|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เขาเขียนบทกวีอยู่บนสรวงสวรรค์
เ ข า เ ขี ย น บ ท ก วี อ ยู่ บ น ส ร ว ง ส ว ร ร ค์
◆ ◆◆ ◆◆
พี่ชายคนหนึ่งชอบเขียนบทกวี ฉันพบเขา เพราะบทกวีที่ชื่อ เงาบนสายน้ำ ในห้วงยามที่เขานำต้นฉบับนั้นมาให้ฉันอ่าน ฉันเห็นถ้อยคำงดงามในดวงตาของเขา และในลมหายใจของเขาเต็มด้วยบทกวีแห่งความจริง
กวีหนุ่มเจ้าของรางวัลรวี โดมพระจันทร์ และงานบทกวีจีน สงบแบบเต๋า ของหยางว่านหลี รวมถึง คือพันธะ เงาบนสายน้ำ เงาบนเมฆ และเงียบสะท้อน อันเป็นบทสุดท้าย...
ท่าทางอันอ่อนโยน พูดน้อยและรอยยิ้มอย่างเด็กๆ กลมกลืนกับท่วงทำนองถ้อยคำของวัยเยาว์ บ้าน สายน้ำ ความทรงจำ ธรรมชาติ และภาวะจริงแท้ในวิถีแห่งพุทธ ฉันสัมผัสความเศร้าสงบระคนอยู่ในหลายบทกวีของเขา ความเรียงชื่อ เงียบสะท้อน ทำให้ฉันนิ่งงันในความเงียบสงบ.. .....................
เ งี ย บ ส ะ ท้ อ น
ผมกลับมาจากสวนโมกข์อีกครั้ง ปลายเดือนพฤษภาคม 2540 ใบไม้แห้งกระจัดกระจายบนทางเดินใต้ดงไม้ ผมเดินตามทางที่เคยผ่าน ต้นไม้น้อยเติบโตเป็นต้นใหญ่ มีคนบอกว่าเสียงของต้นไม้สอนให้มนุษย์เข้าใจชีวิต
แดดอุ่นยามเย็นลอดผ่านช่องว่างของกิ่งใบ ลมอ่อนผ่านบางเบา แสงสีทองอยู่เบื้องหลังของภูเขา ก้อนเมฆสงบวางที่ขอบฟ้า ผมหยุดอยู่กลางลานกว้าง ก้อนหินและกรวดทรายนิ่งฟังเสียงคนเดินทาง ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด
ผมกลับมาที่นี่เวลาเดิมทุกปี เดินรอบสวนโมกข์จนทั่วทุกครั้ง มีความเปลี่ยนแปลงรอบตัว ไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่ถาวร ต้นไม้ ท้องฟ้า หรือแม้กระทั่งกรวดทราย
จนวันนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ท่านพุทธทาสภิกขุ กล่าว เดินดูเสียให้ทั่ว เมื่อผมได้เดินท่องไปในจิตของตน เฝ้าดูความเปลี่ยนแปลงของชีวิต แต่ละขณะ ทั้งความสุขและทุกข์
ผมหยุดยืนอยู่ ณ สถานที่เผาสรีระของท่านพุทธทาส ภิกขุ ต้นไม้ใหญ่รอบด้านเอนร่างลงเคารพศพ ความรักและความศรัทธาแผ่ไปทั่วความรู้สึก ขณะที่ผมคุกเข่ากราบตรงพื้นทราย ภาพวัยเยาว์ปรากฏ ผมเห็นต้นมะขามอยู่หน้าบ้าน เงาของบ้านทอดลงอบอุ่น รอยยิ้มของย่าที่มีต่อหลานคนเล็ก แว่วเสียงเบาๆ เราอยู่กันพร้อมหน้าอย่างนี้ หิวบ้าง อดบ้าง เราก็มีความสุข แล้วเคราสากของพ่อก็สัมผัสกับแก้ม แม่ถือไม้เรียวเรียกให้มากินข้าว ผมแอบวิ่งไปเล่นนอกบ้าน
ภาพท้องนากว้างใหญ่ แว่วเสียงกระดึงของวัวควาย ผมเป็นเด็กน้อยอยู่ริมคันนา รอยแตกระแหงของผืนดินเหมือนรอยย่น บนใบหน้าของตาและยาย เมฆฝนทะมึนอยู่เหนือเขา
ต้นไม้ใหญ่น้อยทั่วทั้งภูเขา ยืนอ่อนน้อมท่ามกลางพายุจนสงบ มีความรักมากมายทุกแห่ง สายน้ำคือความห่วงหาอาทร เฝ้าเดินทางจนถึงทะเล แสงตะเกียงจากเรือประมงติดขอบน้ำ เด็กน้อยวิ่งไปช่วยพ่อยกปลาจากเรือเมื่อฟ้าสาง
ผมสอนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนบนเกาะ เสียงร้องเพลงของเด็กเป็นเสียงเดียวกับเกลียวคลื่น เมื่อวันที่จากลาไม่รู้ว่าเหงื่อหรือน้าตานองใบหน้า
ความรักทำให้เรามีความสุข ความรักหล่อเลี้ยงหัวใจให้อยู่ในโลกอันเปล่าเปลี่ยว จนคราวที่เราต้องจากกัน ความทุกข์ก็สอนให้ผมเข้าใจความรักที่แท้ ความรักที่สรรพสิ่งมีต่อชีวิต และชีวิตมีต่อสรรพสิ่ง ประดุจสายใยอันอบอุ่นคล้องวิญญาณให้เป็นหนึ่งเดียว ชีวิตไม่เคยหยุดทำหน้าที่ และชีวิตไม่เคยมีวันหยุด ชีวิตหนึ่งสอนให้อีกชีวิตเข้าใจชีวิต
ผมก้มลงกราบตรงพื้นทรายเป็นครั้งที่สอง ใบไม้ร่วงลงสู่พื้น ผมเงยขึ้นเห็นฝูงนกพากันบินกลับรัง ลูกนกบินทันฝูงแล้ว ผมเคยเห็นนกหลงฝูงในป่าเปลี่ยว และเป็นนกแปลกหน้าในเมือง เวลานี้ผมกลับรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับท้องฟ้า.... อ้าแขนออกรับความเปลี่ยนแปลง
โลกนี้ไม่มีสิ่งใดอยู่ถาวร ชีวิตเปลี่ยนแปลงเสมอ ทั้งตัวเราและผู้อยู่รอบข้าง เมื่อวันที่ย่าจากไป ผมนั่งอยู่กับย่าจนลมหายใจสุดท้าย คืนวันที่พ่อจากไป ผมฝันเห็นรอยยิ้มของพ่อจนตื่น และวันที่ท่านพุทธทาสอาพาธ ผมมาทันขณะลูกศิษย์พาท่านออกจากโรงพยาบาลกลับสวนโมกข์
น่าแปลกใจที่เราจากกัน แต่คล้ายเรายังอยู่ใกล้กัน อยู่พร้อมหน้ากัน ความคิดเหมือนเดินทางมาในความเงียบ สะท้อนภาพแล้วภาพอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทุกวินาทีที่ผ่านไป ยิ่งทำให้เราเข้าใจภาพต่างๆมากขึ้น เข้าใจชีวิตชัดเจนขึ้น
ฟ้าเริ่มมืด เสียงจักจั่นเรไรดังทั่วไปในความเงียบ เวลานี้ความเงียบและเสียงกลับไม่ขัดแย้งกัน กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน...
หน้าผากของผมสัมผัสกับพื้นเป็นครั้งสุดท้าย น้ำตาอันมิอาจห้าม เอ่อขึ้นด้วยความรู้สึกศรัทธายิ่งต่อทุกสิ่งมีค่าที่ผ่านมา และสอนให้ผมเข้าใจชีวิตในวันนี้..
นับแต่บทกวีชื่อเงาบนสายน้ำ หลายปีผ่านไป ฉันได้พบกับกวีหนุ่มอีกครั้ง ในภาพข่าวเล็กๆ ของการเสียชีวิตของกวีคนหนึ่งพร้อมแฟนสาว ด้วยอุบัติเหตุรถยนต์คว่ำ บนถนนสายไปยังสวนโมกข์
.
. ฉันนึกถึงถ้อยคำช่วงหนึ่งของความเรียงอันงดงามนั้น
ผมกลับมาที่นี่เวลาเดิมทุกปี เดินรอบสวนโมกข์จนทั่วทุกครั้ง มีความเปลี่ยนแปลงรอบตัว ไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่ถาวร ต้นไม้ ท้องฟ้า หรือแม้แต่กรวดทราย.....
จริงสินะไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่......ไม่มีสิ่งใด .. แม้เพียงบทกวีแห่งความจริงบทหนึ่ง....
ระลึกถึง : พี่โกศล กลมกล่อม กวีหนุ่มรางวัลรวี โดมพระจันทร์ ◆◆ มีสิ่งเหลือเชื่อเกิดขึ้นระหว่างการทำบล็อกนี้ตลอดทั้งคืน แม้กระทั่งนาทีสุดท้ายที่ส่งออนไลน์..พี่โกศลคงรับรู้..
ภาพ: Artist : Maya Nagel
Create Date : 02 สิงหาคม 2550 |
Last Update : 4 สิงหาคม 2550 21:53:52 น. |
|
43 comments
|
Counter : 2608 Pageviews. |
|
|
|
โดย: PANDIN วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:10:42:05 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:10:43:22 น. |
|
|
|
โดย: คนทับแก้ว วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:11:26:20 น. |
|
|
|
โดย: ป้าแอ๊ด (addsiripun ) วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:12:55:12 น. |
|
|
|
โดย: seaman IP: 218.90.236.54 วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:15:40:48 น. |
|
|
|
โดย: wayakon วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:20:32:35 น. |
|
|
|
โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:21:45:49 น. |
|
|
|
โดย: ปลาทอง9 วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:3:41:50 น. |
|
|
|
โดย: สักกะนิด วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:9:47:32 น. |
|
|
|
โดย: ปลายแปรง วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:13:16:24 น. |
|
|
|
โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:14:00:58 น. |
|
|
|
โดย: โสดในซอย วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:19:11:47 น. |
|
|
|
โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:19:56:14 น. |
|
|
|
โดย: นางน่อยน้อย วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:19:58:52 น. |
|
|
|
โดย: pu_chiangdao IP: 202.5.87.151 วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:21:26:37 น. |
|
|
|
โดย: ชิง งูพิษ IP: 124.121.36.61 วันที่: 4 สิงหาคม 2550 เวลา:22:56:56 น. |
|
|
|
โดย: สีน้ำฟ้า วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:4:27:46 น. |
|
|
|
โดย: ชิงดวง วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:8:39:20 น. |
|
|
|
โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.18.16 วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:10:00:25 น. |
|
|
|
โดย: ดาวทะเล วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:17:40:40 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:19:23:42 น. |
|
|
|
โดย: filmgus IP: 203.146.63.185 วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:19:41:30 น. |
|
|
|
โดย: ปางหวัน IP: 222.123.246.53 วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:19:45:26 น. |
|
|
|
โดย: tiktoth วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:23:15:19 น. |
|
|
|
โดย: รักษ์ มนัญญา (big onion ) วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:0:31:59 น. |
|
|
|
โดย: Untrue วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:12:51:12 น. |
|
|
|
โดย: cottonbook วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:14:59:52 น. |
|
|
|
โดย: ELiiCA วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:17:03:48 น. |
|
|
|
โดย: สักกะนิด วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:21:10:11 น. |
|
|
|
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:21:24:18 น. |
|
|
|
โดย: tistoo วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:1:11:27 น. |
|
|
|
โดย: ลุงกล้วย วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:8:04:54 น. |
|
|
|
โดย: โกศล อนุสิม IP: 125.24.10.44 วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:3:22:16 น. |
|
|
|
โดย: โมกสีเงิน วันที่: 17 สิงหาคม 2550 เวลา:16:11:17 น. |
|
|
|
โดย: วนิดา IP: 202.149.24.161 วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:22:15:42 น. |
|
|
|
โดย: จันทร์ส่องฟ้า IP: 202.57.149.190 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:52:31 น. |
|
|
|
โดย: ครูไทย IP: 94.23.252.21 วันที่: 26 มกราคม 2559 เวลา:20:30:04 น. |
|
|
|
โดย: aotta kung IP: 118.173.40.161 วันที่: 19 พฤษภาคม 2562 เวลา:20:20:02 น. |
|
|
|
|
|
|
คงต้องไปหามาอ่านมั่งแล้ว
มาบลอกนี้ดีจังค่ะ ทำให้เราได้รู้จักหนังสือหรือศิลปิน และกวีเพิ่มขึ้น
ท่ามกลางโลกที่วุ่นวาย เราว่าความสงบทางใจช่วยให้เรามีความสุขได้ระดับหนึ่ง