“การเป็นผู้ให้ สุขใจกว่าผู้รับ” ถ้าอยากจะเข้าใจประโยคนี้ได้ดี

ต้องลงมือทำด้วยตนเอง โดยเฉพาะหากเป็นการให้ที่ไม่หวัง

สิ่งตอบแทนนั้น ก็ยิ่งสุขใจมากขึ้นไปอีก เช่น การให้กับคนที่

ไม่รู้จักหรือคนแปลกหน้า การให้แก่สัตว์ทั่วไป ฯลฯ

การให้ที่ว่านี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นการให้เงินทองหรือของมีค่าเสมอไป

หากแต่เป็นการให้สิ่งใดก็ได้ สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ให้ความรู้เป็นวิทยาทาน

ให้แรงงานช่วยเหลือกิจการต่างๆ การให้อภัยแก่คนที่ทำไม่ดีกับเรา ฯลฯ

การให้ของฉัน ที่ถึงแม้จะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย

แต่กลับทำให้ฉันได้รับความสุขกลับมาอย่างล้นเหลือ

ในทุกครั้งที่ต้องหุงข้าวใหม่ เวลาล้างหม้อมักจะมีข้าวที่ยังเหลือนิดหน่อย

และเศษข้าวที่ติดก้นหม้อ ซึ่งฉันจะตักออกมาใส่ถุงไว้ ตอนเช้าคนข้างบ้าน

ของฉันจะเดินไปตลาดซึ่งต้องผ่านคูเมืองเชียงใหม่ เขาเคยพูดให้ฟังว่า

มักจะเอาเศษข้าวที่เหลือในบ้านไปให้ปลาในคูเมือง

ดังนั้นข้าวที่ฉันตักใส่ถุงไว้เป็นประจำนี่แหละ คืออาหารของปลาเหล่านั้น

ครั้งหนึ่งนั่งรถสามล้อพาแม่ไปทำบุญวันคล้ายวันเกิดของท่านที่วัดพันตอง

(ตอนซื้อของสำหรับทำบุญ ฉันได้ซื้อไก่ย่าง 5 ดาวเพื่อกลับไปกินด้วย

โดยแขวนไว้ข้างรถ) ตอนขากลับได้เลี้ยวเข้าซอยข้างวัด ผ่านสุนัขตัวหนึ่ง

นั่งอยู่ข้างทาง

กลิ่นไก่ย่างที่แขวนไว้ข้างรถคงเตะจมูกมันอย่างจัง มันรีบลุกขึ้นยืน

แหงนหน้าใช้จมูกหาที่มาของกลิ่น ฉันเหลียวกลับไปดู เห็นมันวิ่งตามมา

อย่างไม่ลดละเป็นระยะทางพอสมควร ฉันลังเลอยู่แป๊บนึง จึงตัดสินใจ

บอกให้หยุดรถก่อน แล้วฉันก็แบ่งไก่ครึ่งหนึ่งที่มีอยู่ ใส่ถุงแล้ววางไว้

ให้มันที่ข้างทางฝั่งกำแพงวัด มันรีบกินด้วยความอยากอย่างเอร็ดอร่อย

ก็แหม! ไก่ย่างออกจะหอมยั่วน้ำลายขนาดนั้น แล้วยิ่งมันเป็น

สุนัขแม่ลูกอ่อนด้วย ก็ยิ่งหิวมากกว่าปกติและต้องกินบ่อยขึ้นเพราะต้อง

ให้นมลูกๆของมัน

อีกครั้งหนึ่ง ตอนที่ฉันพาย่าไปที่โรงพยาบาลนครพิงค์ อ.แม่ริม

ตอนเที่ยงหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ว ได้ซื้อขนมปังหมูหยอง

