New Zealand

11 - 24 March 2009

11 มีนาคม 2552
ออกเดินทางจาก สุวรรณภูมิตอน เที่ยงคืน กะเพื่อนร่วมทริปเป็นน้องหมอฟันสองสาวดาวรุ่ง คนเดิมกะเมื่อสองปีก่อนในทริปเกาหลี คนนึงเป็นน้องสา่วตัวดีของเพื่อน ที่คุณแม่เค้าฝากฝังไว้หลวมๆเมื่อคราวเจอกันตอนไปส่งพี่มัน ส่วนอีกสาวเป็นหมอฟันสาวสวย แต่เพื่อนๆเรียกเธอว่าเป๋อ ... แค่รายชื่อเพื่อนร่วมทริปก้อสนุกสนานเเล้ว

แล้วการเดินทางครั้งใหม่ของเราก้อเริ่มต้น ...

12 มีนาคม 2552
บ่ายโมงกว่าๆที่ซิดนีย์หลังจากนอนหลังขดหลังแข็งอยู่บนเจ้าจำปี ทีจีลำใหญ่
เครื่องบินก้อพาเรามาต่อเครื่องไปยังอ๊อคแลนด์จุดหมายที่รอเราอยู่ ที่นี่เรา้ก้อได้เจอกะเพื่อนร่วมทริปคนสุดท้าย เพื่อนสาวตากล้องคนเดิม ที่หายหน้าหายตามาชุบตัวเรียนภาษาอยู่ที่ซิดนีย์ี่ได้หกเดือนแล้ว แวปแรกที่เห็น เธอผอมลงนี่นา ในความคิดอิจฉาหวะ มาอยู่ไกลๆไมมันผอมนักวะ(เดี๋ยวจะรู้กันทีหลังว่าเพราะอะไร) และแล้วก้อครบองค์สมาชิกของทริปนี้

ไปไป เราไปนิวซีแลนด์กันเถอะเพื่อนๆ ... บินกะแอร์นิวซีแลนด์ก้อดีนะอาหารอร่อยใช้ได้

มาถึงที่อ๊อคแลนด์ตอนสองทุ่มกว่าๆ มืดแล้ว สี่สาวดาวเต้นเลยพร้อมใจกันไฮโซโบกแท็กซี่เข้าเมืองตามที่ตกลงกันไว้ บวกกับอ่านจากคู่มือท่องเที่ยวมาว่า นั่งชัทเทิ่ลบัสคนละ 17 เหรียญ นั่งแท๊กซี่สี่สิบกว่าเหรียญ คิดได้ดังนั้น ก้อไปแท๊กซี่น่าจะอเช แต่ฮ่าฮ่า อ่านมาลวกๆค่ะ ในหนังสือเค้าไปเกาะใต้รึเปล่าเนี่ย ทำไมชั้นจ่ายตั้ง70กว่าเหรียญวะเนี่ย ช้านจ่ายแพงกว่าที่คิดนี่นา ไม่เป็นไร ปลอบใจตนเองและหมู่คณะคืนนี้พักถูกแน่ๆน้องๆและเพื่อนๆ เชื่อพี่ พี่จองมาอย่างดี โฮสเท็ลนี้ดีแน่ คนละสามสิบเหรียญเองนะ

เช็คอินกะสาวน้อยคนสวยหน้าตายิ้มแย้ม พร้อมทั้งมีผู้จัดการหนุ่มแสนดีพูดเก่งยิ้มหวานอยู่ข้างๆบอกว่ามีไรบอกได้เค้าเป้นผู้จัดการไรประมาณนี้ ไอ้เราก้ออเช คิดว่าไม่น่ามีไร พอจ่ายเงินเสร็จแล้วสาวน้อยก้อให้กุญแจเรามาเราก้อลากกระเป๋าถูลู่ถูกังขึ้นลิฟท์ไปห้องพักกันดีก่า สาวน้อยบอกว่าห้องเราหมายเลขสองนะจ๊ะ ห้องหมายเลขสองท่องไว้ๆๆ ออกจากลิฟท์ก้อท่องด้วยกันว่าห้องเบอร์สองนะ เอ๊ะๆๆๆ ทำไม มี ชายหนุ่ม ผิวสีออกมาจากห้อง เบอร์สองหละ สี่สาวดาวเต้นมองหน้ากันงงๆๆ ส่วนเจ้าหนุ่มนั่นก้อท่าทางกึ่มๆเล็กน้อยด้วยแอลกอฮอล์รึป่าวไม่รู้ แต่เจ้านั่นก้อพยามเอาคีย์การ์ดไปรูดห้องเบอร์หนึ่งแล้วบอกว่าต้องเป็นห้องนี้สิ ทั้งที่เราก้อยืนยันว่าน้องสาวสวยข้างล่างเค้าบอกว่าเบอร์สองนะ ว่าแล้วเราก้อคิดถึงพ่อหนุ่มผู้จัดการ เราเลยงไปถามเค้าหน้าตามั่นใจว่าต้องมีไรผิดพลาดแน่ เพราะเราจองห้องไพรเวท สี่คนนอนมานี่นา ไมมีคนอื่นฟะ ว่าแล้วพ่อหนุ่มนั่นบอกได้ๆต้องมีไรผิดตามชั้นมาเดี๋ยวเคลียร์ให้

แต๊แด... ปรากฎว่าพวกเราก้ออยู่ห้องเบอร์สองนั่นแหละ แต่เป็นห้องเบอร์สองห้องเล็กในห้องเบอร์สองห้องใหญ่ ที่มีอีกสี่ห้องเล็ก พร้อมทั้งแชร์ห้องน้ำ กะแชร์ห้องนั่งเล่นตรงกลาง ที่ในห้องนอนเล็กห้องอื่นนั้นมันมีคนอยู่ๆแล้วซักสามสี่คนได้ แล้วก้อโอ้โห ห้องส่วนกลางพวกเขา เปิดหนัง ฟังเพลงกันหนุกหนานเลย ประดุจว่าพวกเราเข้ามาขัดจังหวะปาร์ตี้ไรซักอย่าง ว่าแล้วก้อต้องก้มหน้าก้มตาแบกสัมภาระเข้าไปในห้องนอนเล็ก ที่มีสองเตียงบังค์เบด(เตียงสองชั้น) เนื่องจากว่าทั้งเหนื่อย ทั้งหิวจากการเดินทางที่ยาวนาน พร้อมทั้งปลอบใจกันเองว่านี่ก้อดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก้อไปแต่เช้าแล้ว ไปกินข้าวกันดีก่า ว่าแล้วก้อไปเดินเล่นหาข้าวกินในอ๊อคแลนด์กันดีกว่า เพราะเวลาก้อล่วงเลยมาได้จะห้าทุ่มแล้ว

ร้านที่เหลือที่ยังเปิดอยู่ในย่านที่พักส่วนมากก้อจะเป็น ซุปเปอร์เล็กๆ ไม่ก้อร้านอาหารคนจีน สุดท้ายหลังจากเดินไปได้ซักสองบล๊อกถนนเราก้อตัดสินใจกินข้าวที่ร้านค๊อฟฟี่ช๊อปของคนจีนใกล้ๆกะโฮลเท็ลนั่นแหละ พอได้ร้านกินข้าวเเล้ว เราก้อตัดสินใจได้ว่าเราต้องทำไรซะอย่างกะที่พักหวะ เพราะไม่งั้นคินนี้อาจมีอันไม่ได้นอนแน่เลย คิดได้ดังนั้นเราเลยให้สมาชิกสั่งข้าวเผื่อแล้วเรา ก้อไปเจรจากะสาวน้อยหน้ามนตรงรีเซ็พชั่นดีก่า น้องแกก้อดีนะเสนอห้องวีไอพีให้เราว่าคืนนี้ก้อมีแค่นี้แหละ ห้องละร้อยนอนได้สองคนจะเอามั้ย เราเลยขอดูห้องก่อนดีก่า ว่าเเล้วก้อขอกุญแจน้องเค้ามา แล้วเดินกลับไปหาผู้ร่วมออกความเห็นอีกหนึ่งคน ไปไปดูห้องใหม่กันเถอะ หลังจากดูเสร็จก้อตัดสินใจได้ว่าเปลี่ยนห้องดีก่า เสียอีกคนละยี่สิบเหรียญ ซื้อความสงบสุขของการนอนน่าจะคุ้ม ว่าเเล้วก้อลงไปจ่ายเงินเค้าใหม่(ในใจคิดว่าไหนว่านอนโฮสเท็ลไง ไหนว่าถูกไง แงแง)

อ้อ ลืมบอกไประหว่างที่เราขึ้นลิฟท์ลงลิฟท์ที่นี่ก้อจะเจอผู้จัดการหนุ่มคนเดิมขึ้นลงพร้อมเราเกือบทุกครั้งจนทั้งเค้า ทั้งเราก้อคงงงเหมือนกันว่ามันจะขึ้นลงไรกันนักหนาวะเนี่ย แต่เค้าก้อดีนะพยายามหาเรื่องชวนคุยได้ทุกครั้งสิน่า จนสุดท้ายเค้ามาพร้อมเพื่อนอีกคน แล้วพยามพูดภาษาไทยกับเรา สวัสดีคับ ขอบคุณครับ ข้าวสาร พึ่งรู้นะว่าข้าวสารนี่เป้นแลนด์มาร์คและคำที่ฝรั่งต้องพูดได้ด้วย แล้วก้อมาบอกว่าเป็นคนไทยตลกดีนะแก

หลังอาหารดึกมื้อใหญ่ งานยังไม่จบต้องไปย้ายกระเป๋าอีก เออเจออีกแล้วผู้จัดการคนเดิม แต่คราวนี้เปลี่ยนชุดน่าจะออกกะแล้ว ก้ออเช ยิ้มแย้มให้กันสักนิดแล้วก้อย้ายกระเป๋ากันดีก่า จะได้นอนกันซักที ห้องใหม่จิงจิงก้อไม่ได้ไฉไลไรมากหรอกนะเพราะในห้องมันยังไม่ได้ทำเทขยะเลยนี่นา เฮ้อ เอาวะ่ซื้อความสงบก้อถือว่าคุ้มค่าหละนะ ... ว่าแล้วก้อแยกย้ายกันเข้านอนดีก่า ห้องละสองคนเรานอนกะเพื่อนสาวตากล้อง อีกห้องนึงก้อเป็นสองสาวหมอฟัน อาบน้ำนอนกันดีก่า ... ราตรีสวัสดิ์หมดแรง หมดพลังแล้วสำหรับวันนี้ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่



13 มีนา 2552

Create Date : 05 เมษายน 2552		0 comments
Last Update : 6 เมษายน 2552 2:47:12 น.
Counter : 308 Pageviews.
Share Tweet