ในโลกกว้างคว้างไกลไร้ขอบเขต
อยากหลับเนตรนอนหนุนละมุนหมอน
อิงอ้อมทรวงทวงถามความอาทร
ในอ้อมกรกานดาผู้ยาใจ
ฟังเพลงแว่วแผ่วหวานจากม่านฟ้า
รินน้ำตาตื้นตันฉันร้องไห้
ปิดฉากชั่วตัวเองแต่เพรงวัย
เริ่มฉากใหม่ในม่านวิมานรัก
ใจเคยคว้างห่างหวังจนชังโลก
ดื่มความโศกเสียจนท้นกระอัก
เมื่อพบอ้อมอาทรให้ซ่อนพักตร์
อยากพำนักอย่างนี้จนนิรันดร์
ในเรียวกรอ่อนนุ่มโอบจุมพิต
เปลือกตาปิดปล่อยใจให้ดื่มฝัน
ลืมทุกข์โศกโลกหล้าใต้ตาวัน
จูงมือกันก้าวตามความรังรอง
จะชี้ชวนชมนวลรุ้งริมคุ้งฟ้า
วักธาราไล้ร่างอย่างลืมหมอง
ดื่มน้ำค้างพร่างคืนชื้นละออง
อาบแสงส่องของโสมโลมลานใจ
ในโลกกว้างคว้างไกลไร้ขอบเขต
**************ในโลกกว้างคว้างไกลไร้ขอบเขต
เราคอยเศษสงสารเขาทานให้
คอยคนรักทักท้วงไว้ห่วงใย
ซึ่งคงไม่อาจมีชั่วชีวิต
***
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [