จิ้งหรีดแห่งเมืองสีเทา
ผู้เขียน ตรัย ภูมิรัตน
สำนักพิมพ์ a book
ราคา 175 บาท
จำนวน 208 หน้า



หนังสือเล่มนี้เขาว่ากันว่าคือคำเรียงจากเสียงเต้นในหัวใจของ “ตรัย ภูมิรัตน”

โดยภายในเล่มเราจะได้อ่านหลากความเรียงจากใจของนักร้อง/นักแต่งเพลงคนนี้ สิ่งที่โดนใจผมมากๆก็คือ การใช้ภาษาและวิธีการเขียนที่ช่างคล้ายกันกับที่ผมชอบใช้คือ เขียนเป็นประโยคสั้นๆแบบคล้องจองกัน ซึ่งมันทำให้อ่านง่ายและน่าสนใจ ซึ่งแต่ละบทแต่ละตอนนั้นก็คล้ายกับบทเพลงไร้ท่วงทำนองที่ต้องใช้หัวใจเติมจังหวะให้กับมัน..



และกับบทที่ชอบบทที่ใช่ก็มีอยู่หลายบท ดังนี้..

-โลกร้อน เมืองเย็น-

เมืองเย็น
หันหน้าไปทางไหน ได้ยินแต่เสียงทะเลาะกัน
อักษรคำว่า “ตัวเอง” ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
ใหญ่คับถนน จนคนอื่นเดินด้วยไม่ได้
หาก “ตัวเอง” ของใครเล็กกว่า ต้องหลีกให้
.......

เด็กก้าวร้าวที่ไม่รู้จักคำว่าอาวุโส
คนหยิ่งยโสที่ไม่รู้จักคำว่าสำนึกบุญคุณ
คนตะกละที่ไม่รู้จักคำว่าพอ
ทั้งหมดทั้งมวล ต่างพากันมารวมตัว ณ เมืองนี้
และช่วยกันล้างสมองคนอื่นๆ
ให้เชื่อในบทเพลงแห่งความเย็น
เพลงเย็นชา ที่แสนโดดเดี่ยว แห้งแล้งน้ำใจ
......



-ดัชนีสัมพันธ์จิตใจ-

นักลงทุนชีวิตที่มองโลกในแง่ดี
จะมองเห็นดัชนีสัมพันธ์จิตใจ
ดัชนีแกว่งค่าขึ้นหรือลง
ไม่ว่าจะเป็นวันที่สุข หรือว่าทุกข์
ก็ขอให้อยู่ในโลกอย่างมีรอยยิ้ม
ปกป้องสิ่งที่มีอยู่ในสองมือไว้
ยืนหยัดเผชิญหน้ากับสิ่งที่เข้ามาอย่างมีสติ
......



และ
-วูบไหวในสามบรรทัด-

อยาก
ตอบคำถาม
แต่คำถามที่อยากตอบ
......

ปิดปากทุกคนไว้
แต่ยังได้ยิน
สิ่งที่เขาคิด
......

เพราะความขม
ทำให้กาแฟมีชีวิต
ไม่ใช่ความอร่อย
......


ส่วนกับ “จิ้งหรีดแห่งเมืองสีเทา” ตามชื่อหนังสือนั้น เป็นบทที่เปรียบจิ้งหรีดขี้เหงาชอบร้องเพลงได้กับผู้เขียนก็ไม่ปาน...





ป.ล. เล่มนี้ตอบโจทย์หนังสือที่ชื่อเรื่องมีคำที่บ่งบอกสี
Reading Bingo Challenge 2014