Bloggang.com : จำชื่อไม่ได้ : กรรมในอดีต (2)

กรรมในอดีต (2)

ภาคต่อจาก "กรรมในอดีต(1)"

ชายผู้ได้ขายภรรยาได้เงินมาก็นำไปสร้างกุศลที่สุดก็ยากจนลง อดอยากลำบาก กำลังจะรอความตายอยู่ในป่านอกเมือง ทันใดนั้น ฝนตกใหญ่ ฟ้าก็ผ่าลงมาต้องตัวชายผู้เคราะห์ร้าย ซึ่งกำลังจะอดอาหารตายจนสลบ ทันใดนั้นมีเสือใหญ่ตัวหนึ่งโดดออกมากัดคอชายผู้นั้นจนขาดใจตาย แล้วก็หลบหนีเข้าป่าไป

ชาวบ้านได้เห็นชายผู้เคราะห์ร้ายนี้ไปนอนตายอยู่ในป่า ต่างก็โจษกันเป็นเรื่องใหญ่ ที่ชายผู้นี้ต้องรับกรรมสามต่อ คือ อดอยากอาหาร กำลังจะตายยังต้องฟ้าผ่าช้ำอีก แต่แล้วยังไม่พอยังถูกเสือใหญ่มากัดที่คอนับว่าเป็นผู้ที่เคราะห์ร้ายที่สุด เมื่อเรื่องได้โจษจันรู้ไปถึงภรรยาของชายผู้เคราะห์ร้ายผู้นี้ เมื่อทราบข่าวสามีได้ตายลงอย่างทุกข์ทรมานก็มีความโศกเศร้าเสียใจ

จัดแจงขออนุญาตนายผู้หญิง ซึ่งเป็นภรรยาเศรษฐีไปดูศพสามี
รำพันถึงชีวิตที่ได้รับความทุกข์ยาก เพราะไม่เชื่อคำตักเตือนว่า การทำบุญไม่ได้เกิดผลดีอะไรให้เกิดขึ้นเลย
ได้แต่รับเคราะห์กรรมความลำบากตลอดเวลา ภรรยาจึงได้จัดการทำศพตามประเพณีก่อนที่จะนำศพใสโลงนำไปฝังนั้น หญิงผู้เป็นภรรยาได้กัดนิ้วชี้ของตัวเองจนเลือดไหล เอานิ้วเขียนเป็นหนังสือไว้ที่หน้าผากศพชายผู้เคราะห์ร้ายสามคำ มีใจความว่า “บุญไม่ช่วย” แล้วนำเอาศพไปฝังตามประเพณี

ต่อมาพระเจ้าแผ่นดินได้เกิดทารก ซึ่งเป็นรัชทายาทกับพระมเหสี เด็กที่คลอดออกมานั้นเป็นชาย บนหน้าผากมีตัวอักษรอยู่สามคำว่า “บุญไม่ช่วย” นับแต่ทารกได้คลอดออกมาก็เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลา

ไม่มีใครสามารถจะทำให้ทารกหยุดร้องไห้ได้ ทำให้พระเจ้าแผ่นดินมีความร้อนพระทัยมาก จึงปิดประกาศและตีฆ้องร้องเป่าไปตามที่ต่างๆ ว่า ถ้าใครสามารถจะทำให้ทารกหยุดร้องไห้ได้ จะขออะไรให้ทุกอย่างไม่ขัดข้อง ทั้งบอกลักษณะทารกมีตัวอักษรสามคำอยู่ที่หน้าผากด้วย

หญิงผู้เป็นภรรยาเก่าของชายผู้เคราะห์ร้าย เมื่อได้ทราบเรื่องการเป่าร้องและประกาศหาผู้รู้จะทำให้รัชทายาทที่จะหยุดร้องไห้ และลักษณะของทารกที่จะเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ต่อไป มีตัวอักษรบนหน้าผาก

ก็นึกรู้ว่าสามีของตนได้มาเกิดจะเป็นผู้สูงศักดิ์ต่อไป ก็รับอาสาว่าเป็น
ผู้สามารถจะจัดการให้ทารกผู้สูงคักดิ์นั้นหายจากโรคร้องไห้ไม่หยุดได้
พระเจ้าแผ่นดินและพระมเหสีทรงมีความยินดีที่มีคนรับอาสาเช่นนั้น
จึงได้นำทารกชึ่งกำลังร้องไห้มาให้หญิงผู้เป็นภรรยาเก่าของชายเคราะห์ร้ายผู้นั้นรักษา

ทันใดนั้น เมื่อเห็นตัวอักษรบนหน้าผาก ก็แน่ใจว่าสามีของนางได้มาเกิดเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์แล้ว จึงอธิษฐานแล้วเอามือลูบตัวหนังสือที่หน้าผากเจ้าชายทารก พลางพูดว่า “บัดนี้บุญได้สนองท่านแล้ว หนังสือสามตัวนี้ไม่จำเป็นที่จะอยู่ต่อไป” เมื่อมือลูบไปถูกตัวหนังสือก็หายไปสิ้นจากหน้าผาก ทันใดนั้นเจ้าชายทารกก็หยุดร้องไห้ทันที

พระเจ้าแผ่นดินและพระมเหสีดีพระทัยมาก ได้รับสั่งกับหญิงผู้รักษาทารกให้หยุดร้อง และทำให้ตัวหนังสือที่หน้าผากที่น่าเกลียดหายไปว่า เจ้าต้องการสิ่งใด เราจะประทานให้ทุกอย่าง หญิงผู้นั้นก็กราบทูลกับพระเจ้าแผ่นดินและพระมเหสีว่าจะไม่ขออะไร ขอเพียงได้เป็นพระพี่เลี้ยงได้อยู่ใกล้ชิดกับเจ้าชายตลอดไปก็เป็นที่พอใจแล้ว

พระเจ้าแผ่นดินดีพระทัยทรงอนุญาตให้ตามคำขอ และทรงแต่งตั้งให้เป็นพระพี่เลี้ยงผู้สูงศักดิ์และพระราชทานแก้วแหวนเงินทอง ข้าทาสหญิงชายบ้านเรือนที่ดินมากมาย เป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าแผ่นดินและพระมเหสี มีอำนาจเข้าเฝ้าได้ทุกเวลา ทั้งเจ้าชายผู้สูงศักดิ์และนางพระพี่เลี้ยงก็ได้รับความสุขด้วยกันตลอดมา นิทานเรื่องนี้แฝงไว้ด้วยคติธรรมเป็นเรื่องน่าคิด อาจจะแก้ปัญหาของผู้ที่เคยบ่นทำดีไม่ได้ดีบ้างไม่มากก็น้อย

ทำดีอย่างไรก็คงได้ดี แต่ได้ช้าเร็วนั้น ขึ้นอยู่กับการกระทำตน
ต่างก็ต้องใช้กรรมให้สิ้นเสียก่อน

อยากให้ทุกคนทำดีมากๆ นะคะ
เครดิตบทความอยู่ที่ "กรรมในอดีต(1)" จ้า

Create Date : 10 ตุลาคม 2551

Last Update : 15 ตุลาคม 2551 13:09:37 น.

2 comments

Counter : 552 Pageviews.

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับเรื่องดีดี

โดย: discipula

วันที่: 12 ตุลาคม 2551 เวลา:3:45:22 น.

สุนกมากเลยครับ อ่านแล้วติด เนื้อเรื่องก็ดี

โดย: baka_jr

วันที่: 20 ตุลาคม 2551 เวลา:0:14:13 น.