Bloggang.com : dont wanna no : เยี่ยมบ้านลุงโฮฯ : ก็ยัง Hanoi อยู่นั่นแหละ ตอนที่ 2/3

เยี่ยมบ้านลุงโฮฯ : ก็ยัง Hanoi อยู่นั่นแหละ ตอนที่ 2/3

^{ถ้าเปิดมาพบหน้านี้ ขอเชิญอ่าน} ^{ตอนที่ 1/3}^{ก่อนนะครับ เพื่อความสนุก}

ก่อนนี้เราไปเที่ยวกันที่ฮานอยมาแล้วครับ คราวนี้มาต่อในตัวเมืองฮานอยกันต่อนะครับ

เช่นเคยครับ ไปกับนาย dont ก็ต้องเที่ยวไปงงไป ดังนั้น ท่านผู้ปกครองควรพิจารณาก่อนให้บุตรหลานเชื่อนะครับ

ดังที่ว่าไปแล้ว ในฮานอยมีทะเลสาบหลายแห่งครับ นี่เป็นที่ทะเลสาบอีกแห่งหนึ่ง ที่นี่ก็มีวัด (น่าจะวัดนะครับ) เหมือนกัน สวยดีครับ จำชื่อไม่ได้ อ่านก็ไม่ออกครับ

^{วัดอะไรสักอย่างที่แถว ๆ ทะเลสาปนั่นแหละครับ}

วัดนี้มีเจดีย์สีแดงสดเป็น hilight ครับ เจดีย์จะมีซุ้มประตูเล็ก ๆ ภายในเป็นพระพุทธรูปสีขาวครับ

^{เจดีย์วัดนี้ล่ะครับ อ่านไม่ออก มีหมวกเจ๊กกะตัวขีด ๆ ด้วยครับ}

วัดเดิม คนละมุม

^{นี่ถ้าบอกว่าเป็นศาลเจ้าในเมืองไทยก็เชื่อนะครับเนี่ย...}

โคมไฟสีสดทำจากกระดาษพับ แขวนไว้ที่หลังคาอาคารหนึ่งในวัด

^{ชายคามีแต่โคมแบบนี้ล่ะครับแขวนอยู่}

วัดนี้มีการสวดมนต์ด้วยครับ บทสวดคล้าย ๆ จีนปนไทยครับ

ที่วัดนี้มีสาวใหญ่มาทำบุญเยอะแยะ พอทราบมาว่า ประเทศเวียดนามมีแม่ม่ายเยอะ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าทั้งหมดที่ผมเห็นนั่งสวดมนต์ในวันนั้นเป็นแม่ม่ายหรือไม่ ไม่กล้าถามครับ แหะ แหะ

ชายชาวเวียดนามที่อายุมากไม่ค่อยเยอะครับ ไปรบกันหมด แล้ว....ได้กลับบ้านไม่มากนัก....

สาวใหญ่ (ก็แล้วกันนะครับ) เหล่านี้จะใส่อ๋าวใหญ่สีน้ำตาลเข้มเหมือนกันหมดครับผม นัยว่าเป็นสีสุภาพสำหรับมาบำเพ็ญเพียรที่วัดครับ ส่วนนักเรียนนั้นจะมี uniform เป็นอ๋าวใหญ่สีขาวครับ สำหรับเด็กชายก็ใส่เสื้อขาว กางเกง slack ขายาวธรรมดาครับ

^{หญิงวัยกลางคนชาวเวียดนาม ตั้งใจภาวนาอย่างเคร่งขรึม อาจจะให้กับสามีที่จากไป...ในสงคราม...}

จากนั้นไปเยี่ยมคำนับสุสานท่านโฮจิมินห์ดีกว่าครับ ในประเทศเวียดนามนั้นนิยมเรียกผู้นำท่านนี้ว่าลุงโฮครับ ดูเหมือนกันกับที่เราเรียกป๋าเปรม ทำนองนี้ครับ ว่ากันว่าท่านมีความสำคัญอย่างมากต่อเวียดนาม เรียกได้ว่า เป็นรัฐบุรุษที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศนี้ล่ะครับ ศพท่านได้รับการดองยาอย่างดี เดิมด้วยเทคโนโลยีจากรัสเซีย แต่ปัจจุบันชาวเวียดนามได้ทำการรักษาร่างของท่านได้เองแล้วครับ และใส่ในโลงแก้วไว้เพื่อให้ประชาชนได้เข้าไปคำนับ

ตัวสุสานเองลักษณะคล้าย ๆ สุสานของของท่านเหมาเจ๋อตุงที่เทียนอันเหมินครับ

^{ด้านหน้ามีสถานที่ให้ฝากของครับ ห้ามนำกระเป๋าทั้งเล็กและใหญ่ กล้องถ่ายรูปและกล้องวีดีโอทุกชนิดเข้าไปครับ}

ตัวสุสานเป็นอาคารสีดำสนิท ทำจากหินแกรนิตครับ ภายในมีทหารชุดขาวเฝ้าเป็นระยะ การเคารพศพก็เป็นการเดินผ่านเป็นแถวตอนยาวเรียงสองเข้าไปในสุสานอย่างช้า ๆ

ตัวโลงศพเป็นแก้วหนา(เข้าใจว่ากันกระสุนด้วย) ศพท่านลุงโฮยังเหมือนกันท่านอนหลับอยู่เท่านั้นครับ ผมขาวและเครายาวขาวสะอาด สุสานจะปิดปีละ 2 เดือนเพื่อทำการบูรณะและจัดการกรรมวิธีรักษาสภาพต่อไป ว่ากันว่า มีการตัดเล็บตัดผมด้วยเป็นระยะด้วย (o_O'' ) เค้าเล่ากันว่านะครับ ผมไม่รู้จริง

^{อาคารสุสานหินแกรนิตสีดำบนลานกว้าง ทหารยามอายุน้อยในชุดสีขาวล้วนเดินตรวจตราความสงบไปมา}

บริเวณด้านหน้าของสุสานจะต้องเดินเข้าแถวไปครับ เมื่อผ่านออกมาก็จะผ่านต่อไปยังอาคารอันเคยเป็นที่อาศัยของท่านลุงโฮครับผม

^{ด้านหน้าอาคาร เป็นลานกว้าง มีอัฒจรรย์อยุ่ด้วย นัยว่าเป็นที่นั่งดูการสวนสนามของทหารบริเวณหน้าสุสาน...คล้าย ๆ กับที่จตุรัสเทียนอันเหมิน ปักกิ่งครับ}

เมื่อออกจากสุสานจะเข้าสู่ส่วนที่พักครับ บริเวณนี้เป็นที่กว้างขวางที่เห็นคือลานต้นไม้บริเวณหลังสุสาน และหน้าต่ออาคารรัฐสภาครับ

^{ถนนตัดผ่านเนินหญ้าและไม้ยืนต้นสูง ดูร่มรื่น}

อาคารรัฐสภาเป็นสีเหลืองสดครับ ตามที่ฟังมาว่ากันว่า ที่เป็นสีเหลืองเพราะแต่ก่อนชาวฝรั่งเศสเข้ามาครอบครองต้องการทาสีอาคาร แต่ว่าไม่มีสีอย่างดีครับ ชาวเวียดนามได้แต่นำดินสีเหลืองมาผสมน้ำให้เป็นปูนเหลือง ๆ ทาลงไปบนผนังอาคาร ทำให้อาคารส่วนใหญ่ในกรุงฮานอยเป็นสีเหลือง ที่เห็นเป็นสีเหลืองตอนนี้เกิดจากสีวิทยาศาสตร์แล้วนะครับ แต่เพื่ออนุรักษ์ของเดิมไว้ ก็จำต้องใช้สีเหลืองสดนี้ต่อไป

