" สองล้อพาเที่ยว...เมืองน่าน " 26 ชั่วโมง 1,559 กิโลเมตร กรุงเทพ - น่าน

วันจันทร์ 16 มีนาคม 2552

อารมณ์และความรู้สึก ที่ครุกกรุ่นในการขับขี่เริ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อต้นเดือน
การห่างหายจากการขี่รถเล่นถึง 2 เดือน เหมือนชีวิตได้ขาดหายบางสิ่งบางอย่างไป
สายลม แสงแดด และหมอกควันไฟ คือ เพื่อนร่วมทางด้วยกันในครั้งนี้

ทริปครั้งนี้ทำให้ ความชื่นชอบในการขับขี่ ได้ถูกตอบสนองออกมาจนถึงขีดสุด
อรรถรสที่ได้จากการขับขี่ในครั้งนี้ ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือได้...


ออกเดินทางจากกรุงเทพ เวลา 00.01 น.

เป้าหมายในวันนี้อยู่ที่... ดอยภูคา อ.ปัว จ.น่าน
เพื่อไปชม "ดอกชมพูภูคา" ที่ในครั้งนี้ที่ผมไป มันได้เหี่ยวแห้งและร่วงโรย
ทำให้ต้องเฝ้ารอชมอีกครั้งในปีหนหน้า ที่จะได้มาชมและสัมผัสกับมันใหม่


ดอยภูคา - บ่อเกลือ - สันติสุข บนทางหลวงหมายเลข 1256 - 1081
เป็นเส้นทางที่ผมประทับใจมากๆ เพราะ วิวสวย บรรยากาศดี และถนนที่ขับขี่ไปแล้วเหมือนอยู่ในความฝัน



การเดินทางในครั้งนี้ ผมเลือกใช้เส้นทาง...

กรุงเทพ - สุพรรณ - ชัยนาท - นครสวรรค์ - พิจิตร - พิษณุโลก - อุตรดิตถ์ - แพร่ - น่าน


ความเร็วที่ใช้ในการเดินทาง...
ยืนพื้นอยู่ที่ 100-110 km/h


ระยะทางในการออกไปค้นหาความสุขเล็กๆ ที่สัมผัสได้บนอานมอเตอร์ไซค์
ในครั้งนี้ผมใช้เวลา 26 ชั่วโมง บนระยะทาง 1,559 กิโลเมตร
หมดค่าน้ำมันไปทั้งหมด 960 บาท


ท้ายสุดนี้...
ขอขอบคุณ ไทย ไรเดอร์ คลับ
ที่ช่วยสนับสนุนค่าใช้จ่ายในการเดินทางในครั้งนี้



และสามารถตามไปรับชมได้ที่...
//www.pantip.com/cafe/ratchada/topic/V7636707/V7636707.html






เลขไมล์ก่อนออกเดินทาง ( บวกเพิ่มไปอีก 100,000 กิโลเมตรด้วยนะ ฮาฮา.. )


เกือบๆตีสี่ ผมก็ใกล้ถึงตัวเมืองพิษณุโลก
ตลอดเส้นทางที่มุ่งหน้าออกมาจากนครสวรรค์ อากาศค่อนข้างหนาวเย็น
และมีหมอกหนาในบางช่วง ทำให้ทัศนวิสัยไม่ค่อยจะสู้ดีนัก...


พอเข้ามาในเขตเมืองพิษณุโลก ในเวลา 04.40 น.
รถของผมก็น้ำมันหมด และที่สำคัญ ไม่ได้พกน้ำมันสำรองติดไปด้วย
ทำให้ต้องออกแรงเข็นหลายกิโล กว่าครึ่งชั่วโมงที่ต้องเข็นรถ
อากาศที่กำลังเย็นสบายๆของใครหลายๆคน แต่สำหรับผมมันช่างร้อนเหลือเกิน
เรี่ยวแรงและพลังงาน ได้ถูกตอนนออกมาในครั้งนี้หลายอยู่...จิ๊ปๆครับ

เติมน้ำมันเสร็จก็ล้อหมุนออกเดินทางต่อ...
แล้วเราจะไปไหนดี เชียงใหม่ก็ใกล้อีกนิดเดียวเอง


เกือบๆเจ็ดโมงเช้า ก็มายืนชมวิวสวยๆ สบายตา สบายจิตใจ
สูดหายใจลึกๆและเฝ้ารอชมพระอาทิตย์ขึ้น

สดชื่นจัง...


ในขณะที่อยู่ในอำเภอร้องกวางเพื่อมุ่งหน้าไปอำเวียงสา
ขณะที่กำลังเข้าโค้ง สายตาก็เหลือบมองไปเห็นวัดที่สวยงามแห่งนึง
นั่นคือ วัดร้องกวาง


ร้องกวาง - เวียงสา โค้งคุณภาพทั้งนั้นเลยครับ
เอามาให้รับชมกันเพียงบางส่วนนะครับ


ตั้งแต่พอเข้ามาในเขตเมืองแพร่ จนไปถึงเมืองน่าน
อากาศและทัศนวิสัย เต็มไปด้วยหมอกควันไฟ

แสบตาบ้างนิดหน่อยครับ


ในระหว่างทางที่มุ่งหน้าไป อ.ปัว
ก็พบเจอสถานที่น่าสนใจแห่งนึง
นั่นคือ หอศิลป์ริมน่าน ตั้งอยู่บนถนนสาย น่าน-ท่าวังผา

เสียค่าเข้ารับชม 20 บาท


นำมาให้รับชมเพียงบางส่วนนะครับ
ไม่เสียเที่ยวจริงๆที่ได้เข้ามารับชม...






และอีกเพียงอึดใจเดียว ก็จะได้ไปพบกับสิงมหัศจรรย์
อยู่ในวัดแห่งหนึ่งในตัวอำเภอปัว


นั่นคือ ต้นดิกเดียม อยู่ในวัดปรางค์

ใบไม้จะสั่นไหว เมื่อมีคนสัมผัส

แต่..เอ๊ะ ใบมันร่วงผลัดใบไปหมดแล้ววว... อดชมอีกตามระเบียบ


ออกจากวัดปรางค์ ก็มุ่งหน้าไป อุทยานแห่งชาติดอยภูคา

แต่อีกเพียง 48 km ก็ไปบ่อเกลือได้ น่าสนครับ

เพราะเคยเปิดดูแผนที่ เส้นทางคดเคี้ยวน่าดูเชียว...


และเส้นทางที่ไป อช.ดอยภูคา จะผ่านเขตชุมชม
โปรดลดความเร็วและให้ใช้ความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น


สภาพเส้นทาง จะแปรเปลี่ยนเป็นทางโค้งบนเขา และค่อนข้างจะชันมากในบางช่วง..


โค้งซ้าย

โค้งไหนๆก็ไม่น่ากลัว ถ้าใช้สติในการขับขี่...


บางช่วง...ถนนจะตัดลัดเลาะไปบนสันเขา




หลังจากฟันฝ่าโค้งบนเขา ที่มีเพียง 2 โค้ง โค้งซ้ายและโค้งขวา ฮาฮา...
ที่มีลักษณะใกล้เคียงกับทางเข้าไปหมู่บ้านรวมไทย (ปางอุ๋ง)
ก็ถึงอุทยานแห่งชาติดอยภูคาซะที




ใกล้แล้ว อีกเพียงแค่ 5.5 กิโลเมตร
ผมก็จะได้ชมสิ่งที่อยากดูมานาน นั่นคือ ดอกชมพูภูคา


เฝ้ารอมาตั้งนาน ก็ได้ยลโฉมซะที
แต่...น่าเสียดายนัก ที่มาล่าช้าไป
ดอกชมพูภูคาได้เหี่ยวแห้งและร่วงโรยไปหมดแล้ว...


เสียดายที่มาช้าไป 1 อาทิตย์
ทั้งๆที่เมื่ออาทิตย์ก่อน จะบานสวยงามอยู่เลยครับ


เอาไว้ปีหน้าค่อยมารับชมใหม่ดีกว่า
ซึ่งดอกชมพูภูคา จะบานเพียงปีละครั้ง..


ครั้งหนึ่งที่ได้มา...


และในระหว่างทาง ได้พบเจอต้นนางพญาเสือโคร่ง
กำลังบานสวยงามอยู่พอดีครับ




ดอยภูคา-บ่อเกลือ มีโค้งสวยงามและน่าขี่ครับ
สภาพถนนโดยรวมดี มีขรุขระและมีหินลอยอยู่นิดหน่อย
แต่มันยังไม่น่าขี่ที่สุด ยังมีที่เด็ดกว่านี้อีกครับ ลาดยางใหม่ๆเนียนๆ

ปล.ไม่ออกไปหา ไม่มีทางเจอแน่...


