จิตตก แล้วรู้ตัวว่าจิตตก ก็ต้องรีบวางความคิดที่หมกมุ่นอยู่นั้น น่าจะช่วยได้นะคะพี่แดง

หนูก็เป็นค่ะ จิตตกบ้าง แต่เลือกที่จะไม่จมอยู่กับมันนาน

เรื่องราวทางโลกล้วนเป็นเรื่องสมมุตินะคะ วุ่นวายเพราะติดสมมุติกันทั้งนั้น ถ้าเรามองเห็นเรื่องราวเหล่านี้ว่า เป็นเรื่องสมมุติ ไม่ต้องยึดติดกับมัน จิตที่ตก จะเด้งดึ๋งกลับที่เดิมทันทีเลย

เราก็แค่เบิกบานกับงานที่"กำลังทำ" มือที่กำลังเขียน ตาที่กำลังอ่าน สิ่งที่กำลังซึมซับ ...

คนก็ช่างเถอะค่ะ ... ก็มีอยู่แค่สามเรื่อง โลภ โกรธ หลง ขึ้นอยู่กับว่าอะไรมากอะไรน้อยเท่านั้นเอง

ส่งแรงใจมาให้พี่แดงและเพื่อนค่ะ

ครับ nordcapp ก็คือ North Cape นั่นเอง ที่พระเจ้าอยู่หัว
ร.5 เคยทรงเสด็จไปประทับมาแล้ว อยู่ปลายสุดแผ่นดินยุโรปของประเทศฟินแลนด์ครับ
ราตรีสวัสดิ์ครับ

ภาพดอกไม้ทุกภาพสื่อถึงความบริสุทธิ์ สะอาด แจ่มใส

แม้จะโดดเดี่ยวไปบ้าง คงต้องการความสงบ

อ่านเรื่องคนกับงานแล้ว ขอเอาแนวคิดไปใช้บ้างนะครับ

งานที่ทำกับคน
คืองานที่ยุ่งยากที่สุดในโลก
สำหรับความคิดของผมนะครับพี่แดง

แต่ถ้ามองศัตรู หรือคนที่เราไม่ชอบหน้าเป็นครู
ผมว่าเค้าก็สอนอะไรดีดีให้เรไาด้เยอะเชียวครับ


ปล. กุหลาบพันปีบานเฉพาะหน้าหนาวครับพี่แดง
ตอนนี้น่าจะโรยแล้วล่ะครับ

ภาพเบา ๆ สบายตาค่ะ เขียนบันทึกการเดินทางต่อก็ดีเน้อเจ้าปี้มารูน ออกทะเลไปเรื่อยเปื่อยตามประสาเรา ก็เป็นการปล่อยความคิดให้ไปของมันโดยไร้แบบแผน ไร้ขีดจำกัดดีออก อิอิอิ

เรื่องตัวแปรเกี่ยวกับคนที่ชอบหรือไม่ชอบในการทำงานก็เกี่ยวนิดหนึ่งนะคะ เพราะทำงานเราก็ต้องมีบ้างที่ใส่อารมณ์ไปด้วย 555 เพราะเราต้องคิดอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ต้องแยกให้ออกอยู่แล้วว่านี่คืองาน เรื่องจิตตกนี่เป็นกันทุกคนค่ะ เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นซ้ำซาก บางทีมันไม่มีอะไรเลยจิตเราก็ไปตกได้คิดแล้วก็น่าขัน คนเรามันก็เป็นซะอย่างนี้ หนูเดาเอาว่าหลังจากคุยกับปี้มารูนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพื่อนคนนี้คงสบายใจขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ การคุยบอกเล่าสารทุกข์สุขดิบเป็นสิ่งที่ดีนะคะหนูว่า แค่ได้คุย ได้เล่าก็ดีแล้ว

แม่บ้านกลับเมื่อไหร่คะเนี่ย ถือว่าออกกำลังกายไปในตัวค่ะค่ะ หนูเป็นคนชอบสะสมงานบ้าน ทำทีเดียวแบบอลังการ บางทีเลือดลมไหลเวียนไม่ดี ความดันต่ำก็วูบ ๆ มีเหมือนกัน แต่จริงค่ะ เป็นงานที่ทำแล้วเหนื่อยมาก แถมยังไม่มีวันเสร็จอีกต่างหาก

ูู^^ ดีใจที่พี่แดงอัพบล็อก รูปสวยมากๆ ดูสบายตาสบายใจ
หนูคิดถึงดอกไม้เต็มทีแล้วค่ะ

...
อ่านที่พี่แดงเล่าจบ
นึกถึงซุป (ไม่ใช่อาหารแต่เป็นหัวหน้า)
เธอพูดบ่อยๆว่า Don't take it personal.

อารมณ์แบบนี้ตัวเองก็เคยเป็นเหมือนกันค่ะ
ตอนนี้ก็ยังเป็นแต่ทุเลาลงเพราะด้วยการเปลี่ยน
มุมมองของบางเรื่องราวใหม่

"คน" หนีไม่ได้จริงๆ ค่ะ เอาง่ายๆ เลยว่า
ในบล็อก ในเวป คนที่เรารู้จักลึกๆ เป็นอย่างนี้
แต่คนอื่นไม่เห็น ไม่เจอ แต่จะเห็นอีกมุมที่
เค้าเป็น เราเองเห็นแล้วหงุดหงิดค่ะตอนแรกว่า
เอ่อ ทำไมคนเรามันทำได้ อย่างนั้น อย่างนี้
แถมไปบล็อกไหนก็เจอ ตามไปเม้นท์ก็เป็น
เพื่อนฝูงด้วยกัน แต่แล้ว เอ้า หนีกันไม่พ้นสักที
เลยมองเสียใหม่ว่า ก็ปล่อย "มัน" มันจะไปทางไหน
เราแม้จะโผล่หรือว่าไปไหนมันก็คงหนีกันไม่พ้น
แต่เราแค่ว่าเราไม่สนใจต่อ ไม่กวนอารมณ์โดย
ไม่ใส่ใจ สิ้นเรื่องกันไปดีกว่า แบบต่างคนต่างอยู่
ต่างคนต่างมีเพื่อน คุยกันไปกับคนอื่นอย่ามา
ยุ่งกัน เท่านั้นพอแล้วค่ะ ตั้งแต่เปลี่ยนมุม เปลี่ยน
ความเห็นกันไป ก็เลยดีขึ้นเพราะเราถือว่าอะไร
ที่นำพาความไม่สบายใจมาให้ ก็ "อย่าไปให้เกียรติ
เราสนใจเค้า" เท่านั้นพอค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แดง

น ทีฆมายุง ลภเต ธเนน
คนไม่ได้อายุยืนเพราะทรัพย์

มีความสุขกับการรู้จักใช้ทรัพย์ที่มีอยู่ ตลอดไป..นะคะ



เนปาล ดีกว่าอินเดีย...ตี๊ดดดนึง..ค่ะ..อิ อิ

ชอบที่พี่แดงเขียนวันนี้จัง เหมือนที่เค้าว่าในเมื่อเราเปลี่ยนคนไม่ได้ ก็เปลี่ยนวิธีคิดของเราเองใช่มั้ยคะ

Have a nice day na ka...^^