Bloggang.com : blackoasis : หลอน ... สื่อมรณะ บทที่ 1 :จุดเริ่มต้น ปมอาถรรพณ์ (ตอนที่ 1)

หลอน ... สื่อมรณะ บทที่ 1 :จุดเริ่มต้น ปมอาถรรพณ์ (ตอนที่ 1)

หลอน ... สื่อมรณะ บทที่ 1 :จุดเริ่มต้น ปมอาถรรพณ์
- - - - - - - - - - - - - 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ช่วงปลายปี มันเป็นวันที่อากาศแปรปรวน ตามท้องถนนมีน้ำเจิ่งนอง ฝนยังคงตกพรำๆ ทำให้เมืองที่มีแต่ตึกสูงยิ่งดูเงียบเหงา อาเคจิ เดินออกมาจากลิฟท์ที่ตึกบริษัท โคบายาชิ เพื่อจะไปยังสถานีรถไฟฟ้า เขาเหลือบดูนาฬิกาที่อยู่เหนือประตูทางออก มันเป็นเวลา 2 ทุ่ม เขามองออกไปข้างนอกผ่านประตูกระจก ไม่มีผู้คนพลุกพล่านเหมือนวันอื่น ฝนยังคงตกพรำๆ ดวงไฟสีส้มจางๆจากถนนสะท้อนมายังหยดน้ำที่เกาะอยู่ที่ประตูกระจก เมื่อพ้นจากประตูเขากางร่มสีน้ำเงินซึ่งเป็นของที่ระลึกของบริษัทที่ได้มาเมื่อปีที่แล้ว ทุกครั้งที่ฝนตกเขาจะแปลกใจเสมอที่เห็นคนส่วนใหญ่จะยอมวิ่งฝ่าฝนออกไปเพื่อที่จะกลับบ้าน ผู้คนที่นี่ไม่นิยมพกร่ม และไม่ค่อยสนใจที่จะฟังข่าวพยากรณ์อากาศ แต่เขาจะพกร่มทุกครั้งที่ข่าวพยากรณ์อากาศบอกว่าจะมีฝนตกในวันถัดไป อาจเป็นเพราะการได้ฟังข่าวพยากรณ์อากาศและการได้พกร่มออกมา ทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ที่บ้านเกิด
จากตึกบริษัทเขาต้องเดินไปอีกประมาณ 10 นาที เพื่อจะไปขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานี ร้านค้าต่างๆข้างทางพากันปิดเกือบหมด ท้องถนนก็เกือบว่างเปล่าแทบไม่มีรถให้เห็น ฝนที่ตกในเมืองใหญ่เช่นนี้เปรียบ
เหมือนปีศาจดีๆนี่เอง เมื่อเดินมาถึงตึกธนาคารใหญ่เขาก็ต้องแปลกใจที่มีคนมุงดูอะไรสักอย่างอยู่ คงมีเหตุไม่ดีอะไรสักอย่างเกิดขึ้น แต่เวลานี้เขาไม่มีอารมณ์ที่อยากจะรับรู้เหตุการณ์ร้ายๆ แต่ไม่ใช่สิ ! มันอาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้ อาจจะเป็นการสาธิตสินค้าอะไรสักอย่างที่ดึงดูดคนให้สนใจ แต่ฝนตกพรำๆแบบนี้จะมีสินค้าอะไรที่ทำให้คนสนใจขนาดยอมยืนเปียกฝนเพื่อที่จะได้เห็น
“โธ่ !!! ไม่น่าเลย ยังเด็กอยู่แท้ๆ” .. เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา
อาเคจิ รีบถอยเท้าออกจากบันไดเลื่อนที่สถานีรถไฟฟ้าที่อยู่หน้าตึกธนาคารใหญ่ เขาเดินไปยังกลุ่มผู้คนที่มุงดูอะไรซักสิ่ง ฝนยังตกพรำๆ พื้นถนนเจิ่งนองไปด้วยน้ำ แต่สิ่งที่เขาเห็นเบื้องหน้าเป็นพื้นที่เจิ่งนองไปด้วยเลือด เด็กผู้หญิงในชุดนักเรียนนอนฟุบอยู่ตรงพื้นคอนกรีตหน้าตึกธนาคารมีเลือดนองเต็มพื้น ฝนที่ตกโปรยชะสีเลือดแดงเข้มให้จางลง เสื้อนักเรียนสีขาวมีผ้าพันคอสีแดง กระโปรงจีบสีเข้ม
นี่มันชุดนักเรียนของโรงเรียนนานาชาติสึรุงามิเนะ นี่นา เขาคิด
เขาคุ้นเคยกับโรงเรียนสึรุงามิเนะดีเป็นโรงเรียนจากญี่ปุ่นแห่งเดียวที่เปิดสอนในประเทศนี้ และลูกสาวของเจ้านายเขาก็เรียนอยู่ที่นี่ จริงๆแล้วเขาก็เป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนนี้ที่ญี่ปุ่น แต่เด็กสาวคนนี้เป็นใครกัน
เป็นคนญี่ปุ่นหรือเปล่าแต่อาจจะเป็นคนไทยก็ได้ โรงเรียนนี้ที่เมืองไทยก็เป็นที่นิยมของวัยรุ่นไทยทีเดียว
ผู้คนเริ่มเบียดเสียดกันเข้ามามุงดู ตำรวจเริ่มมาตรวจสอบที่เกิดเหตุ ตากล้องจากสถานีโทรทัศน์เริ่มมาถ่ายศพเด็กสาวคนนั้น อาเคจิเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาตัดสินใจเดินออกมาและขึ้นบันไดเลื่อนไปขึ้นรถไฟฟ้า ฝนหยุดตกแล้ว แต่ภาพที่เห็นเมื่อกี้ยังติดตาเขาอยู่ เด็กผู้หญิงคนนั้น เขารู้สึกเหมือนมีอะไรผูกพันกับเธอ หรือเธออาจจะเป็นคนญี่ปุ่นก็ได้ บนรถไฟฟ้ามีคนนั่งอยู่ไม่กี่คน เขาเลือกนั่งที่ริมสุดเขามองออกไปนอกกระจกคราบเม็ดฝนยังเกาะอยู่ที่กระจก เบาะนั่งสีเหลืองในรถไฟตัดกับสีจากแสงไฟของป้ายโฆษณาบนตัวตึกภายนอก มีผู้หญิงอุ้มลูกมานั่งตรงข้ามกับเขา รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวออกจากสถานีช้าๆ แสงไฟจากภายนอกเคลื่อนจางหายไป แต่ภาพเด็กผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ในความคิดของเขา เธอเป็นใครกัน เมื่อกลับไปถึงห้องพักสิ่งแรกที่เขาคิดคือเปิดโทรทัศน์ดูข่าวรอบดึก ในวันฝนตกเงียบเหงาแบบนี้ ข่าวเด็กผู้หญิงโดดตึกลงมาตายต้องเป็นข่าวใหญ่แน่นอน แต่ในส่วนลึกของจิตใจ อาเคจิเพียงต้องการให้ความเคลือบแคลงในใจกระจ่างขึ้นมาเพียงเท่านั้น แต่สิ่งที่เขากำลังรับรู้กลับจะไปสร้างเงื่อนปมในใจ และผูกพันเขาไว้กับความตาย.......................
- - - - - - - - - - - - - (1) - - - - - - - - - - - - - - - -

Create Date : 07 มกราคม 2549

Last Update : 7 มกราคม 2549 0:33:10 น.

5 comments

Counter : 1327 Pageviews.

มาให้กำลังใจ

โดย: Mr.Vop

วันที่: 7 มกราคม 2549 เวลา:11:32:15 น.

น่าสนใจมาก พยายามเข้า รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ :>

โดย: What!? IP: 203.209.31.204 วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:9:20:44 น.

ชอบซองอิลกุกมากครับ

โดย: น้องเอฟ IP: 124.120.220.101 วันที่: 20 มกราคม 2551 เวลา:19:16:10 น.

ggggggg

โดย: fackme IP: 124.157.209.203 วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:4:59:01 น.

สยิว

โดย: i-jung IP: 58.8.46.237 วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:19:14:18 น.