“สู้” กับ “หนี”



2 คำนี้อาจจะดูต่างกันสุดขั้ว

และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปัญหา ทุกครั้ง

เราต่างก็ต้องเลือกใช้…ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง

“การไม่สู้” และ “ไม่หนี” นั้น

เกิดขึ้นสำหรับมนุษย์และสัตว์

ที่มีสัญชาตญาณการเอาตัวรอดไม่บ่อยนัก

เพราะ “การนิ่งเฉยต่อปัญหา”

สามารถทำได้ง่ายดายมาก

ก็ต่อเมื่อ เราเกิดมาเป็นก้อนหิน





บางศาสนาเชื่อว่า

“พระเจ้าส่งปัญหามาเพื่อทดสอบเรา”

หากแต่ส่วนตัวแล้ว…ฉันไม่เชื่อ

ฉันคิดเอาเองว่า “ซาตาน”

(สมมุติให้ซาตานคือความชั่วร้ายก็แล้วกัน) ต่างหาก

ที่ส่งปัญหามาให้เราคอยแก้ ต้องจมดิ่งลงไปกับมัน

และบางที…เราเองนั้นแหละที่สร้างปัญหาขึ้นมาเอง





อีกสิ่งหนึ่งที่มีตำแหน่งใหญ่ที่สุด

ที่เป็นตัวการของเรื่องทั้งหมด…

ฉันเรียกสิ่งนี้ว่า “โชคชะตา”

ฉันเชื่อว่า “โชคชะตา”

เป็นตัวบงการทุกสิ่งทุกอย่าง

ตั้งแต่สีผมไปจนถึงปลายก้อย

รวมทั้งนิสัยของฉันด้วย

แล้ว ก็เจ้า “โชคชะตา” ตัวเดิมนี่แหละ

ที่ยังคอยกำหนดให้ฉันด้วยว่า

ปัญหาไหนที่ฉันต้องต่อสู้

ปัญหาไหนที่ฉันควรวิ่งหนีไปซะ





การต่อสู้กับชีวิตทุกวี่วัน

ไม่เคยทำให้คนเรารู้ตัวว่า

มันยากลำบากมากพอแล้ว

(เพราะโลกเรามีคนขยันกันอยู่เยอะ)

จริงอยู่ที่ความขยัน ความคิดสร้างสรร

และความพยายาม

ทำให้เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้า

ทำให้มนุษย์มีความสะดวกสบายทางด้านร่างกาย

แต่ฉันไม่เข้าใจว่า..

ทำไมถึงไม่ยอมเอาเทคโนโลยี

มาพัฒนาจิตใจคนบ้าง

ทำไมจึงเพิกเฉย…

ไม่ทำให้จิตใจคนให้เจริญก้าวหน้า

และดีงามตามเทคโนโลยีไปด้วย





นี่หรือเปล่าเป็นการ “สู้” แบบไม่เข้าเรื่อง

ทีเรื่องควรสู้ไม่ยอมสู้

แต่เรื่องที่ควรหยุด

กลับอยากสู้ อยากเป็นคนชนะ

เพื่อที่จะได้ชื่อว่าตัวเองนั้น

สูงส่งและเลิศเลอกว่าคนอื่น

จริงหรือ…

ที่โลกต้องการคนเก่งมากกว่า

จริงหรือ…

ที่คนทุกคนไม่รู้จักความพอดี

จริงหรือ…

ที่คนเราเห็นความสำคัญของร่างกายมากกว่าจิตใจ





ฉันไม่อยากมองใครในแง่ร้าย

และไม่เชื่อว่ามนุษย์ที่มีความคิด

มีความฉลาดเช่นนี้ จะมี สัญชาตญาณชั่วร้าย

แต่มันเป็นปัญหาที่เรื้อรังมานานแสนนานแล้ว

เพราะตราบใดที่คนเรายังไม่คิดจะ “สู้” กับปัญหานี้

คนดี ๆ ก็คงทำได้แค่หนีโลกที่วุ่นวายไปบวช

ไปหาที่สงบๆ อยู่ หรือทำดีได้ไม่เต็มที่

เพราะนิสัยที่ไม่ดีทั้งหลาย

เริ่มเป็นนิสัยปกติของมนุษย์ มากขึ้นทุกวันๆ





คำว่า “หนีปัญหา” หรือ “ไม่อยากสู้"

อาจจะฟังดูขี้ขลาด และเป็นพฤติกรรมแง่ลบ

ที่สังคมทุกวันนี้ ต่อต้าน และยังยอมรับกันไม่ได้

ส่วนคำว่า “เผชิญหน้ากับปัญหา”

หรือ “สู้กับปัญหา”นั้น

ทุกคนต่างรู้ดีว่า มันคือ ความกล้าหาญอย่างยิ่ง

แต่สำหรับฉัน…บางทีมันก็ไร้ค่า

เพราะฉันคิดว่า

บางปัญหา เราไม่จำเป็นต้องสู้ก็ได้

และอาจจะคุ้มกว่า

เพราะใส่ใจไป…ก็คงเท่านั้น