อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

ไม่เคยเห็นแคนจีนมาก่อนเลยครับ
แต่เชื่อแน่ว่าไม่กี่ปีนี้ น้องคนนี้
จะกลายเป็นนักดนตรีระดับโลกแน่นอน

เวลาเห็นคนจีนเค้าฝึกดนตรีหรือกีฬา
จะรู้สึกทึ่งมากๆ
เค้าฝึกกันตั้งแต่เด็กอย่างเข้มงวดและมีวินัย

เหมือนที่พี่ดิ่งบอกว่าดนตรีไทย
พอประยุกต์กับดนตรีสากลแล้วไม่ค่อยเข้ากัน
ผมเห็นด้วยเลยครับ

ผมว่าเครื่องดนตรีไทยมีระดับเสียงที่ยังไม่ลงตัวกับโน๊ตดนตรีสากล
ด้วยเสียงของเครื่องดนตรีด้วยครับ
ดูไม่ค่อยเข้า

กลายเป็นดนตรีไทยร่วมสมัยที่คุ้นหูที่สุด
ก็ต้องมาจากวงบอยไทยของบรู๊ซ แกสตัน

สวัสดีครับ ทักทาย

เพิ่มเติมข้อมูล :

แคนจีนจะมีลักษณะคล้ายกับแคนน้ำเต้าของลีซู
มากกว่าแคนของชาวอีสานบ้านเฮา





แคนน้ำเต้า “ฟู่วหลูว”
เป็นเครื่องดนตรีที่นิยมเล่นกันของผู้ชายลีซู
ซึ่งจะเล่นในเวลาที่ว่างหรือช่วงประเพณีต่าง ๆ
โดยใช้บริเวณลานวัฒนธรรมชุมชนเป็นสถานที่เล่น
หรือเล่นระหว่างทางไปท่องเที่ยวต่างหมู่บ้าน
เพื่อส่งเสียงให้ผู้คนได้ยิน และก็จะใช้เครื่องดนตรีเป็นสื่อ
เพื่อแสดงความคิดถึงต่อกัน จนทำให้เครื่องดนตรีเป็น
ที่นิยม และสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบันนี้

วัสดุอุปกรณ์
1.ลูกน้ำเต้า
2.ไม้เฮี้ย
3.ขี้ผึ้ง

วิธีการทำ
1.นำลูกน้ำเต้าที่แห้งแล้วมาเจาะรูทั้ง 2 ข้าง
ของลูกน้ำเต้า
2.เอาเมล็ดน้ำเต้าข้างในออกให้หมด
3.ตัดไม้เฮี้ยที่แห้งแล้ว 5 อันสั้นยาวตามลำดับ
แต่อันที่ยาวที่สุดต้องยาวเท่ากัน 2 อัน
4.นำไม้ที่ตัดแล้วมาใส่ในลูกน้ำเต้าที่เจาะรูไว้
5.นำขี้ผึ้งมาปิดรูตรงที่ใส่ไม้ไว้เพื่อให้แน่น

(จาก //www.hilltribe.org/thai/lisu/lisu-music.php)

แคนน้ำเต้าของอาข่า




แคน (หละเจ่)
เป็นเครื่องดนตรีที่นิยมเล่นกันของผู้ชายอาข่า
ซึ่งจะเล่นในเวลาที่ว่างหรือช่วงประเพณีต่าง ๆ
โดยใช้บริเวณลานวัฒนธรรมชุมชนเป็นสถานที่เล่น
หรือเล่นระหว่างทางไปท่องเที่ยวต่างหมู่บ้าน
เพื่อส่งเสียงให้ผู้คนได้ยิน
เครื่องแคนของอาข่ายังไม่พบว่าเกิดขึ้นในช่วงใด
หรือมีตำนานกล่าวว่าอย่างไร จากที่ได้สอบถามข้อมูลกับ
ผู้เฒ่าผู้แก่ของอาข่าได้ความว่า เมื่อก่อนชาวอาข่าทำ
แคนขึ้นมาเอง แต่ไม่สามารถที่จะเล่นได้เพราะไม่รู้จังหวะ
และวิธีการเป่า แต่เนื่องจากคนอาข่าสื่อสารกับผีได้
ซึ่งผีสามารถที่จะเป่าแคนได้ ชาวอาข่าจึงเรียนรู้จังหวะ
และวิธีการเป่าแคนมาจากผี ซึ่งความรู้นั้นจึงตกทอดกัน
มาจนถึงปัจจุบัน

(จาก //www.hilltribe.org/thai/akha/akha-music.php)

แคนน้ำเต้าของล่าหู่




หน่อ คือ แคน
ใช้เป่าในช่วงเต้นรำภายในหอแหย่ หรือในการเต้นรำฉลองปีใหม่กลางหมู่บ้าน

(จาก //www.hilltribe.org/thai/lahu/lahu-identity.php)

แคนของม้ง




เป็นภาษาม้ง อ่านว่า เฆ่ง หรือ qeng ซึ่งแปลว่า แคน
หรือ mouth organ
เฆ่ง หรือแคนเป็นเครื่องดนตรีที่ทำจากลำไม้ไผ่
และไม้เนื้อแข็ง
มีปรากฏในเอเชียมากว่า 3,000 ปีแล้ว
และถือได้ว่าเป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดชนิดหนึ่ง

สมัยเด็ก ผมเคยเล่นระนาดทุ้มครับครูดิ่ง
ซ้อมเพลงไทยเดิมบ่อยๆ

เคยนั่งคิดว่าเราจะแต่งเพลงไทยเดิม เพลงใหม่ๆขึ้นมาบ้างได้มั้ย

ตอนเรียนดนตรีไทย ก็ซ้อมไปเฉพาะภาคปฏิบัติ แต่ภาคทฤษฎีแล้ว ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ สงสัยจะไร้พรสวรรค์




อ่อ เรื่องหนังสั้นขอติดครูไว้ก่อนนะครับ ช่วงนี้ลูกชายเพิ่งเปิดเทอมเลยวุ่นๆอยู่ครับ

แคนของเผ่ามลาบรี




ชายมลาบรีกำลังเป่าแคน โดยแคนของชาวมลาบรี
เป็นแคนแบบลาวหรืออีสาน

(จาก //www.cesd.soc.cmu.ac.th/2012/collection.php?cmd=group:MB&id=1317)

พ่อก๋าไม่วีไอพีเลยครับพี่ดิ่ง 555

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

หมิงหมิงจ้อไม่หยุด ฉุดไม่อยุ่ครับพี่ดิ่ง 555
ผมเลยยังไม่กล้าพอไปโรงหนังเพื่อดูหนังเลยครับ
กลัวถามจนเก้าอี้ข้างๆไม่ได้ดูครับ 555

ครั้นจะไม่ให้ถามก็ไม่ได้
ก็เด็กมันอยากรู้นะครับ 5555

ครูคะ หนูว่าส่วนหนึ่งเพราะเครื่องดนตรีไทย คีย์เสียงมันไม่ตรงกับโน้ตสากลรึเปล่า เช่น โน้ตตัวที เสียงในดนตรีไทยก็ไม่เท่ากับ "ที" สากล จำไม่ได้ว่าต่ำหรือสูงกว่าเดิม และส่วนหนึ่งเพราะว่าไม่ได้มีการเอามาmixedกันให้ดีเท่าไหร่รึเปล่าคะ

ที่เห็นเอามารวมกันแล้วเพราะมาก ก็คือเพลงที่ฟังในเรื่อง "โหมโรง" ที่เอาเปียโนมาเล่นคู่กับระนาดเอก เพราะมากกก

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

เคยมีเพื่อนฝรั่งข้างบ้านเป่าแคนด้วยค่ะ เห็นเขาแล้วรู้สึกว่าดูเขาจะ"อิน"แคนกว่าแป๋วมาก เพื่อนไปอยู่อีสานมาหลายปีค่ะ

วงมโหรีที่โรงเรียนก็มีไวโอลินด้วยนะคะ ฟังดูตอนนั้นก็เพราะดี คิดว่าเครื่องดนตรีฝรั่งมาเข้าวงไทยพอไปได้ แต่เครื่องดนตรีไทยบรรเลงเพลงฝรั่งบางทียังขัดๆหูอยู่ แต่คลิปของพี่เนียนมากจริงๆค่ะ

ขอบคุณพี่ที่แวะไปยินดีหน้านั้นด้วยนะคะ

วันนี้ผมอัพบล๊อกใหม่ เที่ยวภาคเหนือต่อ ดูร่มรื่น
เย็นสบายตา.

เข้าผ่าน IE หรือ ไฟว์ฟอกซ์ สบาย แต่ถ้าผ่านอากู๋
โครม ไม่ได้ครับ มีป้ายห้ามไว้...เพื่อนหลายคนว่า
มันไม่ติดใคร เพียงแต่มีป้ายหลอกไว้ครับ

ถ้าว่างเชิญนะครับ

เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ แกงค์พวกเราอยู่ นครนายก ไปกิน นอน แหะ ๆ ส่วนใหญ่กิน
กันมากกว่า หนุก นั่งนอนเม้าส์กันอร่อยพอ ๆ กับอาหารที่ บ่งบ๊ง กะ คุณโอ เนินน้ำ

