|
รักคนมีเจ้าของ 5
"ฮัลโล แหม่ม แป๊บนึงนะ" เธอโทรมาหาเรา ตอนสายๆพูดเท่านี้ เธอก็รีบวางหู สักพักเสียงมือถือของเราดังขึ้นอีก แต่คราวนี้มีเบอร์แปลกๆ โทรเข้ามาแทน "สวัสดีค่ะ" เรารับสาย
"พี่จี เองครับแหม่ม อันนี้เบอร์ใหม่พี่นะ เบอร์นี้ พี่ใช้โทรหาแหม่มโดยตรงเลย ดีมั้ย" เธอบอก " อ้าว แบบนี้พี่ก็ต้องซื้อมือถือ 2 เครื่องสิ" เราถามอย่าง งงๆ "ก็ไม่เป็นไร เบอร์นี้ พี่ใช้โทรหาแหม่ม เบอร์นั้นมันเป็นเบอร์หลักอยู่แล้ว เบอร์นี้พี่จะเปิดใช้ ตอนที่พี่อยุ่ข้างนอก เวลาแหม่มส่งข้อความมาหาพี่ พี่จะได้เก็บข้อความแหม่มไว้ พี่ไม่อยากลบมันทิ้ง ถ้าเป็นเครื่องนั้น พี่ต้องลบมันทิ้ง ใจจริงแล้ว พี่อยากเก็บไว้มากนะ"
"นี่พี่กลัว เค้าขนาดนั้นเลยเหรอคะ ไหนบอกว่าแค่แฟนกันไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วพี่บอกแหม่มว่า พี่ก็ยังไม่ได้คิดแต่งงานอะไรกับใครทั้งนั้น พี่บอกแหม่มว่า พี่รักแหม่ม อยากอยู่กับแหม่ม แต่อยากเคลียร์ปัญหาพี่กับเค้าให้จบ แล้วพี่ทำหลบๆซ่อนๆแบบนี้เหมือนพี่ไม่ได้คบกับแหม่มจริงๆจังๆเลยอ่ะ"เราเริ่มร่ายยาว ใจเริ่มเจ็บ ที่พูดระบายออกไป เธอเงียบ นี่แหล่ะคือ นิสัยของเธอ เราเริ่มรู้ว่า ถ้าเธอไม่อยากตอบคำถามเธอจะนิ่ง ถ้าอะไรที่บีบคั้นใจเธอหนักๆเธอจะร้องไห้ ใช่ เธอร้องไห้ เหมือนเด็กๆจนเราไม่นึกว่า ผู้ชายที่หน้าตาธรรมดาๆแต่ดูมีบุคคลิกแสนอบอุ่นเป็นผู้ใหญ่ พูดจาสุภาพ แต่ตอนที่ต้องมาเผชิญปัญหา เธอกลับอ่อนแอขนาดนี้
"วันนี้ ที่พี่เคยนัดกับแหม่ม ว่า เย็นนี้เจอที่ออฟฟิศพี่น่ะ พี่ลางานครึ่งวัน วันนี้พี่คงให้แหม่มดูแลไม่ได้ พี่ขอโทษจริงๆ พี่ต้องไปธุระน่ะ" เธอไม่ตอบเรื่องที่เราถาม แต่เธอกลับเปิดประเด็นเรื่องอื่น
"ไปไหนคะ?" เราถาม " วันนี้พี่จะเอา รถไปติดหลังคากับติดแก๊สน่ะ น้ำมันๆแพง พี่ว่าติดแก๊ส น่าจะประหยัดกว่า ลำพังทุกวันนี้ค่าทางด่วนจากบ้านที่กับที่ทำงาน ก็ สองร้อยกว่าบาทแล้ว ติดหลังคาเผื่อ ญาติๆๆจะได้นั่งหลายๆคน"เธอตอบ "เอ่อ แล้ว ถ้าทำแบบนั้น มันต้องใช้เงินเป็นหมื่นเลยไม่ใช่เหรอคะ เห็นสองวันก่อนบอกแหม่มว่าไปต่อประกันชั้นหนึ่งมา นั่นก็ 17000 บาทแล้วอ่ะ แล้วนี่พี่เอาเงินมาจากไหนเยอะแยะคะ เงินพี่แค่สามหมื่นกว่าๆเองไม่ใช่เหรอ " เราถาม เพราะเรา งง กับการใช้จ่ายของเธอมาก เงินเดือนเธอออกมา เธอต้อง จ่ายค่าผ่อนรถกะบะ หมื่นกว่า ไหนจะต้องจ่ายค่าประกันชีวิต ไหนจะค่าโสหุ้ยอีก ที่เธอต้องมาทำงาน...
"เขาให้เงินพี่มาทำรถน่ะแหม่ม จริงๆๆพี่ก็พอมีเงินเก็บนะ แต่พี่ก็แค่ยืม ไม่ได้เอาของเขาฟรีๆ"เธอบอกความจริง จนเราอึ้ง อ่อ ผู้หญิงคนนั้นที่เป็นแฟนเธอ เขามีเงินนี่เองเธอต้องพึ่งพาเขา ไม่ผิดกับที่เพื่อนๆเราพูดเลย ตอนนี้มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่ลิ้นปี่ ลำพังเราเองคงไม่มีปัญญาให้เธอได้แบบเขา เธอคงคิดแบบนั้นใช่มั้ย เธอแค่เห็นว่าสภาพบ้านของเรา เก่าๆพังๆ เธอแค่เห็นว่าเราไม่มีรถขับแบบเขาใช่มั้ย เธอถึงคิดว่าเราไม่สามารถดูแลเธอได้แบบผู้หญิงคนนั้น
"งั้นต่อไป จงกรุณาเก็บเงินที่พี่พาแหม่มไปกินข้าว เอาไว้ใช้หนี้เขาก็แล้วกัน แหม่มไม่ต้องการให้พี่มาออกอะไรให้แหม่ม แค่เงินค่าข้าวเวลาเราไปกินด้วยกัน แหม่มมีปัญญาจ่ายเองได้ แหม่มไม่รู้ว่าไอ้เงิน ที่พี่จ่าย เวลาที่พี่พาแหม่มไปกินนั่นกินนี่ มันมีเงินของเขาปนอยู่ด้วยรึเปล่า แหม่มไม่ต้องการ พี่คงคิดใช่มั้ย ว่าแหม่มไม่มีปัญญาให้เงินพี่เหมือนเขาน่ะ แค่มาเห็นสภาพบ้านแหม่ม คิดว่า แหม่มจนไม่มีปัญญาใช่มั้ยคะ "เราระเบิดคำพูดที่คับแค้นออกมา
"แหม่ม ฟังพี่ พี่พึ่งคบกับแหม่มแค่สองเดือนนะ แล้วพี่จะกล้าไปรบกวนแหม่มได้ไง แหม่มก็ต้องคิดว่า พี่เห็นแก่เงิน ถูกมั้ย แล้วอีกอย่าง เขาให้พี่ยืม เดี๋ยวพี่มีก็ใช้ให้ แหม่ม ถ้าให้พี่เลือก ระหว่างเงิน กับความสบายใจที่แหม่มมีให้พี่ พี่เลือกแหม่มนะ แต่ตอนนี้พี่ขอเวลาสักหน่อยได้มั้ยครับ ให้พี่เคลียร์เรื่องของพี่ก่อน แหม่มอดทนได้มั้ย พี่รักแหม่มนะ พี่พูดตรงๆตั้งแต่พี่เจอแหม่ม แหม่มทำให้พี่สบายใจทุกเรื่อง แหม่มไม่เคยหยาบคายกับพี่เหมือนเขา เวลาเขาโกรธ เขาขึ้นกูมึงกับพี่ คอยจับผิดตลอด ทั้งๆที่รู้ที่ผ่านมาพี่มีแต่งาน พี่พึ่งเป็นแบบนี้เพราะพี่มาเจอแหม่ม แต่พี่ก็เสียใจนะที่พี่เจอเขาก่อน ทำไม 7 ปีก่อน พี่ไม่เจอแหม่มก่อนเขา จะได้ไม่ต้องทำให้แหม่มเครียดแบบนี้ " เธออธิบาย
"เหรอคะ แล้วทุกวันนี้แหม่มเป็นอะไรคะ เป็น แค่ กิ๊ก ใช่มั้ย ? เพราะตอนนี้เขาเป็นแฟนตัวจริง แล้วแหม่มล่ะ เป็นอะไร?" เราเริ่มจี้
"แหม่ม ไม่ใช่กิ๊ก พี่พูดได้เต็มปาก แหม่มเป็น คนรัก ของพี่ รอแค่เวลาที่พี่เคลียร์เขาให้จบนะ พี่ขออย่างเดียวให้แหม่มอดทน ความดีของแหม่มที่พี่เห็นสักวัน มันจะส่งผลกับแหม่มเองนะ"เธอตอบ ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล สุดท้ายเราก็ใจอ่อน เชื่อในคำพูดหวานๆของเธออีกแล้ว เธอทำให้เราหวังไปไกลจนเรายังไม่รู้เลยว่า มันจะไปไกลมากจนกู่ไม่กลับแล้ว
"นี่แก แกเชื่อคำพูดมันด้วยเหรอ นี่มันเกือบ สองเดือนแล้วนะ มันควรจะเลือกได้แล้ว ไม่ใช่มาทำแบบนี้ แกจะทนมันรึไง แล้วเรื่องมือถือที่มันบอกว่าซื้อมาใช้กับแกน่ะ แกคิดว่า มันมีไว้โทรหาแกคนเดียวเหรอ แกเชื่อมันเหรอแหม่ม ชั้นว่าผู้ชายคนนี้ แพรวพราวจะตาย แต่อย่างว่าแหล่ะ คนอย่างแกคงชอบผู้ชายแบบนี้ แกคงไม่ชอบคนดีๆอย่างนันท์หรอก แล้ว ตาสุรชัยอีกคน เค้าชอบแกไม่ใช่เหรอ ทำไมแกไม่เปิดใจคบคนดีๆโสดๆวะ ชั้นว่าเสียเวลาเปล่า มันหลอกให้แกรอไปวันๆนึงเท่านั้น แกมันอ่อน จะไปทันเกม คนแบบนั้นได้ไง นี่ ชั้นสิ รู้ เพราะชั้นน่ะผ่านอะไรมาเยอะ แต่ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงมั่วซั้วนะ ชั้นหมายถึงชั้นมองคนออก ชั้นหวังดีกับแกนะแหม่ม แกเป็นคนดี แกเป็นคนกตัญญู ถ้าแกจะมีแฟน ชั้นอยากให้แกเจอ คนดีกว่าคนนี้ว่ะ " พี่พิน ออกความเห็น เมื่อเราเล่าเรื่องที่เธอบอกเราให้พี่พินฟัง เรารู้ว่าเพื่อนคนนี้ห่วงเรา เราไม่เคยโกรธพี่พินเลย ที่บางครั้งแกอาจจะพูดแบบรุนแรงไปบ้าง
"แล้วยิ่งเรื่องเงิน ต้องพึ่งทาง ยัยตั๊กแกนั่นอ่ะ แกคิดว่า เค้าจะหลุดออกมาจากยายนั่น ง่ายๆเหรอ ชั้นบอกแกแล้วว่ามันน่ะ เกาะชายกระโปรงผู้หญิง ไอ้ที่บอกว่า เขาไม่ได้ให้ แต่ยืม โธ่เอ้ย แหม่ม เงิน เมียก็เหมือนเงินผัว เคยได้ยินมั้ย คำนี้น่ะ ใช้เงินเกินตัว จะตายเท่าที่แกเล่าให้ชั้นฟัง เผลอๆอ่ะ เมียมันคงเลี้ยงมันมาตั้งแต่แรกแล้ว คนการศึกษาสูง ทำงานดีๆ ใช่ว่าจะดีอย่างที่เราเห็น ชั้นว่า มันแอบดีมากกว่า ตาจีน่ะ"พี่พินออกความเห็นต่อ เราเองได้แต่นิ่งกับสิ่งที่ฟัง
รู้สึกว่า พี่พินมองโลกในแง่ร้ายเกินไปแล้ว เรายังเชื่อนะว่าเธอดีและจริงใจกับเราจริงๆแต่มันต้องอาศัยเวลา ก็เธอคบกับเขานานแล้ว อีกอย่างเธอเพิ่งคบกับเรา เธอเองอาจจะยังไม่มั่นใจ ว่าเรา รักและจริงใจกับเธอจริงๆ เวลามันยังสั้นนะ จริงมั้ย?
เราสับสนเหลือเกินเธอรู้มั้ย เพราะเธอเป็นคนแรกที่ ใกล้ชิดกับเราขนาดนี้ อ่อนหวานกับเรา เธอเองก็รู้ใช่มั้ย คนอย่างเราไม่จำเป็นต้องแย่งของใครหรอก ถ้าเราไม่มีหวังขนาดนี้ มีคนมาชอบเรา แต่ใจเราไม่เคยอยู่ที่คนพวกนั้นเลย
เราเองก็เคยเล่าเรื่องพี่โรจน์ ให้เธอฟัง เราไม่เคยปิดเธอเรื่อง ผู้ชายที่เข้ามาชอบเรา อย่างพี่โรจน์เองแกก็ดีนะ แกบอกเราตรงๆว่าแกเองมีลูกมีเมียแต่งงานจดทะเบียนแล้ว แกอยากให้คนที่แกจะคบยอมรับในตัวแกได้ ว่าเป็นได้แค่ คนที่คบกันเท่านั้น ไม่ได้ไปไกลกว่านั้น เพราะแกเองก็เป็นข้าราชการ และแกก็รักลูก ถึงเมียแกจะมีปัญหากับแก แต่แกก็ไม่เลิกเพื่อลูก เพียงแค่อยากมีผู้หญิงที่คบด้วยแต่ไม่ผูกพันก็เท่านั้นเอง ซึ่งตรงนั้นเรารับไม่ได้
เราไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆที่จะเที่ยวไปนอนกับคนอื่น เพียงเพื่อความใคร่ ไม่คิดผูกพัน แค่เจอกัน มีอะไรกันแล้วก็จบ มันไม่ใช่แน่ เรารับไม่ได้จริงๆ ภาพที่เห็นยายสาปแช่งพ่อเรา แม่นั่งร้องไห้และเวลาตากับยาย เอ่ยถึงพ่อ เรายังจำติดตาเสมอ เราไม่อยากเป็นแค่นั้นนะ เราถึงต้องเว้นช่องว่างระหว่างเรากับพี่โรจน์ เป็นได้แค่เพื่อน พูดคุยกัน บางครั้งแค่ไปนั่งทานข้าวพูดคุยปรับทุกข์เรื่องครอบครัวพี่โรจน์ก็เท่านั้น
เราได้แต่รอ ในสิ่งที่เธอบอก เราเชื่อเธอ ในทุกๆวัน ได้แต่ขอให้เธอเคลียร์ปัญหาของเธอให้จบเร็วๆ และถึงตอนนั้น เธอจะต้องเลือกว่า เธอจะเลือกเขา หรือ เรา เพราะเราเองจะได้หลุดพ้น จากคำว่า รักคนมีเจ้าของเสียที....
- โค้ดเพลงแต่งhi5อีกมากมายคลิ๊กเลย
Create Date : 21 มิถุนายน 2553 |
|
15 comments |
Last Update : 21 มิถุนายน 2553 16:19:21 น. |
Counter : 390 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: I_ZIXZAX 21 มิถุนายน 2553 18:59:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: fookanoo 21 มิถุนายน 2553 21:24:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
คนเราย่อมมีทั้งดีและเลวปะปนกันไป ในบางเรื่องราวที่อ่าน ผู้เขียน แค่อยากนำเสนอในบางแง่มุม ซึ่งอาจจะมีทั้ง ดีและไม่ดีคละเคล้า กันไป ต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ ถ้าเรื่องราว บางอย่างอาจจะไปกระทบกับ ชีวิตของคนอื่นเข้า... ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และเข้ามาคอมเม้นท์นะคะ....ชื่อ ของแต่ละคนและสถานที่ๆอยู่ในบล๊อคเป็นเพียงชื่อสมมุติค่ะ
|
|
|
|
|
|
|