|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
กาแฟถ้วยนั้น : กาแฟของฉัน
[เอสเปรสโซ่]
กลิ่นหอมจางๆของกาแฟที่สั่งลอยมาเตะจมูกผม ก่อนที่ชายหนุ่มในชุดผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลจะวางถ้วยกาแฟไว้ตรงหน้า กลิ่นหอมจางๆนี้ ช่างแตกต่างกับสีดำสนิทของมันเสียเหลือเกิน ราวกับว่ากลิ่นหอมนี้ ไม่ได้มาจากน้ำสีดำนั่น ผมมองดูน้ำสีดำที่นิ่งสนิทอยู่ในถ้วยนั้น พลางสูดกลิ่นหอมจางๆของมันอีกครั้ง ก่อนที่จะยกกาแฟถ้วยนั้นขึ้นมาจิบอย่างละเมียดละไม
ยังจำได้ดีว่าแรกครั้งที่จิบ รสชาติมันช่างขมลิ้นเสียเหลือเกิน แต่ด้วยกลิ่นหอมจางๆของมัน ก็มีดีพอที่จะทำให้ผมต้องลิ้มลอง และไม่รู้ว่าด้วยเวทย์มนต์อันใด ผมถึงติดใจมานับตั้งแต่ครั้งนั้น จากครั้งแรก ก็มีครั้งที่สอง จากครั้งที่สอง ก็มีครั้งที่สาม จากครั้งที่สาม ก็ดื่มทุกๆวัน จากที่เคยดื่มแค่ทุกๆเช้า เดี๋ยวนี้กลายเป็นว่าไม่ว่าจะเวลาไหนๆก็ดื่มได้หมด จนเหมือนกับว่ากาแฟได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมไปแล้ว ผมเหลือบมองดูเวลา เข็มนาฬิกาบอกเวลาเกือบบ่ายโมง เวลาแห่งความสุขกับกาแฟของผม จวนใกล้หมดเต็มทีแล้ว ผมยกกาแฟที่เหลือซดครั้งเดียวจนหมด เพื่อเรียกความสดชื่นกลับคืนมา ก่อนที่จะต้องกลับไปทำงานแสนน่าเบื่ออีกครั้ง...
[ลาเต้]
กาแฟที่สั่งได้แล้วค่ะ เสียงหวานๆของพนักงานสาวดังขึ้น
เธอยิ้มหวาน พร้อมวางกาแฟไว้บนโต๊ะ ฉันยิ้มตอบ ก่อนวางหนังสือในมือลง ลาเต้ร้อนๆ กำลังส่งกลิ่นหอมจางๆ อยู่ตรงหน้า กลิ่นหอมจางๆของนมกับกาแฟที่เข้ากันอย่างลงตัว มันช่างชวนให้ฉันลิ้มลองยิ่งนัก ฉันเพ่งมองฟองนมสีขาวรูปหัวใจในถ้วยตรงหน้า พลันนึกสงสัยขึ้นมาว่า
ทำไมคนชงต้องแต่งฟองนมให้เป็นรูปหัวใจด้วยนะ? หรือว่าเขาหรือเธอกำลังมีความรัก? หรือว่ารูปหัวใจคือรูปที่ทำง่ายที่สุด? หรือว่าเขาหรือเธอทำรูปอื่นไม่เป็นนะ? หรือว่า
เฮอะ
ช่างมันเถอะ คิดไปก็เท่านั้น ในเมื่อสุดท้ายแล้ว ฉันก็ต้องดื่มกาแฟถ้วยนี้อยู่ดี เลิกคิดให้ปวดหัวเล่นดีกว่า ในเมื่อตอนนี้ ลาเต้ร้อนๆ วางอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉันมองกาแฟตรงหน้า พร้อมสูดกลิ่นหอมจางๆของมันอีกครั้ง ก่อนที่จะยกกาแฟถ้วยนั้นขึ้นมาจิบอย่างละเมียดละไม พลางหยิบหนังสือเล่มโปรดมาอ่านต่ออย่างสบายอารมณ์
[มอคค่าเย็น]
................................................................................. .................................................................................
