1 วัน กับซุปตาร์ “ณเดชน์ คูกิมิยะ”

ได้รับแรงยุ (หรือการกดดันก็ไม่รู้) จากน้องสาวร่วมโลกว่าเมื่อมีเรื่องดีๆ มีโอกาสดีๆครั้งนึงในชีวิตแบบนี้ เจ๊ควรจะเขียนลงบล็อกนะ ก็เลยมานั่งคิดว่าจริงของมัน วันดีๆ เรื่องดีๆแบบนี้น่าจะบันทึกไว้ เผื่ออีก1 ปี 2ปี หรือหลายๆปีผ่านไป ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนแปลงไปยังไง เราจะได้กลับมานั่งย้อนดูถึงความรู้สึกและความประทับใจที่เคยได้มีโอกาสเข้าใกล้เด็กคนนี้อีกครั้ง “ณเดชน์ คูกิมิยะ”

คำเตือน : เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นการเวิ่นเวอถึงนักแสดง นายแบบ คนนี้จากสายตาและการรับรู้ของแฟนคลับคนนึง ใครที่ต่อมหมั่นไส้ต่อผู้ชายคนนี้ทำงานง่าย ได้โปรดข้ามๆบล็อกนี้ไปนะคะ คุณอาจจะทนอ่านไม่ได้จนจบ

************************************************


เมื่อวันที่ 26 มิ.ย.54 ที่ผ่านมา ได้เป็น 1 ใน 50 คน (ที่มือไว เนตแรง) ของสมาชิกเวบ Nadechworld.com ที่ได้ไปร่วมงานมีตติ้งฉลองครบรอบ 1 ปี ของเวบบอร์ด เป็นงานมีตติ้งที่ต้องลุ้นระทึกตั้งแต่ลงชื่อให้ทัน 50 คนแรก เพราะมีผู้คนมากมายที่ออนไลน์ในเวบบอร์ดเพื่อรอลงชื่อ แถมกระทู้ก็ยังล่มแล้วล่มอีก เมื่อได้ไปร่วมงานก็เลยอดตื่นเต้นไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะเคยได้เจอกับ ณเดชน์ มาตามงานบ้างแล้ว แต่การเจอแบบนอกรอบการทำงานครั้งนี้เพิ่งเป็นครั้งแรก

งานวันนี้เริ่มต้นด้วยความประหลาดใจนอกจากจะไม่มีการบอกสถานที่จัดงานก่อนแล้วยังนัดซะ 8 โมงเช้าวันอาทิตย์ มันเช้ามากนะคะพี่น้อง และเมื่อมาถึงจุดนัดพบก็ได้เจอกับรถบัส 1 คัน ได้แต่คิดในใจว่านี่เราจะไปมีตติ้งกันไกลถึงไหนเนี่ยถึงต้องนั่งรถบัสกันเลย

ความประทับใจแรกของงานวันนี้คือของที่ระลึกที่ทางเวบเตรียมไว้ให้ ถึงมันจะไม่ได้เป็นของราคาแพงอะไร แต่มันแสดงได้ถึงความตั้งใจของทีมงานที่ทำให้และเกินความคาดหมายจากที่คิด ยอมรับว่าไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะเตรียมอะไรแบบนี้ให้



เกร็ดเล็กๆอย่างแรกของงานนี้ที่ได้รับรู้ผ่านการบอกเล่าของน้องสตาฟ Nadechworld ก็คืองานมีตติ้งคราวนี้ณเดชน์อยากให้แฟนคลับได้มากันเยอะๆ ทีแรกน้องว่าซัก 100 คน ... สตาฟถึงกับอึน ต่อรองลงมาน้องก็ว่า 70 60 ... สุดท้ายก็ลงตัวที่ 50 คนนี่แหละ ... ดีแล้วล่ะค่ะ ถ้าถึง 100 พี่สงสารสตาฟนะคะ ^^


กิจกรรมแรกของวันนี้คือการถวายสังฆทานที่วัดชมภูเวก จ.นนทบุรี สมาชิกพร้อม สตาฟพร้อม หลวงพ่อพร้อม แต่เจ้าของงานไม่พร้อม … ณเดชน์ยังไม่มา ???

รอกันไปรอกันมา จนในที่สุดสตาฟก็ตัดสินใจเริ่มพิธีเพราะพระท่านมีกิจนิมนต์ต่อ ทีแรกก็นึกว่าน้องคงจะมาร่วมทำบุญด้วยไม่ทัน แต่ขณะกำลังกล่าวถวายสังฆทานกันอยู่ ก็มีหนุ่มน้อยคนนึงเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ กล่าวถวายสังฆทานเสียงดังฟังชัดมาก ตกใจเล็กๆที่น้องณเดชน์มานั่งอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ประทับใจที่นอกจากน้องจะมาในลุคหนุ่มน้อยวัย 20 แบบทั่วๆไป เสื้อผ้า หน้าผม เบสิกสุดๆ (ทีแรกก็แอบคิดว่าจะได้เห็นคอสตูมแนวๆแบบณเดชน์ไหม) น้องยังเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่กล่าวบทสวดเสียงดังฟังชัดมาก ไม่มีงึมงำในคอกันเลย น้องมาทันร่วมทำบุญถวายสังฆทานกับทุกคนในนาทีสุดท้ายพอดี



วันนี้น้องมาพร้อมคุณแม่กับคุณลุงและพี่ณี ผจก. สงบเสงี่ยมเรียบร้อยมากเมื่ออยู่ในโบสถ์ หลวงพ่อให้หนังสือธรรมมะหลายเล่มทีเดียวกับน้อง ก็หอบออกมาเองไม่ต้องมีใครช่วยถือ เดินยิ้มเป็นเด็กน้อยไม่มีมาดพระเอกดาวรุ่ง Boy of the year หรือขวัญใจพรีเซนเตอร์อะไรเลย ใสจริงๆลูกเอ๋ย



ด้วยความซุ่มซ่ามของตัวเอง 5 วันก่อนหน้าวันงาน มีอุบัติเหตุนิดหน่อยทำให้ข้อเท้าบวมเป่งและยังไม่หายดี การเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเท้าจึงช้ากว่าปกติ ตอนออกจากโบสถ์เลยให้คนอื่นใส่รองเท้ากันไปก่อน แล้วเราค่อยใส่ทีหลัง … ได้เรื่องเลย … ผู้ชายคนนี้มาเงียบๆ นั่งใส่รองเท้าข้างๆ พร้อมกับเสียงชัตเตอร์ที่กระหน่ำกดกันไม่ยั้ง แม้กระทั่งอิพี่คนนี้ที่นั่งใส่รองเท้าอยู่ข้างๆก็หยุดใส่รองเท้าแล้วกดชัตเตอร์กับเขาด้วย น้องคงชินกับการใส่รองเท้าไปถูกถ่ายรูปไป เพราะก็นั่งใส่กันสบายๆให้คนเค้าถ่ายรูปกันไป ไม่รีบร้อน 555



เสร็จจากการถวายสังฆทานก็เป็นการทัวร์วัด ไหว้พระขอพร ก็เดินกันไปเป็นฝูงปลาทอง โดยมีเจ้าของงานเป็นผู้นำ ซึ่งพอผู้คนที่มาทำบุญที่วัดได้เห็นว่าพ่อไฟขามาทำบุญที่วัดด้วย ภารกิจคนของประชาชนก็มาทันที ทั้งถูกถ่ายรูป ขอกอด ขอหอม (อันนี้คนอื่นบอกมานะข้าพเจ้าไม่เห็น) พระเอกของเราไม่มีอิดออดใดๆ ใครขอมาผมจัดให้ ได้ครับๆ เป็นคำที่ได้ยินจากน้องเสมอ

จุดแรกคือการไหว้พระขอพรคือการไปสักการะหลวงปู่ชม ผู้ก่อตั้งวัด ที่ศาลหลวงปู่นี้เลยได้เห็นความใส่ใจในคนรอบข้างของเด็กคนนี้ เมื่อน้องได้เห็นว่าดอกไม้ที่สตาฟเตรียมมาเพื่อสักการะหลวงพ่อไม่พอสำหรับทุกคน น้องก็จัดแจงแกะช่อดอกไม้ของตัวเองแจกให้คนรอบข้าง และบอกว่า “ของผมดอกเดียวก็พอ”
ณเดชน์ คะ มันอาจเป็นจุดเล็กๆที่น้องทำโดยสัญชาตญาณ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่มันทำให้พี่คนนี้ที่อยู่ตรงนั้นประทับใจใน moment นั้นจริงๆค่ะ



อีกสิ่งที่ได้เห็นอีกอย่างจากการไหว้พระขอพรที่ศาลนี้คือความน่ารักของคุณแม่และคุณลูกคู่นี้ น้องปฏิบัติตัวกับคุณแม่แบบลูกที่ดี ดูแลคุณแม่ได้น่ารักแบบบรรยายไม่ถูกจริงๆค่ะ



เมื่อไหว้พระขอพรบนศาลเสร็จเจ้าของงานลงมาปักธูปด้านล่างแล้วก็ยืนรีๆรอๆ แฟนคลับก็กดถ่ายรูปกันไป จนสตาฟต้องถามว่า "ณเดชน์ รออะไร" คำตอบที่ได้คือ "ผมรอปิดประตู" โอ้ววววว ... น้องคะจะ gentleman ไปถึงไหนกันพ่อคุณ

หลังจากนั้นก็เคลื่อนขบวนฝุงปลาทองกันไปโบสถ์เก่า เพื่อชื่นชมความงดงามของพระแม่ธรณีบีบมวยผมของวัดนี้ที่ว่ากันว่าสวยงามมาก ระหว่างทางก็หยุดถ่ายรูป เดินพูดคุยกับแฟนคลับเป็นระยะๆ ประโยคสนทนาที่สะดุดใจอิพี่คนนี้มากคือมีน้องถามว่า “ณเดชน์เมื่อกี้ถูกมดกัดมั๊ย” พ่อคนนี้ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ผมไม่ค่อยโดนมดโดนยุงกัด เพราะผมเป็นคนไม่ตบยุงไม่บี้มด มันเลยไม่ค่อยกัดผม”

