บทที่1 สารปรอท

“เฮ้ย พี่ ปรอทแตก”

“ไม่ได้แตก แค่กระฉอกออกมา”

คำตอบของพี่ชัย พี่ใหญ่ของห้องแลปน่าจะทำให้น้องๆสบายใจได้บ้าง แต่หากพิจารณาดูให้ดี ทั้งสองกรณีแทบไม่ได้มีความแตกต่างกันเลย ยังไงสารเหลวมีอันตรายตัวนี้ก็ออกมาจากกระบอกแก้วที่มันอยู่ ซึ่งกระบอกนี้มีไว้ใช้สำหรับ เป็นตัวบอกความแรงของก๊าซที่จะผ่านมันไป

“แล้วเก็บยังไงล่ะพี่”

น้องๆเริ่มกังวลใจว่าเจ้าสารตัวนี้จะทำให้มันเอ๋อ (มากขึ้นกว่านี้หรือเปล่า)

“กวาดๆ ลงถังไปเถอะ”

ลักษณะเจ้าสารตัวนี้เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบอน
เขี่ยๆให้มันรวมตัวกันได้ไม่ยาก

“แล้วมันไม่อันตรายเหรอพี่”

“อย่าไปโดนล่ะกัน”

“เดี๋ยวพวกเวรก็มาเอาขยะไปทิ้ง”
น้องผู้มีความรับผิดชอบใกล้เคียงพี่ชัยท่านหนึ่งเสนอขึ้นมา

“วันนี้เวรกลุ่มไหน”

พี่ชัยถามขี้นมา เพื่อจะได้สำนึกขอบคุณถูกว่าใครเป็นผู้เคลื่อนย้ายสารอันตรายตัวนี้ออกจากห้องทำงานของพวกเขา

“กลุ่ม สส. พี่”

..................
..................

แล้วทันใดความคิดของพี่ใหญ่ท่านนี้ก็เปลี่ยนไป

“เฮ้ย อย่าเพิ่งกวาดลงไป เดี๋ยวพี่มา”


-การกำจัดสารปรอท-

เป็นคำที่ถูกเติมลงไปในช่องว่างสำหรับการค้นหาในเวปไซท์ของกูเกิล

“กำมะถัน เหรอว่ะ....เรามีมั๊ยเนี่ย”

...................................

กำมะถันขวดหนึ่งถูกนำมาเทบนปรอทที่หก กวนๆให้มันเข้ากันหน่อยไม่นาน ก็รวมตัวกันเป็นสารสีเหมือนขี้เถ้า ทำไปสักพัก ปรอทจอมกลิ้งก็หายเกลี้ยง เหลือแต่ผงสีเทา จากนั้นผงสีเทานั้นก็ถูกกวาดรวมไว้ในถุงดำ แยกเอาไว้เพื่อรอการกำจัด จากบริษัทกำจัดสารพิษ

“พี่ชัย มีความรับผิดชอบจัง” เสียงน้องๆสรรเสริญชื่นชม

“แฮะๆ นิดหน่อย”

มีใครสังเกตทันไหมครับว่าพี่ชัยของเรา
เกิดจิตสำนึกขึ้นมาเมื่อไหร่
ดูตามภาพซูเปอร์สโลโมชั่นนะครับ

“วันนนน....นี้........เวรรรรรรร....กลุ่มมมมมม........
หนายยยยยยยย”

เข้าใจกันยังครับ

สักพักไม่นาน
สาวน้อยนางหนึ่งก็เดินใส่ถุงมือยาง เดินเข้ามารวบถุงขยะ
ในถังต่างๆภายในห้องมากองไว้เพื่อนำไปทิ้งภายนอกห้อง

พี่ชัยยืนอมยิ้ม ดูการเก็บอย่างตั้งอกตั้งใจ

“วันนี้เวรเหรอ”

“อือ”

“ยังไม่กลับเหรอ”

“อือ ทำเวรก่อน”

พี่ชัยมองจนเธอลับออกไปจากห้อง รอยยิ้มภูมิใจปรากฏบนใบหน้า

พวกเราก็ช่วยกันลุ้นเถอะครับว่าเธอจะรู้มั๊ยว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

Create Date : 11 กันยายน 2551		1 comments
Last Update : 11 กันยายน 2551 20:51:06 น.
Counter : 443 Pageviews.
Share Tweet