โลกใบเล็กที่ชื่อ หลวงพระบาง plus 2
................สาวเท่ามด............... ขณะนั่งรถนวดจนตัวอ่อนตัวโยนจากเวียงจันทร์ เมื่อถึงวังเวียงจุดที่หลายๆคน จอดแวะคลายเหนื่อย ภาพช่วงหน้าแล้งของวังเวียง ชวนฝันเป็นอย่างยิ่ง ภาพแม่น้ำ กว้างๆน้ำตื้นๆ ใสเหมือนกระจก มีสาหร่ายที่เรียกว่าไค สีเขียวสดใส มันสวยจนประทับในใจ ไม่รู้ว่าใครถ่ายเอาไว้ แต่ภาพนี้ทำให้ใจเราบินไปวังเวียงตั้งแต่นั้นมา แต่ยามนี้หน้าฝน บรรยากาศวังเวียงจึงอิ่มน้ำไปเสียหมด แม้จะไม่ได้ลงไปสำรวจแต่มีข่าวว่าตอนนี้ แม่น้ำเอ่อล้นและขุ่นปนโคลน รถโดยสารแวะรับผู้โดยสารจากวังเวียงก็ตอนทุ่มกว่าๆ ผมสะลึมสะลือมองผู้ร่วมทาง เจอะสาวผิวคล้ำ ก็นึกว่าฝรั่งก็มากันเยอะเนอะ ตัวโตเชียว........ใจจริง หมี ป่าวว่ะ?ช่วงตีสามระหว่างยังตั้งสติไม่ได้ ณ.....สถานีขนส่งหลวงพระบาง คุณแฟนก็ไปตีซี้กับเพื่อนคนไทยตอนไหนไม่รู้ นี่ๆ มีคนไทยสองคนจะขึ้นตุ๊กๆไปกะเราด้วย....มิตรดีจริงแฟนชั้นพี่ทราย คนนนี้ชื่อมด กะน้องชายชื่อ ป๊อป......แม่เจ้า มด!!! มดคนนั้น คนที่ตูนึกว่าฝรั่ง คนที่นึกว่าเหมือน........ใครนะช่างกล้าตั้งชื่อนี้ให้ ?มดมาจากกรุงเทพฯ มากับน้องชายที่ชื่อ ป๊อป เรียนม.พายัพ สภาพของพวกเราทั้งสี่ ไม่สามารถสื่อสารกันได้มากกว่านี้ พวกเราจึงเป็นพวกพบเพื่อจาก เพราะเมื่อลงจากรถโดยสารบริเวณปากซอยโจมา พวกเราก็แยกย้ายกันแบบทันที.....ไม่มีร่ำลา เพื่อหาที่ซุกหัวนอนอย่างด่วนก่อนแบตในตัวจะหมดซะก่อนจนเมื่อช่วงบ่ายของวัน หลังจากเดินชมเมืองจนทั่ว เราเลยได้เจอะกับมดอีกครั้ง ตรงทางขึ้นพระธาตุภูสี คราวนี้จึงได้สังเกตุ...เมื่อเช้าอาจจะต้องใช้คำว่า เห็น เพราะเราไม่ได้ใส่ใจกับการมอง คราวนี้จึงได้สังเกตุเห็นว่าชื่อกับตัวของมด มันขัดกันจริงๆ...คนตั้งชื่อจะใจแป้วไหมหนอ ยามเห็นมดตอนนี้ แต่มดมีมากกว่านั้น มดร่าเริงกับหลวงพระบางยิ่งกว่าเด็กได้ของเล่น ทุกอย่างในหลวงพระบางคุณเธอมีเรื่องให้ gossip แม้เราจะเหยียบหลวงพระบางได้ไม่ถึง 12 ชั่วโมง คุณแฟนก็ร่วมวงสนทนากันอย่างสนุกสนาน อัพเดทราคาของกิน ที่พัก จนได้รู้จากมดว่ามีที่พักนึงค่อนข้างดี ที่สำคัญมีทีวี พระเจ้า ไม่ได้ดูทีวี มากี่วันแล้วเนี่ย com ก็หิ้วมาใช้แต่โหลดรูปอย่างเดียวเลย พูดถึงเพื่อนแล้วอยากพุดถึง อือซุน สาวเกาหลีที่เจอบริเวณพิพิธภัณท์ เมื่อช่วงเที่ยงไม่ได้ พวกเราเลือกจุดวางก้นใกล้ๆกัน จึงมีโอกาสได้พูดคุยเรื่องราวที่ชวนแปลกใจหลายๆอย่าง เช่น อือซุนเล่าว่าเธอมาจากเกาหลีไปเที่ยวเมืองจีนกับเพื่อน และขอแยกตัวมารอเพื่อนที่หลวงพระบางคนเดียว สองวัน ก่อนเพื่อนจะมาสมทบ สาวมหาลัยคนนี้กล้าดีจัง ถ้าเป็นฝรั่งก็ว่าไปอย่างแต่สาวเอเชียค่อนข้างจะไปไหนมาไหนเป็นกลุ่ม ถ้าเดี่ยวก็คงเดี่ยวมาตลอดทาง แต่การมาเป็นกลุ่มแล้วแยกตัวมาก่อน ค่อนข้างจะแปลกเล็กน้อย..........แต่ที่แปลกที่สุดคือ อือซุนถามผมว่าชอบทักษิณไหม ? ทำไม?..............หน้าซาละเปาของอือซุน ถามอย่างจริงจัง.........พระเจ้าเป็นคำถามที่ไม่คิดว่าจะมีคนชาติอื่นมาถามอย่างนี้ เธอเล่าว่าอาจารย์ของเธอมาเรียนที่เมืองไทยเธอเลยได้รู้ข่าวเกี่ยวกับเมืองไทยมาบ้าง แต่เรื่องนี้เธอไม่เข้าใจ ผมก็ตอบตามความรู้สึกส่วนตัว ก่อนจากกัน อือซุนบอกว่าเธอจะลองไปหนองคาย ผมเลยบอกว่าI hate taksin ,but หนองคาย love taksin ^__^
I hate taksin ,but หนองคาย love taksin ^__^
วันต่อมาพวกเราตระเวณสอบถามราคาเช่าจักรยาน จนได้จักรยาน ราคา 20000 กีบได้ 24 ชั่วโมง ปกติจะเช่าได้ถึงช่วงทุ่มหรือสองทุ่ม ต้องอาศัยการต่อรองสักหน่อย ที่เช่าแบบ 24 ชั่วโมง เพราะเราไม่รู้ว่าดึกจะนึกคึกไปไหนหรือเปล่า พอได้จักรยาน พวกเราก็ปั่นออกไปรอบนอกของเมือง เจอที่น่าสนใจตั้งหลายที่แต่ยังได้แค่หมายตาเอาไว้ก่อน ช่วงบ่าย เราก็แบกร่างขึ้นพระธาตุภูสี ภูไม่สูง แถมธรรมชาติก็สวยดี แต่สังขารมันหนักๆพิกล กว่าจะถึงยอดเลยได้เหงื่อชุดใหญ่....สงสัยกลับไปคราวนี้ต้องออกกำลังกายเยอะๆเสียแล้ว ถ้าเรายอมเสียเวลาและความสบาย ออกไปได้เหงื่อชุ่มกาย ปวดเนื้อปวดตัว เพื่อได้สุขภาพ ความแข็งแรงของร่างกาย นึกถึงการ์ตูนเรื่อง แขนกลคนแปรธาตุ เนื้อเรื่องเกี่ยวกับกลุ่มคนที่เรียนวิชาพิเศษเกี่ยวกับการสร้างสิ่งต่างๆได้เหมือนเสกขึ้นมา แต่การสร้างทุกอย่างอยู่บนหลักการ การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม หากสร้างสิ่งใด คุณก็ต้องเสียบางอย่าง หากจะสร้างบ้านคุณก็ต้องเสียต้นไม้เพื่อมาเป็นบ้าน ไม่มีสิ่งใดที่เกิดมาเฉยๆ หรือหายไปเฉยๆ แต่มันแปรจากสถานะหนึ่งไปสู่อีกสถานะหนึ่ง ผมชอบกฎข้อนี้มากๆ หากอยากได้สิ่งใดเราก็ต้องเสียบางสิ่งเพื่อแลกมา......การเที่ยวครั้งนี้ทำผมจนไปอีกนานแต่แลกกับประสบการณ์ที่จะประทับอยู่ในใจไปจนตาย จะรอให้พร้อมก่อนค่อยเที่ยว หรือเที่ยวเสียแต่ตอนนี้ก่อนที่เราจะหมดไฟเที่ยว ผมเลือกอย่างหลัง................. ไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญ หรือเพราะอะไร แฟงและผมแทบจะไม่ได้เข้าวัดในหลวงพระบางเลย แต่พระธาตุภูสีเป็นจุดที่จะพลาดไม่ได้ เพราะเป็นจุดที่สูงที่สุดของเมืองหลวงพระบาง เป็นจุดชมวิวที่คุณสามารถเห็นลำน้ำโขงและลำน้ำคาน พระธาตุภูสีเป็นพระธาตุที่ดูเรียบง่าย ไม่ดูอลังการเหมือนพระธาตุของไทยหลังจากถ่ายภาพจนหนำใจแล้ว พอจะลงจากพระธาตุ ก็เจอะ มด กะ ป๊อปขึ้นมาพอดี ก็กลายเป็นว่าการเจอะกันคราวนี้ ไม่มีการกั๊กกัน น้องชายของมดออกแต๋วเต็มที่และแรงโดนใจแฟง สองคนหายอมกันไม่ในเรื่องโพสต์ท่าถ่ายรูป แต่แฟงแอบแพ้ตรงต้องเกรงใจแฟนเช่นผม ไม่งั้นคงได้เห็นแฟงคลานเป็นลูกแมวบนชะง่อนหินแข่งกะ ป๊อปแล้วแหละ แต่สุดท้ายทั้งสองคนก็แผลงฤทธิ์ไปปีนต้นลีลาวดี ล้อแสงไฟกันแบบพระเณร ในวัดแอบกลัวว่ามันจะตกไปตายเมื่อไหร่ หลังจากถ่ายรูปกับแบบลืมตาย พวกเราก็ต้องปีนรั้ววัดลงมาเพราะมันเลยเวลาเยี่ยมชมวัดมานานแล้ว ปะตูก็ล็อคตามเวลา ไม่สนใจผู้คนที่ตกค้างเลย พอลงมาจากพระธาตุภูสีก็เจอตลาดมืด คุณแฟน มดและป๊อป กลายร่างเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน ต่อราคาเสื้อผ้ากันแหลกราน เล่นเป็นทีมที่เข้าขากันมาก จนผมสงสารแม่ค้าแทน แต่ถ้าผมเข้าไปขัด ผมคงเป็นศพแทน ทั้งสามคนเดินออกจากตลาดมืดอย่างออกจากสมรภูมิรบ พร้อมรางวัลเล็กน้อยจากสงครามครั้งนี้ บ่นใส่กันอย่างเมามันส์อารมณ์ว่า ยังไม่หนำใจเลย..................... เช้าวันรุ่งขึ้น มดเดินทางกลับ...........โชคดีจ๊ะ
อากาศเย็นสบาย คุณEscสบายดีนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [