ลืมบอก เพลงจาก Coolvoice.com ครับ

แนะนำอีกเวบสำหรับใครที่ยังไม่รู้ต้องการหา source เพลง เวบนี้มีบริการ //www.bzro.net/getcode/ ลองเข้าไปใช้ดูนะครับ สะดวกดี มีเพลงจากคูลวอยซ์ให้ใช้ด้วย (แต่ใส่โค้ดยากนิดหนึ่งนะ)

แงๆๆๆ พิมพ์ตั้งเยอะ หายหมดเลยยยย




เฮ้อ...








จะบอกว่า เรื่องทักษะการอ่านของคนที่ไม่เท่ากันนี่รู้มานานแล้ว เพราะโตมากับกลุ่มเพื่อนที่ไม่ค่อยอ่านหนังสือกันเลยซักคน


อย่างตอนมอต้นอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น เพื่อนต้องถามว่า "แกอ่านหรือดูรูปเฉยๆ เนี่ย?" เพราะเราอ่านจบแล้วมันยังอ่านไม่ถึงสิบหน้าเลย


แต่ทักษะการอ่านได้ไวนี่หายไปตอนที่ซาๆ การอ่านน่ะแหละ (ประมาณมหาลัยปีแรกๆ หละมั้ง)





แต่คนที่ไปตอบที่บล็อกพี่ ก็มีทั้งสภาพแวดล้อมมีผล กับ เป็นธรรมชาติของเค้าเองนะ

อ้อ..แล้วก็เพชรพระอุมา พี่จำไม่ได้อ้ะ ว่าอ่านได้วันละกี่เล่มอะนะ


รู้แต่ว่าอ่านแล้วติด ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องอ่านให้จบ ให้ครบให้ได้

คิดว่าพ่อแม่มีที่ทำให้รักการอ่านนะครับ
ตัวผมเอง ตอนเด็กๆ วันๆ นึงก็จมอยู่แต่กับกองหนังสือที่บ้าน เพราะพ่อกับแม่ชอบซื้อหนังสือมาวางๆ ทิ้งไว้ เดือนนึงหลายสิบเล่ม ผมก็ไปตามอ่านครับ

ตอนสมัยนั้นไม่ค่อยมีของเล่นให้เล่นด้วย เพราะว่าที่บ้านไม่รวย ถ้าจะออกไปเล่นก็เล่นกับเพื่อนมากกว่า ส่วนกลับบ้านมาก็มีเพื่อนเป็นหนังสืออย่างที่บอกไปครับ

แล้วอย่างที่บอกไปว่าบ้านไม่รวย ตอนเด็กๆ ถ้าร้องจะเอาของเล่นจะขอยากมากครับ ยิ่งของแพงๆ ยิ่งแล้วใหญ่ เป็นปีเลยกว่าจะได้แต่ละชิ้น ทีนี้เลยเปลี่ยนมาขอหนังสือแทน เพราะแม่จะบอกไว้เลยว่า อยากได้เล่มไหน ไม่ว่าจะแพงแค่ไหนก็จะซื้อให้ทุกเล่ม เพราะหนังสือเก็บไว้อ่านได้เรื่อยๆ แม่อยากให้ลูกรักการอ่านครับ ถือว่าดีมากเลย เพราะโตมาก็อ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า แถมทำงานหนังสืออีกอย่างหาก สมใจคุณแม่เลยครับ 55

ปล. วันนี้ฟังเพลงในบล็อคนี้ได้ ดีใจจัง ;)

^
^
^

อารมณ์เดียวกับผมเลยครับ คุณเบย์

คือที่บ้านผมเป็นชนชั้นกลางไม่ร่ำรวยอะไรนักหรอก พ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นคุณครูสอนภาษาอังกฤษ ดีที่ว่าซื้อหนังสืออะไรก็ได้ (ยกเว้นการ์ตูน)


ส่วนพี่สาวไกด์ฯครับ ผมว่าเป็นด้วยตัวเองนี้เก่งมากนะครับ แสดงว่าต้องมีแรงบันดาลใจให้อยากอ่านอยู่เสมอ มิฉะนั้นคงทำ ๆ หยุด ๆ แน่

เห็นด้วยว่าที่บ้านมีส่วนสำคัญ
สมัยเด็ก ๆ
มีพี่ชายที่ชอบพาน้องสาวไปห้องสมุดประชาชนน่ะ
แถมพี่ยังอ่านหนังสือ (การ์ตูน ) ให้น้องฟังอีก
(ตอนนั้นตัวเองยังอ่านหนังสือไม่ออก)
ไม่ค่อยได้วิ่งเล่น เท่าไร

เลยกลายเป็นคนชอบกลิ่นอายของหนังสือมาโดยตลอด

ได้อิทธิพลมาจากคุณพ่อ เหมือนที่ตอบใน Blog พี่ไกด์ค่ะ
คิดว่าคนรอบๆตัวมีผลอย่างมากๆค่ะ

อืมและหนังสือที่อ่านก็น่าจะสำคัญค่ะ คือถ้าหนังสือเล่มแรกๆที่ได้อ่านมันกระตุ้นให้เด็กสนใจ หรือ ตรงกับความสนใจที่มีอยู่เดิม ก็น่าจะทำให้ยิ่งชอบอ่านนะคะ

ส่วนตัวคิดว่าหนังสือเป็นเหมือนเพื่อน และเวลาอ่านหนังสือเหมือนเราไปเที่ยวสถานที่ใหม่ๆกับเพื่อนที่น่าสนใจซักคนน่ะค่ะ

อืมม์..พี่ก็ว่า มันไม่ใช่เรื่องเก่งหรือไม่เก่งหรอก สำหรับคนที่ชอบอ่านโดยธรรมชาติน่ะนะ (แต่พี่เองนี่ที่บ้านมีส่วนสำคัญมากๆ เลย) แต่อาจจะเป็นพื้นฐานนิสัยเค้าที่อยู่กับอะไรที่นิ่งๆ ได้น่ะค่ะ



อย่างที่ไปตอบก็มีคุณยาคูลท์น่ะ ทั้งที่บ้านแล้วก็เพื่อนไม่มีใครชอบอ่านเลย แต่เค้าก็ชอบอ่านหนังสือมากๆ น่ะจ้ะ

แม่นละค้าบ ขอบคุณอีกครั้งนะฮะสำหรับการติว
ฟ้าเชื่อใจพี่สุดๆ เนี่ย เลยไม่ได้อ่านเพิ่มอีกซักตัว( ก๊ากก เลวแล้ว >_<)
ซัก 1500 คงออกบ้านไปสอบแล้ว .. แล้วจะมารายงานผลเน่อ


+++

555 มาสารภาพว่าฟังไม่จบเพลง
หูฟังยังไม่ได้หยิบมาใส่ด้วยซ้ำ วางไว้ข้างๆ คีย์บอร์ด
เสียงดังอย่างกะมีลำโพงเลย หุหุ

ชอบอ่านหนังสือทุกประเภทที่ไม่เศร้าตอนจบ
และที่สำคัญ ... ไม่ใช่หนังสือเรียน (แป่ว)

จริงค่ะ พ่อแม่พี่น้องสำคัญเลย ติดการอ่านหนังสือได้ก็เพราะมีตัวอย่างให้เราได้เห็น

เรื่องเพชรพระอุมานี่ก็เพราะว่าพ่อนั่นล่ะค่ะแนะนำ แล้วพอเราอ่านก็ไม่ผิดหวัง อ่านตอนนี้สามาภาคไปแล้ว 3 รอบ ก็ยังมีแนวว่าจะหามาอ่านอีกรอบเหตุเพราะว่ามันสนุกดีค่ะ ... อ่านแล้วอยากเดินป่าเชียว

มาเยี่ยมบ้าน

อ่านหนังสือเพราะตอนเด็กๆ ไม่มีใครเล่นด้วยอะ...

เวลาไปรอพ่อหรือแม่เลิกงาน ก็เข้าห้องสมุดที่โรงเรียนพ่อหรือแม่ ยิ่งอ่านยิ่งติดพัน อาจเพราะเราเจอหนังสือที่ "เข้าทาง" ด้วยล่ะมั้งเลยยังไม่วางเพราะความเบื่อไปเสียก่อน

ทีนี้ พออ่านออก ก็เลยเลิกเล่นกับเด็กๆ คนอื่นไปเลย ก๊ากๆๆ

พ่อเราชอบอ่านหนังสือ ชอบซื้อแมกกาซีน เป็นสมาชิกอะไรต่างๆ นานา นั่นทำให้พอเราโตขึ้น เราเริ่มหาหนังสือแบบที่เราชอบบ้าง เจอพวกแมกกาซีนสำหรับเด็ก เราชอบส่งไปเล่นเกม หรือเขียนเรื่องส่งไปลง หรือเริ่มสมัครสมาชิกบ้าง ...ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นมั้ง...

พอเข้ามหา'ลัย รู้สึกว่าห้องสมุดและร้านหนังสือเป็นเหมือนสวรรค์ มันดื่มด่ำไปเอง เพราะเพื่อนเราส่วนใหญ่ไม่มีใครอ่านหนังสือ (นอกจากหนังสือเรียน) แต่ก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเท่าไหร่ เพราะมีหนังสือเป็นเพื่อนแล้ว โชคยังดี ที่เราได้ไปรู้จักกับคนข้างนอก ที่วันนึงก็บังเอิญให้ไปรู้จักพวกเค้าเหล่านั้นที่รักการอ่านมากๆ เลยพลอยทำให้เราสนุกสนานกับการอ่านเข้าไปใหญ่

ปัจจุบัน เราอาจจะชอบอ่านหนังสือเฉพาะแบบที่ตัวเองสนใจมากๆ เป็นความสนใจเฉพาะด้าน แต่ก็ไม่เคยคิดว่ามีความสุขกับการอ่านลดน้อยลงเลย

