ส่วนเกิน

ICU

“อาการหนักมากหรือเปล่าครับคุณพยาบาล ? อ่อครับ งั้นให้valium 10 mg IV ไปก่อนล่ะกันครับ

เดี๋ยวผมจะรีบไปดู”นพ.วิทย์มักถูกตามจากICU(หอผู้ป่วยวิกฤต)อยู่บ่อยๆ  เขามักพบว่าอาการของ

ภรตมักเป็นมากขึ้นหลังจากญาติพากันมาเยี่ยม

    ภรตเป็นเด็กหนุ่มวัย 18 ปี พึ่งจะสอบติดคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังไปมาดๆ

แต่เขาต้องประสบเคราะห์ร้าย เพราะหลังจากประกาศผลสอบ คงเป็นเพราะฉลองกับเพื่อน

จนเมามากไป จึงประสบอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งตกลงคลองข้างทาง เพื่อนของเขาเสียชีวิต

ส่วนเขาอาการหนักมาก

“สงบแล้วค่ะคุณหมอวิทย์ ก่อนนี้แกดูดิ้นทุรนทุรายมาก หายใจไม่สัมพันธ์กับเครื่อง แปลกนะค่ะ

เป็นตอนญาติมาเยี่ยมทุกที สงสัยจังว่ามีอะไร  พี่ก็เห็นพ่อ แม่ และญาติคนอื่นๆดูเป็นห่วงและ

รักแกมาก ร้องไห้และปลอบให้แกสู้ตลอด”  

 “จริงด้วยครับพี่  เท่าที่ผมเคยเจอคนไข้ที่สมองได้รับการกระทบกระเทือนมากขนาดนี้ ไม่น่าจะมี

การรับรู้อะไรเหลืออยู่อีกนะครับ หมอบางคนเค้าถึงชอบเรียกว่า เป็นผัก ไงล่ะครับ ยิ่งมาติดเชื้อ

ในกระแสเลือดหลังผ่าตัดอีก ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ตอนกลางวันแกเป็นยังไงบ้าง ดิ้นแบบนี้รึเปล่าครับ”

“แกแปลกนะคะ แม้ว่าจะตอบสนองได้แค่ลืมตา หลับตา แต่ก็ทำเป็นเวลา แกมักจะหลับตากลางวัน

กลางคืนมักจะลืมตามองเพดาน บางครั้งก็มีน้ำตาไหลออกมาด้วย พี่ว่าแกน่าจะมีอะไรในใจนะคะ”

“ขอบคุณมากนะครับพี่ ยังไงพรุ่งนี้เช้า ผมรบกวนช่วยนัดคุยกับญาติ ให้ผมหน่อยนะครับ

 ผมจะได้แจ้งอาการ คุยเรื่องการดำเนินโรคด้วยน่ะครับ”

นพ.วิทย์เดินออกไปนอก ICU...เสียงเครื่องช่วยหายใจและเครื่องตรวจสัญญาณชีพก็ร้องอีกครั้ง

คราบน้ำตา  

ครอบครัวของภรตค่อนข้างมีฐานะ ทำงานเป็นวิศวกรเกือบทั้งบ้าน ภรตเป็นเด็กดี ตั้งใจรียนและ

 เรียนได้ดีเสมอ เขาเป็นคนชอบศิลปะมาก นี่อาจทำให้เขาต่างจากคนอื่นในบ้าน

ภรตคือความหวังหนึ่งเดียวของครอบครัว

“เรารักแกมากนะหมอ นี่แกก็ยังอายุน้อย พึ่งสอบได้ยังไม่ทันได้เรียนเลย  เรามีลูกชายคนเดียว

หมอช่วยแกเต็มที่นะครับ มียาหรือการรักษาอะไรดีๆ เราจ่ายได้ทั้งหมด” พ่อของภรตพูด

ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา “หมอเข้าใจดีครับ แต่ตอนนี้หมอช่วยผ่าตัดสมองไปสามครั้งแล้ว

อาการก็ไม่ได้ตอบสนองเลย ความรู้สึกอยู่ในขั้นโคม่าตลอด ซ้ำยังมาติดเชื้อในโรงพยาบาลอีก

หมอจะช่วยเต็มที่นะครับ แต่ต้องบอกพ่อกับแม่ให้เผื่อใจไว้บ้าง หากว่า...”นพ.วิทย์พูดยังไม่ทันจบประโยค