เคอร์เซอร์สีดำกำลังกระพริบถี่ๆอยู่บนหน้าจอสีขาว มันกระพริบถี่ๆเป็นจังหวะอยู่กับที่อยู่อย่างนั้น ผมจ้องมองมันอย่างนี้มานานหลายนาทีแล้ว เสียงผู้คนรอบกายมากมายผ่านเข้ามาในหู แต่ผมก็ยังคิดไม่ออก คิดอะไรไม่ออกเลย
ในหัวผมมันไม่มีตัวหนังสือหรือคำพูดใดๆผุดพรายออกมาแม้สักนิด สมองผมว่างเปล่า อื้ออึงและขาวโพลนเช่นเดียวกับหน้าจอสีขาวนั่น ผมจึงพักสายตาด้วยการมองออกไปข้างนอก ภาพผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่เต็มไปหมด แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ผมสมองแล่นขึ้นแต่อย่างใด ผมเหม่อมองตรงไปยังท้องฟ้าสีครามนั่น มองออกไป มองออกไป
มอคค่าเย็นได้แล้วครับ เสียงทุ้มๆของชายหนุ่มดังขึ้นดึงผมออกจากภวังค์
ผมยิ้มรับ พร้อมกล่าวขอบคุณ ผมจ้องมองมอคค่าเย็นที่สั่ง มองส่วนผสมที่เข้ากันอย่างลงตัวของกาแฟขมๆ นมและช็อกโกแลต พลางเอื้อมมือไปหยิบกาแฟถ้วยนั้น ก่อนที่จะดื่มมันอย่างละเมียดละไม...
ผมไม่ชอบดื่มกาแฟร้อน เพราะรู้สึกว่ามันช่างขมลิ้นเสียเหลือเกิน ต่อให้เติมน้ำตาลมากเท่าไหร่ก็ตาม มันก็ยังคงขมในความรู้สึกของผมอยู่ดี แต่ผมกลับชอบดื่มกาแฟเย็น เพราะรู้สึกว่ามันอร่อยลิ้นกว่ากาแฟร้อนเป็นไหนๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม? ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคือกาแฟใส่น้ำตาลเหมือนกัน หรืออาจเป็นที่ความเย็นของน้ำแข็งที่ผสมผสานเข้ากันอย่างลงตัว เลยช่วยทำให้กาแฟนั้นอร่อยเพิ่มขึ้นอีกเป็นกอง ผมยิ้มรับความสดชื่นที่ได้ลิ้ม พร้อมสมองที่เริ่มแล่นขึ้นอีกครั้ง ผมวางมอคค่าเย็นไว้ข้างๆโน้ตบุ๊กตัวเก่ง ก่อนที่จะลงมือพิมพ์ตัวหนังสือลงไปในหน้าจอสีขาวอีกครา...
[คาปูชิโน่ปั่น]
ฉันนั่งมองดูนาฬิกาเรือนนั้น มันเดินช้าๆ อย่างเป็นจังหวะอยู่บนฝาผนังร้าน เข็มนาฬิกาบอกเวลา 14.15 น. ผ่านมากี่นาทีแล้วนะ? ที่ฉันมานั่งรอในร้านกาแฟร้านนี้ 5 นาที? 10 นาที? หรือว่านานกว่านั้น? ฉันจำไม่ได้และไม่ทันได้สนใจ เพราะฉันรับรู้เพียงแต่ว่าฉันมาตรงเวลาเป็นพอ
นี่ครับ... กาแฟกับเค้กที่สั่ง เสียงของชายหนุ่มดังพอที่จะทำให้ฉันละสายตาจากนาฬิกาเรือนนั้น
คาปูชิโน่ปั่นกับสตอเบอร์รี่ชีสเค้กครับ เขาว่า พลางวางกาแฟกับเค้กไว้ตรงหน้าฉัน
ฉันยิ้มรับ พร้อมกล่าวขอบคุณ ฉันมองเค้กตรงหน้า สลับกับกาแฟถ้วยโปรด เค้กครีมสีขาวประดับด้วยสตอเบอร์รี่สีแดงสดลูกโต ยิ่งมอง ยิ่งอยากลิ้มลอง คาปูชิโน่ปั่น พร้อมวิปครีมสีขาวก้อนโต ยิ่งมอง ยิ่งอยากลองลิ้ม ฉันสลัดความคิดเรื่องเวลาออกไป หันมาให้ความสนใจกับสิ่งตรงหน้าแทน พลางเอื้อมมือไปหยิบกาแฟถ้วยนั้น ก่อนที่จะดื่มมันอย่างละเมียดละไม...
ฉันดื่มกาแฟ ไม่ใช่เพราะมันทำให้สดชื่น ฉันดื่มเพราะว่าฉันอยากดื่ม ฉันดื่มเพราะว่าฉันชอบ ฉันดื่มเพราะว่ามันอร่อย ฉันไม่สนใจหรอกว่ามันจะมีคาเฟอีนเท่าไหร่? หรือมันจะมีผลเสียกับร่างกายขนาดไหน? เพราะตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจ และกาแฟก็ยังทำให้ฉันพึงพอใจ ฉันก็จะดื่มมันต่อไป ตราบเท่าที่ฉันยังอยากดื่มมัน
แก...รอนานไหม เสียงที่คุ้นเคยดังเรียกสติฉัน
โทษที...รถมันติดอ่ะ
ฉันมองหน้าเจ้าของเสียงนั้น พลางทำหน้าตาเชิงตำหนิใส่
มาตั้งนานแล้วย่ะ
ทำไมฉันต้องมาคอยแกตลอดเลยฮะเนี่ย? ฉันบ่น
บ่นและบ่น ไม่ทันให้ยัยเพื่อนตัวดีได้เอ่ยปาก
แล้วสั่งอะไรหรือยัง? ฉันถาม
อย่าบอกนะว่า...
