สาวๆคะ สวยจากภายนอก และภายในกันแล้ว...กรุณาอย่าลืม"มารยาท"สังคมด้วยนะคะ

ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนนะคะ ว่า บล็อกนี้ ตั้งใจเขียนเพื่อใช้ประสบการณ์มาตักเตือน และ "ติเพื่อก่อ" แก่สาวๆ และอาจจะหนุ่มๆ ทั้งหลาย มิได้ตั้งใจจะประณาม ประจาน หรือ ฯลฯ ใครแต่อย่างใดค่ะ

สาวๆคะ ฉันเข้าใจนะคะ สาวๆกับความสวยความงามเป็นของคู่กัน จะสาวเล็กสาวใหญ่สาวอวบสาวผอม ใครๆก็อยากสวยใช่ไหมคะ...แต่การที่จะสวยนั้น ต้องสวยทั้งภายใน และภายนอก ก็คือ ต้องสวยทั้งหน้าตา และจิตใจ แต่ที่จริงก็ไม่ใช่แค่สองอย่างนะคะ สวยหน้าแล้ว สวยจิตใจแล้ว ก็ต้องสวยกิริยามารยาทด้วย มารยาทสังคม ก็ต้องศึกษาเอาไว้ประดับกาย จะได้สวยครบสูตร.. เคยเห็นไหมคะ สาวๆที่หน้าตาดี จิตใจอ่อนโยน แต่มารยาทไม่ดี ก็หมดราศีได้เหมือนกันนะคะ

เรื่องของเรื่องคือ สัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันและครอบครัวไปพักผ่อนที่เชียงใหม่ และด้วยความที่ฉันเคยเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งที่นั่น(แหงล่ะสิ มหาวิทยาลัยทุกแห่งย่อมต้องมีชื่ออยู่แล้น อิอิ) ฉันจึงกลับไปเยี่ยมอาจารย์ในม.ค่ะ ฉันไปทักทายสวัสดีอาจารย์ที่ภาควิชาของฉัน แล้วจึงมาเยี่ยมเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ตอนนี้ทำงานอยู่ในม.เช่นกัน

ด้วยความที่ลูกสาวของฉันหน้าตาน่าเอ็นดู ไปไหนมาไหน เรียกได้ว่า 90% ของทุกคนที่เดินผ่านจะต้องหยุดสายตาที่เจ้าตัวเล็ก หลายคนอดไม่ได้ที่จะทักทาย... เพื่อนฉันก็ชอบมาก ชมไม่ขาดปากว่าลูกน่ารัก เลี้ยงง่ายอย่างโง้นอย่างงี้... จนกระทั่งมีน้องนักศึกษา ที่มาช่วยงานเพื่อนฉัน (ประมาณว่า นักศึกษาในม.หารายได้พิเศษน่ะค่ะ) ฉันมองไม่เห็นตอนน้องเดินเข้ามา แต่เห็นเพื่อนฉันพยักเพยิดว่า

"มาสิๆ อุ้มได้ค่ะ มาได้ๆ"

ปกติฉันเองเป็นคนที่ค่อนข้างหวงลูกนะคะ แต่นี่อยู่ในม. และอยู่ที่ทำงานเพื่อนฉัน ฉันก็หยวนๆ ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้คิดอะไรด้วย ก็ยิ้มๆให้น้องเค้า แล้วบอกว่า อุ้มได้ค่ะ ประมาณนี้เนาะ น้องเค้าก็วิ่งเข้ามาหาลูกฉันซึ่งเพื่อนฉันเล่นอยู่ แล้วเพื่อนฉันก็แนะนำว่า

"นี่ คนนี้แม่เค้า" (หมายถึงฉัน เป็นแม่ของเ้จ้าตัวเล็ก) แล้วก็หันมาบอกฉันว่า
"คนนี้ น้องเค้ามาช่วยงานที่นี่"

ฉันก็หันไปยิ้มให้น้อง แล้วพูดว่า "สวัสดีค่ะ" แต่เชื่อไหมคะว่า ตั้งแต่ที่เพื่อนฉันแนะนำว่าฉันเป็นแม่ของเจ้าตัวเล็ก ฉันยังไม่ได้ยินคำทักทายจากน้องคนนี้ หรือแม้แต่รอยยิ้ม หรือแม้แต่พยักหน้าให้เป็นเชิงรับ คือง่ายๆ อาการของน้องคนนี้คือ "เมิน" ฉันเลยนั่นเอง ไม่ใช่แค่นั้น น้องมาอุ้มลูกฉัน แล้วพูดว่า

"ไป เข้าไปเล่นข้างในกันดีกว่า"..

แล้วก็วิ่งปรู๊ดพาลูกฉันหายไปเลย เพื่อนฉันก็เลยพูดตอนที่น้องเค้ากำลังจะไปว่า

"เออๆ งั้นเดี๋ยวพาไปข้างในแป๊บนึงนะ"

ฉันไม่ได้รู้สึกเสียหน้าแต่อย่างใดนะคะ แต่รู้สึกไม่ดีมากๆตรงที่ว่า..

สาวๆคะ..ถ้าหากมาขอลูกคนอื่นเค้าเล่น แต่ไปขอกับคนอื่น (โอเค ไอ้คนอื่นที่ว่าเนี่ย คือเพื่อนฉันค่ะ ฉันไม่ได้ว่าหรือไม่ได้รู้สึกไม่ดีที่เพื่อนฉันอนุญาตให้คนอื่น(อีกที)มาอุ้มลูกฉัน) แต่ว่า ตามมารยาทแล้ว สาวๆจะเล่นกับลูกคนอื่นเค้า ก็ควรจะทำอะไรสักอย่างที่ทำให้คนเป็น"แม่"เค้ารู้สึกว่า อยากจะให้พวกคุณๆเล่นกับลูกเค้า ด้วยนะคะ

ลูกฉันไม่ใช่ของเล่นนะคะ ที่ใครคิดจะมาเล่นด้วยก็ได้ พอเลิกเล่นแล้วก็ทิ้งๆขว้างๆ โอเคค่ะ เด็กมันน่ารัก ใครเห็นก็อยากเล่นด้วย อันนี้ไม่เคือง ไม่ว่า จะเล่นก็ได้ตามสบาย แต่รู้จักมารยาทสักนิดนึงก็ดีนะคะ

เพื่อนของฉันคนนี้ เป็นคนนิสัยดีมากๆ และมารยาทก็ดีมากๆด้วย สังเกต เวลาเจอใคร ถ้าหากอยู่กับเพื่อน จะไม่คุยกันเฉยๆ จะต้องแนะนำให้คนที่มาด้วยรู้จักเสมอ ซึ่งตรงนี้ หลายๆคนอาจจะไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องที่จำเป็น แต่มันเป็นเรื่องของมารยาทที่ควรจะทำกันเลยนะคะ และเรื่องนี้ ดิฉันจะไม่บ่นไม่ดิเพื่อนของฉันเลย เพราะเค้าทำดีแล้ว และอีกอย่างเค้าเป็นเพื่อนของดิฉัน เค้าจะถือวิสาสะพอสมควรฉันก็ไม่ว่า แต่คนที่ไม่ใช่เพื่อน ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน จะมาถือวิสาสะ เป็นใคร ใครก็เคืองใช่ไหมคะ


ประเด็นของเรื่องนี้ก็คือ

มีน้องนศ.คนหนึ่ง อยากเล่นกับลูกของฉัน แต่ไม่กล้า ก็เลยหันไปขออนุญาต"เพื่อน"ของฉันแทน โอเค..ตรงนี้ไม่เคือง

แต่พอเพื่อนฉันเรียกเข้ามา แล้วแนะนำว่า ฉันคือ "แม่" ของเด็ก น้องกลับเมิน เหมือนกับคิดว่า ไม่จำเป็นที่จะต้องขออนุญาตกับ "แม่" ของเด็ก เพราะได้ขอจาก "เพื่อนแม่" ของเด็กไปแล้ว และแม้แต่การพยักหน้าทักทาย ฉันก็ยังไม่เห็นด้วยซ้ำ

หลังจากนั้น น้องได้พาลูกฉันวิ่งปรู๊ดเข้าไปข้างใน โดยทิ้ิงท้ายไว้ว่า "ป่ะ เราไปเล่นข้างในกันดีกว่า" แล้วก็จะออกวิ่ง จนเพื่อนฉันเลยบอกว่า "เออ งั้นเดี๋ยวพาไปข้างในแป๊บนึง"


ตกลงลูกฉันเป็นลูกมีพ่อมีแม่ไหมคะ ที่ใครจะมาเล่นก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจแม่มานเลยเนี่ย...หา????

สรุปสิ่งที่จะสื่อ....

สาวๆคะ ดิฉันทราบดีค่ะ ว่าสาวๆหลายๆคนจิตใจดี เห็นเด็กน่ารักๆแล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้ม ที่จะอยากเข้าไปเล่นด้วย แต่ว่า รบกวนทำท่าเหมือนเกรงใจแม่เค้าบ้างก็ได้ค่ะ ทราบค่ะว่าสนใจแต่ลูก แต่ก็นะ

ถ้าเป็นพวกคุณจะรู้สึกยังไง สมมติถ้าพวกคุณถือตลับแป้งน่ารักๆอยู่ แล้วมีคนเห็น แล้้วเดินเข้ามาหา แล้วไม่ทักทาย ไม่ขออนุญาตคุณ แล้วคว้าตลับแป้งนั้นไปเชยชม แล้วก็บอกตลับแป้งนั้นว่า เดี๋ยวเอาไปดูข้างในดีกว่า แล้วก็วิ่งหายไป โดยไม่แม้แต่จะหันมามอง หรือขออนุญาตคุณ ซึ่งเป็นเจ้าของเลย...

ที่จริงไม่ได้อยากเปรียบลูกกับตลับแป้งนะคะ แต่ก็ไม่รู้จะใช้อะไรมาเปรียบ เพราะมันเป็นเรื่องของ พื้นที่ส่วนตัว ไม่ใช่จะบอกว่าเราเป็นเจ้าของลูก แต่เป็นเรื่องของความเป็นส่วนตัวมากกว่า ว่าลูกเราไม่ใช่ของสาธารณะที่ใครจะมาเล่นก็ไม่ต้องเกรงใจกัน... ประมาณนั้นมากกว่าค่ะ

ฉะนั้น ใครที่เคยทำพลาดไป จะแก้ไขใหม่ก็ยังทัน และใครที่คิดว่าถูกพาดพิงถึง ก็ต้องขออภัยด้วย บอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจประจาน แต่ต้องการนำสิ่งที่ไปพบไปเจอมา มาแบ่งปันเป็น case studied เพื่อให้คนอื่นๆระวัง (และ เพื่อขอบ่นเล็กน้อยด้วยค่ะ)

Create Date : 31 ธันวาคม 2553 Last Update : 31 ธันวาคม 2553 13:45:12 น. Counter : 659 Pageviews.		4 comments
Share Tweet