|
|
รักคนมีเจ้าของ 3
"แกไปชอบทำไมวะ คนมีแฟนแล้วอ่ะ ชั้นว่าแกจะเสียใจเองนะแหม่ม ใหม่ๆๆมันก็ดูดีสิ ชิ๊ เอางี้ คราวหน้า พาให้เจ้ดูหน้าหน่อยสิ จะได้แสกน มันถูกว่ามัน จริงใจกับแกรึเปล่า 5555" พิน เพื่อนร่วมงานของเรา พูด เมื่อเราได้เล่าให้ฟัง ก็มีพิน นี่แหล่ะ ที่เราสนิทด้วยและแกก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีมาตลอด "เค้ายังบอกชั้นเลยนะพิน ว่าเค้าจะพาชั้นไปหาพ่อกับแม่ที่อัมพวา วันแม่ที่จะถึงอ่ะ ถ้าไม่จริงใจแล้วจะชวนชั้นทำไมวะแก" ชั้นแย้ง ทั้งๆที่รู้ว่า เถียงแทนเธออยู่
" เหรอ เออ แกก็ไปเลย ชั้นว่าถ้าพ่อแม่เค้าเห็นแก เค้าคงชอบล่ะ แกเป็นคนน่ารักนะแหม่ม ใครเห็นก็อยากคบอยากคุยด้วย แต่ชั้นพูดตรงๆนะ คนอย่างแกมองโลกในแง่ดีเกินไป หัดมองให้มัน ลึกๆๆบ้าง ไม่รู้ว่ะแกบอกว่าแฟนเค้ามาหาบ่อยๆๆชั้นว่าเผลอๆๆอ่ะ มันอยู่ด้วยกันตั้งนานแล้วก็ได้ โธ่คนสมัยนี้ อยู่กันแล้วไม่แต่งก็เยอะแยะไปเรื่องธรรมดา เผลอๆๆอ่ะคอนโดนั่น เป็นของผู้หญิงรึเปล่า ไม่อยากเชื่อวะ พ่อแม่ แค่ทำสวนกะให้เช่าร่มในตลาดนี่นะ จะซื้อคอนโดเงินสดให้ลูกอ่ะ ชั้นไม่ได้ดูถูกพ่อแม่ตาจีนะ แต่ฟังแล้วมันแปลกๆๆว่ะ ก็แกบอกชั้นไม่ใช่เหรอว่า ยายตั๊กแตนไรนั่น เรียนจบโท อังกฤษ ชั้นว่าไม่ใช่ผู้หญิงเลี้ยงเหรอวะ ก็ผู้หญิงอ่ะ อายุก็เยอะกว่า ท่าทางมีเงิน ทำงานก่อนตาจี ซะอีก ชั้นว่าเค้าน่าจะช่วยเหลือตาจีนะ"
พินเริ่มร่ายยาว "แกเชื่อชั้นสิ ผู้หญิงอ่ะ มันอายุขนาดนั้นแล้ว ผู้ชายอายุน้อยกว่ามันอีก ถ้ามันไม่ช่วยเหลือเป็นที่พึ่งผู้ชายอ่ะชั้นไม่เชื่อหรอกวะ ดูท่าทางฐานะ การงานน่าจะดีกว่า ชักอยากเห็นหน้าแล้วว่ะ อย่าลืมล่ะ พามันมาให้ชั้นแสกนด้วย อิอิ" พิน เป็นรุ่นพี่เรา ก็อายุมากกว่าแฟนเธอปีนึง แกเองก็คบผู้ชายอายุน้อยกว่าเหมือนกัน แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาแก เป็นผู้หญิงรักสวยรักงามชอบแต่งตัว อีกอย่างแกเป็นลูกครึ่งเกาหลี หน้าตาอินเทรนด์ขนาดนี้ ดูเผินๆๆไม่มีใครเชื่อหรอกว่าเจ้แก 36 แล้ว ยอมรับว่าเวลาชั้นเดินกับพี่พิน ถึงชั้นเป็นเชื้อลูกครึ่งเหมือนกัน แต่ความที่ชั้นหน้าตาไม่เปรี้ยวสะดุดตาแบบแก ไปไหนมาไหนจึงมีแต่คนมองพี่พินตลอด "แหม เค้าคิดว่าชั้นเป็นกะเทย รึไม่ก็ชาวต่างชาติ ก็แกดูหน้าชั้นสิ มันหมวยไทยซะที่ไหน" อีกอย่างแกเป็นคนโผงผางด้วย ชั้นชอบพินตรงที่เป็นคนพูดตรงๆนี่แหล่ะ "
แล้ว เย็นวันนั้น เธอก็ขับรถมาหาเราที่บ้าน เธอซื้อ ซุบไก่มาให้เราทั้งกะเช้ากับอีก 1กล่องใหญ่ เราตะลึงในของที่เธอหิ้วมาให้ "แหม่ม นอกจากแม่พี่แล้ว พี่ยังไม่เคยซื้อซุบไก่ให้ใครกินเลยนะ แหม่มเป็นคนที่สองรองจากแม่พี่
ที่พี่ซื้อให้"เธอยิ้มแล้วเอามือลูบผมเรา "อ้าว แล้วแฟนพี่ล่ะคะไม่เคยซื้อให้เขาเหรอคะ" เราถาม "ถามทะมาย ซื้อ ทะมาย อิอิ อ่ะนะ พี่บอกได้เลยว่าพี่ซื้อให้แม่และให้แหม่มเท่านั้นแหล่ะ"เธอยังยิ้ม และเดินเข้ามาในบ้าน แวะไปไหว้ตาเรา และเข้ามาในห้อง เธอเดินมานั่งตรงเก้าอี้คอม พลางดึงเรามากอด "พี่จี เปลี่ยนเสียงรอสาย เหรอคะ คราวก่อน แหม่มโทรไปยังเห็นมีเพลงแด๊นซ์เกาหลีปนๆๆอยู่เลยอ่ะ" เราถาม
"ก็เพลงนี้พี่มอบให้แหม่มไงคะ การเปลี่ยนเเปลง ของ บอย ไง ฟังความหมายดีๆสิ ตั้งแต่พี่มาเจอแหม่ม แหม่มทำให้พี่มีความสุข อย่างที่พี่ไม่เคยเจอมานาน ถ้าเราไม่เจอกันแล้วพี่จะตั้งเพลงนี้เป็นเสียงเรียกเข้าทำไมล่ะ" เธอพูดแบบนี้ยิ่งทำให้เรารู้สึกดี จนไม่รู้ว่า เธออุ้มเราไปที่เตียง เรานอนกอดกัน เรารู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน "แหม่ม แหม่มไปอยู่ไหนมา ทำไมเราสองคนไม่เจอกันก่อน พี่รู้สึกจริงๆนะว่าแหม่มเป็นเนื้อคู่พี่ แหม่มเข้าใจพี่ ไม่งี่เง่า พี่รู้สึกดีกับแหม่มมาก แต่พี่เสียใจที่พี่เจอเค้าก่อนเจอแหม่ม" เธอเริ่มตัดพ้อ "เขาทำไมล่ะคะ ก็พี่ก็คบกับเขาตั้ง 7ปี ถ้าเลิกกันจริงๆแหม่มว่าพี่คงเลิกกับเขาไปนานแล้ว มันคงเป็นโชคชะตามั้งคะที่เป็นแบบนี้"
เราเริ่มต่อมน้ำตาแตก มันรู้สึกน้อยใจเสียใจเหมือนกัน ที่มาเจอเธอช้าไป
"เมื่อก่อนพี่ไม่ได้เจอใครจริงๆนะเเหม่มก็เห็นที่ทำงานพี่มีแต่ผู้ชาย ผู้หญิงก็มีครอบครัวกันแล้ว ส่วนบางคนก็เป็นทอมแล้วพี่จะไปเจอใคร เที่ยวกลางคืนพี่ก็ไม่เที่ยวนี่ครับ" เสียงมือถือดังขึ้นอีกแล้ว คราวนี้กลายเป็นเสียงเพลงทั่วไปที่เธอตั้งไว้สำหรับทุกคนที่โทรเข้ามา "ฮัลโล อยู่ออฟฟิศล่ะคุณ เดี๋ยวสักพักเราก็กลับแล้ว อ่ะนะ อะไรของคุณ ก็เอาก๋วยเตี๋ยวก็ได้ครับ ถ้าคุณจอดรถลำบาก เราว่าแวะซื้อ ร้านเดิมก็ได้น่ะ ฮืม ครับๆ" เขาโทรมาอีกแล้วแต่คราวนี้เสียงเพลงเปลี่ยนไป ไม่มีเพลงหยุดที่เราเคยพูดประชด"เขาเป็นห่วงพี่ดีนะคะ รู้สึกว่า มาหาพี่ทุกคืนเลยอ่ะ แล้วนี่เปลี่ยนเพลงแล้วเหรอคะเนี่ยะ"เราถาม"ก็แหม่มไม่ชอบพี่ก็เปลี่ยนไง ก็พี่บอกแหม่มแล้วว่าเค้าขี้หึง ถึงจะคบกัน แต่พี่กับเค้าก็มีเรื่องระหองระแหงกันตลอดนะ โชคดีที่พี่ใจเย็น พี่ถึงอยู่แบบนี้ไง จนมาเจอนางฟ้าในโปรแกรมแชทนี่แหล่ะ ที่ทำให้พี่มีความสุข พี่ดีใจที่เจอแหม่ม ไม่นึกว่าจะได้มานอนกอดแหม่มแบบนี้ เหมือนฝันเลยรู้มั้ย" เธอนอนกอดเราแน่น บอกตรงๆว่าอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้จริงๆ มันเป็นเวลาที่แสนประทับใจจริงๆ เขาโทรหาเธอตลอด รู้มั้ยเป็นเราๆยังรู้สึกเบื่อ เลยบางครั้ง แล้วเธอก็ต้องกลับบ้าน คืนนั้นเราก็ออน เผื่อได้เจอเธอ เธอส่งข้อความมาหาว่านอนแล้ว แล้วเช้าๆเธอจะโทรหา แล้วเธอก็โทรมาบอกว่า วันแม่เธอไม่ได้กลับบ้าน เพราะเธอเองต้องมาทำงานที่ออฟฟิศ ในที่สุดเราก็ไม่ได้ไปบ้านเธอ แต่เราก็เห็นว่าเธอทำงานจริงๆล่ะ ขนาดเสาร์-อาทิตย์ เธอยังไปทำงาน แต่เธอบอกเราว่า ถ้าเธอพาเราไปที่ออฟฟิศได้วันไหนเธอจะพาไป เพราะเขาเองก็ไปเฝ้าเธอที่ออฟฟิศช่วงเสาร์-อาทิตย์เป็นบางครั้ง
"อะนะ เค้ามาเฝ้าพี่ด้วยเหรอคะ สุดๆๆเลยอ่ะ"เราอึ้งกับที่เธอเล่า "เปล่าหรอกแหม่มเป็นแค่บางวันล่ะ ก็เป็นแบบนี้นานแล้วล่ะ พี่ก็เลยต้องบอกแหม่มล่ะว่า ถ้าสะดวกพี่ก็ให้แหม่มมานั่งเล่นได้ ถ้าพี่งานไม่ยุ่งเกินไปพี่ก็จะไปหาล่ะ"ฮืม ทำไงได้ก็ชอบเธอแล้วนี่นา เธอมาทำให้เรารู้สึกดีๆๆ ถึงไม่ได้ไปบ้านเธอแต่ก็ไม่เป็นไร เธอบอกเราเองว่ารอไว้ให้งานหายยุ่งๆ แล้วจะพาเราไป เธอบอกเราว่าเธอเองก็ไม่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านเธอเป็นเดือนๆแล้ว
"พิน นี่ไงพี่จีที่เราบอกอ่ะ"แล้ววันนึงเราก็พาเธอไปให้เพื่อนเรารู้จัก เธอยังพอว่างที่ไปกินอะไรแถวๆๆสยามกับเราได้ "เราคงไม่เรียกพี่นะ เราเกิด 2516 เห็นแหม่มมันบอกจีเกิด 2521 ไม่ใช่เหรอ โห แต่หน้าแก่นะเนี่ยะ 5555"พี่พินแซว พินชวนวัน เพื่อนอีกคนมาด้วย วันนั้นเราสี่คนก็คุยกันสนุกสนาน
ก็รู้ล่ะเธอโดนเพื่อนเรา แซว แต่เธอก็ไม่ถือสา
