถูกแสงแดดเลยนั้นไม่ก่อให้เกิดผลดีอะไร แต่ถ้าทำอย่างนั้นแค่วันเดียวก็จะเห็นผลร้าย.
แต่กับพวกโยวไคจะวันเดียวหรือตลอดไปก็ไม่มีผลกระทบ แต่อย่าลืมว่าโยวไคที่ไม่ถูกโรคกับแสงแดดก็มีเยอะ พวกนั้นไม่อยากโดนแดดเลยล่ะ.
แล้ววันที่อากาศแจ่มใสเหมือนอย่างวันนี้เนี่ย อ่านหนังสืออยู่กับบ้านดีที่สุดเลย. (คนที่ไม่ถูกโรคกับแสงแดดที่ว่าก็คือนายเองสินะ)
กลับมาที่การสัมภาษณ์รูเมีย เธอสงสัยว่าข่าวของอายะนี่เองที่ทำให้มีโยวไคมากมายหนีร้อนมาหลบแดดกับเธอเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มร้อนขึ้นมาอีกแล้ว.
อายะแย้งว่า ถ้าไม่ถ่ายทอดตัวตนของรูเมียออกไปก็จะถูกสอยเอาได้น่ะสิ. และถ้าดวงดีมีภูตน้ำแข็งมาหลบร้อนก็จะอากาศดีขึ้นด้วย.
แต่รูเมียก็กลัวว่าจะหนาว ก็เลยไม่เอาอยู่ดี.
อายะรู้สึกว่ามันชักจะมืดเกินไป ก็เลยขอให้รูเมียลดระดับความมืดลง เพราะไม่งั้นอายะจะมองไม่เห็นว่าจดไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวเขียนต่อไม่ได้.
แต่รูเมียไม่ยอม เพราะเธอรู้สึกว่ามันสว่างมาก... ...ท่าทางดวงตาของรูเมียจะแพ้แสงแดดมากยิ่งกว่าแวมไพร์ซะอีก.
อายะชวนคุยว่ามองออกไปข้างนอกไม่เห็นอะไรเลย แสดงว่ารู้ดีอยู่แล้วว่ากำลังมุ่งไปทางไหน.
แต่รูเมียแย้งว่า ไม่เลย เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังไปไหน เพราะเธอก็มองอะไรข้างนอกไม่เห็นเหมือนกัน. (อ้าว)
เพราะว่ามืดจนมองไม่เห็นอะไร ดังนั้นจะไปที่ไหนก็มีค่าเท่ากัน ... ถึงจะมีชนต้นไม้บ้างก็เถอะ.
อายะรีบสวนว่า ที่มันมืดก็เพราะตัวรูเมียนั่นแหละที่ทำให้มืด รูเมียตอบเพียง โซーนาโนคาー.
อายะบอกว่าเธอชอบวิถีชีวิตกลางวันของมนุษย์และวิถีชีวิตกลางคืนของโยวไค อย่างน้อยมันก็ไม่กระทบต่อการทำข่าวของเธอ.
แต่รูเมียเกลียดแสงแดด. เธอว่าแสงแดดทำให้ผิวหยาบ ผมแห้งเสียแถมยังแตกปลายเพิ่มขึ้นด้วย.
แต่แสงจันทร์นั้นไม่เป็นไร, แม้ไม่สร้างความมืดในเวลากลางคืนก็ยังสว่าง. (รูเมียพูดแปลกๆ)
อายะถามว่าตอนกลางคืนรูเมียทำอะไรบ้าง ในเมื่อตอนกลางวันเอาแต่บินไปบินมา.รูเมียบอกว่า เธอก็บินไปบินมานั่นล่ะ.
อายะจึงสงสัยว่า รูเมียไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิตเลยรึไง.
ช่วงนี้ยิ่งมีพวกโยวไคที่ไม่ใฝ่หาความรู้ ไม่ยอมแม้แต่จะขยับตัวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆซะด้วย. อายะรู้สึกเศร้าใจกับเรื่องนี้.
รูเมีย : โยวไคนั้นมีหน้าที่เล่นงานมนุษย์นี่เนอะ
อายะจึงถามต่อว่าแล้วรูเมียทำอะไรเพื่อการนั้นบ้าง รูเมียบอกว่าช่วงนี้เธอไม่ได้ทำร้ายมนุษย์เลย เพราะพวกนั้นไม่เข้าใกล้แถมหนีกระเจิงกันไปหมด
อายะเริ่มเครียด : ไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีความเป็นโยวไคซะเลยนะคะ.
อย่างน้อยก็ลองซุ่มพรางตัวในความมืดตามถนนในยามค่ำคืนแล้วจับเหยื่อกินก็ได้นี่นา.
รูเมีย : เอ๋ー, น่าสนใจชะม้าーด.

