คำกลอนเศร้าๆ      เธอมีความสุขอยู่ที่นั่น แต่ว่าฉันร้องไห้อยู่ที่นี่ เธอกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับสิ่งดี ดี ขณะที่ฉันยังจมอยู่กับภาพเก่า เก่า ที่มี      ของวันวาน แล้วจะเป็นอย่างไรนะพรุ่งนี้ ภาพใดจะเข้ามาแทนที่ เมื่อวันผ่าน และถ้าหากคืนวันมันเนิ่นนาน ใครจะเป็นคนทรมาน เมื่อห่างไกล      แต่ที่รู้อยู่แก่ใจก็คือฉัน ยังร้องไห้ทุกคืนวันเพราะหวั่นไหว ร่างกายของฉันเคยมีเงาของใคร แต่พรุ้งนี้จะมีใคร หรือไม่มี      เพราะฉันไม่อาจจะรับรู้ แม้ท้องฟ้าที่เป็นอยู่มันเปลี่ยนสี แล้วกับหนึ่งหัวใจที่เธอมี ใครจะรู้ว่าวันพรุ่งนี้ จะเหมือนเดิม      ฉันผู้หญิงอ่อนไหว กับเธอผู้ชายใจร้าย ทำลายหัวใจให้เจ็บช้ำ เพียงแค่ได้ฟังคำบางคำ ก็ทำให้หัวใจแทบแหลกสลาย      พาหัวใจที่เจ็บช้ำ หนีจากความทรงจำที่โหดร้าย แต่ไม่อาจฝืนความรู้สึกได้ แทบขาดใจเมื่อเธอทำเฉยชา      ด้วยหัวใจที่รักเธอมาก ฉันคงไม่อาจตัดใจจากเธอได้ รักเธออย่างที่ไม่เคยรักใคร ฉันคงเสียใจไปจนตาย เพราะรักเธอจริงๆ      แม่น้ำเก่า เก่า กับกลิ่นเหงา เหงาของฤดูร้อน ที่เฝ้าขีดเขียนบทกลอน เฝ้ารอคอยการย้อนคืนของใคร      ดอกหญ้าสีน้ำตาลริมทาง อ้างว้างท่ามกลาง สายลมไหว เหมือนความอ่อนโยน ของหัวใจ ที่เฝ้าคอยใคร อย่างเลื่อนลอย      เคยรึเปล่า นั่งฟังเพลงเศร้าๆ แล้วร้องไห้ คิดถึงใครสักคนจนสุดใจ ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเลื่อนลอย      เคยรึเปล่า เหงาจนต้องนับดาวอย่างเศร้าสร้อย จริงสิใจเขา ไม่ได้เป็นฝ่ายคอย วางสายตาไว้บนดาวดวงที่หนึ่งร้อย เขาคงไม่รู้ว่าคนคอย แอบน้อยใจ      ในแววตาของความคิดถึง ภาพของใครคนหนึ่งฉายอยู่อย่างอ่อนไหว มีเพียงเสียงแผ่วเบา ผ่านฟากฟ้าถึงคนไกล ว่าคิดถึงเธอทุกลมหายใจ จากคนทางนี้      เธอได้ยินไหม หนึ่งความรู้สึกที่ส่งไป ยังคงเต็มจนล้นปรี่ คือหนึ่งความห่วงหา และอาทรเธอคนดี ที่ทุกๆ วินาทีที่คนเหงาคนนี้ มีให้เธอ      เธอคือคนสำคัญ คนที่ฉันอยากเห็นหน้านานๆ และอยากใกล้ชิด เป็นความรู้สึกดี ดี ที่ไม่เคยมีให้ใคร อบอุ่นและยิ่งใหญ่ซึ่งสัมผัสได้ทุกช่วงเวลา      ยามใดที่เธอไม่อยู่ ฉันรู้สึกหดหู่ เมื่อไม่ได้พบหน้า ได้แต่คิดถึงรอยยิ้มใสๆ เเละความหมายซึ้งๆ      ของแววตา เอาเป็นว่ารีบไปแล้วก็รีบกลับมา คนเหว่ว้า กำลังคอย      เธอคงไม่รู้หรอก เพราะฉันไม่เคยบอกความในใจฉัน แม้แต่แววตา ก็ยังไม่กล้าสื่อถึงกัน กลัวเธอจะเห็นความไหวหวั่นข้างใน      ทั้งหัวใจทั้งแววตา ยืนยันได้ว่ามีเพียงเธอเป็นคน      ของความหมาย ทั้งชีวิตก็มีแต่เธอ ที่สุดแล้วในหัวใจ      แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ คนพิเศษของหัวใจ จะมองเห็นมัน      ไม่อยากให้เธอมีน้ำตา บางเวลาที่ปวดร้าว ได้โปรดเล่าเรื่องราว ความปวดร้าวในใจเธอ      