| All Blog |
รับน้อง(หรือ!) ผ่านไปแล้วหลายวัน เราเพิ่งว่างอัพบลอกใหม่อีกครั้ง "เฮ่อ" เราใช้คำนี้บ่อยเหมือนกัน ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนในคณะ เราเหนื่อยทั้งกาย ทั้งใจ เพื่อแลกกับใจรุ่นพี่ ก่อนหน้านี้เราจำได้ว่าเราเกลียดคำว่า"รุ่นพี่-รุ่นน้อง"มาก เราหลงรักคำว่า"เพื่อนใหม่"อย่างจัง แต่เมื่อเราสอบตกสอบตรงการเป็นเพื่อนใหม่ เราก็เลือกที่จะเปลี่ยนตัวเองมาเป็น"น้องใหม่ของมหาวิทยาลัย"ทันที บางทีอาจมีคนที่ไหนควบคุมให้เราทำอะไรอยู่ก็ได้ ก้าวแรกที่เดินเข้ามาสอบสัมภาษณ์สอบตรงในที่ๆเราจะถูกเรียกว่าน้องใหม่ เราไม่กลัวเลยซักนิด ตอนนั้นใจยังภาวนาด้วยซ้ำว่าอย่าติดเลย ยังไงแอดมิสชันก็เป็นโอกาสอันดีให้เราแก้ตัวอีกรอบ และแล้ว เราก็ติด วันแรกที่มาเรียนเราก็ทำความรู้จักเพื่อนหลายคน เพื่อนน่ารัก นิสัยดี แต่เรากลับจำไม่ได้ อีกสัปดาห์ต่อมา พี่ๆนัดไปทำบุญคณะ กับไปพัฒนาคณะ ในใจก็คิดว่าคงเป็นการรับน้อง ตอนเช้าไปก็ยังปกติ แต่แปลกที่พี่หลายคนไม่ยิ้ม ทั้งๆที่เรายิ้มให้ แต่เราก็คิดว่าไม่มีอะไรมั้ง เพราะพี่เค้าเป็นคนเงียบๆอยู่แล้ว ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้นเราก็ได้ไปพัฒนาคณะ งานสนุกซะมากกว่าเหนื่อย เสร็จแล้วก็มีการเล่นดนตรี สนุกมากๆ เราเต้นซะสุดๆเลย มีการเลือกหล่อรุ่นสวยรุ่น ได้ไม่ตรงใจ แต่ยังไงก็โอเค แต่หลังจากนั้นไม่นาน พี่ก็ให้เราไปนั่งเป็นวงกลมล้อมหลุมๆหนึ่ง "นี่คือต้นมะค่าแต้..............มันเป็นต้นไม่ประจำรุ่นคุณนะปีหนึ่ง ดูแลมันดีๆละ" อะไรไม่รู้ทำเราใจสั่น พี่ๆใส่เสื้อน้ำตาลล้อมเราเต็มไปหมด แล้วร่วมกันร้องเพลงประจำคณะ ตอนนั้นบอกได้เลยว่าการรับน้องคงจะจบด้วยการซึ้งแค่นี้ แต่ไม่ใช่ แต่กลับเป็นเสียงที่โหวกเหวกโวยวาย "ก้มลงไป" "ปีหนึ่งก้มลงให้ต่ำที่สุด" "อย่าให้เราเห็นหน้าใครนะปีหนึ่ง" เราก้มลงพร้อมกับสะกิดเพื่อน "พี่เค้าทำไรวะ" ไม่ทันที่เพื่อนจะตอบคำถาม เหรียญสิบจากไหนไม่รู้ลอยมาเข้ากลางหัว "ป๊อก" หลังจากนั้นก็มีเหรียญอีกเป็นร้อยลอยมาบนหัว "ปีหนึ่งนับเงินลงก้นหลุม74เหรียญ" "หนึ่ง สอง สาม.." หล่อรุ่นหยอด สวยรุ่นนับ "สิบเก้า สามห้า เจ็บสิบ..."เสียงรุ่นพี่ดังโหวกเหวกโวยวาย "เท่าไหร่แล้วปีหนึ่ง" "ไม่ทราบครับ" ปีหนึ่งทุกคนนับพร้อมกัน"1 2 3 4 .....74" พี่พยายามสอนเราว่าการทำอะไรเป็นรุ่น ดีกว่าทำคนเดียว ขอบคุณนะคะ หลังจากนั้นพี่เรียกเข้าห้องมืด บรรยากาศเหมือนยมฑูตล่าวิญญาณ ชีวิตดูไม่สุขนักเลย เราเข้าฐานทุกฐานแล้วไปนั่งท่าที่เรียกว่า"ระเบียบเชียร์" ฐานที่ไม่สนุก แล้วต้องมานั่งต่ออีกนานมั้ย เรานั่ง ไม่มีนาฬิกาให้ดู ได้ยินเสียงพี่ แต่มองหน้าไม่ได้ว่าเป็นใคร เรานั่งตั้งแต่ประมาณหกโมงเย็นถึงเกือบสามทุ่ม สิ่งที่เราได้มา มันคือสิ่งที่เราต้องรักษา "เหลด แฟ้ม ติ้ง และกฎที่ตอนนั้นไม่มีใครรับได้" เราต้องทำ เพื่ออะไร ตอนนั้นอาจไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้มาคิดแล้วจึงเข้าใจว่า เพราะกิจกรรม ทำให้รุ่นพี่อยู่กันเป็นรุ่น พี่โตพอที่จะเลือกวิธีที่ทำ ให้เราอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ คงไม่เร็วไป ถ้าเราจะรักเพื่อน เพราะเราเจออะไรมาด้วยกันเยอะจริงมั้ย??
โดย: izephyr888
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:17:49:14 น. |
Would you tell me the truth?
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] |
||||||||||||
เรากำลังอัพของเราอยู่ด้วย ไม่เกิน 20 นาทีมาเม้นต์นะ
โอ้วววว ดีใจว่ะ เมิงเปิดบ้านแล้ว