BlogGang.com : : The Prophet : วันที่ได้ทำตามฝัน..

วันที่ได้ทำตามฝัน..

วันที่ได้ทำตามฝัน..
ถึงแม้ว่ามันจะได้มาซึ่งความสุข..
แต่ก็ต้องแลกกับหลายสิ่งหลายอย่าง..
แลกกับความทุกข์ ที่ต้องจากพรากมิตรภาพ..
แลกกับความเศร้า ที่ต้องเอ่ยคำว่าลา...
แลกกับความปวดร้าว ที่ต้องห่้างจากคนที่รัก..

แต่ก็ได้มาซึ่งความหวังใหม่..
ความหวังว่าจากนี้ต่อไป..หัวใจฉันจะดีขึ้น..
ความหวังว่าจากนี้ต่อไป..รอยยิ้มจะกลับคืนมา...
ความหวังว่้าจากนี้ต่อไป..วันเวลา่จะรักษาแผลใจ..
เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของคน...
ไม่ใช่อะไร.. นอกจา่กการได้ยิ้มกับตัวเอง
ไม่ใช่อะไร.. นอกจากการได้ฮัมเพลงที่ชอบ..ร้องเพลงที่ใช่
ไม่ใช่อะไร.. นอกจากการได้รับรู้ว่า เรายังพอมีค่าสำหรับใครสักคน

ฉันรักเธอแต่ฉันจำต้องเดินห่าง
ไม่ได้หวังให้ระยะทางมากางกั้น
แต่ฉันอยากที่ีจะให้เธอได้มองเห็นหัวใจของเธอเอง
เช่นเดียวกับที่ฉันมองเห็นหัวใจของฉัน
ว่าแท้จริงแล้ว "เรายังต้องการกันอยู่ไหม"

ความฝัน.. แม้มันจะห่างไกล
แต่การได้วิ่งไล่ตามมัน.. ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยมิใช่หรือ
ดีกว่าที้่จะมองเห็นมันลอยผ่านไป ครั้งแล้วครั้งเล่า
เหมือนกับเมฆบางเบา.. ที่ลอยไปไกลอย่างไม่รู้ทิศทาง
เหมือนกับสายลมเอื่อยเอื่อย ที่พัดไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย

ลมหายใจสุดท้าย จะมีความหมายอะไร
ถ้าเรายังรู้่สึก "เสียดาย" ที่เรายังใช้ชีวิตไม่คุ้มค่ากับที่เกิดมา
เราจะบอกกับ พระผู้เป็นเจ้าได้อย่างไร
ถ้ายังรู้สึกว่า เรายัง "ไม่มีค่า" แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองพระองค์

ฟ้าฝนที่สาดซัดตามพายุที่โหมกระหน่ำ ย่อมทำให้เหน็บหนาวฉันใด
หัวใจที่เยีอกเย็นและเฉยชา ก้เป็นได้เพียงแต่ก้อนเพชรนิลจินดาที่ไร้ค่า
ปัญหาและอุปสรรคในชีวิต ไม่ได้ทำให้เราเข้มแข็ง
แต่ทำให้ความอ่อมแอของเราลดลง เพียงเพราะเรากล้าที่จะเผชิญกับมัน

ฝนอย่างมากก็ทำให้เปียกปอน ไม่ถึงตายใช่ไหม..
หลังเมฆฝนผ่านไป เธอลองมองฟ้าดุดีๆ ใหม่ จะเห็นสายรุ้งที่งดงาม
ท่ามกลางตึักรามสูงชัน ยังมีความฝันที่ซุกตัวอยู่ในมุมเล็กๆ ของป่าคอนกรีต
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของจิ้งหรีดระงม ยังมีเสียงเพลงแห่งน้ำค้างรอวันใหม่อันสดใส

ฉันไม่อยากจะบอกเธอว่า "ฉันรักเธอเพียงใด"
เพราะฉันคิดว่า ไม่มีอะไรมาวัด "ค่า" ของ "ความรัก" ของฉันได้หรอก
ให้ "เวลา" นั้นบอกกับเธอเถิดนะ
ให้ "ความฝัน" ของฉันเป็นดัง "ความจริง" ของเธอ
แล้วเธอเองก็จะรู้ว่า "ฉันรักเธอเพียงใด"

วันนี้ "ความจริง" และ "ความฝัน" ยังห่างไกล
ขอเพียงเธอยัง "จับมือฉันไว้" และ "วิ่งตามมันไปพร้อมๆกัน"
ฉันสัญญาว่า "ฉันจะคว้ามันมาให้เธอ"
เพื่อตอบแทน "รอยยิ้ม" ของเธอ ที่เป็นดัง "ตะเกียง" ที่นำทางฉันเสมอ
ในค่ำคืนอันมืดมน.. ไร้หนทางใดๆ
เธอไม่ใช่เพียงแค่ "เทียนไข" แต่เธอเป็นดัง "เปลวไฟ" ที่จุดในใจฉันตราบนานเท่านาน..

เมื่อไร้ "ความรัก" แล้ว "ความฝัน" จะมีค่าอะไร
"ความฝัน" ที่ไร้ "ความหวัง" มันจะมีความหมายหรือ
"ความหวัง" ที่ไม่มี "ความเชื่อ" ก็ว่างเปล่า

"ความปวดร้าว" สอนให้เราได้เรียนรู้และซาบซึ้งใน "ความสุข"
ฉันเข้าใจมากขึ้นแล้วละคนดี
ในวันนี้ วันที่ได้ทำตามฝัน..

แล้วเธอละ เข้าใจฉันมากขึ้นหรือยัง...?

Create Date : 29 กันยายน 2553

Last Update : 29 กันยายน 2553 15:47:41 น.

0 comments

Counter : 396 Pageviews.