หวัดดีครับครูดิ่ง แคนของภาคอิสาณผมก็ชอบฟัง
เป็นเสียงดนตรีที่ทำให้สนุกสนาน ยังไม่เคยเห็น
หรือคนเป่าแคนเพลงเศร้าเลยครับ

ผมคุยกับคุณสิน เป็นเพื่อนกับหมอเมืองพร้าวเช่น
เดียวกับครูดิ่ง คงเรียนที่เดียวกันหรือเปล่าครับ

เสียงแคนดังในอุษาคเนย์มานานกว่า3000ปีแล้วและกำลังจะเป็นสิ่งตกหล่นทางประวัติศาสตร์และชนชาติ เพิ่งทราบว่ามีวิวัฒนาการเป็นรุ่นที่5แล้ว ขอบคุณเสียงแคนทีไพเราะเสนาะหูครับ

เข้าใจว่าจนถึง ณ บัดนี้
ผมคงเป็นคนเดียวในคณะ
ที่ส่งธีสิสเป็นการ์ตูนครับ 555

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

ผมนั่งอ่านหนังสือในห้องน้ำ
ก็พบคำสอนในเรื่องของการมีปัญญา

พีะท่านก็บอกว่า
ต้องให้ปัญญาแก่พระและฆราวาสไปพร้อมๆกัน

ถ้าพระสอนผิด
ศิษย์ก็จำผิดๆไปใช้กับชีวิตตนเอง
สังคมก็แย่ตามไปด้วย

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

เห็นจะจริงอย่างพี่ดิ่งว่านะครับ
ผมเคยเดินห้างเข้าห้องน้ำ
ผู้ชายกำลังตบแป้งเติมลิปครับ 555

โลกเปลี่ยนไปแล้ว

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

เพิ่งเคยเห็นแคนจีน ขอบคุณที่นำข้อมูลมาฝากค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดิ่ง

ท่าทางจะเป่ายากน่าดู
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ขอบคุณครูดิ่งที่แนะนำเครื่องดนตรีจีนให้รู้จักนะคะ เพิ่งรู้ว่าจีนก็มีแคนด้วย แต่ดูลักษณะแล้วน่าจะซับซ้อนและเล่นยากกว่า ฟังเสียงแล้วเพราะดีจังค่ะ

เห็นน้องหงเล่นแคนจีนแล้วทึ่งจัดเลยค่ะ อายุน้อยแต่เก่งมหัศจรรย์ อนาคตต้องเป็นนักดนตรีระดับโลกแน่ ๆ

พอได้ข่าวว่าครูดิ่งไม่ค่อยสบาย เลยรีบแวะมาเยี่ยม และให้กำลังใจครับ



ท่าทางครูดิ่งจะกรำงานหนักและเครียดอยู่นะครับเนี่ย
ไม่รู้ว่าครูดิ่งมีเด็กปั้นมาช่วยงานอยู่หรือเปล่าครับ
จะได้แบ่งเบาภาระงานที่มีได้บ้าง

ผมเองก็กลัวโรคหัวใจเหมือนกัน ช่วงก่อนหน้านี้ก็เจ็บหน้าอกบ่อยๆ ถูกเรียกให้ไปตรวจคลื่นหัวใจแต่ก็ยังไม่ไป แต่พักหลังพอได้พักผ่อน และออกกำลังกายก็ดีขึ้นครับ

ผมไม่รู้ว่าจะพูดให้กำลังใจครูแบบไหนดี
จะพูดว่า"สู้ต่อไปทาเคชิ" ก็กลัวครูจะโหมงานหนักไปซะอีก



จะพูดว่า"ปล่อยวางบ้างครับครู" ก็กลัวว่างานที่ครูต้องทำมันสำคัญมากๆจนปล่อยวางไม่ได้ คงต้องหาตัวช่วยบ้างนะครับครู

พรุ่งนี้ครูต้องออกเดินทางแล้ว พักผ่อนให้เต็มที่นะครับ


ปล. คนสูงวัยที่บ้านมักบ่นว่า ไม่ไหวแล้ว อยากหาคนช่วย เหนื่อย พอจะช่วยกลับไล่กลับออกมาซะอย่างนั้น แล้วโชว์เดี่ยวตลอด ผมล่ะกลุ้มใจ อยากบอกท่านว่า ท่านเลี้ยงผมมาขนาดนี้ ส่งผมเรียนมาขนาดนี้ เชื่อใจผมบ้างเถิด ให้ผมจัดการบ้าง แม้ในตอนแรกอาจจะเก้ๆกังๆบ้างค่อยๆฝึกกันไป แต่พอไปเรื่อยๆผมก็จะชำนาญขึ้น แบ่งเบาภาระท่านได้แน่นอน

พักผ่อนบ้างนะครับครู