สิงหาคม 2557

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
28
29
31
 
 
เริ่มต้นกันอีกรอบ
2 สิงหาคม 2014... เครื่องบินลงจอดเวลา 9.20 กว่าจะผ่านด่านกักกันสัตว์ออกมาได้ใช้เวลาไป 11.30 โน่น การเดินทางคนเดียวกับน้องหมา 2 ตัว ที่หอบหิ้วไปจากเมืองไทยเมื่อ 10 ปี ที่แล้ว... มันยากตั้งแต่วันแรกที่มาถึงแล้ว... เราติดต่อสามีไม่ได้กว่าจะเจอกันปาเข้าไป 12.30.. เสียเวลาไปมากมายที่สนามบิน เราเหนื่อยสุดบรรยาย ส่วนน้องหมาหิวโซมากมาย ก็เราให้อดอาหารก่อนขึ้นเครื่อง10ชม. กว่าจะบินมาถึงเค้าได้กินแต่น้ำนิดๆหน่อยๆแค่นั้น ... ถึงบ้าน14.00 บ้านริมทะเลหาดพลา โอ้ววว 3 ชั้นกะอีก 1ห้องใต้ดิน สามีกลับไปทำงานทิ้งเราไว้กับน้องหมา การปรับตัวทั้งเราทั้งน้องหมาสุดแสนจะยากยิ่ง เวลาก็ต้องปรับใหม่ ... และเมืองไทยร้อนมากกว่าเดิม(รึป่าว) น้องหมาเห่าตลอดทั้งวัน วิ่งพล่านด้วยความที่ไม่ชินกับบ้านติดถนนมีรถวิ่งผ่านไปมา ก็ที่อิตาลี่อยู่บ้านเดี่ยวกลางสวนจะวิ่งไปไหนก็ได้ไม่ต้องกลัวรถชนอ่ะ.. กลับมาที่เราเพลียมากแต่นอนไม่หลับยังปรับเวลาไม่ได้ กำๆๆๆๆ ปรับเวลากินยาใหม่อีก และบ้านริมทะเลก็มีแต่เสียงคลื่นดังมากๆ พูดง่ายๆเปิดประตูร้ัวหลังบ้านเดินลงหาดได้เลยค่ะ บ้านเช่าหลังนี้ใหญ่เกินไปในความคิดเรา.. ไม่มีวินมอไซค์รับจ้าง... ไม่มีสองแถว... และเราไม่มีรถใช้อีก สามีใช้รถบริษัท ร้านค้าไกลพอสมควรเดินไปน่ะไหวอยู่ แต่หมาหมู่น่ะเยอะมากๆๆ เดินไปแค่ครั้งเดียวเข็ดกลัวโดนหมากัดตายซะก่อนค่ะ (ความรู้สึกในตอนนั้น.. คิดถึงบ้านสวนที่อิตาลี่ อยู่ที่โน่นปั่นจักรยานก็เทห์สุดๆ เดินก็ไม่ร้อนตับแล่บขนาดนี้ ไม่มีหมามารุมล้อมหน้าล้อมหลัง) ทุกๆวันสามีจะตื่นตี5และออกจากบ้านตี5ครึ่ง ..2อาทิตย์แรกแทบไม่ได้นอนค่ะ น้องหมาเห่าทั้งคืนต้องวิ่งจากชั้น3 ลงมาดู สุดยอดมากๆๆๆ ร่างกายเราสุดจะรับไหวโรคประจำตัวก็กลับมาทันที อ่ะสู้กันต่อไป กินยา ทายา สาระพัด .. สามีกลับบ้านดึก 2-3ทุ่มแทบทุกวัน เราอยู่บ้านคนเดียวกะน้องหมา ขอบอกเศร้ามากแรกๆ มันโดดเดี่ยวเหมือนโดนทิ้ง(คิดไปได้) คงเป็นเพราะเราอยู่แต่บ้าน เพื่อนตอนนี้ก็แทบไม่มีแล้วในเมืองไทย ชีวิต10ที่อิตาลี่มันเปลี่ยนตัวเราไปเยอะเลย เค้าจะว่าเรากะแดะมั่ยเนี่ย แต่เราไม่ชินกะชิวิตเมืองไทยแล้วนี่.. ทุกอย่างที่นี่แพงขึ้น ไปชื้อของแทบบ้าพันนึงได้มาไม่กี่อย่าง ค่าเงินมันต่างกันพยามบอกตัวเองไว้ ..เวลาไปร้านอาหารก็แพงเวอร์เลยไปกะสามีบางที่โดนชาต์รเพิ่มอีก โอ้ๆๆๆชีวิตเริ่มจะยุ่งยากค่ะ ต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าเราจะปรับตัวได้ ไม่ใช่วัวลืมตีนนะคะ แต่เราไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกนานแล้วเราก็ชินกับการดำเนินชีวิตแบบคนยุโรป เห้ออออ ชีวิตไม่คิดฝันอะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้เสมอ เอาล่ะจะพยามปรับตัวอีกรอบเพื่ออนาคตของเรา ... เริ่มต้นใหม่อีกรอบในเมืองไทยหลังจากทิ้งไป10 ปี



Create Date : 27 สิงหาคม 2557
Last Update : 27 สิงหาคม 2557 22:15:56 น.
Counter : 518 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

dolceneraavenezia
Location :
กรุงเทพฯ  Italy

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



เส้นทางชีวิตนั้นยาวไกล.....
แต่เส้นทางของความเข้าใจ มักจะสั้นเสมอ

LA VITA E' UN VIAGGIO DOVE NON
SI FINISCE MAI DI IMPARARE.....
~~~~~~~~

บันทึกเรื่องราวในชีวิตของผู้หญิงคนนึง...
"พลอย" ชื่อนี้พี่ชายคนนึงตั้งให้ ใช้สำหรับบล็อกแก็งค์เท่านั้น