ชีวิตคนเรามีอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาให้ซึมซับรับรู้
ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้รู้จักมักคุ้น
แต่ในผู้คนมากมายเหล่านั้น
อย่างน้อยคงต้องมีใครบางคน
ที่ทำให้เรารู้สึก “ ไม่ธรรมดา “
ที่จะนึกถึง เรียกว่าเป็น “ ความพิเศษ “
ที่เราจะยกเว้นเอาไว้จากความปกติทั่วไปของจิตใจ
ก็ในเมื่อคำว่า “ พิเศษ “
หมายถึง ความจำเพาะ ความแปลกแยก
ความดีงาม ความอบอุ่นในหัวใจ

กระนั้นทำไมเราไม่ปฏิบัติต่อเขาให้ตรงกับที่ใจคิด
ให้ “ ความรู้สึกดีๆ “ จากจิตใจที่ดีๆ
ให้ “ ความอาทรถึง “ จากจิตใจที่นึกถึง
ให้ “ ความห่วงใย “ จากจิตใจที่เป็นห่วง
ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างดีๆ แต่มี “ สติ “
ให้ไปเถอะ ให้ไปอย่างอบอุ่น แต่ไม่ “ คุกรุ่น “
ให้ไปเถอะ ให้ไปเท่าไหร่ก็ได้
แต่เมื่อให้ไปแล้วต้อง “ ไม่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้ม “

และหากเมื่อใดจิตใจระส่ำระสาย
สะดุดกับอะไรขึ้นมา ก็จงหยุดพักตรึกตรอง
อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด “ สิ่งดีๆ “
จนกระจัดกระจายไป

เพราะ การให้ ..
ความหมาย ไม่ใช่ "การตั้งความหวัง “
คนสองคน…ให้ความหมายซึ่งกันและกัน
แต่คนสองคน จะไม่ตั้งความหวังในกันและกัน
เพราะการตั้งความหวัง
มักนำพามาซึ่ง “ การเรียกร้อง “
“ ความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ “ โดยที่ไม่รู้ตัว
มันร้อน มันหนาวนักและไม่เป็นสุข

เราต้องไม่ลืมปรับอุณภูมิจิตใจไว้ที่องศาอุ่นๆ
หากเริ่มรู้สึกตัวว่าความร้อนเริ่มทวีขึ้น
เราต้องค่อยๆเดินออกมาสูดอากาศเย็น
หากตรงกันข้าม
เราก็ต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน
และอย่าลืมว่า “ ความพิเศษ “
ไม่ได้จำกัดว่า จะต้องเป็นพิเศษมาก
หรือพิเศษที่สุด
หรือพิเศษอย่างยิ่งในคนคนเดียว

ทั้งเราและเขา
อาจมีคนพิเศษในวิถีชีวิตได้หลายลักษณะ
พิเศษในเรื่องนั้น พิเศษในเรื่องนี้
ในเมื่อหัวใจเป็นของเรา
เราก็ย่อมเลือกให้ “ ความพิเศษ “ กับใครก็ได้
ที่เราจะไม่ต้องแลกกับความทุกข์อย่างพิเศษกลับมา

จงให้ “ ความพิเศษ “ เป็นชีวิตชีวา
เป็นแววตาที่แจ่มใส
เป็นความห่วงใยที่เมื่อนึกถึงทีไรก็ยิ้มได้
ไม่วิ่งหนี แต่ไม่วิ่งตาม
ไม่หักห้าม แต่ไม่กระโจนใส่
ไม่เป็นน้ำตาลที่หวานอ่อนไหว
แต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจและเอื้ออาทร

จงเป็นความแจ่มใสในอารมณ์ของตัวเอง
เป็นความชุ่มชื่น สดใส เช่นสายน้ำ
เป็นสีสันงดงามเช่นมวลผกา
เป็นสีเขียวของใบไม้ที่เย็นที่ตาและที่ใจ
และที่ตรงนี้ ..จะอีกนานเท่าใด
ไม่ว่า “ คนพิเศษ “ คนนั้น
จะอยู่ใกล้หรือต้องจากกันไกล
" ความพิเศษ ” นั้น
ก็จะคงอยู่อย่างมีคุณค่า ณ ที่เดิม
ที่ซึ่งใจข้างซ้ายตรงกัน

เป็นเรื่องที่ดีที่สุด ที่จะรอคนที่คุณต้องการ
ดีกว่า ตัดสินใจไปกับใครสักคนที่ว่างอยู่
เป็นเรื่องดีที่สุด ที่จะรอคุณที่คุณรัก
ดีกว่า ตัดสินใจไปกับใครสักคนที่อยู่แถวนั้น
เป็นเรื่องดีที่สุด ที่จะรอคนที่คุณคิดว่าใช่
เพราะชีวิตช่างแสนสั้น
สำหรับเวลาที่เสียไปกับคนที่ไม่ใช่
คงจะดี
ถ้าได้เจอคนที่เขารักคุณจริงในภายหลัง
เพราะมันย่อมดีกว่า
การได้เจอคนที่เขาสัญญาว่าจะรักคุณ
แต่ไม่ช้าเขาก็ไป
อย่าพยายามแสร้งทำให้คนอื่นประทับใจ
เพื่อที่เขาหรือเธอจะได้มาหลงรักคุณ
เพราะถ้าทำแบบนั้น
คุณจะถูกตั้งความหวังไว้ว่า
มันจะต้องเป็นแบบนั้นตลอดไป

โชคชะตา ..
บอกถึง คนที่จะผ่านเข้ามาในชีวิตเรา
แต่หัวใจ ..
บอกถึง คนที่เขาจะอยู่กับเรา ตลอดไป.