ณเดชน์คะ … น้องพูดจริงหรือเปล่า … น้องทำเสียงจริงจังมาก พี่เป็นคนเชื่อคนง่ายนะ



หลังจากชมความงามของโบสถ์เก่าแล้ว ก็พากันมาไหว้พระที่ด้านนอก ตอนสักการะหลวงปู่ที่ศาลก็แกะช่อดอกพุฒของตัวเองแจก ไหว้พระด้านนอกก็ช่วยแจกดอกบัวที่สตาฟให้ ... ณเดชน์คะ ... น้องมีน้ำใจนะคะ แต่ที่น้องบอกว่าแจกตามความอาวุโสแล้วยื่นมาแถวๆพี่เนี่ย พี่ขอไม่รับนะ 555



ผู้ชายคนนี้เป็นคนใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆจริงๆค่ะ แม้แต่การหยอดเงินลงตู้บริจาคที่สตาฟหยอดไว้ เขาเห็นว่ามันยังค้างอยู่ก็พยามยามทำทุกทางให้เงินลงไปในตู้อย่างสมบูรณ์



ความประทับใจในตัว ณเดชน์ คูกิมิยะ เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อน้องรู้ว่าเหล่าแฟนคลับต้องเดินออกจากซอยเพื่อกลับไปขึ้นรถบัส ที่ไม่สามารถเข้ามาในซอยได้ น้องที่มาพร้อมรถของ ผจก. ก็เดินไปบอกคุณแม่และพี่ณี ผจก. ว่าจะเดินออกไปกับแฟนคลับ พร้อมหยิบ Ukulele ออกมาจากรถ ถึงจะมีคนบอกว่ามันไกลนะ ปากซอยโน่น น้องก็ตอบว่า "คนอื่นเดินได้ ผมก็เดินได้เหมือนกัน" ณเดชน์ คูกิมิยะ น้องเอาใจพี่ไปอีกแล้วค่ะ

ตลอดระยะทางไม่ต่ำกว่า 200 เมตร จากวัดออกมาปากซอย ซุปตาร์ของเราเอนเตอร์เทนด์ทุกคนด้วยเสียง Ukulele ที่ถึงจะไม่จบซักเพลง แต่มันก็เพราะและเพลินดี พูดคุยกับทุกคนที่วนเวียนเข้ามาทัก มาถ่ายรูป ตอบทุกเรื่องที่ถามแม้กระทั่งคนถามว่ารักษาสิวที่ไหนน้องก็ตอบ ตอบทุกเรื่องจริงพ่อคุณ 555



ขบวนของเราที่ห้อมล้อมน้องอยู่ไม่ใช่กลุ่มเล็กๆ ชาวบ้านแถวนั้นก็เลยสงสัยว่ากลุ่มนี้มันมาทำอะไร แต่พอรู้ว่าเป็นใครผ่านมา ก็ตะโกนทักทายพร้อมเสียงชมความเป็นกันเองของน้องตลอดทาง สตาฟจะถือสแตนดี้รูปณเดชน์ขนาดใหญ่เท่าตัวน้องไปด้วยตลอด คุณป้าร้านข้าวแกงข้างทางเห็นเข้าถึงกับเอ่ยปากว่าขอได้ไหม น้องๆสตาฟตอบว่าไม่ได้แต่ตัวจริงเดินอยู่ข้างหลัง ... เท่านั้นแหละ คุณป้าเลิกสนใจสแตนดี้ไปสนใจคูกิมิยะตัวเป็นๆแทน พร้อมตะโกนชมว่าตัวจริงหล่ออ่ะ พระเอกของเราเขินเล็กๆเลย บรรยากาศน่ารักเป็นกันเองสุดๆ ทางเดินเข้าวัดที่ขาเข้าว่าไกล ร้อน ขากลับออกมามันใกล้นิดเดียวเอง





น้องไม่ได้แค่เดินมาส่งแต่ขึ้นมาอยู่กับทุกคนบนรถบัส พูดคุยเฮฮากันไปไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่น้องบอกว่าอายแต่ภูมิใจในการเป็นตัวแทนการกล่าวปฏิญาณของคนรุ่นใหม่ในการเลือกตั้ง การขายของที่สมกับรางวัลขวัญใจพรีเซนเตอร์ (คนอะไรขายบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปต่อด้วยคอนโดได้แบบเนียนๆ) ร้องเพลงเพื่อเธอตลอดไปตามคำขอแบบจอกแหนเต็มตัวแต่ก็เพราะดี การพูดถึงงานของตัวเองบวกโปรโมตไปในตัว รวมถึงการตอบคำถามว่าอยากจะร่วมงานกับใครอีก

ถึงจะทำเป็นพูดว่าเบื่อกับการร่วมงานกับน้องสาวคนนั้น แต่พี่เห็นนะว่าน้องอมยิ้ม นั่นคือสีหน้าของคนเบื่อเหรอ แถมไอ้ประโยคเบาๆว่า “เบื่อไม่ได้” น่ะ พี่ก็ได้ยินนะ … แหม !!! ทำเป็นพูดดี ไม่แน่จริงนี่หว่า 555



กิจกรรมที่ 2 ของงานมีตติ้งคือการกินข้าวสังสรรค์ระหว่างซุปตาร์กับแฟนคลับ งานนี้จัดขึ้นที่ร้านอาหารสวนกุหลาบ แถวนนทบุรี เป็นร้านนั่งสบาย บรรยากาศดี อาหารอร่อย รสชาดดีทีเดียวค่ะ เพราะมาถึงร้านก็จะเที่ยงแล้วงานจึงเริ่มด้วยการกล่าวอะไรเล็กน้อยของเจ้าของงานที่ยอมรับว่าจำไม่ได้ว่าน้องพูดอะไรบ้าง 555 จากนั้นจึงต่างคนต่างกินตามอัธยาศัยเคล้ากับ MV รวมความประทับใจใน 1 ปี ของ Nadechworld เราก็คิดว่าน้องคงจะลงไปนั่งกินที่โต๊ะเหมือนที่บอกให้ทุกคนลงมือกินได้ ..... แต่เปล่าค่ะ เจ้าของงานเดินรับรองแฟนคลับตามโต๊ะก่อน โดยบอกว่า “ไม่เป็นไร ผมกินทีหลังก็ได้” อืมมมมม .... ขโมยใจแฟนๆไปอีก

น้องเดินเซอร์วิสแฟนๆแค่ 3 โต๊ะ เหลืออีก 2 ซึ่ง 1 ในนั้นคือโต๊ะเราที่น้องไม่ได้มา แต่ไม่ได้ยินใครบ่นเลยนะคะ(มั้ง) เพราะทุกคนก็อยากให้น้องหยุดเซอร์วิสคนอื่นแล้วกินข้าวเสียที ซุปตาร์พันธุ์ข้าวเหนียวคนนี้กินยังไงไม่รู้นะคะ เพราะน้องนั่งหันหลังให้ แต่ที่รู้และเห็นคือพ่อคนนี้เค้าชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเองนะ กับข้าวหมด น้ำหมด เป็นเรายังเรียกเด็กเสิร์ฟมาเก็บ มาเติม .... แต่ ณเดชน์ คูกิมิยะ กับข้าวหมดเธอเดินยกจานไปให้เด็กเก็บ น้ำหมดเธอเดินไปเติมน้ำที่เคาท์เตอร์เอง น้องดื่มน้ำเยอะมากอย่างที่หลายๆคนรู้ และน้องเดินไปเติมน้ำเองที่เคาท์เตอร์ทุกครั้ง ไม่มีเรียกใครมาบริการเลย เดิน-วิ่งไป-วิ่งมา ทั่วห้องเป็นเด็กน้อย เป็นอีกมุมเล็กๆที่ได้เห็นและยอมรับว่าประทับใจในนิสัยของน้องค่ะ



ระหว่างกำลังกินข้าวคุณแม่แก้วของน้องมีของมาให้แฟนคลับเป็นกลอนที่คุณแม่ใช้เวลา 3 ชั่วโมงระหว่างนั่งรอน้องกลับบ้านในวันที่น้องไปงานยามาฮ่าที่ภูเก็ตแต่งขึ้นเพื่อมอบให้กับคนที่รักน้องทุกคน น้องให้สตาฟอ่านให้ฟัง ระหว่างฟังกลอนก็คอยดูอากัปกิริยาของคุณแม่กับน้องไปด้วย น่ารักจริงๆค่ะ โดยเฉพาะตอนที่กลอนจบแล้วน้องก้มลงไปกอดและหอมแก้มคุณแม่ เด็กผู้ชายตัวโตๆสูง 178 cm (น้องบอกเองนะ) อายุ 20 แล้ว แต่ยังกอด ยังหอมคุณแม่อยู่ น่ารักดีค่ะ



นอกจากจะประทับใจกับกลอนของคุณแม่และความรักความผูกพันของคุณแม่+คุณลูก ณเดชน์ก็ยังขยันสร้างความประทับใจไม่หยุดหย่อนด้วยการเดินแจกกลอนให้แฟนคลับทีละคน สตาฟเห็นว่ามันจะใช้เวลานาน จะเข้าไปช่วยแจกแต่เธอไม่ยอมค่ะ จะแจกเองและก็เดินแจกทีละคนที่โต๊ะกับมือพร้อมบอกขอบคุณครับๆ กับทุกคน ... เฮ้อ !!! จะน่ารักไปถึงไหนเนี่ย



