ธันวาคม 2555

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
บทรำพัน: โซ่ตรวนแห่งลมหายใจ
โซ่ตรวนแห่งลมหายใจ

๑.

ห้วงมฤตยูค่อยคลืบคลาน
ทีละนิด...
ทีละนิด...


โอ้... 
ช่างเจ็บปวดทรมานเหลือจะกล่าว..
ดังเหมือนมีมือล่องหนซ่อนกลมาขย้ำบีบเหนือร่าง


เหนื่อยเหลือเกิน... 
เจ็บปวดเหลือเกิน.. 
เหงื่อรินไหล น้ำตาหลั่งร่ำไห้


อยากหยุดหายใจ... 
อยากหยุดแค่นี้...


ต้องทนไปอีกนานเพียงใด
การมีชีวิตเหมือนไม่มีเฉกเช่นนี้
อยากหลุดพ้นจากไปเสียที


ปลดปล่อยฉันไปเถอะ...
ให้ฉันได้บินขึ้นสู่ท้องฟ้านภาลัย...


อย่าเอาโซ่ตรวนแห่งลมหายใจ
มาล่ามกันไว้อีกเลย...


ได้โปรด...
ฉันไม่รู้ หลังความตายมีอะไรซ่อนอยู่
หากแต่ ฉันไม่ต้องการฝืนทนอีก...


ได้โปรด..  
ปลดปล่อยชั้นไปเถิด...








[เงาดำหลังม่าน พร้อมเสียงกึกก้อง !]

.

เธอ ! 
ขายวิญญานให้ฉันไหมหล่ะ !

หยิบมีดเล่มนั้นขึ้นมา !
ยื่นมันมาสิ !

ฉันจะทำให้เธอหายทรมานทันที
ฉันจะปลดปล่อยเธอไปจากความเจ็บปวดนี้เอง

ข้อแม้มีเพียงหนึ่ง 
คือ จงตกเป็นทาสแห่งเราตลอดนิรันด์กาล

ข้อแม้ง่ายดายเพียงเท่านี้
ชีวิตจะปลิดปลิวง่ายดายดังพลิกมือ


จงเชื่อเราสิ !






[แสงขาวสว่างวาบ แลเสียงกระซิบแผ่วแบา]

๓.


ลูกเอ๋ย... 
ทางเลือกที่ถูกนั้นเลือกยาก

ลูกเอ๋ย...
จงยอมรับความเจ็บปวดนี้เถอะ
โอบล้อมกอดรัดมันไว้ด้วยเมตตา

แม่รู้...
ว่าเจ้าเจ็บปวดมากเพียงใด

แต่ลูกเอ๋ย...
หากเจ้าขายวิญญาณนี้แก่มัน
มันเป็นทางที่ถูกหรือไร ?

ลูกเอ๋ย... 
มีทางที่ง่าย และลัดอย่างนั้นหรือ ?


จงกล้าหาญเถิด..
หายใจลึกเข้าอย่างอ่อนโยน


แม่รู้...
เจ้าเจ็บปวดทรมานยิ่งนัก


หากการเอาชนะมันยาก 
อยากยอมแพ้..


จงยอมแพ้พ่ายต่อความเจ็บนี้เสีย
ปล่อยให้มันเป็นส่วนหนึ่งของเจ้า...


แล้วใช้วันเวลาทำสิ่งสว่างดีงามไม่ดีกว่าหรือ ?


เจ้าหวังอะไรในหลังความตายนั้น..
เจ้าหวังสิ่งใดกัน...


หากเจ้าคิดว่าตายแล้วสบายดั่งนิทรา
จงคิดใหม่เถิด...


มันไม่มีความแน่นอนใดใดเลย
จงคิดใหม่เถิด...


จงโอบกอดความทรมานนี้อย่างเต็มใจ
มันเป็นเพียงบทหนึ่งแห่งชีวิน


สิ่งง่ายล้วนได้ยาก...
สิ่งยากล้วนให้ค่า...


หากเจ้ายอมรับมันเป็นส่วนหนึ่ง


เจ้าจะเป็นอิสระที่แท้...
อิสระที่เจ้าฝันหา...
อิสระแห่งปีก...
อิสระที่ท้ายกลับคืนสู่ความว่างเปล่า...








นี่ไซร้คือคุณค่าที่แท้แห่งลมหายใจฯ
.
.
.

วนานันทน์
ปลายนิ้วลั่น ณ ๐๙.๑๑.๒๕๕๕ :๒๒.๓๐ น.
ขัดเกลา ณ ๑๐.๑๒.๒๕๕๕



Create Date : 10 ธันวาคม 2555
Last Update : 10 ธันวาคม 2555 0:42:55 น.
Counter : 1443 Pageviews.

24 comments
  
ทักทายก่อนจะไปนอนครับ
โดย: story_dnp วันที่: 10 ธันวาคม 2555 เวลา:1:15:46 น.
  
ประเทศจีนมีที่เที่ยวสวยๆเยอะมากๆค่ะ

แต่ไม่ชอบอย่างเดียวที่คนเค้าสูบบุหรี่กันเยอะค่ะ

แสบจมูกทุกที่ที่ไป ^^
โดย: never the last วันที่: 10 ธันวาคม 2555 เวลา:9:52:41 น.
  
อิสระที่เจ้าฝันหา...
อิสระแห่งปีก...
อิสระที่ท้ายกลับคืนสู่ความว่างเปล่า...


กรีสสสสสสสสส ชอบๆๆๆๆ
โดย: แฟนlinKinPark วันที่: 14 ธันวาคม 2555 เวลา:19:15:34 น.
  
^
@ K. แฟนlinKinPark :

กรีสสส เรยหรอ อิอิ ดีใจที่ชอบนา
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 19 ธันวาคม 2555 เวลา:3:19:04 น.
  
ดีครับ คิดตามภูมิและจินตนาการของแต่ละคน คงแตกต่างกัน ได้ความรู้สึกที่ดีครับ ให้รู้จักต่อสู้ อดทนกับความยากลำบาก ทำใจให้ชินกับความลำบาก มันคือบททดสอบให้แกร่งขึ้น นั่นเอง
โดย: story_dnp วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:11:30:59 น.
  
^
คุณ story_dnp:
ขอบคุณค่ะ นึกว่าจะอ่านแล้วเศร้ากันซะอีก คุณตีความได้ไกลกว่าที่นันทน์คิดเยอะเลย
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:15:51:02 น.
  
เป็นบทกวีใช่ไหมครับน้องนันทน์
อ่านแล้วต้องจินตนาการตามไปด้วย
ตีความได้หลากหลายเลยครับ


ปล. พี่ก๋ากำลังเพิ่งหยิบคู่มือมนุษย์มานั่งอ่านใหม่อีกรอบครับ
เพิ่งเริ่มอ่านเมื่อเช้านี้เองครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ธันวาคม 2555 เวลา:20:58:34 น.
  
บทกลอนนี้ใช้ได้เลย อ่านแล้วชอบๆ




ร้านFabulous อยู่ตรงตรอกต้มยำกุ้ง
โดย: แฟนlinKinPark วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:0:21:31 น.
  
^
พี่ กะว่าก๋า:

เป็นบทอะไรไม่รู้ค่ะ นันทน์เรียกไม่ถูก น่าจะใช้ บทกวี แหละค่ะ
คือ มันอยู่ดีดีก็ไหลออกมาเองค่ะ

งานกวีชิ้นนี้ น่าจะชิ้นแรกค่ะ นันทน์ไม่เคยเขียนแบบนี้เลย
อยากได้คำวิจารณ์ค่ะ พี่ก๋าตีความประมาณไหนอ่ะคะ (แอบอยากรู้ รับได้ทั้งบวกและลบค่ะ แต่ไม่บอกก็ได้ค่ะ อิอิ)
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:5:11:56 น.
  
คุณ แฟนlinKinPark:

ขอบคุณมากมายยยยยค่าาาา
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:5:12:55 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับน้องนันทน์

ในบทที่ 1 อ่านแล้วนึกถึงบทกวีที่เขียนโดยคนที่ป่วยหนัก
แล้วแว๊บนึงก็คิดถึงความตายในบทที่ 2
เป็นการคิดถึงความตายด้วยความสงสัย

ก่้อนที่จะคลี่คลายความคิด
ด้วยการคิดถึงบทสนทนากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (หรืออาจกำลังพูดคุยกับตนเอง) ในบทที่ 3


คือ พี่ก๋าอ่านแล้วตีความได้ทั้งสภาวะป่วย
หรืออาจเป็นความเจ็บปวดทางใจแบบสุดๆก็ได้ครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:5:57:36 น.
  
สวัสดีเช้าวันเสาร์ค่ะ ^^
โดย: never the last วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:9:56:44 น.
  
โดย: พันคม วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:16:49:58 น.
  
บทกวีต้องเขียนบ่อยๆครับ
พี่ก๋าว่าต้องฝึกเขียนให้เหมือนเป็นไดอารี่เลยครับ
รู้สึกอะไรก็เขียนเก็บไว้น่ะครับ

ภาษาที่น้องนันทน์ใช้
เป็นภาษาที่สวยงามครับ
เหมือนเป็นบทกวีเลย


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 ธันวาคม 2555 เวลา:23:59:39 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับน้องนันทน์






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:5:46:57 น.
  
^
พี่ก๋า: แอบตัวลอยนิดๆเลย อิอิ
นันทน์คงต้องพยายามฝึกเขียนบ่อยๆเรื่อยๆ เพราะ บางทีพออยากเขียนแบบนี้กลับเขียนไม่ได้ เหมือนมันฝืนพิกล


K. never the last : สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ

คุณ พันคม: สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:13:28:32 น.
  
ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะไปเที่ยวที่บล็อก

ยินดีต้อนรับเสมอค่ะคุณวนานันทน์

ขอให้มีความสุขและสนุกกับการอัพบล็อกค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:17:41:37 น.
  
หนังสือเล่มนี้มีขายครับ
อ่านง่าย แต่ปฏิบัติตามยากครับ 555

แต่ไม่ยาก ถ้าเราจะลองปฏิบัติ

.............


พี่ก๋าเป็นคนใจร้อนมาก
นั่นก็ไม่แปลกที่มักจะคิดขัดแย้งกับพ่อเสมอ

4 ปีแรกที่พี่ก๋าทำงานที่ร้านไม่เคยมีความสุขเลยครับ
เพราะคิดไม่เหมือนพ่อ
พี่ก๋าอยากเป็นครู อยกาเป็นสถาปนิก
ไม่เคยอยากเป็นพ่อค้าเหมือนพ่อ
แต่สุดท้ายต้องมาช่วยงานที่ร้าน ทั้งๆที่ตัวเองไม่ชอบงานที่ทำ
เลยไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำ

จนวันหนึ่งระเบิดเลยครับ 555
สติแตก 555

แต่วันนั้นก็เป็นวันที่ไ่ด้คิดว่า

เราเปลี่ยนพ่อตัวเองไม่ไ่ด้
เขาเกิดมาก่อนเรา ใช้ชีวิตและมีความเชื่อแบบนี้มาตลอดชีวิต
แล้วเราเป็นใครถึงจะเปลี่ยนพ่อตัวเองให้เป็นเหมือนที่เราต้องการได้

พอคิดแบบนี้ได้
มันกระตุกให้คิดเลยว่า

เราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้
แต่เราเปลี่ยนมุมมองที่เรามีกับคนๆนั้นได้

พอไปเมืองจีนเจอภูเขาลูกหนึ่งสอนเราว่า

"เราไม่ไ่ด้ยิ่งใหญ่อะไรเลย
เราเป็นเพียงฝุ่นผงในจักรวาล"

พอคิดแบบนี้เสร็จ
เปลี่ยนตัวเองได้ทันทีเลยครับ

อัตตามันหายไป
เรารู้แล้วว่าเราไม่ไ่ด้ยิ่งใหญ่อะไรเลย

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้
พี่ก๋าเปลี่ยนตัวเองไปเลยครับ
ใจเย็นลง รู้เลยว่าที่ผ่านมาเราขยายอัตตาตัวเองเยอะขนาดไหน
เราเผลอทำร้ายความรู้สึกของคนที่เรารักมากขนาดไหน

ตอนนี้พี่ก๋าเห็นข้อดีของงานที่ตนทำ
ทำงานอย่างมีความสุข


มองเห็นข้อดีในตัวคนอื่น
มองหาข้อเสียในตัว แล้วพยายามปรับปรุง

เล่ามาให้ฟังซะเยอะเลยครับ 555

คือพี่ก๋าอยากจะบอกว่า
พี่ก๋าเชื่อว่าคนทุกคนสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ครับ
แต่เราต้องกล้าที่จะยอมรับว่าเราไม่สมบูรณ์แบบ

เมือ่ยอมลดอัตตาตัวเองได้
จะเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่มีกับคนอื่น
ก็ไม่เรื่องยากแล้วล่ะครับ

เป็นกำลังใจให้น้องนันทน์ได้เปลี่ยนตัวเองด้วยนะครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:19:35:55 น.
  
แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...Like ครับ
โดย: **mp5** วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:21:00:00 น.
  
วันหยุดช่างสั้นจังเลยค่ะ มีวันหยุดกับเขาแค่ 1 วันก็ยุ่งหัวปั่น แทบไม่ได้นอน เซ็งมากๆ เลยค่ะ
โดย: ประกายพรึก วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:21:29:36 น.
  
แวะมาเยี่ยมค่า ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมเยียนกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ
โดย: narumol_tama วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:23:00:17 น.
  
ด้วยความยินดีและเต็มใจเลยครับน้องนันทน์



......................


'อัตตา' นี่มีมาก ทำให้เรามองไม่เห็นใครในสายตาเลยนะคะ น่ากลัวมากค่ะ

.
.
.

พี่ก๋าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เป็นนักศึกษาเลยครับ 555
ไม่รู้อะไรหล่อหลอมให้เป็นคนแบบนี้
เป็นคนจริงจัง ทุ่มเท
แต่สุดท้ายทำงานกับใครไม่ค่อยได้ครับ 555

แต่ถ้าเปลี่ยนตัวเองได้
สบายเลยนะครับ

คราวนี้จะมองคนแบบชัดเจน
รู้ทันคนเลย

ทำงานกับใครก็ได้ครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 ธันวาคม 2555 เวลา:23:37:34 น.
  
มาทักทายยามค่ำคืน อยากเหนขนมที่เจ้าของบล๊อคนี้ทำอีกจัง :)
โดย: แฟนlinKinPark วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:0:25:30 น.
  
^
อร้ายยยย เค้าก็อยากลงนะ แต่งานสุมมากมาย ฮืออออออออ
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) วันที่: 24 ธันวาคม 2555 เวลา:2:19:10 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

eat pray love
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



:: ยินดีต้อนรับค่ะ ::
:: รู้อะไร ไม่สู้รู้ 'ใจ' ตัวเอง ::


พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง สำคัญหลายในกายมี
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา
(กฤษณาสอนน้องคำฉันท์)
   วันแรกเริ่มของบ้านหลังนี้: ๒๗.๐๙.๒๕๕๕

   มีคนมาเยือนแล้ว
 
   [บทความและรูปภาพใน blog นี้]
   - หากนำไปใช้เพื่อการศึกษา ยินดีค่ะ แต่รบกวนแจ้งกันนิดนึงและให้เครดิตด้วย เพื่อยกระดับการศึกษาไทย
   - หากนำไปใช้เพื่อการค้าหรือผลประโยชน์ส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต จะดำเนินคดีตามกฏหมาย