สามปีแรกกับหน้าที่ พชท.

การทำงานที่โรงงพยาบาลชุมชนในช่วงสามปีแรก
เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข และเหนื่อยล้า คละเคล้ากันไป
>>>>>

รายได้เป็นลักษณะน้ำซึมบ่อทราย
แต่ภาระงานเยอะเกินรายได้ไปมาก


ประเทศเรายังมีบุคลากรน้อย เมื่อเทียบกับความต้องการของประชาชน
อันมีไม่จำกัด(ไม่ว่าจะเป็นเวลา สถานที่)


จากการทำงานพบว่า
โรงพยาบาลหนึ่งๆมักจะสูญเสียงบประมาณไปกับการรักษาผู้ป่วยจำนวนหนึ่งซึ่งไม่สมควรได้รับ (ฟังดูรุนแรงจัง)
ผู้ป่วยดังกล่าว ได้แก่
คนที่ดื่มสุราตามเทศกาลต่างแล้วมีการทะเลาะวิวาท ทำร้ายร่างกายกัน มีทั้งอยากแจ้งความเอาเรียกเงินทำขวัญกัน จนเลือดตกยางออก อาการสาหัส เป็นเรื่องเป็นราว ฟ้องร้องกันขึ้นมา ก็ต้องไปขึ้นศาลเป็นพยานอีก


เป็นการเพิ่มภาระให้กับเจ้าหน้าที่โดยไม่จำเป็น โดยส่วนตัวมองว่าผู้คนเหล่านั้นสรรหาโรคภัยให้ตนเอง (ดูเหมือนเราโหดร้าย อีกแล้ว)


นอกจากต้องทำหน้างานกลางวันจนเต็มเวลา อันประกอบด้วย


งานตรวจรักษาผู้ป่วยวันละเป็นร้อย บ้างเป็นมาก บ้างก็เป็นน้อย มีรอยถลอกหกล้มก็มา รพ. เพราะมันใกล้บ้าน มาได้วันละสามเวลา


งานวิชาการ อันได้แก่ การอบรม ให้ความรู้เเก่ จนท.ทั้งใน รพ. สถานีอนามัย กู้ชีพ เครือข่ายสุขภาพ ตลอดจนผู้ป่วยและญาติ


งานบริหาร เนื่องจากมีบุคลากรน้อยนิด พชท.พึ่งจบใหม่ ก็ยังถูกเลือกให้ทำงานซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้และไร้ประสบการณ์


งานคุณภาพ ส่วนนี้เป็นภาระยิ่งใหญ่สำหรับชนทุกหมู่เหล่าในหน่วยงาน


ยามนอกเวลาก็ต้องอยู่เฝ้ารอรักษาตลอดคืน
เรียกได้ว่า
ยามกินไม่ได้กิน ยามนอนไม่ได้นอน-->จนเป็นเรื่องปกติ


ขอบคุณเพื่อนร่วมงานทุกท่านสำหรับความเห็นอกเห็นใจและมิตรภาพ

ขอบคุณผู้ป่วยที่เข้ามาให้ได้รักษา ได้เรียนรู้ทักษะชีวิต

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2554 Last Update : 29 พฤศจิกายน 2554 17:08:52 น. Counter : 919 Pageviews.		1 comments
Share Tweet