หลังจากอิ่มหนำสำราญกันไป (อิ่มจริงๆกับข้าวเยอะมาก จานใหญ่ๆทั้งนั้น) ก็ถึงเวลาของกิจกรรมบันเทิง เริ่มด้วยการแสดงของสตาฟที่สดมาก เพราะเจอน้องๆคิดและซ้อมท่าเต้นหน้าห้องน้ำ 555 ... น้องๆเค้า Born to be ... ณเดชน์ ก็ Born to be เพราะนั่งๆดูอยู่ สุดท้ายก็ลุกไปแจมกินตับกับเค้าจนได้ เต้นกันไม่มี keep look เลยพระเอกของชั้น 555



การแสดงจบไปก็เป็นเวลาของการเล่นเกมส์ ที่สตาฟเตรียมของมาแจกมากมายเป็น DVD ดวงใจอัคนีและกรอบรูปพร้อมลายเช็นสดๆ …. คน 50 คน ของรางวัลมี 3 ชิ้น มันก็ต้องมีดวงกันหน่อย …. เริ่มเกมส์แรกก็คัดคนแค่ 10 คนจากสติ๊กเกอร์ใต้เก้าอี้ที่นั่ง เพื่อออกไปเล่นเกมส์สุดแสนจะคลาสสิค เล่นเมื่อไหร่ก็ฮา ก็คือเกมส์พูดเร็วด้วยประโยคคลาสสิค เล่นกันตั้งแต่ชั้นยังละอ่อน

ประโยคที่สตาฟเลือกมาก็มี "ชามเขียวคว่ำเช้าชามขาวคว่ำค่ำ" "ระนอง ระยอง ยะลา"… รู้จักกันใช่ไหมคะ เชื่อว่าเคยเล่นกันทุกคน .... 2 ประโยคแรกเบๆ

ประโยคต่อๆมาเป็น "ยานัตถุ์หมอมี แก้ฝีแก้หิด ยานัตถุ์หมอชิต แก้หิดแก้ฝี" "ระรวยเล่นคลื่น ระรื่นเล่นคลื่นกับระรวย" "หมูหมึกกุ้งหุงอุ่นตุ๋นต้มนึ่ง" ประโยคหลังๆ ติดเรตกันทีเดียว ทุกคนต้องพูดกันคนละ 3 เที่ยว ใครพูดผิดตกรอบ ……

และแน่นอน การเล่นเกมส์ต้องมีตัวอย่าง จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าของงาน ณเดชน์ คูกิมิยะ ทุกประโยคผ่านปากน้องหมดค่ะ ถูกเป๊ะ เพราะน้องพูดช้า ….

ถึงจะมีหลุดว่า "โอ๊ย แบบนี้ไม่ต้องแ...กมันแล้ว" ตอนที่พูด "หมูหมึกกุ้งหุงอุ่นตุ๋นต้มนึ่ง" รอบแรกไม่ได้ .. ห่าม สมวัยจริงลูก .... แต่พี่ประทับใจระรวยเล่นคลื่นของน้องมากนะ ร.เรือ มาเป๊ะทุกตัว (และระวังมาก 555)



เกมส์แรกจบไปมาเกมส์ที่ 2 เลือกคนขึ้นมาเล่นจากการให้ณเดชน์เลือกรองเท้าตอนถอดที่หน้าโบสถ์ที่ถูกใจน้องมา 5 คู่ น้องเป็นคนมีแนวทางจริงๆค่ะ เพราะแต่ละคู่ที่เลือกจี๊ดจ๊าดทั้งนั้น

จากนั้นให้แต่ละคนเขียนเบอร์โทรศัพท์ใส่กระดาษ แล้วให้ณเดชน์โทรหา แต่ใช้มือถือสตาฟนะคะ ไม่ต้องคิดว่าใครจะได้เบอร์น้อง

พอณเดชน์โทรปุ๊บ ... น้องเจ้าของเบอร์กำลังดีใจ สตาฟบอกว่ากติกาคือคนที่น้องโทรหา “ตกรอบ” สงสารน้องคนแรกมากอารมณ์เปลี่ยนทันทีเลย

หลังจากนั้นกว่าจะโทรแต่ละเบอร์ พ่อคุณเลยพิถีพิถันเหลือเกิน สับกระดาษแล้วสับกระดาษอีกทั้งที่มันก็มีอยู่ไม่เกิน 4 ใบ จนเหลือ 2 คน สุดท้าย ที่น้องทำทุกคนงง แต่พี่ชอบนะ คือน้องเอาเบอร์ที่เหลือมาสลับกันแล้วให้ 2 คนสุดท้ายเป็นคนหยิบไปคนละใบและก็ยื่นกลับมาแล้วน้องก็จะโทรเข้าในใบนึงได้คนชนะ …. ซับซ้อนดี 555



จบการเล่นเกมส์ก็มาต่อด้วยมินิคอนเสิร์ตบายณเดชน์ คูกิมิยะ ... น้องเตรียมเพลงเพราะความหมายดีอย่าง "Lucky" มา Featuring กับน้องสตาฟ น้องถ่อมตัวว่าเป็นเพลงเดียวที่น้องเล่นจบ ร้องเพราะมากทั้งคู่แม้จะดำน้ำไปเล็กน้อย ^^

