ในวันที่เหนื่อยกับการเดินทางแต่ได้ความประทับใจมาเก็บไว้

เมื่อวันศุกร์ที่ 7 พฤษภาคม 2553 ที่ผ่านมา มีโรงงานแห่งหนึ่งได้นัดฉันไปทดสอบและสัมภาษณ์เบื้องต้น ในวันนั้นก็ออกจากบ้าน 7.30 น. กว่าจะกลับถึงบ้านก็ 20.00 น. แต่ใช้เวลาเดินทางไปที่ต่างๆครึ่งนึงของเวลาทั้งหมดที่อยู่นอกบ้านซึ่งก็คือประมาณ 6 ชั่วโมง 

ตอนเช้าโหนรถเมล์จากปากซอยลาดพร้าว 44 ไปบีทีเอสหมอชิต เพื่อต่อรถตู้ไปท่ารถต่างจังหวัดที่ รังสิต จากนั้นต่อรถ ป.2 กรุงเทพ-อยุธยา ไปโรงงาน NMB-Minebea เพื่อทำการสอบข้อเขียนและสอบสัมภาษณ์เบื้องต้น

การสอบและสัมภาษณ์เริ่มตั้งแต่ 9.00 น. ไปจนถึง 15.00 น. เกือบไปไม่ทันแน่ะเพราะไม่ได้ขึ้นรถด่วนขสมก. สาย 510 อีกทั้งยังต้องไปนั่งรถ ป.2 หวานเย็นอีก การทำแบบทดสอบก็ผ่านไปด้วยดี จนมาถึงตอนบ่ายที่จะประกาศผลทดสอบ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากลัวจะไม่ผ่านการทดสอบ แต่สุดท้ายฉันก็ผ่านและได้เข้ารับการสัมภาษณ์ ่คราวนี้สัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ ไม่รู้สึกประหม่าเหมือนครั้งที่ไปสัมภาษณ์ที่นวนครแล้ว แต่ประหม่าตอนพูดแนะนำตัวเป็นภาษาญี่ปุ่น (ในวันนั้นฉันเพิ่งหัดเรียนภาษาญี่ปุ่นได้ 1-2 วันเอง)

พอเสร็จการสัมภาษณ์จากนั้นฉันก็เดินเท้าจากโรงงานมาขึ้นรถที่ท่าประตูน้ำพระอินทร์ เนื่องจากฝนตกมอเตอไซด์รับจ้างไม่วิ่ง เดินมาถึงท่ารถฝนก็หยุดตกพอดี เสื้อเปียกไปหมดเลย เปียกเหงื่ออ่ะ อากาศตอนนั้นอบอ้าวมากๆเลย ยืนรอได้ไม่นาน รถ ป.2 โคราช-กรุงเทพ ก็มาพอดีก็เลยจับรถคันนี้เข้าไปลงที่ฟิวเจอร์ แล้วไปต่อรถตู้ทางด่วนโทลเวย์เข้ามาอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

พอถึงร้านเทพ รู้สึกว่าคล้ายจะเป็นลมเพราะ"หิวข้าวและเหนื่อยมาก แต่ต้องรีบไปเอาก่อนเพราะร้านใกล้ปิดแล้ว กว่าจะลองเสร็จใช้เวลาครึ่งชั่วโมง ออกจากร้านก็รีบจ้ำอ้าวไปหาของกินที่ท่าพระจันทร์ทันที ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำก็เก็บร้านแล้ว เลยลองกินร้านอาจิเซน ราเมน ที่แฟนเคยแนะนำ วันนี้โล่งมากเลยตอนเข้าไปเป็นลูกค้าคนเดียวในร้าน สั่งราเมนต้มยำทะเลไป อร่อยมากถึงรสชาติต้มยำ อร่อยกว่าเจ้าตัวเลขเยอะเลย (ตอนเล่าให้แฟนฟัง แฟนแซวว่าร้านตกมาจากแม่น้ำเจ้าพระยาบริเวณท่าพระจันทร์)

หลังจากกินเสร็จก็นั่งเรือข้ามฝากไปวังหลัง เพื่อไปขึ้นเรือด่วนเจ้าพระยาไปลงท่าสาทร จะได้ต่อ bts จากสะพานตากสินไปลงอโศก แล้วต่อ mrt สุขุมวิท มาลงลาดพร้าว แต่ดันขึ้นผิดท่า ดันไปขึ้นท่าโอเรียลเต็ล ก่อนที่จะถึงท่าสาธร 1-2 ท่า (ทำไงได้ล่ะ ก็ฉันเพิ่งนั่งเรือด่วนเป็นครั้งแรกในชีวิตนี่ ปกติเคยแต่นั่งเรือข้ามฝาก ท่าพระจันทร์-วังหลัง) ทำให้ต้องเดินออกท่ามายังถนนเจริญกรุง ประมาณ 200-300 เมตร แล้วเดินไปขึ้น บีทีเอส สะพานตากสิน อีกเกือบหนึ่งกิโล ตอนนั้นเหงื่อโชกมาก พอได้ขึ้น บีทีเอส ก็ไม่กล้านั่งกลัวคนข้างๆจะเหม็นเหงื่อเรา เลยทนยืนไปจน สยาม แล้วเปลี่ยนรถมาลง อโศก ตอนขึ้น mrt กว่าจะได้นั่งก็ห้วยขวาง โชคดีที่วันนั้นสถานีสีลมปิดตอนทุ่มครึ่งคนเลยไม่แน่น ถ้าเกิดแน่นเอี๊ยดแบบปกติในตอนเช้าตอนเย็นคงได้เป็นลมในรถใต้ดินแน่ๆ

พอขึ้นจากสถานีรถใต้ดินที่แยกรัชดา-ลาดพร้าว ก็โหนรถเมล์กลับห้อง อาบน้ำ ตากแอร์ พักผ่อนจนหายเหนื่อย ก็มาลองแต่งชุดรับปริญญาดูว่าเป็นอย่างไรบ้าง

วันนั้นฉันมีความสุขมากเลยตอนอยู่แถวท่าพระจันทร์ ฉันรู้สึกชื่นชอบและผูกพันกับแถวนั้นมากโดยเฉพาะมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ฉันรู้สึกผูกพันถึงแม้จะไม่ได้เป็นนักศึกษาของสถาบันนั้นก็ตาม ตอนนั่งเรือด่วนบรรยากาศก็ดีมากๆ ฉันรู้สึกชอบมากๆเลย ฉันชอบแม่น้ำเจ้าพระยา ขอบ่นเท่านี้แหละครับ/ค่ะ เดี๋ยวปิดท้ายด้วยรูปชุดรับปริญญาที่ถ่ายเก็บไว้

Create Date : 10 พฤษภาคม 2553		2 comments
Last Update : 10 พฤษภาคม 2553 9:24:11 น.
Counter : 2122 Pageviews.
Share Tweet