7 เดือนที่ผ่านมา กับความเป็นแม่

ผ่านมา 7 เดือนแล้ว แม่ไม่ได้อัพบล้อคเก็บบันทึกให้หนูเลย  แต่แม่ก็โพสในเฟซบุ๊คนะ  วันนี้แม่ว่างนิดหน่อย เขียนเลยดีกว่า  แม่มีความทรงจำดีๆเกิดขึ้นมามากมายตั้งแต่วันที่หนูลืมตาขึ้นบนโลกนี้

ความสุขของคำว่า “แม่” มันอิ่มเอม ลึกล้ำ ดื่มด่ำ รื่นเริง บันเทิงใจ มากมายขนาดนี้นี่เอง  เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว

เห็นลูกจิ้งจก วิ่งดุ๊กๆๆๆ ยังเอ็นดูมันเลยอ่ะ ว่าอุ้ยมันยังเป็นเด็กเบบี้แบบลูกของเรา อิๆ

                วันแรกที่หนูกลับมาบ้านพร้อมแม่และพ่อ  ทุกคน ก๋ง ยาย น้าตู่ แม่ พี่วรรณ วิ่งมาคอยต้อนรับ เปิดประตูรถให้แม่ ฝนตกลงมาปรอยๆพอดี กลัวหนูเป็นหวัดจัง   ยายเอาเก้าอี้มานั่งเฝ้า นั่งมองหนูหลับเลยทีเดียว

เสียงดังมาก แต่หนูก็ไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมา  แม่เองเจ็บแผลมาก แต่ก็มีความสุขมากเหมือนกัน

                 กว่าจะผ่านมันมาได้ช่วง 3 เดือนแรก แม่แย่ไปเหมือนกัน เพราะหนูเล่นไม่ยอมนอน บิดตัว ร้องเป็นแพะ แอ๊ะๆ เกือบทั้งวันทั้งคืน  อารมณ์แม่ก็แปรปรวน เดี๋ยวมีความสุข เดี๋ยวเหงา เดี๋ยวร้องไห้ กว่าพ่อหนูจะกลับมาจากทำงาน ดีที่ได้ย่าบ้าง ยายริน ยายตู่ที่คอยเวียนกันขึ้นมาชั้นบน คอยส่งข้าว มาอยู่คุยเป็นเพื่อนแม่บ้าง   วันไหนที่หนูไม่ยอมนอน แม่ก็พาเปลี่ยนห้องนอนไปเรื่อย จนแม่ป่วยไปเลย พ่อหนูก็เหนื่อยเหมือนกัน เพราะพ่อหนูคอยล้างขวดนม ซักผ้า ถูบ้าน  แม่มีหน้าที่คอยดูหนูแล้วก็ให้นม  ย่ามาช่วยอยู่ 2 เดือนก็กลับเชียงใหม่ไป   แต่พวกเราก็ผ่านมันมาได้แล้วหละ   

               27 พฤษภาคม 2555 งานบวชน้าเบน  เราได้ย้ายมานอนบ้านใหม่ของเราเองแล้ว พร้อมกับทำบุญที่บ้านใหม่นี้ด้วย แม่กลัวผีค่อนข้างมาก ต้องคอยให้พ่อไปเป็นเพื่อนตลอด ย่าหนูลงมาช่วยอีกครั้ง มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ด้วย   ตอนนี้หนูไม่ค่อยงอแงแล้ว เลี้ยงง่ายมาก ให้ดูดนมก็หลับเลย  แม่ดีใจที่หนูติดเต้าของแม่ เพราะมันทำให้หนูนอนหลับง๊าย ง่าย ขวดนมหนูก็ดูดเป็น เวลาที่น้ำนมแม่ไม่พอก็ได้เจ้าขวดพวกนั้นหละ

          ย้อนกลับไป ครั้งแรกที่ต้องฉีดวัคซีน พ่อเป็นคนอุ้มหนู จับหนูลงบนเตียง  พยาบาลใจดีก็เอาเข็มจิ้มไปที่หน้าขาของหนู แม่น้ำตาไหล เพราะหนูร้องไห้เสียงดังมาก หน้าแดงเลย พ่อหนูก็น้ำตาเอ่อสงสารลูกจับใจ ถ้าฉีดเองได้คงทำแทนไปแล้ว   แต่หนูไม่มีไข้เลยนะ เก่งมาก   จนมาครั้งที่สี่ หนูร้องไห้แบบดังแหกปากเลย  ตอน 6 เดือนอ่ะ เริ่มรู้เรื่องขึ้นมากแล้ว มีการสะอึกสะอื้นเสียใจ อยู่นานเลย กว่าจะหยุดร้องประมาณว่า “แม่ หนูเจ็บจัง”

            เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ไปฉีดวัคซีน 7 เดือน ไข้หวัดใหญ่ แม่ไปกับน้าแนน พ่อหนูเตรียมลางานเพื่อมาคอยดูแลหนูกลัวหนูป่วย เตรียมตัวกันพร้อมรับสถาณการณ์  แต่ผิดคาด หนูอารมณ์ดีมากกก  หมอฉีดก็แค่หยุดยิ้ม แล้วก็มองเข็ม หน้าแดงก่ำ ร้องแอะเดียว แล้วก็ร่าเริงเหมือนเดิม  ไม่มีไข้ ไม่เป็นอะไรทั้งสิ้น แม่ดีใจมาก

             ตอนนี้ 7 เดือน 6 วันแล้ว  พัฒนาการณ์ของหนูตอนนี้ คลานเก่งมาก ไวอย่างกะลิง แต่หนูไม่ยอมนั่งอ่ะ เกาะยืนเลย เจออะไรเป็นเกาะแล้วก็ยืน แต่พอตอนลง ลงไม่เป็น ยืนเกาะขาสั่น งั่กๆๆ บางทีก็ทิ้งตัวลงมาเลย ดีนะที่พ่อทำคอกกั้น เอาฟูกยางพารารองไว้มีผ้านวมคลุมไว้อีกที หนูเลยหัวไม่กระแทกกับพื้น  วันที่พ่อทำเสร็จใหม่ๆ เราเห่อกันเลยเนอะ 3 คนพ่อแม่ลูก ไม่นอนเตียงกันหรอก ลงมานอนเล่นที่นี่ซะเลย ก็พ่อปูที่นอนไว้ให้อย่างสวย  กว้างมากด้วย พ่อเค้ากลัวหนูแขนจะไปขัดกับซี่ท่อกรง  ก็เลยเอาผ้านวมมาเพิ่มอีก 4 ผืน ทำเป็นที่กั้นให้หนูด้วย สบายเลยทีนี้  แม่ไปนอนเล่น กางแขนอยู่ดีๆ  มีคนมาขโมยคลานมาดูดนมซะนี่ เปิดหาเองแล้วเดี๋ยวนี้ เห็นแว่บๆไม่ได้ จะจ้องมองเขม็งเลย  แล้วก็งับอั่บเข้าให้ดูดจ๊วบๆๆ แม่ก็ขำมากอ่ะ ไอ้ตัวแสบ เผลอไม่ได้เลย   พ่อเค้าเห็นแล้วขำ เค้าเลยเอามั่ง ถอดเสื้อโชว์นมมั่ง หนูก็คลานไปละ  มองๆ แล้วก็เอามือดึงเล่น 555 พ่อขำใหญ่เลย

                   อีกอย่างหนูชอบเล่นน้ำมากเลย แม่ซื้อห่วงยางคอมาให้หนู หนูก็เล่นแต่แบบกลัวๆนะตอนแรก แต่ไม่เคยร้องนะ สักพัก ถีบตัวเองหัวเราะเลย  ถ้าอาบน้ำให้ตอนเช้านี้ชอบมาก หัวเราะอารมณ์ดีเชียว ยิ้มปากบานเลยอ่ะ  ชอบมองกระจกด้วย คงเห็นตัวเองหล่อละสิ   ค่อยๆเกาะยืนแล้วก็ยิ้มให้ แต่ยิ้มให้แม่นั่นหละในกระจก  ถ้าแม่กับพ่อจ๊ะเอ๋เมื่อไหร่นี่เอิ๊กอ๊ากเลย 

                 แม่พยายามดูฟันหนูทุกวันเมื่อไหร่ฟันจะขึ้น ตื่นเต้นแทนอ่ะ อิๆ คงน่ารักน่าดู เหมือนกระต่ายน้อยหน้าตี๋

วันนี้พ่อเลี้ยงหนูอยู่บ้าน  แม่ต้องมาทำงาน ปกติแล้วพ่อออกจากบ้านก่อนแม่ เตรียมของ เตรียมนม ขวดนม เพื่อเอาหนูไปส่งให้บ้านน้ากุ้ง คนเลี้ยงที่ดูแลหนูอย่างดี บ้านเค้าไม่จำเป็นต้องมาเลี้ยงเด็กก็ได้ แต่ไม่รู้ถูกชะตาอะไรกับหนู เค้าเลี้ยงแล้วก็แลรักหนูมากเลยทั้งบ้าน มีสนามหญ้าพาหนูเดินเล่นด้วย บ้านหลังใหญ่โตกว่าของยายกะตาอีกนะ  โชคดีจังไอ้ลูกหมาของแม่ ขอให้น้ากุ้งเลี้ยงให้แม่นานๆเถอะ  

                แก้มของหนูนี่มันน่าหอมน่าฟัดอยู่ตลอดเวลาเลย  วันๆ ถ้าแม่อยู่กับหนูทั้งวัน นับได้คงเป็นร้อยๆครั้งที่แม่หอมหนู หอมไปหมด หอมพุง หอมแก้ม หอมฝ่าเท้า หอมหน้าผาก หอมตูดดดด คริๆๆ  ตดหนูที่ว่าเหม็นๆ แม่ก็สูดอยู่นั่นหละ 555+  ไม่อยากมาทำงานเลย อยากจะนัวเนียอยู่ตลอดเวลา  ยิ่งเวลาที่หนูส่งยิ้มมาให้แม่นะ จะละลาย ละลายยิ่งกว่าตอนพ่อส่งยิ้มมาอีก แล้วแม่ก็รู้สึกภูมิใจมากเลย เวลาที่ไม่มีใครทำให้หนูเงียบได้แต่พอมาอยู่กับอกแม่ดูดนมแม่แล้วหนูก็สงบปั๊บเลย  มีแค่ชั้นคนเดียว วะฮะๆๆๆ  แต่หนูก็ไม่ได้เป็นเด็กงอแงเลยนะ มีแต่คนบอกว่าหนูเป็นเด็กที่เลี้ยงง่าย  เดี๋ยวนี้ยิ่งง่ายใหญ่เลย  แม่ทำอาหารไว้ให้หนู วันละ 1 มื้อ เมื่อวานลองป้อนผัก ดูเหมือนหนูทำหน้าเจื่อนๆ ตอนกินตำลึง แต่ก็กินหมดไม่ยอมพอด้วย แม่ดีใจจัง กับข้าวที่แม่ทำอร่อยละสิ มีไข่แดง กล้วยน้ำว้า มันฝรั่ง ตำลึง ฟักทอง หมูบด  ตามด้วยน้ำส้มคั้นกรองแล้ว 3 ลูก ไอ้หมูอ้วน...กินหมดเลย

แม่รักน้องอิ๊นท์ที่สุดในโลกเยย ^ ^

Create Date : 20 สิงหาคม 2555		2 comments
Last Update : 20 สิงหาคม 2555 11:36:57 น.
Counter : 712 Pageviews.
Share Tweet