....แม่เราไม่ผลในเรื่องการอ่านของเราเลย

แม่ไม่เคยยุให้อ่าน(ยกเว้นหนังสือเรียน)
แต่แม่ก็ไม่เคยห้ามเวลาอ่านหนังสืออื่นๆ

แต่เรามักเจอคนรายทาง บอกเล่าว่าเรื่องนั้นดี เรื่องนี้สนุก ตั้งแต่เด็ก มีพี่ๆ น้าๆ หลายคนชอบให้หยิบยืม

เคยได้รู้จักคนคนนึงอยู่4-5 เดือน เมื่อปี 2002 เค้าเข้ามาในชีวิตแนะนำ ให้อ่าน "ขุมทรัพย์ที่ปลายฝัน"ของ เปาโล แล้วก็ไม่เจอเค้าอีกเลย เราเชื่อว่าเค้าคือป้ายๆหนึ่งที่ช่วยชี้ทางให้ชีวิตเรา เพราะหลังจากอ่านจบ เรารู้จักชีวิตมากขึ้น...ขอโทษค่ะ พร่ำมากไปหน่อย

โตมากะหนังสือเหมือนกันค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ก็ไม่ถึงกับเป็นนักอ่านตัวยงนะคะ แต่ก็พอจะมีหนังสือไว้รอบๆ บ้านให้เราได้หยิบได้จับกันมาตลอดเหมือนกัน

เด็กๆ ติดหนังสือมาก มีเงินเมื่อไหร่ก็ซื้อแต่หนังสือตลอด จนคุณแม่บอกว่า จะอ่านอะไรกันนักหนา (อ้าว ไม่ชอบที่ลูกสาวชอบหนังสือเหรอเนี่ย ) แต่จริงๆ เค้าคงอยากให้เราอ่านพวกหนังสือเรียนมีความรู้อะไรพวกนั้นมากกว่า จริงๆ คือเราได้มาก็อ่านจบไปตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอมแล้วล่ะค่ะ เวลาว่างๆ ก็อยากอ่านพวกวรรณกรรมเยาวชน หรืออื่นๆ มากกว่า

พี่น้องทุกคนก็ชอบอ่านหนังสือหมดเลยค่ะ แต่คุณพ่อไม่ค่อยชอบให้อ่านการ์ตูนกับนิยายประโลมโลกเท่านั้นเอง

เรื่อง ขุมทรัพย์ที่ปลายฝัน ผมก็เคยแนะนำให้เพื่อนร่วมวิชามนุษย์และการสื่อสารได้อ่านเช่นเดียวกันครับ

พ่อสอนให้อ่านหนังสือค่ะ
และก็พบอะไรบางอย่างที่ตามหาในหนังสือมาเรื่อยๆ
ก็เลยยังคงอ่านหนังสือต่อไปเรื่อยๆค่ะ

อย่างที่บอกในบล็อคคุณสาวไกค์นะคะ
ต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่ปลูกฝังการอ่านหนังสือให้

ตอนนี้อ่านหนังสือเรียนมากกว่าวรรณกรรม
แต่ถ้าว่างก็จะพยายามอ่านหนังสือหลายๆประเภท

อ่านแต่ text book กับเงาสีขาว (นับไม่ถ้วนรอบแล้ว)
นี่ถ้าthesisไม่มีปัญหาจะอ่าน พี่น้องคารามาซอฟ (อาฆาตกันมานาน)

เอ่อ สมัยยังเยาว์เคยอ่านเพชรพระอุมาอาทิตย์เดียวจบเพราะไม่กลัวความหนา กลัวแต่ว่าแม่จะไม่ให้อ่าน

อ่านหนังสือดีค่ะ อ่านเถอะ หนังสืออารัยก้อดีท้างนั้นค่ะ

อ่านแล้วประเทืองปัญญา เอาเป็นว่าชอบแบบไหนอ่านแบบนั้นค่ะ

รักในสิ่งที่ทำ ก้อพอค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ ฝันดีนะค่ะ

มีกระทู้แตกประเด็นด้วยวุ้ย ส่วนเรื่องที่ว่า พ่อแม่มีส่วนใหม๊ ผมก็คิดว่าคงมีส่วนนะ ในการปลูกฝัง แต่จะมากจะน้อยนี่ผมไม่รู้นะ

อ่านเพชรพระอุมามาสี่ปีแล้ว ยังไม่จบซักที (ตอนนี้เหลืออีกแค่ 8 เล่มเองครับ) เพราะเดี๋ยวติดโน่นติดนี่

ผมว่ารักการอ่านหรือไม่ น่าจะขึ้นกับหนังสือด้วยมั้งครับ ถ้าเริ่มอ่านแนวที่โดนๆ ก่อน ก็น่าจะมีแนวโน้มทำให้รักการอ่านมากขึ้น แต่ถ้าไปเริ่มไอ้ที่มันน่าเบื่อ ก็อาจจะทำให้เข็ดจนไม่กล้าอ่านเล่มอื่นอีกเลย

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะที่ไปทักทายเมื่อวานน่ะค่ะ