ใช่แล้ว...คาปูชิโน่ปั่นกับสตอเบอร์ชีสเค้กเหมือนเดิม เพื่อนตัวดีรีบพูดดัดหน้าฉัน ก่อนที่เราสองคนจะหัวเราะกันอย่างชอบอกชอบใจ...
[เนสกาแฟ]
ผมกำลังจ้องมองไปยังเบื้องหน้า มองดูพระอาทิตย์สีเหลืองทองกำลังโผล่พ้นขอบขุนเขา ภาพของพระอาทิตย์ยามเช้าช่างงดงามยิ่งนัก แสงแดดสีทองอ่อนๆสาดแสงผ่านหมู่เมฆหมอกสีขาวขุ่น แสงนั่นสะท้อนวับรับกับสีเขียวสดของต้นไม้น้อยใหญ่ ลมเย็นๆพัดผ่านหมู่ต้นไม้สีเขียวนั่น ลอยมาปะทะผิวกายผมอย่างบางเบา มันช่างสดชื่นกายและสบายตายิ่งนัก ผมคิด พลางอ้าแขนรับลมเย็นแห่งขุนเขา
กาแฟได้แล้วจ้ะพ่อ เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมกับอ้อมกอดอันอบอุ่น
ผมกอดรับอ้อมแขนนั้น พลางจับมือเธอเดินเข้าไปข้างใน กาแฟร้อนๆกำลังปล่อยควันอุ่นลอยอยู่กลางห้อง ผมนั่งลงมองดูกาแฟถ้วยนั้น กลิ่นหอมจางๆของมันช่างละมุนละไมเหลือเกิน ผมเติมครีมเทียมกับน้ำตาลลงไป แล้วบรรจงคนอย่างช้าๆ ก่อนที่จะจิบกาแฟถ้วยนั้นอย่างละเมียดละไม
ใครเป็นคนคิดค้นเจ้าครีมเทียมนี้กันนะ? ช่างอัจฉริยะเสียจริง ถ้าไม่มีเจ้าครีมเทียมบนโลกใบนี้ ผมคงดื่มกาแฟได้ไม่อร่อยขนาดนี้เป็นแน่ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม? รู้แต่ว่ายังไงก็ต้องเป็นครีมเทียมเท่านั้น ต่อให้ใครต่อใครบอกว่าใช้นมข้นแทนก็ได้เถอะ แต่ผมว่ายังไงครีมเทียมก็ยังอร่อยกว่าอยู่ดี เพราะว่าความมันที่ไม่หวานแบบนมข้นของมัน ทำให้มันอร่อยกว่าเป็นไหนๆ หรืออาจเป็นเพราะมันเกิดมาเพื่อกันและกัน เป็นของคู่กัน เหมือนเช่นผมกับเธอ
พ่อส่งค็อฟฟี่เมตมาให้แม่หน่อยสิ เสียงเธอดังพอที่จะเรียกสติผม
ผมหยิบครีมเทียมนั้น พร้อมยื่นไปให้เธอ นี่จ้ะ
แม่ทูนหัว
[กาแฟถ้วยนั้น]
ป้าๆ กาแฟเย็นแก้วหนึ่งครับ ผมตะโกนบอก ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะ
เนสกาแฟหรือโบราณ
โบราณครับ ผมตอบ พร้อมมองดูผู้คนรอบกาย
มองดูผู้คนทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ทั้งวัยรุ่น วัยทำงานและคนสูงวัย ทุกคนต่างแตกต่างกัน ทั้งพื้นเพ ฐานะ อาชีพและอายุ แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนมีเหมือนกันในตอนนี้ นั่นคือ มีกาแฟถ้วยโปรดวางอยู่ตรงหน้า ทั้งกาแฟร้อน กาแฟเย็น เนสกาแฟหรือโบราณ มันบ่งบอกว่าทุกคนต่างชอบดื่มกาแฟเหมือนกัน ผมยิ้ม ยิ้มให้กับความชอบในกาแฟของทุกคน ผมกลับมามองกาแฟถ้วยโปรดของผม ที่ไม่รู้ว่ามันมาวางอยู่ตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมจับหลอดแล้วค่อยๆคนอย่างช้า คนให้กาแฟสีน้ำตาลกับนมสีขาวมันเข้ากัน ก่อนที่จะดื่มกาแฟถ้วยนั้นอย่างละเมียดละไม...