^{อาคารประชุมสภาและต้อนรับแขกเมืองในหมู่ไม้}

ภายในที่พักของท่านลุงโฮจะมีสระน้ำใหญ่ครับ เล่ากันว่าแต่ก่อนลุงโฮจะมานั่งริมสระน้ำ ปรบมือเรียกปลามากินอาหารครับ ปัจจุบันสงสัยจะปลาคนละชุด เห็นเด็กเวียดนามปรบมือกันเปาะแปะ ไม่มีปลามาเลยครับ

เดิมทางการจัดให้ลุงโฮอยู่อาคารใหญ่ในบริเวณนี้ และจัดให้คนครัวพักเรือนเล็ก แต่ความที่ท่านเป็นคนสมถะ ได้ขอพักในอาคารพักคนงานแทนครับ

^{บึงขนาดใหญ่ในบริเวณที่พักของท่านโฮ อาคารสีเหลือง ทางขวามือว่ากันว่าเป็นที่พักที่ท่านขอพักก่อนบ้านพักจริงจะเสร็จลง}

ภายหลังจึงมีการสร้างอาคารไม้ขนาดเล็ก ๆ สองชั้น ด้านล่างเปิดโล่งก่ออิฐล้อมลานใต้ถุนเป็นที่นั่ง และวางโต๊ะไว้ สำหรับรับแขกของท่านลุงโฮครับ ด้านบนเป็นห้องพักมีสองห้อง อาคารทำด้วยไม้ขัดมันลงแชลแล็ก สี dark mahoggani ครับ (เอ เค้าเรียกสีนี้ว่าแบบนี้รึเปล่า) ด้านบนมีระเบียงไม้แคบ ๆ ขนาดสามคนเดินเคียงกันได้อยู่ครับ ระเบียงดังกล่าวล้อมตัวห้องไว้หมด

ภายในห้องพักจัดของไว้เท่าที่จำเป็นใช้เท่านั้น ว่ากันว่า เป็นของใช้ที่ท่านลุงโฮได้ใช้จริง ๆ ครับ บริเวณที่พักค่อนข้างร่มรื่นครับ มีต้นไม้เยอะ แต่ว่าลมสงบมาก ร้อนจริง ๆ ครับ

^{เรือนพักของท่านโฮ มีทหารยามในชุดขาวยืนเฝ้าประจำที่ใต้เรือนพัก ด้านบนเปิดให้เดินชม ผ่านระเบียงไม้ที่ล้อมรอบอาคารไว้}

เดินมาอีกหน่อย จะพบศาลเจ้าไม้เสาเดียวครับ ศาลเจ้านี้ว่ากันว่าสร้างสมัยกษัตริย์ราชวงศ์ LE (หรือ LY นี่ล่ะ ออกเสียงคล้าย ๆ กัน แต่ว่าน่าจะเป็น LE มากกว่านะครับ) ตัวศาลเจ้าเป็นที่ประดิษฐานรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมครับ สร้างตั้งแต่ 900 ปีก่อน ปัจจุบันที่เห็นนั้นเป็นของทำใหม่ส่วนใหญ่ มีการหล่อเสาคอนกรีตแล้ว เนื่องจากสงครามได้ทำลายความน่าทึ่งไปซะแล้วครับ

ศาลเจ้านี้ขึ้นชื่อด้านให้บุตรชายครับ ชาวเวียดนามมีความเชื่อเช่นเดียวกับคนจีน คือ พยายามให้มีบุตรชายครับ ปัจจุบันรัฐบาลจำกัดประชากรโดยหากมีบุตรเกินสองคนจะถูกตัดสวัสดิการ และหากมีบุตรเกินสามคนจะต้องออกจากราชการครับ (ไม่ได้ระบุว่าจากภรรยาต่างคนกันได้หรือไม่นะครับ 5555)

^{ศาลเจ้าที่ว่าครับ เค้าเรียกศาลเจ้าเสาเดียวอะไรเนี่ยล่ะครับ แต่ก่อนเสาเป็นไม้สัก แต่ว่าตอนนี้เป็นเสาซีเมนต์ไปแล้วครับ}

และเมื่อเดินออกมาด้านนอกสุด จะเป็นพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ครับเป็นสถานที่แสดงประวัติความเป็นอยู่ของลุงโฮของเราซึ่งเนื่องจากเป็นผู้นำประเทศในช่วงนั้น ประวัติศาสตร์ของผู้นำก็เหมือนกันประวัติศาสตร์ของประเทศครับ ภายในมีการแสดงภาพต่าง ๆ ชั้นบน สิ่งของเครื่องใช้เสื้อผ้า ของที่นานาประเทศเคยได้มอบให้ และรูปปั้นลอยตัวและปฏิมากรรมผสมอีกจำนวนหนึ่งครับ ภายในติดแอร์ ผมชอบมาก...5555

^{อาคารพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ใต้แสงแดดยามเที่ยง ด้านหน้าเป็นสวนหย่อมไม้พุ่ม แม้ได้ให้ร่มเงา แต่ทำให้อาคารพิพิธภัณฑ์เด่นเป็นสง่าบนลานกว้างหลังสุสานของท่าน}

หลังจากนั้นเราจะไปยังอาคารอีกแห่งครับ ภายในเมืองฮานอยผมเองเริ่มร้อนจัดครับ หูอื้อ ๆ ได้ยินแว่ว ๆ ว่าเป็นหอแสดงธงแห่งชัยชนะอันเป็นสัญลักษณ์แห่งเมืองฮานอยครับ

ในวัด (มั้ง) แห่งนี้มีเต่า ที่บนหลังเต่ามีศิลาจารึกสลักชื่อของผู้ที่สอบจอหงวนผ่านครับ มีอาคารสำหรับให้สอบจอหงวน และภายในมีพระด้วยครับ (สงสัยจะวัดจริง ๆ แฮะ) ตัวเต่าที่แบกหลักศิลาไว้มีเด็ก ๆ วิ่งลูบหัวเต่ากันใหญ่ครับ ได้ความว่า ถ้าลูบแล้วจะฉลาดแบบจอหงวนที่สอบผ่าน...

^{เข้าใจว่าเป็นวัดนะครับ ที่เห็นธงหลากสีนั่นเป็นธงแห่งชัยชนะครับ}

ตกเย็นไปดูหุ่นกระบอกน้ำกันครับ มีการแสดงสองรอบ รอบหกโมงเย็นกับสองทุ่มครับ แต่ละรอบใช้เวลาแสดงสองชั่วโมง ค่าตั๋ว 20,000 VND และ 40,000 VND ครับ

^{หน้าอาคารแสดงหุ่นกระบอกน้ำ การแสดงประจำชาติของเวียดนาม}

การแสดงหุ่นกระบอกน้ำในอาคารครับ สวยงามดี มีการบรรเลงเพลงด้วยพิณสายเดี่ยว (เครื่องดนตรีประจำชาติ) และวงครับการแสดงเป็นชุดย่อย ๆ หลายชุด บางชุดตื่นตาตื่นใจมากครับเช่นมังกรสามตัว รวมสัตว์มงคล (หงส์ มังกร เต่า สิงโต)บางชุดก็น่ารัก แสดงความเป็นอยู่ของชาวเวียดนามครับ

และที่สำคัญมีชุดที่แสดงเหตุการณ์ตอนที่กษัตริย์คืนดาบเต่าด้วย

^{ฉากนี้เป็นกษัตริย์คืนดาบให้เต่าครับ คนเชิดหุ่นจะปั่นจักรยานอยู่ข้างหลังครับ เค้าเล่านะครับ ไม่เคยเห็นเองหรอก}

หลังดูเสร็จก็กลับที่พักครับ ผมพักโรงแรมหนึ่ง แต่ว่า ไปเที่ยวยามราตรีที่อีกโรงแรมหนึ่งของชาวสิงคโปร์มาสร้างไว้ครับ อิอิ อยากทราบต้องถามเป็นการส่วนตัวนะครับ

^{ร้านขายของที่ระลึกในหอธงแห่งชัยชนะ มีตุ๊กตาของหุ่นกระบอกน้ำจำนวนมากครับ}