Bloggang.com : มารุจัง : ถึงเวลาอีกแล้ว ภาคต่อครั้งที่ 4 ตอน 2 ^^

ถึงเวลาอีกแล้ว ภาคต่อครั้งที่ 4 ตอน 2 ^^

ยังไม่เบื่อก็อ่านต่อเลยค่ะ... ^_^

หลังจากนั้นอีกไม่นาน เราก็พบว่า ตัวเองมีอาการปวดหลังบริเวณ บั้นเอว
ปวดมาก ๆ นอนก็ปวด ยืนก็ปวด

แถมพอเข้าห้องน้ำ ปรากฏว่า เรามีเลือดออก เหมือนประจำเดือน
เราบอกคุณแฟนทันที เราสองคนโทรหาคุณหมอ ก็ไม่ติดต่อเรากลับ
ยังไงก็ติดต่อคุณหมอไม่ได้

สุดท้ายเราต้องติดต่อไปที่ คุณหมอ ที่รพ.เก่าที่เราเคยหา
คุณหมอถามอาการแจ้งว่าให้นอนพักที่เตียงให้มาก ๆ ยกสะโพกให้สูง
เพราะอาจจะเป็นไปได้ว่า อาจจะแท้งคุกคามได้..

เราก็ทำตามผ่านคืนนั้นไปด้วยความทรมาน
ผลคือ เลือดไม่หยุด ปวดหนักกว่าเดิม
สุดท้ายแจ้งคุณหมออีกครั้ง คุณหมอให้เข้าไปหาทันที
เราไปถึงรพ. คุณหมอแจ้งว่าอาจจะท้องนอกมดลูกหรือแท้ง
คงต้องแอตมิตที่ รพ.อีกครั้ง

ที่รพ. แจ้งไปที่คุณหมอ ที่ทำ IVF ให้เรา ให้รีบเข้ามาที่รพ.
ผลคือ เราต้องผ่าตัดด่วนคืนนั้น

ระหว่างที่รอการผ่าตัด เรายังคงมีเลือดออกเหมือนประจำเดือนมา
ระหว่างที่เราจะลุกไปเข้าห้องน้ำ
เมื่อลงจากเตียงคนไข้ ผลคือ อยู่ ๆ ก็มีเลือดไหลออกมานองพื้น
ที่เรียกว่านองพื้นเพราะมันเยอะมาก ๆ
เท่าที่จำได้คือเส้นผ่าศูนย์กลางเกือบ ๆ 1 เมตรทีเดียว (ชั้นจะตายมั้ยเนี่ยยยย)
(โอ้... มันนองเหมือนคนเทน้ำทิ้งเลยทีเดียวเชียว)

หม่าม้าที่เฝ้าอยู่ (เพราะคุณแฟนไปเตรียมของใช้จำเป็นที่บ้าน)
ก็เรียกพยาบาลเข้ามาด้วยความตกใจ
คุณแฟนก็เข้ามาพอดี ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก

(ทั้ง ๆ ที่ปกติเป็นคนใจเย็นมีสติตลอด)
(เพิ่งเห็นเค้าตั้งสติไม่อยู่ก็ครั้งนี้แหละค่ะ
หลังจากนี้อยู่กันมา 10 ปี ไม่เคยเห็นอาการนี้อีกเลย ^^)

พยาบาลกรูกันเข้ามา เห็นก็ให้กลับขึ้นเตียง
แต่เรากำลังจะเป็นลม หมดแรงแทบทรุด
จำได้แต่ว่า ถูกจับสอดท่อที่จมูกให้อ๊อกซิเจน
เรานอนที่เตียงคนไข้ไม่สามารถเดินไปไหนได้
หายใจหอบ เหมือนจะหมดสติเป็นพัก ๆ

ดูเหมือนว่าจะจำอะไรไม่ค่อยได้
จำได้แต่ว่านอนอยู่บนเตียงคนไข้อยู่พักใหญ่ ๆ
เจ้าหน้าที่ก็มาแจ้งว่าอีกสักครู่จะพาไปห้องผ่าตัด
แล้วเราก็ดูเหมือนว่าจะหลับไป
รู้ตัวอีกที ก็หลังการผ่าตัดไปแล้ว
นอนอยู่ในห้องรอให้ยาสลบหมดฤทธิ์นั่นแหละค่ะ
ด้วยสภาพสลึมสลือ แล้วก็หลับไปอีกครั้ง

แล้วก็มารู้สึกตัวอีกทีก็ที่ห้องพัก
คุณแฟนเล่าให้ฟังว่า หม่าม้าเพิ่งกลับไป เพราะเห็นว่าเราปลอดภัยแล้ว
และคุณหมอได้ตัดท่อนำไข่(ปีกมดลูก) ออกไป 1 ข้าง

เพราะตัวอ่อนไปฝังตัวอยู่ที่ท่อนำไข่ (ทั้ง ๆ ที่ท่อมันตัน)
และตัวอ่อนอีกตัว ที่อยู่ในมดลูก เริ่มจะหลุด
ส่วนตัวที่อยู่ท่อนำไข่ ดันโตเอาโตเอา
ถ้าปล่อยทิ้งไว้ ท่อนำไข่แตก อาจจะถึงตายได้... เหอเหอเหอ...
(เอาอีกแล้ว... อะไรกันนักหนา อะไรก็อันตรายถึงตาย ทำไมถึงซวยอย่างนี้นะ... )

