Group Blog
All Blog
|
ความรักบางครั้ง ความรักบางครั้ง เหมือนเสื้อผ้าหรือสิ่งของมีค่าที่เราอยากครอบครอง ยิ่งสิ่งนั้นไม่ใช่ของเรา เรายิ่งอยากได้ เหมือนไปเดินดูแหวนเพชรในตู้โชว์ เห็นแล้วใจก็คิดถึง เกิดความอยาก อยากได้ อยากมี อยากครอบครอง แรงกระตุ้นเช่นนี้ ทำให้เราพร้อมทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่เราปรารถนา แต่ในชีวิตจริง... ความรักไม่ใช่สิ่งของ ที่ตีค่าราคาไม่ได้ ขีดเขียนรูปแบบความรักให้เป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการไม่ได้ คู่รักที่นอนร่วมเตียงกันมาเป็นสิบปี ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังทั้งสองอาจไม่ได้รักกันเลย แต่ทนอยู่กันไปด้วยเงื่อนไขอะไรบางอย่าง... เช่นเดียวกัน.... คนรักที่เราคิดว่าเขาดีที่สุด เขาดีกับเรามากที่สุด เขาทำให้เรามีความสุขมากที่สุด มากถึงขนาดที่เขาพร้อมที่จะรักเราและรักครอบครัวของเขาที่มีอยู่ แต่ความรักแบบนี้นอกจากผิดศีลธรรม แล้วอาจทำให้คุณรู้สึกทุรนทุราย เมื่อต้องยอมรับความจริงให้ได้ว่า สิ่งล้ำค่าที่สุดนี้ มิได้เป็นของคุณเพียงคนเดียว.... วินาทีที่คุณอยู่กับคนรักคนนี้ คุณมีความสุข แต่พอเขาพ้นจากคุณไป คุณทุกข์ทันที เพราะสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นของคุณ ไม่ได้เป็นของคุณคนเดียว.... นั่งใกล้ไฟในหน้าหนาว มันทำให้ตัวเราอุ่น แต่ใจที่ใกล้ไฟ มีแต่แผดเผาใจกายให้รุ่มร้อน... คุณทนได้หรือครับ กับสายตาของคนรอบข้าง ที่พร้อมพิพากษาคุณถึงความเหมาะสมเหมาะควร คุณทนได้หรือครับ กับคำนินทาว่าร้ายที่จะตามมาอีกมากมาย โทษฐานที่คุณอาจกลายเป็นต้นเหตุ ที่ทำให้ครอบครัวเดิมของเขาพังทลาย ผมไม่รู้จริงๆนะครับ ว่าการที่คนเราบอกว่า เขาพร้อมยอมรับผิดชอบต่อคนรัก ทั้งคนรักเก่าและคนรักใหม่ เขาจะทำได้อย่างนั้นจริงๆหรือไม่... และถ้าเขาพูดแบบนี้ได้ เขาน่าจะพูดแบบนี้ได้อีกกับคนอื่น คำว่า รับผิดชอบต่อความรักในนิยามความหมายของผม จึงหมายถึง ความซื่อสัตย์และ ความรับผิดชอบ ที่เราต้องมีกับคนรัก คนที่เรารักมากที่สุดเพียง คนเดียว .... สิ่งของที่เราอยากได้มากๆ พอได้มา ความตื่นเต้น ความเร้าใจก็หมดไป แล้วเราอาจอยากได้แหวนวงใหม่ กีตาร์ตัวใหม่ มือถือรุ่นใหม่ คอมตัวใหม่ที่ดีกว่าอยู่ตลอดเวลา แต่ความรักไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ง่ายดายแบบนั้น และไม่ได้คงทนถาวรหวานชื่นตลอดไปอย่างแน่นอน คนที่เราว่ารักมากที่สุด อยากได้ตัวเขามาครองมากที่สุด ถึงวันหนึ่งเขาอาจเปลี่ยนแปลงไปทั้งเรือนร่างและนิสัยใจคอ คนรักที่ดีที่สุด ไม่มีในชีวิตจริงหรอกครับ เราจะมีความสุขจากความรักได้ก็ต่อเมื่อเรารักตัวเองมากพอ แล้วเราจึงแบ่งปันความรักของเราออกไป โดยไม่หวังการเติมเต็มความรักจากคนอื่น เมื่อรู้ว่าไฟนั้นร้อน จะยอมให้ไฟแผดเผาหรือเดินออกมาจากตรงนั้น นั่นย่อมเป็นสิทธิ์ของคุณครับ ผมหวังว่าคุณจะมีคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตัวคุณเองนะครับ**** ************************************************
*~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*  . . . ยินดีในสิ่งที่ตนได้ . . . . . . พอใจในสิ่งที่ตนมี . . . . . . เป็นคนโชคดีที่สุดในโลก . . .  ..HappY BrightDaY.. โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
 วันที่: 22 มกราคม 2555 เวลา:0:01:17 น. |
muster
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ไม่ เคยบอกสักครั้ง ให้เข้าใจ ผ่านมาตั้งนาน ที่เธอเดินจากไป ไม่มีสัญญานอะไร ที่บอกว่าเธอจะไป |
||||||||||||
แล้วเราจึงแบ่งปันความรักของเราออกไป
โดยไม่หวังการเติมเต็มความรักจากคนอื่น"
เห็นด้วยครับ
คนเราต้องรู้จักตัวเองให้มากก่อนรักคนอื่นเป็น