I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again

ชอบอ่ะ





จาก Lucky แฟนคลับก็ยังไม่จุใจ ก็เลยจัดมาเบาๆอีกเพลงที่น้องบอกว่าน้องชอบ "What's up" .... กรี๊ดดดด ... น้องชอบ พี่ก็ชอบอ่ะ ถึงจะร้องไม่จบ เสียงไม่เป๊ะ แต่ฟิลลิ่งได้ค่ะลูก





What's up ผ่านไป ก็ยังไม่พอ มีเสียงเรียกร้องเพื่อเธอตลอดไปอีกครั้ง มีหรือจะไม่จัดให้ ถึงเนื้อไม่เป๊ะ แต่น้องและแฟนคลับทุกคนประคองเพื่อเธอตลอดไปเวอร์ชั่นนี้จนจบได้ค่ะ เก่งมากกกก 555





มินิคอนเสิร์ตบายณเดชน์จบไปก็เข้าสู่ช่วงสาระด้วยการประมูลเสื้อต่อยอดกฐิน แต่ก่อนจะเริ่มประมูลซุปตาร์ทำอิชั้นตกใจ เพราะอยู่ๆเธอก็ลงมานั่งปุ๊ตรงหน้าเล่นเอาอิพี่ข้อเท้าบวมที่นั่งเหยียดขาดูมินิคอนฯอยู่ชักขาเจ็บๆหลบแทบไม่ทัน ณเดขน์ ขา.... มันใกล้เกิ้นนนนนลูกกกกกก



การประมูลเสื้อลายฮักคนขอนแก่นหลายเด้อ มีนายแบบมืออาชีพมาพรีเซ็นต์เสื้อพร้อมทำเลียงซาวด์แทร๊คอ่านประโยคนั้นให้ มีคุณแม่กะพี่ณีมาช่วยปั่น ... เอ๊ย !!! ช่วยประมูล นายแบบก็ช่างรู้งานใส่เสื้อปุ๊บ จูบเสื้อปั๊บ เรียกราคาได้ดี อิอิ

ตัวแรกไซส์ XL น้องณเดชน์เริ่มราคาที่ 1 บาท เอิ่มมมมมมม น้องคะ พี่เห็นสตาฟถึงกับเครียด 555

แต่สุดท้ายก็ประมูลได้หลายอยู่ เพราะสตาฟยั่วว่าคนประมูลได้ได้หอมแก้ม .... แก้มสตาฟ 555 .... แต่น้องกลับบอกว่าหอมผมสิ ... เอากับพ่อสิ แถมแม่แก้วยังบอกว่าวันนี้ free day อีก ... โอ้วววว !!! สาวๆสู้ตาย

แต่น้องที่ประมูลตัวนี้ได้น่ารักมากค่ะ น้องไม่กล้าหอมเพราะบอกว่าตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยหอมใครนอกจากพ่อ ... ดีมากค่ะ เป็นหญิงไทยต้องไว้ตัว 555



ตัวต่อมาไซส์เอ็ม เริ่มพอดีตัวนายแบบละ เวลาถอดเสื้อใส่ให้คนประมูลได้ เริ่มมีวาบหวิวเล็กๆละ



ตัวต่อมาไซส์เอส โอ้ววววว ... พ่อก็ช่างพยายามยัดเสื้อลงไปให้ได้ ตอนประมูลก็ลุ้น แต่ที่ทุกคนน่าจะลุ้นกว่าคือตอนประมูลเสร็จมั้ง 555



เพราะเมื่อประมูลเสร็จน้องต้องถอดเสื้อให้ก็จะมีช็อตนี้



การประมูลเสื้อจากเดิมมี 3 ตัว แต่เมื่อกระแสการตอบรับดีจาก 3 ก็เลยกลายเป็น 5 ได้เงินทำบุญไปหมื่นกว่าบาท ถึงแม้น้องจะต้องโชว์ซิกส์แพคเล็กน้อย เพราะ 2 ตัวหลัง ไซส์เอสทั้งคู่ 555 แถมยังถูกพี่ที่ประมูลได้คนนึงชิงหอมแก้มแบบไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็ถือว่าได้บุญร่วมกัน

และยังมีช็อตน่ารักๆของน้อง(อีกแล้ว) เมื่อผู้ประมูลได้คนนึงเป็นอาจารย์ท่านหนึ่งที่มีจากนครสวรรค์ อาจารย์เล่าว่าชื่นชมน้องณเดชน์มาก และเอาน้องเป็นสื่อการเรียนการสอนด้วย แต่ที่น่ารักคือดูการปฏิบัติของน้องต่ออาจารย์ค่ะ ทุกอย่างเป็นไปโดยอัตโนมัติเมื่ออาจารย์ขึ้นบนเวทีแล้วนั่งบนเก้าอี้ น้องก็นั่งลงมาที่พื้นทันที ความมีสัมมาคาราวะคือธรรมชาติของเด็กคนนี้จริงๆค่ะ