โบราณ กับ เนสกาแฟ มันแตกต่างกันตรงไหนนะ? ผมเคยสงสัย คำตอบที่ได้คือ มันแตกต่างที่คุณภาพ เนสกาแฟใช้กาแฟสำเร็จรูปคุณภาพดี ส่วนกาแฟโบราณใช้กาแฟบดคุณภาพต่ำ ทั้งๆที่ผมรู้ถึงความแตกต่างเรื่องคุณภาพนี้ แต่ทำไมผมถึงยังเลือกกาแฟโบราณอยู่นะ? ผมสงสัยตัวเองจริงๆ
ถ้าหากว่าความรักของเรามันมีไม่เท่ากัน
ฉันว่าเราก็ควรต้องยอมรับมัน...
เสียงเพลงเรียกเข้าเพลงโปรดดังขึ้น มันดังพอให้คนทั้งร้านหันมามองหาต้นเสียงนั้น ผมรีบคว้ามันมารับอย่างเขินอาย ใครโทรมาตอนนี้นะ กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่เชียว ผมมองดูชื่อคนโทรเข้า แม่ ชื่อนี้กระพริบอยู่บนมือถือ คุณแม่สุดที่รักนี่เอง ผมกดรับ มีอะไรครับ คุณแม่
ไอซ์..ซื้อกาแฟเย็นมาฝากแม่ด้วยนะ เสียงแหลมๆที่คุ้นเคยบอก
อ่ะนะ...กลัวลืมหรอไง ผมขัด
เอาแบบไหนนะ?
โบราณ
ได้ครับผม ผมตอบ ก่อนที่จะวางสายไป
ตอนนี้ผมไม่แปลกใจแล้วว่า ทำไมผมถึงชอบดื่มกาแฟโบราณ...
ปล.ขอบคุณอีกครั้งสำหรับโครงการดีๆ ของพี่ๆสามสาว พี่แจง พี่ปอยและพี่อ้อนครับ ปล.2 เมื่อครั้งที่ลองเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรก โดนพี่อ้อนแซวว่ามันสั้นเกินไปหรือเปล่า อยากอ่านยาวๆกว่านี้ ขอมาผมก็จัดให้ครับ แต่ยาวได้แค่นี้อ่ะ ปล.3 แรงบันดาลใจในตอนต่างๆ ได้มาจากการที่เคยเป็นบาริสต้าในร้านกาแฟครับผม
Create Date : 14 กันยายน 2552 |
Last Update : 14 กันยายน 2552 14:31:13 น. |
|
47 comments
|
Counter : 6972 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:11:59:31 น. |
|
|
|
โดย: Paulo วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:13:09:58 น. |
|
|
|
โดย: Paulo วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:13:11:30 น. |
|
|
|
โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:14:13:52 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:14:47:58 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:14:51:33 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:15:28:24 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:15:32:25 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:16:36:54 น. |
|
|
|
โดย: pinkyrose วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:17:03:44 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:17:58:48 น. |
|
|
|
โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:19:24:13 น. |
|
|
|
โดย: Artagold วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:19:47:54 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:19:54:37 น. |
|
|
|
โดย: ต๊ายตาย..นี่มัน..!!! (อสัญแดหวา ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:20:37:21 น. |
|
|
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:21:08:49 น. |
|
|
|
โดย: บุยบุย วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:21:31:52 น. |
|
|
|
โดย: เจ้าชายในสายหมอก (PTNCenter ) วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:3:04:40 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:7:52:52 น. |
|
|
|
โดย: inmemoir วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:9:42:19 น. |
|
|
|
โดย: pinkyrose วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:11:04:02 น. |
|
|
|
โดย: d_regen วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:12:46:31 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:13:32:52 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:14:05:36 น. |
|
|
|
โดย: อสัญแดหวา วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:17:08:31 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:17:09:47 น. |
|
|
|
โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:21:09:16 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:7:57:11 น. |
|
|
|
โดย: tempopo วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:9:45:34 น. |
|
|
|
โดย: น้ำเคียงดิน วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:22:30:29 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:22:59:49 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:8:15:54 น. |
|
|
|
โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:22:53:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:7:56:51 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:22:37:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]
|
คนเรามีโชคไม่เท่ากัน แม้กระทั่งในความฝัน
-------------------------
การให้คะแนนในบล็อกนี้ ไม่ได้มีกฏเกณฑ์หรือหลักการใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวของเจ้าของบล็อกเป็นสำคัญ
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
|
|
|
|
|
|
|
|
เห็นคนอื่นเขาทำกัน อิอิ
ติกันหน่อย
ชมกันนิด
จะได้มีกำลังใจเขียนอีกครับ ฮ่าๆ