กิจวัตร :
บินไปบินมาไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะในเวลากลางวันหรือกลางคืน.
หาอาหารและใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายไปวันๆ.
เวลานอนของรูเมียไม่ปรากฏแน่ชัด บางทีเธออาจจะไม่เคยนอนเลยก็เป็นได้.

ตัวอย่างรายงานจากผู้พบเจอ :
- จะว่าไงดีล่ะ, เห็นก้อนสีดำขนาดใหญ่มุ่งหน้าไปทางป่า. แค่นี้ก็สยองแล้ว. (ฮิโคะซาเอมอน)
ก้อนดำขนาดใหญ่ที่ว่านั่นคงเป็นความมืดจากโยวไคตนนี้. ห้ามเข้าใกล้โดยเด็ดขาด. (อาคิว)
- จากนั้น, เจ้าก้อนดำใหญ่นั่นก็ชนเข้ากับต้นไม้ แล้วชะงักไปครู่หนึ่ง, เสร็จแล้วก็มุ่งหน้ามาทางนี้แทน ก็เลยต้องเผ่นมานี่ล่ะ. (ฮิโคะซาเอมอน)
คงชนเข้ากับต้นไม้นั่นแน่ๆล่ะ. บางทีเจ้าโยวไคนี่อาจจะมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่นอกความมืดก็ได้นะ. ... คิดไปคิดมาก็น่าสนใจดีแฮะ เจ้าก้อนดำนี่ (อาคิว)
- แบบว่าหนีไม่ทันแล้วก็เลยพุ่งเข้าใส่ความมืดมันซะเลย, แต่ไม่ยักกะเจอโยวไค แล้วความมืดก็ลอยผ่านไป. (ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม)
เจ้าโยวไคคงจะไม่รู้ตัวว่ามีมนุษย์หลุดเข้าไปในความมืดกระมัง หรือว่าบางที... มันอาจจะมองไม่เห็นในความมืดที่ตัวเองสร้างขึ้นก็ได้นะ
ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ต้องค่อนข้างโง่ทีเดียวเลยนะเนี่ย. (อาคิว)

วิธีรับมือ :
มนุษย์ที่อ่อนแอไร้พลังเมื่อเทียบกับเหล่าโยวไค แถมคบไฟยังใช้การไม่ได้นั้น ไม่อาจต่อสู้กับเธอในความมืดได้เลย.
แผนการอะไรที่พอจะมีก็แค่ ไม่เข้าไปในความมืดโดยมั่นใจในพลังของตัวเองมากเกินไปเท่านั้นเอง.
อีกอย่าง, ถ้าเจอที่ที่แสงจันทร์สาดส่องไปไม่ถึงในยามกลางคืนล่ะก็, อย่าไปใกล้เป็นอันขาด.
อาจเป็นรูเมียที่อยู่ตรงนั้นก็ได้.

CREDIT :
Sabrekun (sabre.exteen.com)