“เราเต็มที่ครับหมอ! ต่อให้หัวใจหยุดเต้น เราก็ขอปั๊มและให้ยากระตุ้นหัวใจ ผมบอกแกข้างหูตลอด

ให้อดทน ให้แกกลับมาให้ได้ พ่อจะช่วยแกเอง” พ่อของภรตพูดพร้อมกับใช้มือปาดน้ำตา

นพ.วิทย์บอกลาและรับปากกับพ่อและแม่ของภรตว่าจะช่วยเต็มที่

ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น...................เตรียมทีมปั๊มหัวใจเลยครับ คนไข้หัวใจหยุดเต้น!!!

 เสียงกระซิบและจิตดวงสุดท้าย 

“ตอนนี้เราปั๊มหัวใจไปสองรอบแล้วครับ คนไข้กลับมามีสัญญาณชีพแล้ว แต่อาการไม่ดีแล้วนะครับ

อวัยวะแกล้มเหลวไปหลายส่วน” นพ.วิทย์แจ้งอาการแก่ญาติทุกคน

“ไม่ต้องปั๊มอีกแล้วล่ะครับ แต่ผมขอให้ยากระตุ้นหัวใจต่ออีกหน่อยนะครับ ลุงที่สนิทกับแกกำลัง

เดินทางกลับมาจากเมืองนอก ใกล้จะถึงแล้ว เขาบอกอยากจะกล่าวลาแกด้วยตัวเองน่ะครับ”

พ่อของภรตพูดพร้อมทั้งน้ำตา หลังจากเห็นเลือดที่ออกมาจากท่อช่วยหายใจเป็น

ปริมาณมากหลังจากการปั๊มหน้าอกช่วยชีวิต

ไม่นานนักเรื่องไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น เครื่องช่วยหายใจร้องลั่น สัญญาณชีพแกว่งมาก และภรต

 เริ่มลืมตาและดิ้นอย่างทุรนทุราย นพ.วิทย์ได้ให้ญาติออกไปรอข้างนอก เขาไม่กล้าให้ยานอนหลับ

เพราะอาจมีผลต่อสัญญาณชีพได้  ทุกคนได้แต่ภาวนาให้เขากลับมา คุณลุงคนนั้นมาถึงไม่นาน

นพ.วิทย์ให้เขาเข้าเยี่ยมได้คนเดียว คุณลุงกระซิบบางอย่างข้างหูภรต จากนั้นเขาก็เดินออกมา

พร้อมน้ำตา ไม่นานนักภรตหลับตาลง หยุดดิ้นและสัญญาณชีพค่อยๆราบเรียบจนเป็นเส้นตรง

..........เขาจากไปอย่างสงบ

“คุณลุงครับ ผมรบกวนถามหน่อยครับว่าคุณลุงพูดอะไรกับแกน่ะครับถึงได้สงบลงได้” นพ.วิทย์ถาม

“ก่อนหน้านี้แกโทรมาบ่นกับลุงน่ะหมอ ว่าอยากจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยใหม่  แกทะเลาะกับพ่อ

พ่ออยากให้แกเรียนวิศวะน่ะ เถียงกันรุนแรง แกเสียใจมากร้องไห้ตลอด เพราะแกอยากเรียนศิลป์จริงๆ 

ลุงรู้จักหลานคนนี้ดี ลุงกระซิบบอกแกว่า

    ไม่ต้องห่วงนะ พ่อแกยอมให้แกเรียนศิลป์แล้วล่ะ แกไม่ใช่ ส่วนเกิน ในบ้านเหมือนที่พ่อแกพูด

หรอกนะ ทุกคนยอมรับแก  ถ้าเหนื่อยก็นอนพักสักหน่อย ตอนนี้พ่อแม่ ลุงมาอยู่ข้างๆแล้วนะ

ทำใจให้สบาย  ตื่นมาลุงกับพ่อจะพาแกไปซื้อชุดนักศึกษาและอุปกรณ์วาดเขียนใหม่”

*มีเรื่องลงในนิตยสารTime ประมาณสองปี เกี่ยวกับเรื่องคนไข้โคม่า หรือที่เรามักเรียกว่าเจ้าชายนิทรา

หรือ เป็นผัก มีงานวิจัยพบว่าประมาณสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยยังมีความรู้สึกตัวอยู่ ไม่มากก็น้อยต่างกัน