"เฮ้ย เราว่า หน้าตาบุคลิกเค้าเป็นผู้ใหญ่ดีว่ะแหม่ม หน้าตาเหมือนเป็นคนดีว่ะ"พินกับวันบอก หลังจากวันนั้น "ชั้นว่านะแกก็ลองๆๆคบดูแล้วกันว่ะ ก็ถ้าเค้ายังไม่แต่งงานกับแฟนเค้า แกก็มีสิทธิ์นี่อันนี้มันขึ้นอยู่ที่ผู้ชายโว้ย เชื่อชั้นสิถ้าผู้หญิงมันทำตัวน่าเบื่อ เดี๋ยวผู้ชายมันก็เผ่นเองล่ะ"พี่พินบอก เราก็หวังนะ
คืนนั้น เราคิดถึงเธอ เราเลยส่งข้อความหาเธอ "คิดถึงพี่จีนะคะ" เราอยากให้เธอตอบกลับมาบ้าง แล้วเธอก็โทรมาหาจริงๆ ตื่นเต้นจัง
"ฮัลโล"เสียงเธอนิ่งจนผิดปกติ "ฮัลโลพี่จี คิดถึงจัง" เรารีบบอก
"คุณส่งข้อความมาผิดแล้ว ส่งผิดเบอร์รึเปล่าครับ"เธอถามอย่างเย็นชา
เรา งง กับคำถาม แต่ก็พอจะรู้ล่ะว่าเธอต้องอยู่กับแฟนเธอแน่ๆ เราเลยกดสายทิ้ง สักพัก มีข้อความส่งเป็นภาษาคาราโอเกะกลับมา จากเบอร์แปลกๆลงท้ายด้วย เลข ตอง 8 "คิดถึงจังเลย ครับ จาก เจ" เจ?ใครหว่า สงสัยอาจจะเป็นเพื่อนที่เล่นโปรแกรมแชทล่ะมั้ง รึไม่อาจจะเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยเราคิดแต่ยังไม่จำไม่ได้ว่าใคร เธอโทรมาขอโทษเราตอนเช้า เธอบอกว่าเขาหยิบมือถือเธอมาดู เธอเลยต้องพูดแบบนั้น แต่เธอรู้มั้ยว่าเรารู้สึกเจ็บ นี่ขนาดแฟนกัน เค้ายังมีสิทธิ์กับเธอขนาดนี้ น่าอึดอัดใจนะ เราโทรไปปรึกษาพินทั้งเรื่องข้อความ
"แก ก็โทรไปสิ ก็มือถือแกเพิ่งหายไม่ใช่เหรอ อาจจะเป็นเพื่อนแกส่งข้อความมาล่ะ"และเราเองก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนั้นให้พินฟัง " อิอิ มันอยู่กะเมียมันน่ะสิ แก้ผ้าเอาหน้าลอดไว้ก่อน นี่แหล่ะสันดานผู้ชาย ชั้นว่ามันก็แพรวพราวนะตานี่อ่ะ เผลอๆๆมันเคยคบกับคนอื่นรึเปล่า เมียมันถึงได้มาเฝ้าขนาดนี้"พี่พิมออกความเห็น "ไม่รู้ว่ะ แต่ท่าทางสุดๆๆเลย"เราบอก "อ้าวก็แน่สิ ของๆๆเค้า เค้าคบกันมานาน ถึงจะมาบอกว่าไม่ค่อยมีไรกัน แต่ยังไงเค้าก็ถือว่าเป็นของๆเค้า เค้าก็ต้องหึงล่ะ นี่ยังดีนะที่ตาจีไม่ได้ชั้นเป็นแฟนไม่งั้นอ่ะ อาจจะเจ็บตัวทั้งแกทั้งมัน 5555 แกก็ระวังไว้แล้วกัน ชั้นว่านันท์เค้าก็ดีกับแกนะ ทำไมแกไม่ชอบเค้าวะ ก็อย่างว่าแหล่ะผู้หญิงส่วนมากก็ชอบผู้ชายพราวแพรว ก็มันดูตื่นเต้นดีมั้ง แต่ชั้นว่า นันท์เค้ารักแกที่สุดนะแหม่ม ใช่นันท์เป็นคนดี เรารู้ แต่เราต่างหากที่เลวไปมีใจให้คนมีเจ้าของ อย่างเธอ
