BlogGang.com : : ชาติสยาม : คุยกันนะ

คุยกันนะ

เนื่องจาก ยาย เป็นช่างขนมไทย ในคลองพระโขนง (วัดช้าง) ตามงาน บวช งานแต่ง งานอวมงคลต่างๆ

และยายต้องเลี้ยงลูกทั้ง10 คน จึงต้องขยันเป็นพิเศษ ด้วยอาชีพ นี้แหละ ที่ส่งให้ลูกๆ ของยาย ได้ดีทุกคน

เราเอง แม้จะเป็นรุ่นหลานแล้ว แต่ เราก็เป็นหลานสาวคนเดียวที่สนิดกับยายมาก เพราะแม่เราฝากเราไว้กับยาย (แม่ต้องไปขายของ) ประกอบกับยายมีปัญหาสุขภาพ คือ ขาไม่ค่อยดี ข้อสะโพกเสื่ือม เราจึงต้องเป็นลูกมือ โดยปริยาย

เพื่อนๆ บ้านอื่นๆ เค้าไปวิ่งเล่นกัน แต่เราไม่ได้ไป เพราะต้องอยู่ช่วยงานยาย เพราะงานขนมไทย รายละเอียดเยอะมาก เราทำทุกอย่าง เริ่มจากงานพิ้นฐานก่อนเลย คือ ล้าง (ทุกอย่าง) หม้อ ใบใหญ่ ๆ กะทะทองเหลืองโบราณ หนักมาก ฯลฯ
งานต่อมาคือ ต่อยไข่ แยกน้ำต้อย ต่อยกันเบื่อไปเลย เมื่อก่อน งานบวชใหญ่ๆ ก็ ไข่เป็ด 3,000 ฟอง

รีดไข่ แยกไข่แดงออกจากไข่ขาว กวนเม็ดขนุน ถั่ว 10 โล เราได้แต่กวนตอนเริ่มๆ มันยังไม่เหนียวหนืด นอกนั้น น้าๆผู้ชายกวน นั่งหยอดเม็ดขนุน ก็หยอดตั้งแต่เช้ายันเย็น งานพวกนี้ เราเป็นเด็ก ทำได้

บางวันมีงานปอกมะพร้าวแห้ง 2-300 ลูก อ่วมกันเลยทีเดียว

บอกตรงๆ ว่าเราไม่ชอบอาชีพนี้เลยในตอนนั้น เบื่อมาก อยากไปเล่นกับเพื่อน ๆ มันเหนื่อย เหม็นคาวไข่

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดกับเราก็คือ พอเราแต่งงานไม่อยากทำงานบริษัทแล้ว เราก็คิดจะทำขนมขาย ตอนแรกคิด พวก เบเกอรี่ ต่างๆ คิดไปคิดมา เราไม่มีพื้นฐานเลย ทำไงดี

อยู่มาวันนึง เบื่อๆ เลยทำขนมชั้นกินเอง พี่น้าสาว กินด้วย เค้าก็ถามเราว่า

น้า " นี่ ทำไมไม่ทำขนมไทยขายละ
เรา ทำไม่ไเป็น
น้า จะบ้าเหลอ ก็ที่กิน อยู่นี่ไง
เรา เออ จริงด้วย

ที่เราคิดว่าเราทำไม่เป็น เพราะยาย ไม่เคยบอกให้จดสูตร ยายกลัวคนมาอ่าน (คนสมัยก่อนหวงสูตรกันมาก ถ้าเกี่ยวกับอาชีพ ) แต่ยายใช้วิธี ให้ลูก มาช่วยงานแต่ละอย่าง ให้ถนัดกันคนละอย่าง สองอย่าง กุศดลบายของยาย มั้ง
เพราะไม่มีใครสนใจงานขนมอย่างจริงจัง เลย ในลูก 10คน รวมทั้งเราด้วย

คนนึง ก็ถนัดขนมชั้น อีกคน ข้าวเหนียวหน้านวล ใครได้รับหน้าที่อะไรก็ทำกันไป (ขนาดเรา ช่วยทุกอย่าง ยังจำได้ไม่หมดเลย )

หลังจากน้าสาวได้จุดประกายเรื่องขนมไทย เราก็เลยลองๆขุดวิชาเดิมๆ ทีซึมซับเข้ามาเองก็ได้หลายอย่าง นะ ยังไม่ได้เปิดหน้าร้านขายเป็นล่ำเป็นสัน ถือโอกาสรวบรวมขนมไว้ในบล็อคนี้เลยแล้วกัน ติดตามกันไปเรื่อยๆ นะจ๊ะ