คิดถึงศรีปราชญ์ร่ายโคลง

เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม..........ถึงพรหม
พาเทพเจ้าตกจม.............จ่อมม้วย
พระสุเมรุเปื่อยเป็นตม........ทบท่าว ลงแฮ
หากอกนิษฐ์พรหมฉ้วย.......พี่ไว้จึ่งคง ฯ

V
V
V

ศรีดิ่งเกิดอารมณ์กวีจึงขอร่ายโคลงมั่ง

ชนร่ำน้ำเน่าถ้วม..............ถึงคอ
อดอยากสุดทนรอ.............แทบม้วย
สินทรัพย์เปื่อยไป่พอ..........ตีนเปื่อย ตูดเปื่อย
หากรัฐหมดภูมิฉ้วย...........เฉดพ้นไผทไป ฯ


เอาเถิดครับน้องพี่ สรรพะฟี้ดแบ้คต่อการจัดการน้ำสำหรับอุทกภัยหนนี้
สาธุชนแลทุรชนทุกท่านทั้งไทยเทศก็ได้ประจักษ์แก่ตา รู้ซึ้งแก่ใจแร้ว
เปื่อยการที่พ้มจะพูดไปให้เปลืองน้ำลาย....สื่อแลสภาก็ได้ภิปรายกันไป
หลายยกแหล่ว.....ถูกใจนักวิชาการท่านหนึ่งมาพูดออกทีวีว่า . . .

อุทกภัยครั้งนี้

20% เกิดจาก "ธรรมชาติ"

80% เกิดจาก "การบริหารจัดการ"

แล้วท่านก็เสนอตัวขอเป็นประธานตรวจสอบเรื่องนี้ . . . เพื่อ

เอาความจริงมาตีแผ่ให้ประชาชนไทยได้รับรู้

ฝันไปเต๊อะอาจาน! . . . ก๊อพวกมานว้ายวางจายกานปายแร้วงัย
สิ่งที่นักเลือกตั้งครอกนี้กลัวที่สุด...คือ " ค ว า ม จ ริ ง " ขอรับกระพ้ม

ยุทธการ...เปิดโปง-ตีแผ่-โจมตี-ล้มล้าง
เป็นฟามชำนาญเอ๊กซาเปิทสุดๆของเขา

ยุทธการ...ขี้จุ๊-ขี้ฮก-ขี้ตั๋วะ-ตอหลด-เบี่ยงประเด็น-กลบข่าว-เอาสีข้างถู-จ้างสื่อขายตัว
เป็นฟามเชี่ยวชาญขั้นด๊อกเต้อร์ของเขา

หวังอยู่อย่างเดียวว่า...........
ประชาชนไทย ทุ ก ค น (ไม่จำกัดสีผิวสีเสื้อ) จะได้ " เ รี ย น รู้ " กันเสียที


เฮ้ออออออออ ขอบ่นเพียงเบาะๆให้ทันสมัยกะเค้าหน่อยนะครับ

แล้วเราค่อยมาเข้าเรื่องสบายๆกัน อิ อิ



...............


รูปวาดชุดนี้จะเรียกว่าเป็นมรดกตกทอดมาก็คงไม่ผิด
ผู้วาดเป็นญาติโกของเพื่อนพ่อผม มาจากเมืองจีนมาเยี่ยม
แต่ละภาพได้เขียนมอบเป็นที่ระลึกแก่พี่น้องของเพื่อนพ่อ
สุดท้าย...เพื่อนพ่อได้มอบให้แก่พ่อผมอีกที...นั่นเป็นเรื่องเก่าเมื่อ 70 กว่าปีก่อน

สภาพที่ผมได้รับมารุ่งริ่งเว้าแหว่ง ม้วนที่เปี่ยว(ติดพื้นหลัง)ถูกมอดและแมลงสาบแทะ
โชคดีที่เนื้อภาพยังสมบูรณ์ดี....นึกชมวิธีการเก็บแบบเข้าม้วนดั้งเดิม ที่สามารถ
รักษาให้ผลงานยังคงสภาพได้ นี่สิภูมิปัญญาของคนโบราณจริงๆ
ในเนื้อกาวที่ใช้ติดภาพนั้นมีสารพวกพริกผสมอยู่ซึ่งกันแมลงได้
ผมนำรูปชุดนี้ไปเข้าม้วน(เปี่ยว)ใหม่ที่แถววงเวียน 22...
พื้นกรอบภาพเป็นผ้าไหมอย่างดี ราคารวมประมาณ 5,000 บาท
แพงสำหรับผมครับ เพราะสมัยนั้นเงินเดือนได้กะจี๊ดเดียว

เปี่ยวใหม่เสร็จเอามาแขวนชม.....แขวนไม่กี่วันก็มีแมลงสาบมาแทะอีก ฮ่วย!
แต่แทะกินผ้าไหมส่วนที่ติดกับไม้ถ่วงปลายล่าง....เลยเก็บเข้ากรุจนลืม

พอเก็บของหนีน้ำท่วมคราวนี้เลยรื้อออกมาเห็น จึงได้เอามาถ่ายรูปขึ้นบล๊อกอวดเพื่อนๆ

แต่ละภาพขนาด 33 x 135 ซม. (ขนาดม้วน 43 x 222 ซม.)
ผมใช้เป็นแค่กล้องปัญญาอ่อนจึงมีความไม่คมไม่ชัดฉะนี้แล

เชิญชมขอรับ . . .