- - -

Tips By Sabrekun :
- Rumia เป็นชื่อเมืองในประเทศโปแลนด์
เคยถูกใช้เป็นสมรภูมิรบกับนาซีอย่างดุเดือดที่สุดและยังมีศึกอื่นๆอีกมากมาย ปัจจุบันมีประชากรประมาณ 43,000 คน
แต่ไม่น่าจะมีความเกี่ยวข้องอะไรกับรูเมียเป็นพิเศษ... ...หรือบางทีเมืองนั้นอาจมีตำนานอะไรซักอย่างที่เกี่ยวกับเธอก็ได้
- รุมิ เป็นชื่อตามสไตล์ญี่ปุ่น พบเจอได้ทั่วไป
- รูー เป็นคำพูดติดปากของตัวละคร รูโกะ จากเรื่อง To Heart 2
- ほおずき（酸漿, 鬼灯） ต้นตะเกียงจีน เป็นพืชขนิดหนึ่ง ซึ่งมีกระเปาะขนาดใหญ่สีแดงใช้เก็บเมล็ด
มักถูกเปรียบเป็น 鬼灯 (ตะเกียงอสูร) ซึ่งจำเป็นต่อผู้เข้าร่วมขบวน "ร้อยอสูรท่องราตรี"
- แม้ว่าความสามารถ"ควบคุมความมืด"จะฟังดูแข็งแกร่งอย่างกับหัวหน้าใหญ่ในเกมทั่วไป
แต่สำหรับโทโฮแล้วแล้วก็แค่ความสามารถจิ๊บจ๊อยเท่านั้น... ...มันขึ้นอยู่กับเจ้าของความสามารถเป็นหลักล่ะนะ
- ริบบิ้นแดงของเธอยังคงเป็นปริศนาต่อไปว่ามันมีไว้ทำอะไร แต่โดยทั่วไปเชื่อกันว่ามันเป็นผนึกที่ใช้ปิดกั้นพลังและร่างที่แท้จริงของเธอ
- ฮิโคะซาเอมอน ไม่แน่ชัดว่าบ่งบอกถึงใคร โดยที่มาที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดมี 2 แหล่งคือ
1. ชื่อของร้านเนื้อย่างชื่อดังแห่งเกียวโต ดังขนาดหาเจอเป็นอันดับแรกในกูเกิ้ลเลย
2. ฉายาของโทคุคาว่า ทาดาทากะ ซึ่งภายหลังถูกนำไปใช้เป็นชื่อตัวละครในการ์ตูนเรื่องอื่นๆด้วย
บางทีในเกนโซวเคียวอาจมีร้านเนื้อย่างชื่อเดียวกันนี้อยู่ก็เป็นได้... ...
- รูเมียเป็นคนแรกที่เรียกเรย์มุว่า 鳥目 (โทริเมะ)(นัยน์ตานก) ซึ่งแปลว่า ตาบอดกลางคืน
- เรย์มุสอนรูเมียว่า ถ้าเจอมนุษย์ที่เซ่อซ่าบ้าออกมาเที่ยวกลางคืน ก็จับกินได้เลย (ให้มันได้อย่างนี้สิ มิโกะของเรา)
- แต่ก็ถูกรูเมียสวนกลับมาว่าเรย์มุใช่จำพวกที่กินได้เลยที่ว่ารึเปล่า (ฮา)
- เรย์มุถามเธอว่า เคยได้ยินที่เค้าว่ามั้ยว่า "ยาดีมีรสขม" รูเมียตอบว่า "ยาดีไม่ดี ถ้าไม่ลองดื่มดูก็ไม่รู้นะ"..... ดันมาคุโลด งานนี้
- จากที่ทำข่าวกับอายะ รูเมียนี่ห่วงเรื่องดูแลความสวยความงามของตัวเองผิดคาด
- จากที่ทำข่าวกับอายะ รูเมียคงเกิดอาการ เหยื่อลดอาหารหดหาย เพราะเกนโซวเคียวเอนกิของอาคิวเป็นแน่
- บางทีริบบิ้นที่ติดหัวเธออยู่นั้นคงเป็นกุญแจที่จะไขปริศนาทั้งหมด แต่ท่าน ZUN ไม่เคยเปิดเผยรายละเอียด
**ชาวญี่ปุ่นจึงแต่งแฟนฟิคชั่นขึ้นมาเอง และค่อนข้างได้รับความนิยม จนเกิดเป็นโดจินขึ้นมามากมาย**
โดยรูเมียที่ถูกปลดผนึกแล้วนั้น จะเรียกกันง่ายๆว่า EX-รูเมีย
รูปร่างของโหมด EX ในแฟนฟิคชั่นนั้นมีอยู่ 2 แบบหลักๆ ตามแฟนฟิคชั่นที่ถูกแต่งมา 2 แนว คือ
1. รูปร่างยังคงเป็นเด็กเหมือนเดิม แล้วมีปีกความมืดสีดำสยายออก และมีดาบสีดำเล่มใหญ่ที่แปลงสภาพมาจากกางเขนที่ใช้ตรึงนักบุญ
บางครั้งยังพบว่ามีก้อนความมืดสีดำขนาดเล็กบ้างใหญ่บ้าง ลอยอยู่รอบๆตัวเธอคล้ายออพชั่น
2. รูปร่างสูงขึ้น สาวขึ้น สวยขึ้น ผมยาวขึ้น สัดส่วนดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ นอกจากนี้ยังมีปีกสีดำทะมึนแผ่สยายอีกด้วย
รูเมียร่างสาวงามนี้ แม้ไม่มีอาวุธอะไรเป็นพิเศษ แต่ก็มีพลังเวทที่สูงส่ง
อย่างไรก็ดี เมื่อเวลาผ่านไปก็เห็นได้ชัดว่า EX-รูเมียแบบแรกเป็นที่นิยมมากกว่า จึงถูกเขียนเป็นโดจิน และนำมาทำโดจินเกมมากกว่า

- - -
Tips By Eark :
1. เกนโซวเคียวเอนกิ คือ หนึ่งในชื่อหนังสือของ อาคิว

Create Date : 12 ธันวาคม 2551

Last Update : 12 ธันวาคม 2551 22:10:30 น.

0 comments

Counter : 1634 Pageviews.