หลังจากกลับจากโรงพยาบาล
เมื่อกลับเข้ามาที่ห้องนอน สิ่งแรกที่รู้สึกคือ
ความเศร้า ความทุกข์ มันถาโถมเข้ามาเต็มที่

เราร้องไห้ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้าห้องนอน
ทั้ง ๆ ที่เมื่อไม่กี่วันก่อน เรายังมีความสุขล้นพ้น
เรากำลังจะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ เต็มไปด้วยความยินดี
แต่ไม่กี่วันถัดมา เราเจอกับความทุกข์แสนสาหัส
ความหวังของเราพังทลายไปหมด

แถมวันที่รู้ว่าแท้งแน่นอน ยังเป็นวันครบรอบแต่งงานด้วย
ช่างเป็นช่วงเวลาที่ทุกข์มาก ๆ

ใครที่อยากมีลูก หรือใครที่เคยแท้ง(โดยไม่ตั้งใจ) แม้แต่คนที่มีลูก คงรู้ว่า มันน่าเศร้าแค่ไหน..

ช่วงนั้นเรามีอาการเหมือนคนจะเป็นโรคซึมเศร้า อยู่เกือบปี
นั่งอยู่คนเดียว ก็น้ำตาไหลออกมาได้ ดูทีวีมีเรื่องของเด็ก ก็ร้องไห้
ได้ยินเสียงเด็กก็ร้องไห้

มันเศร้ามาก ๆ พยายามจะฝืนบอกคนอื่นๆ ว่าไม่เป็นไร ทำใจได้
แต่พอต้องอยู่คนเดียวก็ร้องไห้ อยู่กับคุณแฟน ก็ร้องไห้
คุณแฟน ก็ทุกข์ใจ มันไม่รู้จะอธิบายยังไง
บางครั้งที่อยู่คนเดียวรู้สึกเหมือนตัวเองหมดความหวัง
ไม่มีอะไรอีกแล้วในชีวิต ท้อแท้
และบางครั้งอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป... ทำไมมันเศร้าได้ขนาดนั้นนะ..

ทั้ง ๆ ที่ ลูกที่อยู่ในท้อง เค้าเพิ่งอยู่กับเราไม่กี่สัปดาห์เอง เรายังผูกพันขนาดนี้
(เราถึงได้เศร้าใจทุกครั้ง ที่มีข่าวเรื่องการทำแท้งหรือการเอาเด็กไปทิ้ง ได้แต่สงสัยว่าเค้าทำใจได้ยังไงนะ)

กว่าจะตั้งหลักได้ ก็นานพอดู
แต่เพราะได้ความรักและกำลังใจจาก หม่าม้า จากคุณแฟน
จากพี่ ๆ น้อง ๆ ญาติ ๆ ทั้งหลายที่ส่งมาให้
ทำให้เราสามารถกลับมามีสติ ทำใจได้..
(ทำใจได้จริงหรือเปล่านะ ทุกวันนี้ยังสงสัยตัวเองอยู่เลย)

หลังจากพักรักษาตัว และอาการเศร้าอยู่เกือบปี
ยังไม่เข็ดค่ะ.. ความอยากมีลูกมันมีมากมายเหลือเกิน

ทั้งช่วงหลังจากที่แท้งไปแค่ 1 เดือนก็ได้ข่าวพี่สาวท้อง
เห็นท้องพี่สาวโตขึ้นทุกวัน ๆ ก็อยากมีลูกอีก
จนพี่สาวคลอดหลานเมื่อเดือน ตุลาคม
พอเห็นหน้าหลาน ก็ตัดสินใจอีกว่า จะต้องทำ เด็กหลอดแก้ว อีก

ชั้นจะต้องมีลูกให้ได้..

ขอจบแค่นี้ก่อนนะคะ..
แล้วเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังต่อ
แต่รับรองคราวนี้ไม่นานเหมือนคราวที่แล้วค่ะ.. ^^

Create Date : 28 ธันวาคม 2550

Last Update : 28 ธันวาคม 2550 9:28:13 น.

4 comments

Counter : 660 Pageviews.

เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :)

โดย: DaRia

วันที่: 28 ธันวาคม 2550 เวลา:9:42:39 น.

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ.. สำหรับกำลังใจที่มอบให้
แล้วมารุฯ จะรีบลงเรื่องต่อให้เร็ว ๆ นี้นะคะ..
@^______^@

โดย: มารุจัง IP: 203.113.34.12 วันที่: 28 ธันวาคม 2550 เวลา:16:07:13 น.

สวัสดีปีใหม่นะคะ

โดย: ^_^ หมูน้อยเกเร ^_^

วันที่: 1 มกราคม 2551 เวลา:19:45:51 น.

แวะมาสวัสดีปีใหม่คะ ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ ^^

โดย: yxoxy

วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:17:50:34 น.