(1) ภาพนกไม้สี่ฤดูแขวนเต็มผนัง ยาวตั้งแต่เพดานจรดพื้น



(2) เน้นเฉพาะส่วนเป็นรูปวาด




(3) ภาพวสันตฤดู...นกกระเต็น หลิว และพุดตาน




(4) ภาพคิมหันตฤดู.....แม่ไก่ และลูกปี่แป๊(ผีผา)




(5) ภาพศารทฤดู.....ไก่โต้ง และดอกเบญจมาศ




(6) ภาพเหมันตฤดู.....นกกระยาง และพงแขมริมบึง

ภาพชุดนี้วาดเมื่อปี 1940 นับถึงปัจจุบันก็ 71 ปี เต็มครับ
สีสันยังสดใส ทั้งหมึกและสีน้ำได้กินลึกเป็นเนื้อเดียวกับกระดาษที่บางเบาทว่าเหนียว
ลายมือออกจะหวัด หนักเบาปาดป้ายได้ลื่นไหลงดงามมาก
ทั้งนกทั้งไม้ เส้นพู่กันเฉียบขาด มั่นใจ แม่นยำ เรียกว่า "เข้าขั้น" ครับผม!

..............................

พูดถึงสไตล์ " ไห่พ่าย " (海派) แล้วอยากขยายความสักเล็กน้อย
คำว่า"ไห่พ่าย"แปลว่า สกุลช่างเขียนแถบซ่างไห่ (上海 เซี่ยงไฮ้)
บางคราวเรียกว่า "ไห่ซ่างฮว่าพ่าย" (海上 画派) ซึ่งเป็นดินแดน
กระเดียดติดทะเลค่อนไปทางใต้ของจีน

ผู้ที่ถือว่าเป็นผู้นำของสำนักนี้คือ เริ่นป๋อเหนียน (任伯年 1840-1896)
ช่วงปลายราชวงศ์ชิง ราวครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 19
ท่านได้ริเริ่มก่อตั้งการวาดสไตล์สำนักนี้ขึ้น เป็นการแหวกวงล้อมของ
การวาดแบบปัญญาชนดั้งเดิมที่นิยมกัน (Literati Painting 文人画)
ท่านเหริ่นเป็นคนเมืองซานยิน มณฑลเจ้อเจียง
เดิมท่านจะชอบวาดแบบเหมือนจริงและละเอียดละออในการลงเส้นที่
เรียกว่า "กุงปิ" (工笔) ต่อมาท่านจะหันมาวาดแบบ "ไม่มีกระดูก" (没骨)
คือจุ่มสีแล้วป้ายเลย ไม่มีการร่างหรือมีวาดเส้น สีสันจะออกจางแต่สดใส

นักวาดที่โด่งดังของสำนักนี้ได้แก่
ซวีกู่ (虚谷)
เจ้าจือเชียน (赵之谦)
หวูชางโซว่ (吴昌硕)
พานเทียนโซว่ (潘天寿)
ฟู่เป้าสือ (傅抱石)

ถ้าท่านจำสกุลช่างสำนัก " หลิ่งหนาน " ที่ผมเคยเขียนไว้แล้ว 2 เอ็นทรี่
ก็ขอบอกไว้ตรงนี้ด้วยว่า...ก็เป็นกิ่งก้านที่แตกแขนงออกไปจาก " ไห่พ่าย " นี้แหละ . . .
ถือเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญของวิวัฒนาการการวาดภาพของจีนทีเดียว



....................................................

ขอนำดนตรีเพราะๆของสองสาวสวย บรรเลงเพลง "ระบำจันทรา" (月舞)
เอ้อร์หู (二胡) โดย อวี้หงเหมย (于紅梅), ผีผา (琵琶) โดย เจ้าชง (趙聰)
เพลงนี้ประพันธ์โดย หม่าจิ่วเยว่ (馬久越) ชาวอิสลามเผ่าหุย
เพลงออกสำเนียงแขกๆ ลีลาร่าเริงเบิกบาน สอดประสานกันน่าฟังครับ



ขอบคุณ You Tube ที่นำเพลงเพราะๆมาให้เราฟังเสมอมา

.....................................................


แล้วพบกันใหม่ครับ

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 16 มกราคม 2555 15:51:00 น.		32 comments
Counter : 5012 Pageviews.
Share Tweet