บทสรุป ของความพยายาม
ไม่รู้จะเล่าเรื่องต่อยังไง เพราะทิ้งร้างไปนาน ทุกอย่างมันก็วนเวียนซ้ำแต่เรื่องเดิม ๆ รอบหลัง ๆ ก็ใช้ตัวอ่อนจากไข่ของพี่สาว ผสมกับเชื้อของแฟน แต่แล้วก็ไม่เคยติดเลย เราทำเด็กหลอดแก้วไปทั้งหมดน่าจะ 13 ครั้ง
และสุดท้าย เราก็หยุด ไม่ทำอีกแล้ว ยอมรับเสียว่า เราคงไม่มีโอกาสมีลูกจริง ๆ ทำใจอยู่อย่างคนไม่มีลูก ถามว่า เศร้ามั้ย ก็ตอบได้แค่ว่า เศร้ามาก ๆ แต่ก็ต้องทำใจ และต้องทำตัวให้ร่าเริง ราวกับว่า ไม่แคร์สื่อ
กลับมาใช้ชีวิตปกติ ทำงานเก็บเงิน คิดว่าคงเอาไว้ใช้ดูแลตัวเองยามแก่ตัวกับสามี ก็น่าจะดีไม่ใช่น้อย วางแผนไว้ว่า จะไปเที่ยวต่างประเทศ เดินทางเที่ยวทุกจังหวัดในเมืองไทย ว้าว... คิดไว้เยอะเลยนะ
จนสุดท้าย สิ่งที่หักเหชีวิตเรา ทำให้เราตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิตเราก็เกิดขึ้น เพราะครอบครัวของสามี เค้ายอมรับไม่ได้ว่า เราไม่มีหลานให้เค้า ก็มีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้าง หลายต่อหลายครั้ง เราต้องร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะสามีเราเค้ารักพ่อแม่ เค้าเชื่อว่า การเป็นลูกกตัญญูคือ การต้องตามใจพ่อแม่ทุกอย่าง แม้ว่าจะทำให้ต้องแยกทางกันก็ตาม
และก็ถึงวันนึงที่เราทนไม่ไหว เป็นการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตอีกครั้ง
เราเลือกที่จะเดินแยกทางออกมา กลับมาอยู่ที่บ้านของป๊ากับม้า กลับมาอยู่ในบ้านที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น พร้อมอ้าแขนรับลูกสาวคนนี้เสมอ
หลังจากแยกกันอยู่สักพัก ทางครอบครัวเค้าก็ไม่ให้ติดต่อกับเรา เค้าก็ยอมทำตามทุกอย่าง อย่างว่านอนสอนง่าย ไม่นานมานี้เอง เราเพิ่งไปหย่ากับเค้ามาเรียบร้อย กลับมาใช้ชีวิตโสดอีกครั้ง
น่าแปลกนะ ที่เราไม่ได้เสียใจมากมายอย่างที่เราคิด
น่าแปลกนะ ที่เรากลับรู้สึกโล่ง และผ่อนคลาย
น่าแปลกนะ ที่เราไม่รู้สึกกดดัน และไม่สนใจว่าคนข้างนอกจะมองเรายังไง
เรากลับมีความสุขมากขึ้นกว่าเก่า ไม่เครียด ไม่ถูกกดดัน
เพียงแต่ว่า เราต้องเริ่มกลับมาพึ่งพาตัวเอง กลับมาดูแลเอาใจใส่ตัวเอง
ที่บ้านเรา ทั้งป๊าม้าและพี่น้อง รวมไปถึงเพื่อน ๆ มีแต่คนให้กำลังใจ
ขอบคุณค่ะ ที่ยังมีที่ ๆ เปิดรับ มีที่ ๆ เต็มเปี่ยมด้วยความรัก และกำลังใจขนาดนี้ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
Create Date : 11 กันยายน 2552 |
|
11 comments |
Last Update : 14 กันยายน 2552 9:30:44 น. |
Counter : 1648 Pageviews. |
|
|
|