Group Blog |
ครอบครัวตัว ว.วนา: ตอน อย่าแลกสิ่งเล็กน้อยกับสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต วันนี้มีเรื่องเล่าและขอบันทึกไว้เตือนตัวเองให้ขึ้นใจ นันทน์เป็นลูกคนเล็ก ลูกหลงที่ห่างกับพี่ๆมากอยู่ สมัยเด็กๆ มีพี่เลี้ยงตลอดประมาณ 4-5 คนได้ ตั้งแต่เกิดจนถึงช่วงมัธยมต้น (เพราะป๊ะม๊ะไม่ว่างค่ะ ทำธุรกิจ) พอช่วงมัธยมปลาย พี่เลี้ยงไปมีครอบครัวกันหมด ก็มีเจ้ๆ (พี่สาว) คอยดูแล แนะนำ สั่งสอนแทน (วิธีเลี้ยงน้องของเจ้ๆเนี่ย ขอบอกว่าเหมือนเวลาฝรั่งสอนลูกว่ายน้ำค่ะ ผลักลงสระอย่างนั้นเลย แนวมาก) พอโตเข้ามหาวิทยาลัย ก็ไปเรียนไกลบ้าน อยู่หอพักตลอดสี่ปี พอโตช่วงทำงานออฟฟิส ก็อยู่หอพักบ้าง อยู่บ้านบ้าง แต่น้อยมากที่จะอยู่บ้าน พูดง่ายๆ โตมาด้วยลำแข้ง ถูกเลี้ยงมาให้รับผิดชอบตัวเองตลอดค่ะ เป็นอิสระทั้งความคิดและการเลือกทางเดินชีวิต จึงไม่ได้ใกล้ชิดกับพ่อแม่มากเท่าไหร่ แต่เรารักกันนะคะ แทบไม่เคยทะเลาะกันเลย เอิ้กๆ ปัจจุบันทำงานที่บ้านค่ะ (ทั้งงานส่วนตัว ทั้งดูแลร้านที่บ้าน ทั้งธุรกิจตัวเอง) ใกล้ชิดพ่อแม่มากขึ้นเยอะ แต่เอาหล่ะสิ ปัญหามาแล้ว เพราะตัวนันทน์เนี่ยแทบจะโคลนนิ่งป๊ามาเป๊ะเลย ในแง่ใจร้อน ขี้โมโห ขวานผ่าซาก ถูกเปนถูก ผิดเป็นผิด ว่ากันตามจริง แม้กระทั่งพ่อแม่พี่ๆ (-*-) คุณพระ! นิสัยแบบนี้ ผ่านงานมาได้(ค่อนข้างดี) เพราะตรงประเด็น แต่ดันลืมตัวเอามาใช้ในบ้าน วันนี้ก็มีปากเสียงกันอีกแล้วในเรื่องเล็กน้อยธรรมดามากกกกกก แหะๆ (หลังๆบ่อยนะยะตัวเธอว์) แม่ซึ่งใจเย็นเป็นน้ำ จึงเข้ามาไกล่เกลี่ยและแอบกระซิบให้ฟังค่ะ "อย่าไปเถียงป๊ะมากเลยนะ รู้มั้ยเค้าน้อยใจ นึกว่าลูกไม่รัก" (ในใจเรา: ปล่าวซะหน่อย รักนะ ฮีโร่เลยเถอะ) "รู้มั้ยว่าอาม่าหน่ะนิสัยเหมือนป๊ะเราเลย" (ในใจเรา: อ่อค่ะ) "รู้มั้ยว่า เถียงมาก เค้าความดันขึ้นนะ" (ในใจเรา: อ่าว โรคกรรมพันธุ์หรือนี่) "รู้มั้ย อาม่าหน่ะเสีย เพราะอะไร เพราะทะเลาะกับเจ้าหนี้หนักๆ วันรุ่งขึ้น เค้าเส้นเลือดในสมองแตก เสียเลยนะ" (ในใจเรา: อ่าว งานเข้า หนูแค่พูดความจริงเองนะ แต่มันคงตรงไป -*-) ตอนนี้ เลยมานั่งสลด เตือนตัวเองแทน ต่อไปนี้ จะเป็นอย่างไร จะไม่เถียงอีกแล้ว เรื่องเล็กน้อยใหญ่โต นันทน์จะยอมค่ะ เพราะไม่อยากแลกสิ่งเล็กน้อย ไปกับสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต อยากให้เค้ายิ้ม ภูมิใจ และมีความสุขในชีวิตมากกว่า ต่อไปนี้ เวลาจะเถียง จะท่องไว้ก่อน "เดี๋ยวพ่อความดันขึ้น" :-P วนานันทน์ (๑๘.๑๐.๒๐๑๒)
เห็นด้วย พ่อกับแม่เป็นสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิต
โดย: แฟนlinKinPark
 วันที่: 18 ตุลาคม 2555 เวลา:7:50:49 น. |
eat pray love
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] :: ยินดีต้อนรับค่ะ :: :: รู้อะไร ไม่สู้รู้ 'ใจ' ตัวเอง :: พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคง สำคัญหลายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา (กฤษณาสอนน้องคำฉันท์) มีคนมาเยือนแล้ว [บทความและรูปภาพใน blog นี้] - หากนำไปใช้เพื่อการศึกษา ยินดีค่ะ แต่รบกวนแจ้งกันนิดนึงและให้เครดิตด้วย เพื่อยกระดับการศึกษาไทย - หากนำไปใช้เพื่อการค้าหรือผลประโยชน์ส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต จะดำเนินคดีตามกฏหมาย |
||||||||||||
