BlogGang.com : : endeavour : เรานัดพบกันวันที่ 11 ตุลาคม 2552

เรานัดพบกันวันที่ 11 ตุลาคม 2552

พวกเราผองเพื่อนกลุ่มเลขา จบจากหอการค้า พ.ศ. 2524

ในห้องเรามีผู้ชายแค่ 2 คน นอกนั้นหญิงล้วน ฉะนั้นแต่ละกลุ่มก็ประกอบด้วยผู้หญิง เรียนด้วยกัน กินด้วยกัน แล้วก็เที่ยวด้วยกัน กลุ่มของเราเป็นกลุ่มใหญ่สุด ซ่าสุด ยังจำได้เวลาที่เราเดินลงบันไดจากตึก 3 ฃั้นล่างเป็นที่สิงสถิตย์ของพี่ ๆ เศรษฐศาสตร์ ซึ่งถือว่าสนิทกับกลุ่มเรามาก เนื่องจากเพื่อนในกลุ่มหลายคนเป็นักกีฬาวอลเลย์บอลล์ที่ต้องใช้ห้องชมรมร่วมกับชมรมนักมวย สมัยนั้นยังไม่ได้ใช้ชื่อมหาวิทยาลัย

เลิกเรียนกลุ่มเราจะส่งเสียงดังเป็นเจ้าถิ่น เย็นนี้ไปกินข้าว ฟังเพลงที่ไหนดี สมัยนั้นที่เที่ยวมีแต่ห้องอาหารที่มีเพลงโฟล์คซองฟัง จะไปเที่ยวผับแต่ละทีก็ต้องไปตามโรงแรมใหญ่ ๆ มณเฑียร แมนดาริน แมนฮัตตัน เดอะวอลล์ ยังไม่มีย่านสถานบันเทิงมากมายเหมือนปัจจุบัน แล้วก็ไม่มีเหยียบเท้า มองหน้าแล้วตีกันเหมือนสมัยนี้ เพราะฉะนั้นเราก็ไม่ได้กังวลกับเรื่องความไม่ปลอดภัยใด ๆ แถมยังเพื่อนทั้งกลุ่มก็ไว้ใจได้ มีแต่ผู้หญิงล้วน เรื่องเสียท่า เสียสาว ไม่ต้องคำนึงถึง ไปด้วยกันกลับด้วยกันไม่มีแตกกลุ่ม

จบการศึกษาต่างคนแยกย้ายกันไปทำงานทำการ แต่งงาน ขาดหายการติดต่อกันไปบ้าง แต่ก็ยังรับรู้ข่าวคราวกันเนือง ๆ จากเพื่อนคนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง จะได้พบเจอกันก็เมื่อนัดพบกินข้าวกันเป็นเรื่องเป็นราว หลาย ๆ ปี ครั้ง นาน ๆ ไปจาก 20 คน ก็เหลือ 10 เหลือ ไม่ถึง 10 คน แต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ไปรวมกลุ่มกินข้าวแล้วก็ไปต่อคาราโอเกะกันที่ โซฟิเทลสยาม ก็มี ตวง ตุ๊ก เพิร์ล หนา แอ๋ว อ้อย มล สาย ผู้ติดตามอีก 4 ฉันยังเก็บรูปถ่ายที่เพิร์ลผู้รับหน้าที่เป็นเหรัญญิกกลุ่มจัดการส่งมาให้