หลังจากประมูลเสื้อเสร็จก็เป็นการจับฉลากของขวัญที่น้องเตรียมมาเพื่อแฟนคลับ น้องเล่าว่าน้องไปเดินเลือกซื้อและห่อเองพร้อมเซ็นลายเซ๊นไว้ที่ห่อ สตาฟยังแซวว่าคาดไม่ถึง เพราะตอนแรกบอกให้เตรียมมาซัก 3 ชิ้น ... ณเดชน์ จัดให้ 5 ชิ้นเลยค่ะ ผู้โชคดีทั้ง 5 คน ช่างโชคดีจริง นี่เป็นของ 1 ใน 5 ชิ้นที่น้องให้ เพื่อนหนึ่งของอิชั้นโชคดีได้มา ดูการเลือกของของน้อง มีแนวทางจริงๆ



จากนั้นก็เป็นเกมส์สุดท้ายของวันนี้เพื่อแย่งชิงสแตนดี้ของงาน ด้วยเกมส์แฟนพันธุ์แท้ ณเดชน์ คูกิมิยะ โดยให้แต่ละโต๊ะตอบคำถามที่สตาฟตั้งขึ้น แฟนคลับเล่นไปตอบไปค่ะ เจ้าของงานก็นั่งรอกันชิลๆ



คำถามก็ยาก ง่ายสลับกันไป แต่ตอนเฉลยนี่สิฮา เช่น ณเดชน์มีรอบอกปัจจุบันเท่าไหร่ เจ้าตัวก็ไม่แน่ใจ เดือดร้อนพี่ณีต้องออกไปดูข้อมูลที่รถมาให้อีก

หรือคำถามที่ว่าณเดชน์ขึ้นเวทีทีวี 3 สัญจรที่แรกที่อำเภอไหน จังหวัดอะไร ทุกโต๊ะน่ะตอบถูก แต่เจ้าของงานน่ะสิเฉลยว่าขึ้นที่ อ. บ้านโป่ง จ.สระบุรี .......... เอิ่มมมม ...... ณเดชน์คะ บ้านโป่งอยู่ จ.ราชบุรีนะลูก หนูมีอะไรอยู่ที่สระบุรี มีบ้านญาติผู้ใหญ่ใครอยู่แถวนั้นเหรอ อิอิ

สุดท้ายแล้วมีคะแนนเสมอกัน 2 โต๊ะ สตาฟเลยต้องให้น้องตั้งคำถามสำรอง ดูความจริงจังของคนคิดคำถามซะก่อน ยังกะจะสอบปลายภาค 555



การตอบคำถามหาผู้แพ้ชนะไม่ได้ เพราะทั้ง 2 โต๊ะ ตอบคำถามสำรองของน้องไม่ถูก แต่อิชั้นและคณะตอบถูกโดยเฉพาะคำถามที่ว่าเกาะอะไรที่ณเดชน์อยากไปที่สุด ไม่รู้ทำไมถึงแน่ใจเหลือเกินว่าต้องเป็นสิมิลัน และก็ถูกด้วย อิอิ

การแย่งชิงสแตนดี้จึงจบลงที่โต๊ะที่เป่ายิ้งฉุบชนะมาแข่งกันเอง โดยให้ไล่สินค้าที่น้องเป็นพรีเซนเตอร์ไม่ให้ซ้ำกัน ใครซ้ำคัดออกจนได้ผู้ชนะ ซึ่งตอนนี้อิชั้นไม่ค่อยได้สนใจเกมส์แล้ว เพราะอาศัยช่วงน้องว่างนี้เข้าไปทำภารกิจที่หลายคนฝากมาคือขอลายเซ็น ^^

น้องแสดงความใส่ใจในรายละเอียดให้เห็นอีกครั้ง เมื่อส่งหนังสือ Oops ให้น้องเซ็น และบนนั้นมีน้องญ่าเซ็นอยู่แล้วโดยเขียนว่าให้พี่คนนึงที่ไม่ใช่ชื่ออิชั้น สมมติว่าชื่อ พี่ A ละกัน ........ ก็ไม่ได้บอกอะไร แต่ณเดชน์ก็เซ็นมาพร้อมเขียนว่า To พี่ A ตามน้องญ่าเป๊ะ และคงเมมโมรี่ไปว่าอิชั้นชื่อนั้น

พอชิ้นต่อมาที่ยื่นให้คือนาฬิกาโฟรโมสต์ โดยน้องญ่าเซ็นแล้วเช่นเคยแต่ไม่ได้ระบุชื่อ พ่อคนนี้ที่เมมโมรี่เรียบร้อยแล้วก็ระบุชื่อ To พี่ A ... ตอนน้องส่งคืนก็ไม่ได้ดูหรอกว่าน้องเขียนชื่อมา แต่พอยื่นรูปที่ถ่ายกับน้องณเดชน์และน้องญาญ่าไปให้เซ็นแล้วบอกว่าอันนี้ของพี่นะ บอกชื่อตัวเองให้น้องขียนด้วย น้องก็เลยหันมาบอกว่างั้นผมเขียนอันนั้นผิด (ชี้ไปที่นาฬิกา) พี่ไปลองเอาน้ำลบออกนะครับ