ฉันเองจะเป็นผ้า เช็ดคราบน้ำตาที่ไหลเอ่อ ยามที่เธอต้องการ ใครสักคน      ชอบสายตาที่สดใส เหมือนเอ็นดูห่วงใย อะไรประมาณนี้ ยิ้มได้ หัวเราะได้ ทำให้ร้ายกลายเป็นดี กำลังใจล้นปรี่จากสายตาคู่นี้ มากมาย      แต่ฉันอ่านมันไม่ออก ไม่เก่งกาจขนาดอ่านความในใจเธอได้ ก็อยากรับรู้สำหรับใจของเธอ      ฉันเป็นอย่างไร มีความหมายอะไรบ้างนะ เจ้าของสายตา      ฉันเป็นขยะ ในใจเธอหรือเปล่า ถามสักคำเป็นไง ฉันโง่เง่าเกินไปใช่ไหม ไม่ถูกใจคนอย่างเธอ ติรู้บางครั้งซื่อจนเซ่อ คนทันสมัยเช่นอย่างเธอ คงไม่เซ่อมานิยม จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้ ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน ใส่ในตะกร้าที่สานขี้นมาจากความผูกพัน เพื่อเตือนแต่ละวันวานที่ผ่านเลยมา ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้ จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้ายๆ ผ่านเข้ามา อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตา จะอุ่นใจ      เท่าที่ผ่านมา ไม่ว่าอารยธรรมปรัชญา ที่ลึกซึ้งแค่ไหน ฉันยังสามารถอ่านเข้าใจ แต่ที่ไม่สามารถอ่านได้ คือ ดวงตา ดวงใจ ของเธอ      ไม่มีใครเลย ไม่เคยมี ฉันต้องจมกับความว่างเปล่า อย่างนี้ทุกครั้ง เหมือนโดนสาป ให้เจอแต่คนไม่จริงจัง พอจะมีความรักสักครั้ง ก็ล้มเหลวไป      อยากมีคน อยู่เคียงข้าง คอยรับฟังความรู้สึก ที่ร้าวไหว แต่ค้นหายิ่งเหมือน คว้าอากาศที่ลอยหายไป เมื่อไหร่หนอเมื่อไหร่ หัวใจจะได้ถูกเติมเต็ม      ยินดีให้ใจร้าวไหวเพื่อเธอ มันสายเกินไปแล้วใช่ไหม ถ้าจะมาถามทวงหัวใจเอาไว้ตอนนี้ ทนอยู่อย่างไหวหวั่นมานานปี เพราะเข้าใจว่าคนดี ยังรักกัน      คงไม่เรียกร้องอะไรต่อ ถึงเวลาฉันคงต้องพอตรงจุดนั้น ส่วนหัวใจที่เธอไม่รัก ไม่ผูกพัน ขอคืนละกัน จะดูแลมันด้วยตัวเอง      วันที่โลกสับสน มีเธอเพียงหนึ่งคน ก็สดใส แต่วันที่เธอ เดินจากไป ร้อยคนล้อมกายก็ยังเหงา Love is a war easy to start but very hard to stop. "ความรัก คือ สงคราม ง่ายที่จะเริ่มต้น แต่ยากที่จะหยุด"      ความผูกพันในหัวใจ ความห่วงใยมันล้นปรี่ ล้วนแต่เป็นความรู้สึกดี ดี ที่ฉันพร้อมจะมีให้เธอ      แม่น้ำสายกว้าง หนทางยาวไกล เปรียบเหมือนหัวใจ ของใครบางคน หัวใจเวิ้งว้าง ว่างเปล่าสับสน ความคิดวกวน กับคน คนเดียว      ไม่รู้ทำไม ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึก เหมือนมีเธอลึกๆ อยู่ในใจ ก็แค่อยากให้เธอ อยู่ใกล้ ใกล้ คอยให้กำลังใจ อย่างอ่อนโยน      แค่คิดว่าเราใกล้กัน ก็ไกลกันจนเกินคาด จนคนอย่างฉันไม่อาจ ให้ใกล้เกินไปกว่านี้ เพราะยิ่งคิดว่าใกล้ ก็เหมือนว่าเธอ      จะห่างกันไปไกลทุกที สิ่งที่คนอย่างฉันทำได้ในตอนนี้ คือแอบมีเธออยู่ในใจ ไกล ไกล ก็พอ      