Group Blog All Blog
|
ระเบิด วันเสาร์ เราสองคนไปบ้านคุณพ่อ แล้วศึกปะทะอารมณ์ก็เกิดขึ้น.. สาเหตุ คือ"พลอย" คุณพ่อไปโรงเรียนไปคุยกับครูว่าทำไมพลอย สอบไม่ผ่านซะที ครูบอกว่าพลอยทำการบ้านน้ิอย .. ไม่ตั้งใจเรียนแบบนี้ยังไง ก็สอบไม่ผ่าน คุณพ่อโกรธมาก... การบ้านที่พลอยได้มา พลอยก็ทำเท่าที่สามารถ ครูบอกว่าให้ทำเยอะๆๆ พลอยตอบว่าข้อนึงใช้เวลาเป็นสิบนาที เพราะภาษามันยาก ครูก็ยังบอกว่าให้ทำมากๆเยอะๆๆๆ คำเดียวอยู่แบบนั้น เคยถามมั๊ยว่าพลอยไม่เข้าใจอะไร ไม่รู้ตรงไหน เปล่าเลย.. เค้าสอนตามใจเค้าไม่ได้สอนให้คนเรียนเข้าใจทุกอย่าง พูดง่ายๆเค้าบอกว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่เค้าแต่อยู่ที่พลอยไม่รู้ภาษาเอง สลดใจยิ่งนัก ก่อนจะบอกคุณพ่อและสามีว่า คุณรู้ไหมวันที่พลอยกลับ ไปเรียนหลังสอบไม่ได้ ครูประจานพลอยต่อหน้าเพื่อนๆในห้อง พลอยแสนจะอับอาย มีแต่สายตาจ้องมาที่พลอยด้วยสีหน้าและการดูถูก พลอยไม่ได้บอกใครเลยสักคนที่บ้านเพราะพลอยคิดว่าพลอยทนได้ แต่เมื่อครูบอกคุณพ่อแบบนั้นพลอยก็ระเบิดความจริงออกไป .. พร้อมด้วยน้ำตานองหน้า เค้าทำแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรือ? แล้วคุณรู้ไหมว่าพลอยเป็นอะไร? ปัญหาของพลอยอยู่ตรงไหน? เรื่องต่างๆพร่างพรูพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด .....ไม่ได้เสียใจที่สอบไม่ผ่าน แต่เสียใจว่าทำไมคาดหวังในตัวพลอย มากขนาดนั้น แล้วคุณมองปัญหาเดิมของพลอยบ้างหรือเปล่า?.. เคยถามบ้างไหม..ว่าตอนนี้การดำเนินของโรคเป็นอย่างไร? กินยาตรงมั้ย?..หมอนัดเมื่อไหร่? เจาะเลือดวันไหน?... .. ไื้ม่เลย..คำถามประจำที่เจอคือ.. ทำการบ้านหรือยัง.. สอบเมื่อไหร่.. ต้องตั้งใจนะ ..ต้องสอบให้ได้นะ.. บลาๆๆๆๆ ... ท้อนะ เรียนคนเดียว ทำการบ้านคนเดียว ทุกๆอย่างทำด้วยตัวเองหมด ไม่มีใครมีเวลาให้พลอย แต่ทุกคนคาดหวังในตัวพลอย พลอยไม่ได้เก่งมากมาย .. ต้องต่อสู้กับอารมณ์และยาต้านไวรัส ทุกวัน ทุกนาที.. ต้องพยามเตือนตัวเองเรื่องกินยา เลือกอาหาร และปรับอารมณ์ให้คงที่เหมือนคนปกติ.. พยามกลบเกลื่อนความจริงที่ตัวเองป่วยมันก็เหนื่อยนะ แล้วเรื่องที่กดดัน รุมเร้าทุกวันอีก .. อย่าคาดหวังได้มั๊ย อย่ากดดันได้หรือเปล่า ผู้หญิงคนนี้จะรับไม่ไหวแล้ว
สู้ๆ จ้าเอาเท่าที่ทำได้ ไม่ต้องสนใจคนรอบข้างมาก สนใจตัวเองเยอะๆดีกว่า
สอบไม่ผ่านหรือผ่านมันก็เท่านั้น ไม่เหมือนที่เราดูแลหรือไม่ดูแลตัวเองหรอก อันนี้สำคัญกว่าเยอะ โดย: Es (time3957
 ) วันที่: 22 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:29:34 น......พลอยเปลี่ยนชื่อใน login หรือเปล่าอ่ะ... .....เหมือนว่าของเดิมเป็น rizzonte ไม่ใช่เหรอ... ....หรือว่าเราจำผิดอ่ะ... ...^-^... โดย: saraburitrebor
วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:40:27 น.ตอนเด็กๆ เราชอบเรียนนะพลอย
แต่ว่าตอนนี้ ไม่รู้สิ เหมือนสมองไม่วิ่งเลย มันไม่ยอมรับอะไรๆ (ภาษา) เข้าไปในหัวเลย ฟังเรื่องเรีนยของพลอยแล้ว เหมือนว่าจะน่าปวดหัวจังเลยจ้า.. เอางี้...ทำอะไรไม่ได้ ก็นึกเข้าไว้ ว่าไม่ใช่เราคนเดียวที่ทำไม่ได้..คนอื่นก็มี ปล. ลองหันมาวาดรูป หรือทำอย่างอื่นไหม แบบว่า จะได้เป็นการผ่อนคลายไปในตัว..สู้ๆๆๆๆ โดย: nikanda
วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:55:32 น. |
dolceneraavenezia
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เส้นทางชีวิตนั้นยาวไกล..... แต่เส้นทางของความเข้าใจ มักจะสั้นเสมอ LA VITA E' UN VIAGGIO DOVE NON SI FINISCE MAI DI IMPARARE..... ~~~~~~~~ บันทึกเรื่องราวในชีวิตของผู้หญิงคนนึง... "พลอย" ชื่อนี้พี่ชายคนนึงตั้งให้ ใช้สำหรับบล็อกแก็งค์เท่านั้น Link |
||||||||||||
แต่ก็ค่อยๆทำไป ถึงไม่ดีเลิศ ก็ทำไปได้เรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ปัญหาของพี่อาจจะน้อยกว่าน้องพลอย
แต่พี่ก็เคยเครียดจนต้องกินยาลดความเครียดเหมือนกัน....