นอกจากนั้นตอนแรกน้องนั่งบนเก้าอี้ ด้วยความที่กลัวว่าจะบังคนอื่นดูเค้าเล่นเกมส์กันก็เลยไปคุกเข่าขอลายเซ็นข้างๆน้อง พอน้องเซ็นเสร็จก็ถอยออกมาเพื่อให้คนอื่นที่มีคุกเข่าต่อแถวขอลายเซ็นได้เข้าไปบ้าง เดินกลับมาเก็บของเรียบร้อย หันไปดูอีกที ณเดชน์ลงมานั่งกับพื้นเซ็นลายเซ็นซะแล้ว ........ อืมมม มันอาจจะดูเล็กน้อยนะคะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกประทับใจที่น้องใส่ใจแม้เรื่องเล็กๆแบบนี้จริงๆ

งานวันนั้นจบที่การได้ถ่ายรูปคู่กับน้องกันทุกคน ทุกคนครีเอทท่ากันสุดฤทธิ์ (ยกเว้นคนเขียนบล็อก อิชั้นเป็นพวกตันท่าโพสต์ ทำเป็นแต่ท่าเบสิก 555)

ที่เรียกเสียงกรี๊ด เสียงปรบมือ คงเป็นตอนที่มีแฟนคลับขอให้น้องทำท่าพับเพียบน้องก็ทำอย่างดี ไม่มีอิดออด เลยมีน้องสตาฟบอกออกไมค์ว่าจะให้ณเดชน์ทำ planking

ถึงตอนนี้น้องถึงกับลุกมาคว้าไมค์จากสตาฟแล้วบอกว่า "planking น่ะ ให้ตายก็ไม่มีวันทำ เพราะมันเป็นของฝรั่ง" ....โอ้ววววววว ลูกครึ่งรักความเป็นไทยมากๆค่ะน้อง (อย่าไปพลาดทำนะลูก หนูเอ่ยปากออกมาแล้ว 555)



งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา แต่งานนี้กว่าจะลากันได้ น้องวนถ่ายรูปคู่เพิ่ม แจกลายเซ็นอยู่อีกนาน แถมไม่ใช่แค่กับแฟนคลับเท่านั้น พนักงานในร้านอาหารก็มารอขอถ่ายรูป ขอลายเซ็นกันเพียบ ซึ่งน้องก็ไม่มีปฏิเสธใครซักคน จนพี่ณีต้องมาตามว่ากลับได้แล้วอยู่หลายรอบ น้องจึงต้อนแฟนคลับทั้งหลายให้ขึ้นรถ และเดินมาส่งที่รถบัส รอจนทุกคนขึ้นรถหมด เพราะน้องบอกประมาณว่า "ถ้าทุกคนยังไม่ขึ้นรถกลับ ผมก็กลับไม่ได้" ... ณเดชน์คะ ใจคอจะสร้างความประทับใจกันจนนาทีสุดท้ายเลยใช่ไหม



ภาพสุดท้ายในวันนั้นที่ได้เห็น ณเดชน์ คูกิมิยะ คือภาพที่รถของพี่ณีขับผ่านรถบัสไปแล้วน้องก็เปิดกระจกลงมาบ๊ายบายทุกคนบนรถบัส น้องยังคงความน่ารักและเป็นกันเองจนวินาทีสุดท้ายของการพบกันจริงๆ

ขอบคุณ //www.nadechworld.com ทั้งสตาฟและสมาชิกทุกคนที่ทำให้เกิดงานมีตติ้งที่น่ารัก อบอุ่นและเป็นกันเองแบบนี้

ขอบคุณคุณแม่แก้วของน้อง คุณลุง และพี่ณี ที่ให้เวลาและมาอยู่กับงานมีตติ้งตลอดทั้งวัน

ที่สำคัญที่สุดขอบคุณ ณเดชน์ คูกิมิยะ ที่น่ารัก เป็นกันเอง และให้ใจแฟนคลับเต็มๆแบบนี้ รู้ว่าน้องเหนื่อยเพราะคิวงานแน่นเป็นคิวทองฝังเพชรขนาดนั้น แต่น้องก็ให้เวลาที่น่าจะได้เป็นวันพักผ่อนกับทุกคนทั้งวันแบบนี้ ประทับใจมากๆ ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ ... ข่าวร้ายๆใดๆทำอะไรน้องไม่ได้ เพราะทุกคนที่ได้สัมผัสกับตัวจริงๆของน้องก็จะรับรู้ได้แน่นอนว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไง น้องเป็นคนดีโดยเนื้อแท้จริงๆค่ะ

(ขอบคุณรูปภาพจากเจ้าของภาพทุกภาพ, ขอบคุณพี่แอนและเพื่อนหนึ่งที่ร่วมด้วยช่วยกันปะติดปะต่อความประทับใจนะคะ)

Create Date : 27 มิถุนายน 2554 Last Update : 27 มิถุนายน 2555 11:16:04 น. Counter : 5808 Pageviews.		22 comments
Share Tweet