..เรารอเขาลืม..
...เรารอ..เขาลืม..
หลงรอคอยน้อยใจนักรักถูกลืม
คำเคยปลื้มดื่มด่ำช้ำห่างหาย
เราหลงรอเขาทำลืมจึงกลับกลาย
สิ่งเคยหมายไม่หวนคืนสะอื้นทรวง
เมื่อเขาลืมเรายังรอท้อใจนัก
คอยฟูมฟักรักข้างเดียวเขาไม่ห่วง
ปล่อยเราจมงมปลักรักหลอกลวง
หลงติดบ่วงคนชอบลืมกลืนน้ำตา
ลืมยามค่ำสนธยาบ้านนาเรา
ลืมเรือนเหย้าที่เคยนอนอาวรณ์หา
ลืมกลิ่นโคลนสาปควายที่ปลายนา
ลืมดอกหญ้าไหวลู่ลมชมดวงดาว
ปล่อยสาวนารอคอยด้วยใจหมาย
แต่สุดท้ายเขามาลืมเสียกลางหาว
ลืมสัญญาข้างกองฟางน้ำค้างพราว
สองหนุ่มสาวจะรักมั่นไม่ผันแปร
เมื่อเขาลืมเรารอง้ออย่างนี้
รอหลายปีไม่เห็นมีความแน่แท้
คนใจร้ายมีรักใหม่ให้ดูแล
ลืมคนแพ้..หลงรอ..พ้อปลายนา
| Create Date : 23 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 23 มีนาคม 2552 20:36:39 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 540 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่...
จำกลิ่นสาปควายไม่ได้จริงๆ เป็นไงอ่ะ
..^_^..
สวยเสมอเลยกลอนคุณ.