Bloggang.com : Draco : ทริป " สะบายดี หลวงพระบาง" ตอน 4

ทริป " สะบายดี หลวงพระบาง" ตอน 4

16 มี.ค. 52

ผมตื่นขึ้นมาดูนาฬิกา โอ้ย... 6 โมง 40 แล้ว เมื่อวานผมถามน้องที่ Guest house ว่า ที่หลวงพระถ้าจะตักบาตร ต้องประมาณ 6 โมงเช้า

ไม่ต้องอาบน้ำแล้ว รึบแต่งตัว เข็นน้องเคโละ ออกจากที่จอดเพื่อ มุ่งหน้าไปที่ Sisavangvong Rd. บริเวณหน้า National museum โดยหวังว่าอาจจะทันเห็นภาพการตักบาตร แต่ไม่เป็นดังหวังผมเห็นพระชุดสุดท้าย....ย้ำว่าสุดท้าย จริงๆ พรุ่งนี้ขอแก้ตัวใหม่ดีกว่า

เพื่อไม่ให้เสียโอกาศที่ตื่นออกมาแต่เช้า ผมก็เลยวนรถไปเดินเล่นตลาตเช้า ใจอยากดูสภาพชาวหลวงพระบางว่าเขา ชื้อ-ขาย อะไรบ้าง โดยรวมตลาดสะอาดมาก ครับ

ผมไม่แปลกใจ ที่มีนักท่องเที่ยว ชื่นชอบความสงบ, สวยงามและความเป็นมิตร ของ เมืองหลวงพระบาง

หลังจากเดินชม ตลาด นั่งกินกาแฟแอบฟังชาวหลวงพระบางคุยกันเรื่องการรักษาป่าไม้เพื่อลดโลกร้อน...แถมมีชมเมืองไทยเรื่องมีการตั้งอุทยานแห่งชาติและเจ้าหน้าที่ป่าไม้คอยดูแล สงสัยเห็นเราฟังอยู่เลยหยอดชะ

เป้าหมายต่อมาคือ สะพานเก่า (Old bridge) เป็นสะพานข้าม แม่น้ำคาน (Nam Khan River) โครงสร้างสะพานเป็นเหล็กปูพื้นด้วยไม้ (สะพานส่วนใหญ่ในลาว จะเป็นโครงสร้างเหล็ก) ปัจจุบัน ยังใช้งานอยู่ โดยให้มอไซด์และจักรยานสัญจรไปมา ด้านข้างจะเป็นทางเดิน

ที่ปลาย สะพานเก่า มีเจ้าหน้าที่คอยดู ผู้ที่ไม่สวมมวกกันน๊อก
แต่เมื่อ น้องเคโละ มาพร้อมกล้องถ่ายรูป ท่านก็เดินหนีหายไปเลย

ต่อไปเป็นคิว น้องเคโละ วิ่งข้ามสะพาน...มันยาวดีแท้
ยังดีที่ใบขับขี่ไม่ใช่ได้มาเพราะโชคช่วย...ไม่งั้นได้อาย ชาวหลวงพระบาง แน่ๆ

ต่อมาผมก็พา น้องเคโละ วิ่งชมเมืองไปเรื่อยๆ ถูกใจตรงไหนก็จอดเก็บภาพ

รถเบนซ์คันนี้ เก๋าดี ขอน้องเคโละจอดถ่ายคู่ด้วย นะ

ขอเติมพลังหน่อบ ชามนี้ 10,000 กีป

ต่อด้วย เช็ค mail ค่าบริการ Internet 100 กีป/นาที
แต่ว่าฝรั่งผมทองข้างใน สวยมากๆ...ว่าแล้วไปนั่งโต๊ะข้างๆดีกว่า

ช่วงสายน้องเคโละ ได้ไปชม วัด Xing Thong วัดนี้ตั้งอยู่ใกล้ แม่น้ำโขง วัดนี้ไม่เพียงเป็นวัดที่สวยที่สุดใน หลวงพระบาง หากยังสวยที่สุดในประเทศลาว ลักษณะหลังคาลดหลั่นต่อเนื่องสวยงามมาก

ระหว่างที่นั่งผมนั่งชมแม่น้ำโขงอยู่ที่ท่าเรือ เสียงเรือที่ผ่านมาปลุกผมจากภาพของ หนังเรื่อง "สะบายดี หลวงพะบาง" หนังที่แสดงถึงชีวิตที่เรียบง่ายของของคนริ่มฝั่งโขง ภาพของธรรมชาติอันสวยงาม จนทำให้ผมหลงคิดไปว่าตนเอง คือ "สอน"(อนันดา เอเวอริ่งแฮม) ช่างภาพหนุ่มเมืองกรุง ผู้ถูกส่งไปยังประเทศลาวเพื่อตามหา ‘ชีวิต' ให้กับ ‘ภาพถ่าย' ของเขา แม้ผมจะไม่หล่อเท่า แต่ผมก็รู้สึกว่า "การได้มาสัมผัสในช่วงขณะหนึ่ง" คือสิ่งที่เชื่อมโยงผมกับตัวละครในภาพยนต์ แม้การเดินทางของผมในครั้งนี้จะไม่มีโอกาศเจอกับ "น้อย" (คำลี่ พิลาวง) ไกด์สาว ผู้นำ "สอน" ให้พบกับ ส่วนหนึ่งของชีวิต ที่เขาหลงลืมไปก็ตาม

หากแต่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าผม ผมขอเพียงเก็บภาพเธอ (และ E-mail) ไว้ เพื่อเติมเต็มความทรงจำในครั้งนี้...

.
.
.

ตัดภาพ...ไปช่วง บ่าย

26 ก.ม. ทางตะวันตกเฉียงใต้ จาก เมืองหลวงพระบาง เพื่อไปยังน้ำตก Kuang si

ค่ำๆ ผมได้ออกมาเดินเล่น "ถนนคนเดิน" ของที่ขายเป็นพวกของหัตถกรรม บางอย่างก็คล้ายกับบ้านเรา เช่น ของแต่งบ้าน เครื่องประดับ ฯลฯ ใจอยากจะชื้อมา แต่เมื่อคิดถึงตอนขี่รถแล้วเลยตัดใจ เพราะแค่นี้ก็เต็มทั้งเป้หน้า-หลัง หมดแล้ว

ระหว่างเดินกลับ คิดอยู่อย่างเดียว พรุ่งนี้ต้องตื่นให้ทัน ตักบาตรข้าวเหนียว ให้ได้

โปรดติดตามตอนต่อไป

Create Date : 25 มีนาคม 2552

Last Update : 25 มีนาคม 2552 23:21:50 น.

11 comments

Counter : 1256 Pageviews.