บ่อเกลือ เมืองเล็กๆที่ซ่อนอยู่ในขุนเขา


ถึงซะที หลังจากที่(แอบ)เมามันส์กับทางโค้งมาบ้างนิดหน่อย


บ่อเกลือสินเธาว์ แล้วเค้าทำเกลือได้อย่างไร ?


ชาวบ้านก็จะตักน้ำเกลือออกมาจากบ่อ แล้วส่งผ่านไปทางท่อไม้ไผ่ไปสู่บ่อพัก
จากนั้นก็จะนำน้ำเกลือมาต้มลงบนกะทะใบบัว เคี่ยวจนน้ำแห้งและเติมสารไอโอดีน
ก็จะนำมาใส่ถุงและวางขายได้ ผมซื้อมาถุงใหญ่บิ๊กเบิ้ม ถุงละ 20 บาท


เกลือจะมีวางขายทั่วไปในหมู่บ้าน มีแต่ถุงใหญ่ๆทั้งนั้น


ผมซื้อติดกลับมาบ้าน 1ถุง มิมีปัญหาในการบรรทุกกลับ
สบายๆอยู่แล้วครับ


ออกจากบ่อเกลือ ผมก็มุ่งหน้าไปอำเภอสันติสุข เพื่อเข้าไปตัวเมืองน่าน
เพราะผมไม่อยากย้อนกลับทางเส้นทางเดิม
และก็ไม่เสียเที่ยวจริงๆที่ลุยมาทางนี้ ทั้งๆที่สอบถามจากชาวบ้านที่บ่อเกลือ
ต่างบอกว่า มีการทำถนนอยู่...










ค่อยๆย่องผ่านไป ปรี๊ด ปรี๊ดส...อะดรีนาลีนหลั่งปรี๊ดส...

ปล.เอามาให้รับชมกันส่วนนึงนะครับ


มีทำถนนอยู่เพียงช่วงสั้น รถเล็กๆน้ำหนักเบาๆ
สามารถผ่านไปได้อย่างสบายๆครับ




และในบางช่วง ต้องจอดรอให้เจ้าหน้าที่ เค้าเกลี่ยดินให้เรียบร้อยก่อน


ผ่านจากช่วงทำถนนมาได้ ก็แอบมันส์กับทางโค้งบนเขาได้อีกเล็กน้อย
ก่อนถึงอำเภอสันติสุข ในบางช่วงถนนจะอยู่บนสันเขา สวยงามมากๆครับ




จากอำเภอสันติสุข มุ่งหน้าไปอำเภอภูเวียง
จะมีทำถนนอีกนิดหน่อย
พอถึงตัวเมืองน่าน ผ่านวัดแห่งหนึ่ง สวยงามมากๆ
แต่..ผมไม่ถ่ายรูปเก็บเอาไว้ เสียดายครับ ที่ไม่ได้เอารูปมาฝากกัน

ออกจากเมืองน่าน ก็มุ่งหน้าไปเวียงสา เพื่อที่จะตีเข้าไปเมืองแพร่
เีวียงสา-ร้องกวาง ขับขี่ได้อย่างสบายๆเลยครับ เพราะวอร์มเครื่องมาแล้วตลอดทั้งวัน ฮาฮา..


ห้าโมงเย็นกว่าๆ ก็จอดแวะพักรถพักคนที่แพร่ ในวันนี้สภาพร่างกายไม่ค่อยจะฟิตดีนัก
เพราะมีระบมจากสิวเม็ดเป้งๆที่ขึ้นมาแถวๆคาง เจ็บมากมายครับ


และเที่ยงคืนกว่าๆก็ได้จอดพักรถพักคนแถวๆชัยนาท
ทริปนี้ค่อนข้างจะเหนื่อยมากๆครับ เพราะต้องเข็นรถตอนน้ำมันหมด อุอุ

สภาพรภและสภาพคน ไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่
เปรอะไปด้วยฝุ่น ดิน และโคลนแดงๆ


เป็นอีกครั้งนึงที่ขี่รถได้อย่างมีความสุขมากๆ
ระยะทางถึงแม้จะไกลนัก แต่ก็มิมีปัญหา ว่างวันเดียว ก็สามารถไปเที่ยวได้ครับ
กลับมาถึงบ้านก็ตี2พอดี

เหนื่อย...แต่มีความสุขมากครับ


ขอบคุณ ไทย ไรเดอร์ คลับ มากมายครับ

@_^

Create Date : 22 มีนาคม 2552		5 comments
Last Update : 22 มีนาคม 2552 22:59:44 น.
Counter : 8221 Pageviews.
Share Tweet