คืนนั้นเราไปทำงานเราลองโทรกลับไปเบอร์นั้นดูตามที่พี่พิน บอก มันติดจริงๆ เสียงผู้หญิงรับสาย "สวัสดีค่ะ" "เอ่อ สวัสดีค่ะ นี่เบอร์ใครคะ คือเผอิญเมื่อคืนเบอร์นี้ส่งข้อความมาหาน่ะค่ะ เลยโทรกลับค่ะ" เราถามเพราะความอยากรู้
"นี่เบอร์พี่ตั๊กแตนเองค่ะน้อง เอะ ข้อความอะไรคะ"เสียงผู้หญิงที่ชื่อตั๊กแตน เอะ ชื่อนี้ ชื่อเดียวกันกับแฟนเธอเลย เราตะลึง เพราะเข้าใจแล้วว่า ข้อความนั้นแฟนเธอส่งมาหาเรานี่เอง แต่เรายังฝืนตอบไปว่า "เอ่อสงสัยพี่คงส่งมาผิดเบอร์ล่ะค่ะ"เราฝืนตอบ "อ่อ เหรอคะ งั้นพี่ต้องขอโทษด้วยนะคะ"เขาตอบกลับมา
"ไม่เป็นไรค่ะ"แล้วเราก็วางหู เรารีบโทรกลับไปหาเธอ เธอรับสายเรา
"พี่คะ เมื่อคืนเค้าส่งข้อความมาหาแหม่มนะ แหม่มไม่รู้ว่าเป็นเบอร์เค้าแหม่มเลยโทรกลับไป พอเค้าบอกว่าชื่อ ตั๊กแตน แหม่มเลยจำได้ค่ะ"เราบอกเธอ
"โธ่แหม่ม พี่ลบเบอร์แหม่มออกจากเครื่องเค้าไปแล้ว แหม่มยังโทรไปหาเค้าเอง ที่เค้าส่งไปแบบนั้นเพราะในเนตพี่ใช้ชื่อว่า เจ ถ้าเค้าโทรไปอีกบอกว่าไม่รู้จักพี่ รึไม่ต้องรับเลยก็ได้"เธอบอก
"อ่ะนะ ทำไมอ่ะ ไหนพี่บอกแหม่มว่าพี่เบื่อนิสัยเค้า เค้างี่เง่ากับพี่ แล้วทำไมพี่ไม่ตัดเค้าไปล่ะ แต่น้ำเสียงเค้าเป็นผู้ใหญ่ดีนะคะฟังแล้วอบอุ่น"เราพูดแกมประชด แต่เขาเสียงเป็นผู้ใหญ่จริงๆ "เขาก็เป็นผู้ใหญ่แหล่ะแต่ถ้าเวลางี่เง่า เขาไม่มีเหตุผลหรอก ก็ดูแค่เป็นผู้ใหญ่เท่านั้นแหล่ะแต่จริงๆแล้วไม่หรอกแหม่ม พี่กับเค้าคบกันมานานแล้ว ขอเวลาพี่บ้างสิ ในตอนนี้ที่พี่ยังคบกับเขาอยู่ ก็ไม่อยากมีเรื่องนะ เอาเป็นว่าแหม่มเฉยๆ ไม่ต้องคุยกับเขานะ"แล้วเขาก็โทรกลับมาจริงๆ โธ่เอ้ย ช่างความรู้สึกช้าจริงๆ
จนเราเล่าให้เธอฟังหมดแล้วเพิ่งโทรกลับ สงสัยเขาคงเพิ่งนึกได้ว่า เมื่อคืนส่งข้อความหาใคร เรากดสายเขาทิ้ง เพราะจริงๆแล้วก็ไม่อยากคุย มันรุ้สึกมึนไปหมดทั้งหัว งานก็ต้องทำแล้วยังมาเจอแบบนี้อีก เราเลยโทรไปหาพินเพราะไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง
"5555 นี่แกโทรกลับไปหาเค้าเอง โห ขำว่ะชั้นเองก็ไม่รุ้นี่ว่าเป็นเบอร์ยายตั๊กแก อ่ะ ก็ดีแล้ว จะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ชั้นไม่ชอบตาจีเลยวะ พูดจาแบบนี้เค้าคบกับแก เค้าควรจะปกป้องแกจากแฟนเค้าให้มากกว่าที่เป็นอยู่นะ แกบอกเค้าไปเลย ถ้าจะคบกันก็กันคนของเค้าออกไปจากชีวิตแกด้วย ไม่ใช่ให้เเกมาทนฝ่ายเดียวจำไว้ ถ้านังตั๊กแก มันโทรมาวุ่นวายกับแกอีก แกบอกมันไปเลยว่าให้มันไปห้ามคนของมันก่อน ไม่ต้องโทรมาหาเพราะชั้นไม่ใช่คนของเธอ แหม่ม แกเป็นคนนิสัยดี มีแต่คนอยากคบทั้งนั้น ถ้าเค้าเป็นลูกผู้ชายจริงๆเค้าก็ไม่ควรให้ยายนั่นมาระรานแกว่ะ แต่ชั้นถ้ามันโทรมาแล้วแกไม่รับก็ดี ไม่ต้องลดตัวไปคุยกับมันหรอก ให้เขาจัดการกันเอง" พินแนะนำ ฮืมใช่มันก็จริง เธอควรจะปกป้องเราบ้างสิ ในเมื่อเธอเองก็คบกับเรา และเราเองก็ไม่ได้ไปวุ่นวายกับเขาเลยนะ แต่ได้ยินน้ำเสียงที่เธอพูด ที่เธอห้ามเรา เราก็รู้สึกน้อยใจล่ะ ก็ยังดีนะ เค้าโทรมาหาเราแค่ครั้งเดียว แต่มันก็ทำให้เรากลับมานั่งร้องไห้ล่ะ เค้ามีสิทธิ์ เค้ามีกุญแจห้องของเธอ เค้าเชคมือถือเธอ เธอถึงไม่อยากให้เราโทรไปหา ช่วงที่เธอกลับบ้าน ทำไมๆๆเธอต้องมาทำให้รู้สึกดีแบบนี้ ทำให้เราอยากเจอ อยากอยู่กับเธอ ทำไมเธอต้องมีเขา ทำไมเขาในเมือเธอบอกว่าเราคือคนที่ใช่ ทำไมเธอไม่เลิกกับเขา......ทำไม ทำไม ทำไม........
| Create Date : 18 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 21:20:39 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 422 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: มารุจัง  วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:19:56:09 น. |
|
|
|
| โดย: magic-women วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:22:21:06 น. |
|
|
|
| โดย: fookanoo วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:22:22:56 น. |
|
|
|
| โดย: fookanoo วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:7:37:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
คนเราย่อมมีทั้งดีและเลวปะปนกันไป ในบางเรื่องราวที่อ่าน ผู้เขียน แค่อยากนำเสนอในบางแง่มุม ซึ่งอาจจะมีทั้ง ดีและไม่ดีคละเคล้า กันไป ต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ ถ้าเรื่องราว บางอย่างอาจจะไปกระทบกับ ชีวิตของคนอื่นเข้า...
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และเข้ามาคอมเม้นท์นะคะ....ชื่อ ของแต่ละคนและสถานที่ๆอยู่ในบล๊อคเป็นเพียงชื่อสมมุติค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอบคุณที่แวะมาส่งกำลังใจให้นะคะ