ถนนสายนี้มีตะพาบโครงการ 28 : ขออภัยเขียนไม่ทันจริงๆ
เออ คราวนี้มันไม่ทันจริงๆ ครับ เออ ไม่ได้มุขด้วย ขอโทษก๊าบบบบ

โจทย์จากท่านเป็ดครับ




ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรในหัวเลย ยากแฮะ
€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€

“099LE229D3Eb62F3bC65" ชายหนุ่มวัยกลางคนต้นๆพูดกลุ่มตัวอักษรเบื้องหน้าอย่างช้าๆๆ "นี่มันอะไรเนี่ย" ชายหนุ่มดูชุดตัวเลขอย่างประหลาดใจ
"ผมว่ามันน่าจะเป็นตัวเลขฐานสิบหก อะไรสักอย่าง" ชายหนุ่มผมสีตำตาลใส่แว่นแบบคนนักวิชาการพูด
"แต่เลขฐานสิบหก ไม่มี L นะ" ชายวัยกลางคนพูดขึ้น
"จริงๆ มันเป็นข้อความจากมะนาวต่างดุดหรือเปล่า" เสียงของชายหนุ่มที่ดูอายุน้อยที่สุดในกลุ่มพูด
"มนุษต่างดาว " ชายวัยกลางคนพูดแก้ให้
"โอ๊ไม่มีพี่นี่แย้เลย "
"แย่เลย"
"ผมละรักพี่จริงๆ" หนุ่มน้อยยิ้มให้ชายวัยกลางคนนั้น
"อย่ามานอกเรื่อง พี่ว่ามันต้องเป็นคำใบ้อะไรสักอย่างที่ทำให้เราหลุดไปจากไอ่ เกาะบ้าๆ นี้แน่ๆ" ชายวัยกลางคนพูอย่างจริงจัง

แน่นอนละตอนนี้ทั้งสามคนกำลังอยู่ในเกาะประหลาด ที่มีความกว้างไม่เกิน 4 km ที่ๆอยู่ดีๆชายหนุ่มทั้งสามตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่บนเกาะบ้าๆนี่แล้ว หลังจากเดินสำรวจทั่วทั้งเกาะ ชายหนุ่มก็พบอาคารรูปทรงประหลาดๆๆ ที่มีปัจจัย 4 ครบถ้วนแต่ไม่มีเครื่องมือสือสารใดๆๆแต่ตรงใจกลางของอาคารมี หลักศิลาหินอ่อนที่จารึก กลุ่มตัวอักษรดังกล่าว ด้วยสีทอง
“099LE229D3Eb62F3bC65" ชายหนุ่มที่อายุมากที่สุดพูดทวนช้าๆ "นี่มันตัวเลขตัวเงินตัวทองอะไรเนี่ย" เขาคำรามช้าๆ
ทั้งสามดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันเลย
ชายวัยกลางคนเป็นพนักงานบริษัทธรรมดา ๆ
ชายหนุ่มใส่แว่นเป็นนักศึกษาปริญญาโทฟิสิกส์
ส่วนหนุ่มน้อยนั้นเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ
พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากว่า 72 ชั่วโมงแล้ว
"มันต้องมีความลับอะไรสักอย่าง" นักวิทยาศาสตร์หนุ่มพูดขึ้น
"ผมว่ามันเป็นชื่อคนหรือเปล่า"หนุ่มน้อยพนักงาน 7 พูด

ต่างคนต่างใช้ความคิด หนุ่มน้อยพนักงาน 7 เดินออกไปจากตัวอาคารทรงประหลาดนั้น แล้วอีกสองคนได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวก พร้อมกันเห็น หนุ่มน้อยวิ่งตาเหลือกเข้ามา
"พี่ๆ แย่แล้ว"
"เกิดอะไรขึ้น" ทั้งสองพูดพร้อมๆ กัน
"พี่ต้องมาดูเอง" พูดเสร็จมัน ก้วิ่งออกๆป ทำให้ชายหนุ่มที่เหลือต้องวิ่งตามออกไป
ภาพ ภายนอกก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เป็นเวลาค่ำแล้ว หาดทรายขาวและทำแะเลสะท้อนแสงจันทร์สวางไสว
"ไม่เห็นมีอะไรนี่" ชายวัยกลางคนพูดขึ้น
"พี่แต่ผมว่ามีอะไรแปลกๆไปนะ มันบอกไม่ถูก"นักวิทยาศาสตร์หนุ่มพูดขึ้น
แล้วทั้งสองก็เห้น เจ้าหนุ่มน้อยนั้นยืนเหม่อที่ปลายหาด
"เฮ้"
€€€€€€€€€€€€€
(โปรดติดตามตอนต่อไป คาวว่าคงยังไม่จบเพราะเจ้าของblog โดนลากคอจากNotebook ตามไปเสพเมรัยชมจันทร์แล้วครับT^T )





Create Date : 19 มีนาคม 2554
Last Update : 19 มีนาคม 2554 20:37:27 น.
Counter : 705 Pageviews.

3 comments
  
อ้าว..... ยังไม่จบ

งั้นเดี๋ยวมาใหม่
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:21:27:41 น.
  
อืม .. เจริญพรเพื่อนตรู !!

ถ้างั้นเสพเมรัยชมจันทร์ต่อไป
ต่อเรื่องจบเมื่อไร .. ตรูค่อยกลับมาอ่าน
โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ วันที่: 20 มีนาคม 2554 เวลา:13:22:56 น.
  
ป่านนี้ยังไม่มาต่อเนื้อเรื่องอีกเหรอ ... สันหลังยาวจริงนะแก

เชียงใหม่ไปแน่นอน ... แต่ไม่ต้องหนีฉันหัวซุกหัวซุนขนาดนั้นหรอก ชิ

เป็นอะไรมากหรือป่าว ... ท่าจะอาการหนักนะแก

วันนี้วันหยุดแยกย้ายกันพักผ่อนดีกว่า
อาการไม่ค่อยเต็มร้อยเลย ... ไปล่ะ
ขอบใจนะที่แวะมานะ
โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ วันที่: 26 มีนาคม 2554 เวลา:8:13:00 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

eroz_killer
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



New Comments
มีนาคม 2554

 
 
1
2
4
5
6
7
8
9
10
12
13
14
15
17
18
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
31
 
 
All Blog