Home.....
... ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่...แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม...ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม....... บทเพลงนี้... หลายๆคนคงเคยได้ยิน และซาบซึ้งไปกับความหมาย... บ้านที่หลายๆคนอยากจะไฝ่หา... บ้านที่บางคนมีไว้แค่ซุกหัว... บ้านที่บางคนทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครอง และเพื่อให้เป็นบ้าน...... เราเองเป็นคนหนึ่งที่ครั้งหนึ่งไม่เคยสนใจบ้าน... มันมีไว้เพียงแค่ซุกหัวนอน นับตั้งแต่จากบ้านไปอยู่ในโรงเรียนนายร้อย ฯ ... สัปดาห์หนึ่งได้กลับบ้าน 2 วัน บางครั้งก็ไม่ได้กลับ... บ้านไม่เคยอยู่ในสมอง ทุกครั้งที่กลับมา ก็จะออกไปเที่ยว ไม่ใส่ใจกับคำว่าบ้าน...... ครั้นจบเริ่มต้นทำงาน ก็เลือกที่จะไประเห่เร่ร่อนตามต่างจังหวัด... โดยอาศัยบ้านหลวงบ้าง นอนในตึกของกองร้อยบ้าง... สรุปว่าบ้านจริงๆที่มี ห้องนอนที่พ่อแม่เตรียมไว้... มันก็เปรียบเสมือนห้องที่ร้าง...... ครั้นเติบใหญ่ก้าวเข้าสู่วัยกลางคน... ชีวิตที่เจริญก้าวหน้าไปตามแนวทางรับราชการ และเริ่มตั้งหลักได้... ประสบการณ์สั่งสมมามากมาย... บ้าน... เริ่มเป็นเป้าหมายของชีวิต... ชีวิตที่อยากทำให้บ้านเป็นบ้าน และมีความสุขอยู่ในบ้าน...... ชีวิตที่อยู่ในแต่เมือง อยู่แต่ในอาคาร... ดูไม่สดชื่น เมื่อมีบ้าน จึงได้ยกพื้นที่ 3 ใน 4 เพื่อทำเป็นส่วนของสนามและสวนไม้ดอกหอมต่างๆ... พยายามจำลองธรรมชาติให้สามารถอยู่ร่วมกับคนให้ได้อย่างลงตัว...... งดใช้ยาฆ่าแมลง และพยายามปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติมากที่สุด... บ้าน... ที่เต็มไปด้วยแมกไม้... หมู่แมลงเล็กใหญ่ และนกน้อยที่ออกมาขับขานเสียงเจื้อยแจ้วให้เราสดับตรับฟังอยู่ทุกวี่วัน...... ไม้ดอกหอมที่ส่งกลิ่นให้สูดดมทุกเช้าค่ำ... ปลาน้อยที่แหวกว่ายในสระเล็ก... ทำให้บ้านดูน่าภิรมย์รื่นยิ่งนัก...... บ้านที่อบอุ่น... บ้านที่เป็นที่ปกป้อง พักพิง ทั้งของเราและสรรพสัตว์... บ้านที่ชุ่มชื้นไปด้วยไอน้ำ รอยยิ้มและความรัก....... บ้านนี้จะมีความงาม...ถ้ามีเธอ...ก็เพราะว่าใจของเธอคือบ้าน... ของฉัน....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [