ผมติดนิยายอยู่เรื่องหนึ่ง มันเป็นนิยายดราม่าครับ ประเภทชีวิตดิ้นรนต่อสู้ ตัวเอกโดนกระทำต่างๆ นานา ผู้แต่งเขียนนิยายได้เก่งมาก มีหลากหลายอารมณ์ และเล่นกับความรู้สึกของคนอ่านได้อย่างใจร้ายมากๆ กำลังจะมีความสุขอยู่ดีๆ อ้าว เรื่องราวชีวิตกลับมาเศร้าอีกแล้ว กระชากอารมณ์กันได้อย่างถึงพริกถึงขิง แล้วยิ่งตอนจบ จบแบบจิตตก ตัวเอกตาย ตัวร้ายได้ดี ผมแทบจะขว่างหนังสือนิยายทิ้งเลยทีเดียว
แต่มาคิดดูอีกที นี่มันเรื่องสมมตินะ ทำไมเราถึงได้มีอารมณ์ร่วมกับมันได้มากขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องจริง จิตของเราปรุงแต่งไปเองทั้งนั้น
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [
เวลาโกรธนี่แบบบางทีคิดไม่ทันจริงๆ
หลังๆจะพยายามไม่โกรธค่ะ ปล่อยวาง ^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