ไม่อยากเป็นคนขี้น้อยใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะปวดร้าว ไม่อยากให้น้ำตามาวับวาว เยาะเย้ยความรู้สึกว่างเปล่า      ในหัวใจ เธอเองที่จริงก็แสนดี แต่บางทีก็เหมือนคนใจร้าย กับคนที่รักมากมาย      ในสายตา ถ้าได้ยินคำว่ารักสักครั้ง เพื่อยืนยันว่าฉันยังมีค่า ฉันก็คงไม่ต้องเดินหนีเธอมา เพื่อเก็บซ่อนน้ำตาที่พร่าริน      มีอะไรมากมาย อยากระบาย เป็นอักษร อยากเขียน เป็นบทกลอน ให้คนร้าวรอน ได้เข้าใจ      อาจเป็นกวีเศร้าๆ กับเรื่องเก่าๆ หลายๆ ใช้น้ำหมึก ระบาย เพื่อให้ความหมายของคำว่า "อกหัก"      เธออาจเห็นว่าฉัน เป็นคนด้านชา แต่เธอรู้ไหมว่า ข้างในหัวใจมันสั่นไหว ได้ยินทุกจังหวะ ลมหายใจ แต่ที่ไม่พูดไป เพราะหัวใจเจ็บเกินพอ      ในคำคืนที่มืดมิด ความรู้สึกนึกคิด เริ่มสับสน นั่งมองฟ้า ยามว้าเหว่มืดมน คิดถึงเพื่อน คิดถึงคนเคยเข้าใจ      หม่นหมองกับความรู้สึก เพราะลึกๆ รู้ว่าเธอไม่มีฉัน การกระทำของเธอแสดงเหมือนว่ารักกัน มันก็แค่ความผูกพันชั่วครั้งชั่วคราว ไม่อาจเดาแววตาของเธอได้ ว่าจริงใจหรือพลั้งเผลอยามเธอเหน็บหนาว แล้วฉันก็คือความอบอุ่นที่เธอเลือกเอา      ฉันจึงร้องไห้ในค่ำคืน ดื่มกินน้ำตากับความขมขื่นร้าวฉาน อยากให้เธอรับรู้ว่าคนนี้ที่ทรมาน และเงียบเหงากับรอยร้าวรานเพียงลำพัง      ภูมิใจที่ได้รัก แม้จะเริ่มต้นไม่นานนัก แต่ก็มากค่า เพราะมั่นใจแล้ว และพร้อมจะให้สัญญา ว่าคนที่ฉันคิดถึงตลอดเวลา คือ เธอ      ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป ก็ไม่เปลี่ยนใจ ที่มั่นเสมอ ต่อให้ล้านเวลาไม่ได้พบเจอ หัวใจฉันจะรักแต่เธอ มีแต่เธอตลอดไป      ฟังเพลงเหงาๆ ท่ามกลางสายฝน นั่งจับเจ่าในคืนเงียบหม่นกับสายลมไหว ความคิดถึงตัวเธอ ได้ล่องลอยไกล      บทเพลงนี้บรรเลงไปอย่างช้า ช้า ภาพของเธอได้กระจ่างชัดขึ้นมา รู้ไหมนี่ ฉันเห็นรอยยิ้มและแววตาอาทรของคนดี คืนเหงานี้คงนอนหลับฝันดี ฝันถึงเธอ   Create Date : 30 เมษายน 2552 2 comments Last Update : 11 สิงหาคม 2560 11:08:56 น. Counter : 8589 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะคุณพลอยสีขาว ได้อ่านกลอนเศร้าๆของคุณแล้ว มันเศร้าจริงๆเลยค่ะ บางคำมันตรงใจของเราเหมือนกัน บล๊อกของคุณน่ารักมากค่ะ แวะมาดูโค๊ชนาฬืกา อ่านแล้วชอบ ขออนุญาติก๊อปปี้ไปเก็บไว้อ่านบ้างนะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ แวะไปเยี่ยมบ้านเราบ้างซิค่ะ ไปนอนดูดาวแล้วคุยกันเบาๆ ลมทะเลพัดมาเบาๆ คงมีความสุขดีนะค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 29 กรกฎาคม 2553 23:08:29 น.

คุณพลอยสีขาวคะคุณแต่งกลอนได้เยี่ยมมากๆค่ะ รู้ไหมคะว่าหนูเป็นคนที่คลั่งไคล้ในบทกลอนมาก หนูชอบบทกลอนเศร้าๆไว้แต่งให้หนูอ่านใหม่นะคะ   โดย: โอปอ IP: 113.53.112.163 7 ธันวาคม 2553 10:09:45 น.