|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
แวะเที่ยวระหว่างทางจากฮอยอันสู่ดานัง
มาอัพทริปเวียดนามต่อแล้วค่ะ ^^"
หลังจากวนเวียนเดินกินเดินเที่ยวที่ฮอยอัน ๒ คืนกับเกือบ ๒ วัน
เราก็แบกเป้ขึ้นแท็กซี่ที่เหมาไว้ไปขึ้นรถไฟที่ดานังกันค่ะ
ระหว่างทางไปดานังก็แวะเที่ยวภูเขาหินอ่อนกัน
หลังจากเดินขึ้นเขาจนขาลาก... เหงื่อตก... ก็จะเจอวัดนี้ค่ะ
อีกมุมหนึ่งของวัด
เจดีย์หกเหลี่ยม... สัญลักษณ์ของวัดแห่งนี้
เดินเลยวัดขึ้นไปทางด้านซ้ายมือ จะเจอปากทางเข้าถ้ำนี้ค่ะ
เดินต่อไปในถ้ำจะเจอบันไดลงไปสู่โถงใหญ่ที่มีรูปเคารพบูชาของเทพเจ้าให้สักการะ
ชายหาดในดานัง
อีกมุมหนึ่งของชายหาด
พิพิธภัณฑ์จามในตัวเมืองดานัง
ร่องรอยสถาปัตยกรรมแบบขอมเพียงแห่งเดียวที่เราเห็นในเวียดนามค่ะ
วิถีชีวิตในสายน้ำของชาวดานัง... ในฐานะเมืองท่าใหม่ (แทนฮอยอัน)
จากคำบอกเล่าของคนที่เคยเดินทางโดยรถไฟในเวียดนาม
โดยเฉพาะถ้าเป็นระยะทางไกลๆ
ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าให้เลือกตู้นอนแบบเบาะนุ่ม หรือ Soft Sleepers
เพราะ Hard Sleepers นั้นมันแข็งจนยากจะข่มตาหลับได้ค่ะ
พอไปถึงฮอยอันเราเลยติดต่อโรงแรมให้จองตั๋วแบบ Soft Sleepers จากดานังไปนินห์บิงห์
น้องรีเซฟชั่นก็บอกราคาตั๋วมาว่า 19 $/คน
เรากับเพื่อนก็งงๆ ว่าทำไมถูกจัง
เพราะก่อนมานี่ เราลองเช็คตั๋วที่โรงแรมเรา มันราวๆ 31-32 $
ก็เลยถามย้ำกับคุณน้องไป... ก็ได้รับคำยืนยันเช่นเดิม
เราเลยตกลงกันว่าจองตั๋วที่นี่ละกัน (ดีใจได้ตั๋วถูกค่ะ)
แต่ระหว่างจ่ายตังค์และรอใบเสร็จ...
เดอะกั้งก็เอะใจเลยเอากระดาษมาเขียนรายละเอียดต่างๆ
"Danang-Ninhbinh
10 Apr 2007
5.45 pm to 9.10 am
TN 10, Soft Sleepers..."
ระหว่างที่เขียน น้องรีเซฟชั่นก็พยักหน้าพร้อมกับพูด "Yes... Yes... Yes..."
จนกระทั่งถึงไอ้ Soft Sleepers นี่ล่ะค่ะ คุณน้องแกก็พูดเสียงสวรรค์มาว่า
"Soft Seat" 
ใช่แล้วค่ะ มันเป็นตั๋วนั่ง ไม่ใช่ตั๋วนอน
แถมพอจะจองใหม่ ปรากฏว่าตั๋ว Soft Sleepers มันเต็มแล้ววววว
แอบคิดว่าคุณน้องเธอไม่อยากโดนหักเปอร์เซ็นต์ค่าคืนตั๋ว Soft Seat รึเปล่านะ ถึงบอกว่าตั๋วเต็ม
พวกเราเลยวิ่งกลับไปที่โรงแรมที่เราพัก แล้วลองเช็คตั๋วอีกที
ปรากฏว่าตั๋วเต็มจริงๆ ค่ะ 
สุดท้าย... สองสาวเลยต้องเดินทางจากดานังสู่นินห์บิงห์
ในเวลากว่าสิบชั่วโมงด้วยตั๋ว Soft Seat!!! 
แต่พอเดินทางจริงๆ อยากจะบอกว่า Soft Seat ก็ไม่ได้ลำบากอะไรนักนะคะ
เพราะมันเป็นแบบเบาะนุ่มที่ปรับเอนนอนได้
แถมระยะห่างระหว่างที่นั่งมันก็กว้างพอจะยืดแข้งยืดขาได้ด้วยค่ะ ^_^
และในชั้น Soft Seat นี่เองที่เราได้พบกับน้ำใจของเพื่อนร่วมเดินทาง
เพื่อนใหม่ที่ต่างแปลกหน้าต่อกัน
แต่คุ้นเคยในความเป็นเพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมสังคมโลกใบนี้ค่ะ 
| Create Date : 11 พฤษภาคม 2550 |
| Last Update : 28 พฤษภาคม 2550 7:39:51 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 832 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: i am tabo  วันที่: 28 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:55:12 น. |
|
|
|
| โดย: ยิ้มหวานตาโต (joyaccy ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:29:33 น. |
|
|
|
| โดย: Hobbit วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:05:51 น. |
|
|
|
| โดย: ชาบุ วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:58:21 น. |
|
|
|
| โดย: นางมารร้าย วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:0:31:13 น. |
|
|
|
| โดย: SnowPatrol วันที่: 4 มิถุนายน 2550 เวลา:12:05:13 น. |
|
|
|
| โดย: izak kiataz วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:17:29:57 น. |
|
|
|
| โดย: aorr IP: 117.47.131.252 วันที่: 9 กันยายน 2551 เวลา:12:13:05 น. |
|
|
|
|
|
|
|
จนเดี๋ยวนี้ก็ไม่กินแล้ว กินแต่ชา (กลายเป็นคนกินกาแฟแล้วใจสั่นไปแล้วซะงั้น)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จะรออ่านตอนต่อไปตามคำโปรยในย่อหน้าสุดท้าย