ปีนี้ ถัดจากคราวนั้นหลายปีจนนึกไม่ออกว่านานแค่ไหน ในกลุ่มที่เหลือพอนัดพบกันได้มีฉันคนเดียวที่อยู่ต่างจังหวัดไกลเขาหมด และเป็นปีที่ฉันจะได้มีโอกาสเข้ากรุงเทพฯได้บ่อยขึ้น ตวงก็เลยจัดการนัดพบเพื่อนโดยกำหนดให้ตรงกับวันที่ฉันจะไปเจอกันได้ หมายกำหนดการเป็นวันที่ 11 ซึ่งครั้งแรกเราก็จะทำเหมือนเดิมคือกินข้าว ฟังเพลง แต่ครั้งนี้ เพิร์ลออกความเห็นว่าเราไปหา หนา ที่มหาชัยดีกว่าเพราะหนาไม่ค่อยสบาย ดีกว่าให้หนาเดินทางขึ้นมาพบกันที่ กรุงเทพฯ ต่อจากนั้น เพิร์ลก็บอกว่า แล้วไปทำบุญกัน แล้วไปกินข้าว.......ปีนี้แตกต่างจากเดิม เพราะว่า เราจะไปทำบุญ เพราะเพิร์ลออกความเห็น ซึ่งก็เป็นความเห็นที่ดีมาก ๆ ด้วย เราจบกันไปตอนอายุ 21,22 ปี
ปีนี้ก็ 50 กับ 50 อัพกันทั้งนั้น ฉันตั้งหน้าตั้งตาคอยวันพบกันแล้ว

วันจันทร์ที่ 5 ตุลาคม 2552

ฉันได้รับโทรศัพท์จากพี่ที่รู้จัก เนื่องจากเพิร์ลได้พบพี่เขาเมื่อเดือนสิงหาคมปีนี้ แล้วรู้ว่าพี่เขารู้จักฉันดี อยู่ไม่ไกลกันด้วย ก็เลยฝากขนมพร้อมเบอร์โทรศัพท์มาให้ " อ้อดเพื่อนรัก เพิร์ลทำโทรศัพท์หาย เบอร์เพื่อน ๆ เลยหายไปหมดเลย อ้อดเอาเบอร์เพิร์ลไว้นะ เผื่อเพื่อน ๆ โทรมาหาอ้อด อ้อดจะได้บอกเบอร์เพิร์ล คิดถึงเพื่อนเสมอ จาก เพิร์ล" วันที่ 25 สิงหาคม 2552 ฉันได้รับขนมใส่ถุงหิ้วสีชมพูพร้อมจดหมายแนบ

ฉันรับโทรศัพท์เพื่อที่จะได้รับข่าวที่ทำให้ฉันสะเทือนใจ "อ้อด เพิร์ลตายแล้วนะ รถไฟตกรางเมื่อเช้านี้"
ฉันเป็นคนแรกที่ได้รับรู้ข่าวนี้ ทั้ง ๆ ที่ฉันอยู่ต่างจังหวัดห่างไกลกว่าคนอื่น ฉันโทร บอกเพื่อน ๆ ในกลุ่ม แล้วก็โทรเช็กว่าเพิร์ลจะกลับไปอยู่ที่ไหน เพื่อน ๆ ที่อยู่ในกรุงเทพญ มี ดวง ตุ๊ก อ้อย สาย เท่าที่รวบรวมได้และติดต่อกันได้ไปรดน้ำศพเพื่อนเพิร์ลในตอนเย็นวันที่ 5 ตุลาคม 2552 ที่ราชบุรี

วันที่ 11 ตุลาคม 2552 เรานัดพบกัน ไปหาหนา ไปทำบุญ ไปกินข้าว เพิร์ลพวกเราจะไป แต่อ้อดไม่อยากให้มันเป็นเช่นนี้เลย โปรแกรมของเราต้องเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เราจะไปทำบุญ กินข้าว แล้วพวกเราจะไปส่งเพิร์ลเป็นครั้งสุดท้าย วันนี้เป็นวันปลงเพื่อนรักของเรา วันนัดพบของเรายังเหมือนเดิมจ้ะเพิร์ล เพิร์ลยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอ หลับเถิดนะเพื่อน

เพิร์ลจะอยู่ในความทรงจำของพวกเราชั่วนิจนิรันดร์

ด้วยรัก

Create Date : 06 ตุลาคม 2552

Last Update : 6 ตุลาคม 2552 20:51:57 น.

34 comments

Counter : 961 Pageviews.

เสียใจด้วยนะคะ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:21:48:07 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับพี่