|
|
เด็กหอ....เรื่องจริงไม่อิงหนัง
พูดถึงเด็กหอ ก็คงนึกถึงหนังดังข้ามปี ข้ามประเทศ กันนะคะ ที่จริงตัวเองตอนเด็ก ๆ เป็นคนประเภทกลัวผีขึ้นสมอง อิอิ ไม่อยากบอกว่า กลัวขนาดเวลานั่งอึยังต้องแง้มประตูไว้ แล้วถ้ามืดแล้วจะเลือกเข้าเวลาที่มีใครนั่งอยู่ใกล้ ๆ ห้องน้ำ นั่งไปก็เรียกชื่อเขาเป็นระยะ เพื่อเช็คดูว่ายังอยู่ตรงนั้น แต่จริงๆ ก็ไม่เคยเจอ แถมไม่อยากเจอด้วยนา
มาเข้าเรื่องจริงที่ไม่เหมือนในหนังกันดีกว่า
สมัยเด็กบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนขนาดเดินไปได้ เดินเรื่อยเปื่อยก็ประมาณ 15 นาที เดินเร็วหน่อยก็ 10 นาที แต่ปกติพ่อจะขี่รถไปส่งพี่ซ้อนท้าย เรานั่งหน้า ตั้งแต่เข้าโรงเรียนอนุบาลจนถึง ป.6 ทะเลาะกับพี่บ่อยมาก ถูกทำโทษประจำ เพราะเราปากจัด (ตั้งแต่เกิดก็ระหกระเหินไปอยู่นอกบ้าน ไม่มีคนว่างเลี้ยงดูน่ะ กลับมาพูดได้เข้าโรงเรียนเลย สงสัยสัญชาตญาณดิบมันจะฝังตัวอยู่) ตอนกลับมาบ้าน ที่บ้านเลี้ยงนกเอี้ยงไว้ตัวหนึ่ง ยายเขาได้ยินเราพูด "เอี้ย เอี้ย"
เขาก็ถามว่า จะเอานกเอี้ยงหรือ ไม่รู้ว่าความมาแตกเอาตอนไหน เราพูดว่า"เหี้.............." ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำไปได้
ด้วยความที่รู้สึกบ้านมันไม่ค่อยจะสนุกเท่าไร แล้วก็มีเพื่อนสนิท รักกันมาก เป็นนักเรียนประจำ ก็เลยขอพ่อกับแม่ไปอยู่ประจำบ้าง โอ้......สวรรค์โปรดทุกคนในบ้านหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ให้ไปอยู่โดยดี
โรงเรียนที่เรียนเป็นโรงเรียนแม่ชี (ซิสเตอร์น่ะ ไม่ใช่นุ่งขาวห่มขาว) เด็กประจำ ก็ต้องอยู่หอพัก ทำอะไรเป็นเวลา อาบน้ำด้วยกัน กินด้วยกัน เล่นเป็นเวลา นอนเป็นเวลา มีเพื่อนรักอยู่สองคนเป็นพี่น้องกัน เราเข้ากันได้ดี เวลาเดินก็จะจูงมือ สอดประสานนิ้วกันแกว่งไปมา หัวหูชิดใกล้กันนัวเนีย
1 เดือนผ่านไป รู้สึก คันมือ ยิ่งเกาก็ยิ่งคัน แถมมีเม็ดตุ่ม ๆ ใส ๆ ขึ้นซอก ๆ นิ้ว บีบเม็ดแตกจะมีน้ำใส ๆ ออกมาเจ็บ ๆ มัน ๆ ดี เวลาบีบ หลังจากนั้นมันจะเป็นหนองเม็ดใหญ่ขึ้นกลับบ้านทุกอาทิตย์ก็ไม่ได้บอกใครถามไถ่เพื่อนรักทั้งสองนั่นแหละ คราวนี้ก็กระจ่างค่ะ เพื่อนกางนิ้วให้ดู "เค้าก็เป็น ตัวเองลองไปซื้อขี้ผึ้งเบอร์ 28 มาทานะ" ขี้ผึ้งเบอร์ 28 บรรจุอยู่ในขวดแก้วเท่าขวดยาหม่องเล็กสมัยนี้ สีน้ำตาล ก็เอามาทาถู ทาถู มันก็หายไป อ้อ..ที่เป็นน่ะเขาเรียก "หิด"
คราวนี้คันหัวอีก...แล้วก็เริ่มสังเกตุเห็นเม็ดขาว ๆ เกาะอยู่ที่ปลายผม เพื่อนรักอีกนั่นแหละ บอกให้ถึงบางอ้อว่า มันคือ
"ไข่เหา" อ้าว...ตายละวา มีไข่มันก็ต้องมีตัวสิ
คราวนี้ที่บ้านรู้หมด เพราะต้องไปหาซื้อหวีเสนียดมากางผม
วิธีทำ ก็หากระดาษขาวแผ่นใหญ่ ๆ มาปูโต๊ะ ต้องขาวเพราะเวลาเหามันตกลงมาจะได้เห็นชัด ๆ
ตอนนี้สนุกมาก เวลาไล่บี้กดให้มันตายด้วยเล็บหัวแม่มือ
เสียดายที่จำไม่ได้ว่าใช้วิธิใดกำจัดมัน เหมือนในเรื่องแฟนฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้
สรุปแล้ว จากการเป็นเด็กหอ เราก็ได้ หิด กับ เหา มาเป็นเพื่อนเพิ่มขึ้น แต่มันเป็นเพื่อนที่ใช้ไม่ได้จริง ๆ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ต้องกำจัด
ปล.อยู่ไปได้ 1 เทอมอยากกลับไปอยู่บ้านแล้ว แต่ทุกคนเขาคงยังอยากอยู่กันอย่างสงบสุข ก็เลยไม่ยอมให้เรากลับ ได้อยู่ยาวจนเรียนจบ ไม่เป็นไร ก็แค่ 1 ปีเอ๊ง..........
| Create Date : 21 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 21 พฤษภาคม 2550 23:34:55 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 1677 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: tomdome  วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:15:43 น. |
|
|
|
| โดย: Lottelise วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:57:04 น. |
|
|
|
| โดย: endeavour (endeavour ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:10:02 น. |
|
|
|
| โดย: Lilac Girl วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:52:07 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:57:49 น. |
|
|
|
| โดย: Lottelise วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:50:40 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:16:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เขายังไม่หมดมุขซะทีเดียวจ้ะ ยังมีเรื่องดีดีมาแบ่งปันให้ โห่ให้ฮี๊วววว จ้ะ
) สางเหาใส่ขันน้ำ (ต้องเอาครีมนวดใส่ผมเยอะ ๆ ก่อน ) โอ้โห้ เหาพรึบเลย หัวใจจะวาย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [