....เมื่อดุหยงหลงพลัดจากผืนถิ่น
...ออกสู่สินธุ์ผืนมหาสมุทรใหญ่
...ได้แต่ล่องลอยท่องทะเลไกล
...หวังได้พบถิ่นผืนใหม่ที่แสนงาม....
|
|||
วันพรุ่งครั้นรุ่งเยือน.......จะจรัสกว่าใครใคร ประคองกอดลูกน้อย กลอยใจ จำแม่จะลาไกล จากเจ้า หนทางแตกต่างไป ลิขิต ดวงแล บอกลูกต่อพรุ่งเช้า ผ่านแล้วรันทด ประคองกอดลูกน้อย ประคับค่อยคอยระวัง ลูกแม่ช่างน่าชัง สองพวงแก้มละมุนเกิน ดูเถิดเหมือนแย้มยิ้ม ทั้งหลับพริ้มดูเผินเผิน ฝันใดใครหยอกเอิน รึเล่นล้ออยู่กับใคร ผิวขาวคงเหมือนพ่อ สวยลออแม่ใช่ไหม แผดดังครั้งร้องไห้ ก็เลือดแม่นั่นแท้เทียว โอบกอดลูกตัวน้อย เบาเบาค่อยต้องคอยเหลียว ใครเห็นไม่ได้เชียว บัดนี้ค่ำย่ำวิกาล ลูกเอ๋ยแสนอาภัพ พ่อไม่รับถามไม่ขาน เมินแม่ไม่แลพาล- ทิ้งทั้งท้องแต่สองเดือน น้ำตาแทบโกรกไหล หาทางไหนไร้ใครเพื่อน ส่ายหน้าโบกบุ้ยเบือน รีบหันกลับรับไม่ลง ตายายคงบ่ายเบี่ยง ไม่เอาเลี้ยงเป็นหลานหลง หลบร่างคือทางปลง ปกปิดให้ไม่เขื่องโต จวบคลอดรอดทั้งคู่ ยังต้องสู้อยู่เงยโง ร่ำร่ำแลโฮโฮ ปวดร้าวลึกแต่เดียวดาย กลัดห่อผ้าอ้อมผืน ร้องไห้ฝืนอยู่ฟูมฟาย แก้วตาน่าใจหาย ยังหลับพริ้มทั้งยิ้มเลย เอาไว้ว่าบุญวาส- นาในชาติหน้าเอย แม่-ลูกถูกเฉลย คราวหวนพบต่อทวงคืน จะใช้ทั้งหมดทด แม่จะชดหาขัดขืน บัดนั้นแม่คงยืน แลหยัดได้ไม่อ่อนแอ ประคองลูกสาวร่าง ค่อยค่อยวางห่างอกแม่ หันรีหันขวางแท้ เดี๋ยวจะช้าไม่ทันการณ์ จำแม่จะลาไกล ให้อภัยเถิดสงสาร โธ่เอ๋ยทรมาน จำต้องร้างออกห่างกัน เนื้อนวลกลิ่นอวลอยู่ มันชวนหู่ในใจฉัน กลิ่นกวนชวนรำพัน เลยรอรีพิรี้พิไร หนทางที่ต่างแตก เพิ่มทางแยกยิ่งสงสัย หลายชีพรีบเร่งไกล อีกหลายคงยังหลงทาง ฤาเราเขาลิขิต ให้เดินผิดติดทางขวาง อนาคตจึ่งเลือนลาง ทั้งลังเลใจเรรวน ฤาเจ้าเขาลิขิต มอบอุทิศสืบสงวน พงศ์เผ่าเถาขบวน ต่างแม่-พ่อสกุลพันธุ์ หนทางแตกต่างไป ต่อเติบใหญ่อย่าหาหัน- ทางแม่มันแย่ยัน พลาดเซซวนจนโซเซ หนนี้แม่ลิขิต เบนชีวิตเจ้าหักเห กับแม่แม้จะเปล- ให้ไกวไหวไม่ไหวมี หนนี้แม่ลิขิต เบี่ยงชีวิตใช่คิดหนี ทิ้งลูกยังไยดี ฝากเศรษฐีมีเรือนวัง ลาก่อนเจ้าแก้มนวล ขอแม่ครวญอย่าชังชั่ง ดึกแล้วในใจดัง เสียงพรูร่ำต้องทำเบา หอมครั้งสุดท้ายแก้ม น้ำตาแต้มเต็มแก้มเจ้า หลับพริ้มดูพริ้มเพรา สะอึกอื้นแม่อาทร อย่ากลัวนะลูกนะ สักพักจะพอจันทร์ซ่อน หายมืดนะบังอร ต่อรุ่งสางสว่างตา คอยก่อนนะลูกรัก อย่าเพิ่งทักหมดนมหา ค่อนขวดอยู่ปากคา น่าจะทันถึงยันเช้า ลุกกายมิวายพลอด- พร่ำคำลอดผิดต่อเจ้า กี่ทัณฑ์บรรเทาเอา คงโทษปรับนับคณา หันขวับไม่กลับหลัง น้ำตาหลั่งอาบใบหน้า ลาแล้วแม่ขอลา ปลายทางแม่แม้ลางเลือน ปล่อยเจ้าเผชิญโชค ค่ำนี้โศกกว่าใครเพื่อน วันพรุ่งครั้นรุ่งเยือน จะจรัสกว่าใครใคร บอกลูกต่อพรุ่งเช้า สกุลเจ้าจะเปลี่ยนไป ลิขิตชะตาไกล ฝากให้แล้วเจ้าแก้วตา จำเดินจากลูกทั้ง อาลัย โทษแม่หนักเท่าใด ชดให้ หนทางจะต่างไหม วัยบอก ลูกเอย ชิงสุกก่อนห่ามใช้ กล่าวอ้างยังควร. ขอขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ .....ภาพที่ใช้เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น บุคคลในภาพหาใช่บุคคลในเนื้อเรื่องไม่..... ภาพสวยเข้ากับบทกลอนมากๆ ค่ะ
โดย: มาโซคิส IP: 124.122.205.73 วันที่: 8 มิถุนายน 2556 เวลา:9:06:31 น.
เย้ คุณดุหยง อัพบล็อกใหม่แล้ว ชอบอีกเช่นเคยครับ
โดย: รามาซอตติ IP: 49.231.112.14 วันที่: 8 มิถุนายน 2556 เวลา:11:16:25 น.
พิลาปครวญปวดร้าว...........เจียนวาย แม่เอย
พบสุขดั่งหวังหมาย............ลูกได้ อนาคตต่อสืบปลาย............ใดเกิด นั่นฤา สมคาดคะเนไว้..................ยิ่งเศร้าซ้ำรอ ? อรุณที่ขอบฟ้า...................เรืองแสงจ้าพร้อมจ้าเสียง มดไต่ไม่หลบเบี่ยง..............เกิดรอยช้ำย้ำเนื้อกลอย แม่เอยเดินเลยละ................ใจวิ่นหวะหวังเลิศลอย ใดเบื้องหน้าลูกคอย.............สมหวังแม่ฤาแผลลึก .............................................................................. มีอะไรให้ต้องคิดต่ออีกค่ะ โดย: nana_tjj วันที่: 8 มิถุนายน 2556 เวลา:12:00:53 น.
กลอนไพเราะจับหัวใจ มันเสนาะไปถึงข้างในจริงๆ ดีใจที่มีคนเขียนกวีได้ดีอยู่แถวนี้....
โดย: Pikake วันที่: 8 มิถุนายน 2556 เวลา:12:56:28 น.
ขอบคุณครับ คุณมาโซ ที่ให้เกียรติแวะมาเจิม...
สวัสดีครับ คุณรามาซอตติ เย้...ขอบคุณครับ มีอะไรให้คิดต่อ.....อย่าคิดเยอะนะครับ คุณ nana_tjj วันรุ่งต่อพรุ่งเยือนก็น่าจะหายเศร้าแล้วครับ ขอบคุณครับ คุณ Pikake ดีใจที่อ่านแล้วรู้สึกตามครับ ขอบคุณพี่ก้อนเงินครับ กับช่อดอกไม้ ขอบคุณที่ให้กำลังใจกัน... ได้ดื่มด่ำดำดิ่งทะเลลึก หาเคยนึกว่างามดั่งความฝัน พบฝูงปลาหลากหลายมากมายครัน ต่างยิ้มแย้มให้กันด้วยไมตรี.... ขอบคุณทุกกำลังใจครับ โดย: ดุหยง วันที่: 9 มิถุนายน 2556 เวลา:5:00:10 น.
|
ดุหยง
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] เจตนาการแต่งร้อยกรองในบล็อคนี้ เพียงเพื่อความเพลิดเพลินด้านอารมณ์ส่วนตัวเท่านั้น หากมีบทหนึ่งบทใดใช้คำ หรือฉันทลักษณ์ที่ผิดพลาด หรือไม่เหมาะสม ผู้แต่งต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ทั้งนี้ไม่ใช่มีเจตนาจะไม่รักษาความถูกต้อง ของภาษาไทยและคุณค่าของวรรณกรรมไทย แต่เพราะความรู้ยังห่างไกลเสียมากกว่า Group Blog All Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |