กุมภาพันธ์ 2553

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
11
12
13
14
18
19
22
24
26
27
28
 
 
17 กุมภาพันธ์ 2553
All Blog
คงเป็นอีกวันที่...
เมื่อวานโทรหาเพื่อนที่เมืองไทย "คิดถึง"เพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานเก่า
คุยกันราวๆชั่วโมงได้ คำถามเดิมๆ เหงาไหม?อยู่ที่โน่นชินหรือยัง
มีเพื่อนบ้างหรือเปล่า แล้วสุขภาพเป็นยังไง ฯลฯ..

เฮ้อออ..
เหงาหรอ...เหงาซิ...ลูกก็ไม่มี..บ้านก็อยู่กลางสวนโดดๆหลังเดียว
คุณสามีไปทำงานทุกวัน ออกจากบ้านแต่เช้า กลับสองทุ่มทุกวัน
เวลาของพลอยหน่ะหรอ หมดไปกับการอยู่คนเดียว และเรียนๆๆๆ
เรียนสาระพัดเท่าที่สมองจะรับได้ ที่ออกไปเรียนจะได้เจอคนอื่นๆบ้าง
เพื่อใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติทั่วไป
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มก็เผื่อกลบเกลื่อนความเหงา เท่านั้นเอง..

คิดถึงบ้าน..คิดถึงครอบครัวและเพื่อนๆ ที่เป็นเหมือนๆกัน
อยากระบายเรื่องราวหลายๆอย่าง การเป็นอยู่ การรักษา ฯลฯ
อยู่ที่นี่ เหมือนตัวคนเดียวไหม..ก็อาจจะเหมือนนะ
ไปหาหมอคนเดียวตลอด คุณสามีก็ทำงานหนัก และเหนื่อยน่าดู
เวลาที่เราอยู่ด้วยกันจริงๆ เรากลับไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่
แม้กระทั่งผลการรักษาของพลอย คุณสามียังไม่มีเวลารับรู้เลย
ไม่ใช่ว่าเค้าไม่สนใจ..เพียงแต่เค้าเหนื่อยงานมามากแล้ว
พลอยไม่อยากเอาเรื่องของพลอยไปเล่าให้เค้าไม่สบายใจ

บางทีการทำตัวเป็นคนดี มันก็เหนื่อยนะ แต่ก็นี่แหละนะ ชีวิต
อย่าทำอะไรให้เค้าเป็นห่วงดีที่สุด อะไรที่จัดการเองได้ก็ทำเองจะดีกว่า
แม้ว่าเราจะต้องเก็บเอาไว้คนเดียว เล่าให้ใครฟังไม่ได้ ก็ต้องทำ..
จริงๆก็อยากคุยกับคุณสามีทุกๆเรื่อง...
คำถามต่างๆ..ความกดดันต่างๆ...เรื่องราวต่างๆที่รุมเร้า
เก็บมันไว้ที่พลอยก็แล้วกัน...สักวันพลอยจะบอกคุณ





Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2553 16:18:19 น.
Counter : 462 Pageviews.		  
9 comments
Share
  





.....ไหนหันหน้ามาซิ....











.....เก่งมาก...















.....ทีนี้...












.....ยิ้มซิ...















.....เก่งมาก...












.....เอาลูกอมไปหนึ่งเม็ด...












...^-^...
โดย: saraburitrebor วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:45:55 น.
  
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:13:44 น.
  
จริงๆแล้วมีอะไรน่าจะคุยกันนะค่ะ
โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:26:23 น.
  
เข้าใจความรู้สึกค่ะ

แต่เราว่าคุณควรพูดหรือเล่าให้สามีฟังนะคะ เขาอาจจะเหนื่อยเลยไม่ได้ถาม แต่ก็ไม่น่าจะไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้อยากรับรู้นะคะ ^^

เล่าเถอะค่ะ
โดย: blue passion วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:29:27 น.
  
...วันพรุ่งนี้จะไม่เหนื่อยแล้ว..เมื่อวันนี้ได้เข้าใจแล้ว..ว่าชีวิตคนเราจะหาความสุขได้จากไหน...สู้ ๆ นะคะ
โดย: sj13palmkung วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:30:10 น.
  
คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

ภายใต้ วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:34:06 น.
  
เอ้า ถุงเป็นกำลังใจให้ละกาน ไม่มีอะไรเท่าตัวเราที่จะทำให้เราเข้มแข็งและสู้ต่อไป สู้ๆๆๆๆ ยังไงเรากะต้องสู้ อย่างน้อยที่สุดก็เพื่อตัวเรา เย้ๆๆๆๆเน้
โดย: ถุงก๊อปแก๊ป วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:18:33 น.
  


.....วันนี้หายขุ่นจิตบ้างหรือยัง...




.....ถ้ายัง...




.....ไปเช็คเมล์ดูก่อน...




.....(อาจจะยิ่งกว่าเดิมก็ได้)




...^-^...
โดย: saraburitrebor วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:16:30 น.
  
อย่างน้อยยังได้เจอหน้า อยู่กับคนที่รักทุกวัน ได้กอด ได้สัมผัส ... แต่เราจิ ต้องคุยกันผ่านหน้าเจอ ยินเสียงผ่านวิดิโอคอลลล เฮ้อออ ชักอิจฉาคุณพลอยแล้วสิ อย่าเบื่ออย่าเหงา อย่าเศร้า เด๋วไม่สวยนะ อิอิ
โดย: อ้อ (loveTRAVEL1977 ) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:16:59 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

dolceneraavenezia
Location :
กรุงเทพฯ  Italy

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



เส้นทางชีวิตนั้นยาวไกล.....
แต่เส้นทางของความเข้าใจ มักจะสั้นเสมอ

LA VITA E' UN VIAGGIO DOVE NON
SI FINISCE MAI DI IMPARARE.....
~~~~~~~~

บันทึกเรื่องราวในชีวิตของผู้หญิงคนนึง...
"พลอย" ชื่อนี้พี่ชายคนนึงตั้งให้ ใช้สำหรับบล็อกแก็งค์เท่านั้น