มายองเนส (แบบเป็นก้อน 5ก้อน) หนึ่งถุงเอาไว้กินตอนบ่าย

แล้วมานั่งเล่นที่ศาลาที่พักสำหรับญาติผู้ป่วย

สุนัขแม่ลูกอ่อน (อีกแล้ว) กำลังเดินมาหาอาหารกิน ฉันสงสาร

เลยเรียกเข้ามาหา แล้วก็เอาขนมปังให้ มันกินอย่างรวดเร็วด้วย

ความหิวจนหมดถุง ดูเหมือนว่าจะไม่พอ ฉันจึงไปซื้อมาให้อีกถุง

มันก็กินจนหมด ไม่เพียงแค่มันที่อิ่มท้อง ฉันก็พลอยอิ่มไปด้วย

แต่เป็นความอิ่มใจกับการให้ในครั้งนี้

การให้ในอีกรูปแบบหนึ่งของฉันคือ ฉันมักจะเจอคนมาถามทางไป

ที่นั่นที่นี่อยู่บ่อยครั้ง ทั้งคนไทยด้วยกันและคนต่างชาติ ซึ่งฉันก็

ยินดีในการบอกทุกครั้งไป

นอกจากนี้ เวลาที่ฉันพาแม่ไปโรงพยาบาล มักจะเจอญาติของผู้ป่วย

ที่ไม่รู้ขั้นตอนในการมาตรวจหรือการเจาะเลือด ฉันก็ให้คำแนะนำแก่

พวกเขา ถือเป็นการให้อีกเช่นกัน

และยังมีการให้ในแบบอื่นๆ ของฉันอีก คือ

-ให้ทางแก่รถยนต์ที่สวนมาในซอยแคบ (ฉันปั่นจักรยาน)

-ให้คนแซงคิวไป (เพราะฉันไม่เร่งรีบ)

-ให้ความช่วยเหลือโดยสละเวลาในการตอบแบบสอบถามต่างๆ

(ช่วยเขาทำมาหากินเลี้ยงชีวิต)

-สอนการใช้คอมพิวเตอร์ให้คนข้างบ้าน

-ไร้ท์ซีดีธรรมะแจก

-ทำหนังสือธรรมะด้วยตนเองแล้วแจกจ่ายไป

(คัดเลือกเนื้อหาเอง พิมพ์เอง เข้าเล่มเอง)

-ทำอาหารแล้วแบ่งไปให้ญาติๆวัยชราและคนข้างบ้านซึ่งอยู่ตัวคนเดียว

-เวลาญาติวัยชราฝากซื้อของที่ตลาด ฉันก็จะซื้อให้โดยไม่เอาเงิน

-จ่ายเงินค่ารถสองแถวให้พระในระหว่างเดินทางไปโรงพยาบาล

-ทำบุญกับพระ (ที่ไม่แน่ใจว่าจริงหรือปลอม) ที่มาบิณฑบาตตามบ้าน

ในยามบ่ายหรือยามเย็น รวมถึงแม่ชีที่แต่งกายไม่เหมือนคนไทย

ซึ่งฉันก็เต็มใจให้ ถึงแม้ว่าอาจเป็นพวกหลอกลวงแต่ก็คิดว่าเขามาขอดีๆ

แบบเนียนๆ ดีกว่ามาปล้นหรือลักขโมย

ฯลฯ

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงบางส่วนในการให้ของฉัน ซึ่งอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง

อ่านเสร็จแล้วขอเชิญมาร่วมเป็นผู้ให้ด้วยกันนะคะ

= = > > การทำความดี มีได้ทุกโอกาส

ความประมาท ทำให้พลาดจากความดี

ความดี ให้ความอิ่มใจในเบื้องหลัง

ให้ความสมหวังในเบื้องหน้า < < = =

จาก. . . มงคลชีวิต ปี ๒๕๐๕

โดย. . . พระพุทธพจนวราภรณ์ วัดเจดีย์หลวงวรวิหาร เชียงใหม่

Create Date : 29 มิถุนายน 2556
Last Update : 29 มิถุนายน 2556 11:23:24 น.		2 comments
Counter : 869 Pageviews.
Share Tweet