I am what i am .... You'll see
|
|||
26 กุมภา 49 ที่สนามหลวง สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่าน ( เอ๊ะ ๆ จะมีใครมาอ่านรึป่าวหนอ ) ผ่านไปแร้ว แต่อยากเขียนถึงค่ะ 26 กุมภา เป็นหนึ่งวัน ที่ผ่านไปอย่าง น่าประทับใจ สำหรับตัวฉันเอง แต่สำหรับใครบางคน หรือหลายคน อาจไม่ใช่ อันนี้ก็แล้วแต่นะคะ เด็กผู้หญิงคนนึง ที่ไม่เคยใส่ใจ สนใจ ข่าวบ้าน การเมือง เรย สักนิด วันนี้ เปลี่ยนไป เป็นคนละคนเรยค่ะ วัน ๆ เอาแต่นั่งหน้าจอคอม ( เหมือนเดิม ) เปิดข่าวนู้น อ่านกระทู้นี้ ( ในพันทิป ) หมกมุ่น อยู่แต่กับหลากหลายกระทู้ อ่านไป ขำไป อ่านไป เครียดไป อ่านไป โกรธไป ก็มี อิอิ ก็ช่วยไม่ได้นี่คะ อารมณ์มันอ่อนไหว อ้าวๆๆๆ นอกเรื่องแระ หลงประเด็น ๆ 555+ วันที่ 26 เดินทางคนเดียว มั่วๆ หลง ๆ ไปเรื่อย ไปถึง สนามหลวง ตั้งแต่บ่ายโมงกว่า ๆ ไปเจอพี่สาวคนนึง ที่รู้จักกันทางห้อง chat ในเวป แร้วก้อพ่วง ไปรู้จัก พี่สาวอีกคน ที่มาจากเวปเดียวกัน บรรยากาศตอนบ่าย ๆ อากาศร้อนน่าดูค่ะ ผู้คนยังน้อยอยู่เรย ก็แหม ร้อนอย่างนี้ นอนอยู่บ้านดีกว่าค่ะ ( เอ๊ะ แร้วนี่ฉันมาทำไม อ้าวววว อิอิ ) แร้วในที่สุด ฉันก็ได้พบกับกิจกรรม ที่ทำให้ตัวฉันเอง เพลิดเพลิน เจริญใจ ( ใครว่าไง ก็ช่าง ) ฉันได้ไปช่วย พวกพี่ ๆ staff แจกหนังสือพิมพ์ค่ะ ถ้าแจกปกติ มันไม่มันส์ค่ะคุณ ต้องไว้ลาย ลูกแม่ค้าเก่านิดส์นึง อิอิ ก็ อ้อล้อ ฉอเลาะกันไป ตามประสา สาว ๆ แอบเห็นคนแก่ ๆ แถวนั้น อมยิ้มกันใหญ่ ( อ้าว ลุง ๆ งู โผล่ แร้วคร่ะ ) ยิ่งค่ำ คนยิ่งเริ่มทยอยมาค่ะ เต็มสนามหลวงรึป่าว อันนี้ไม่รุ้นะคะ แต่ตอนที่ฉัน จะไปเข้าห้องน้ำ ที่ มธ เดินไปผิดฝั่ง ข้ามไปฝั่ง ศาลฎีกา ตอนข้ามกลับมาที่สนามหลวง ไม่สามารถเดินลัดสนามหลวงได้เลยค่ะ ต้องเดินอ้อม ( โอยยยย ปวดชิ้งฉ่องจะแย่อยู่แว้วววว ) กว่าจะถึง มธ. เล่นเอาเกือบแย่แน่ะค่ะ สำหรับบรรยากาศการชุมนุม ก็ถ้าถามความคิดเห็นส่วนตัวดิฉัน ฉันว่า มันก็ไม่ได้เลวร้าย หรือ รุนแรงอะไรนี่คะ ออกจะเหมือนแนว งานวัด ด้วยซ้ำ ฮั่นแน่ พวกฝั่งนู้น ได้ที จะเอาไปล้ออีกใช่ม๊า ตะเอง งานวัด ก็งานรื่นเริงแหร่ะค่ะ กลุ่มคนมากัน ไม่ได้มาเพื่อสร้างความเดือดร้อน ( ในความคิดของกลุ่มคนค่ะ แต่คุณคิดอีกแบบ ฉันเข้าใจ อย่าพึ่งเถียง โอเค๊ ?? ) มีวงโฮป มาร้องเพลงให้ฟัง ภาพบรรยากาศตอนนั้น เล่นเอาน้ำตาฉัน แทบจะทะลักออกมาแน่ะ ก็มันซึ้งอ่ะ ลองนึกถึงกีตาร์โปร่ง กับคอรัส เพลง ( อะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ) ที่ร้องว่า "ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน บริสุทธิ์กล้าหาญ จะบานในใจ" ขณะเดียวกัน คนที่ชุมนุม ก็โบกธง พริ้วไหว ตามจังหวะเพลงช้า ๆ แหม ฉากนี้ แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่แน่ะค่ะ ( นี่ๆๆ ก็คุณน่ะ ผู้ชาย ไม่ร้องไห้ ก็ไม่แปลกหรอกย่ะ ปล่อยฉันไปซักคนเหอะ ) และสิ่งที่ฉันประทับใจที่สุด ก็งิ้ว จากธรรมศาสตร์เนี่ยแหร่ะค่ะ คุณเอ๋ยยยย ได้ใจ ค่ะ ขอบอก แหม๊ มันสุดยอดเรยจิง ๆ สำหรับคนที่ขึ้นเวทีออกไปพูด ก็ต่างคน ต่างสไตล์ ส่วนตัวดิฉันเอง ไม่ค่อยชอบเวลาที่เค้าพูดแบบดุดันเท่าไหร่หรอกค่ะ คนที่ฉันชอบ ก็น้องที่มาจาก มหาลัยทักษิณนั่นแหล่ะค่ะ สไตล์นี้เรย แบบที่ชอบ สุภาพ แต่ หนักแน่น อ่ะนะ ได้ใจอีกเหมือนกัน อืมมม จิง ๆ แร้ว รายละเอียด ที่ยังฝังอยู่ในความทรงจำ มันมีอีกมากมายค่ะ แต่กลัวว่า เล่าไป ก็หลับกันหมด เอาเป็นว่า พอแค่นี้ก่อนดีกว่า สวัสดีค่ะ ยาวมากๆ เลยคะ
โดย: jaa_aey วันที่: 1 มีนาคม 2549 เวลา:9:35:38 น.
|
duen_narak
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |